Telenowele

Gislene · Wysłany: 18:56:22 27-11-07 Temat postu: Patricia Franca

Znana m.in. z roli Rosy w nowej ekranizacji "Niewolnicy Isaury", emitowanej przez Romantikę.

# "Poder Paralelo" .... Nina Santanna (10 episodes, 2009)
# "Luz do Sol" .... Eliana Souza (153 episodes, 2007)
# "Prova de Amor" .... Diana Alba (37 episodes, 2005-2006)
# Niewolnica Isaura("A Escrava Isaura") (2004) TV series .... Rosa (unknown episodes)
# "Chocolate com Pimenta" .... Sofia Mendonça (31 episodes, 2003-2004)
# "A Padroeira" (2001) TV series .... Blanca de Sevilha
# "Suave Veneno" (1999) TV series .... Clarice Ribeiro
# "Você Decide" .... Rosana (3 episodes, 1995-1998)
# "Salsa e Merengue" (1996) TV series .... Madalena
# "O Fim do Mundo" (1996) TV series .... Lucilene
# "Engraçadinha... Seus Amores e Seus Pecados" (1995) TV mini-series .... Nun
# "Sonho Meu" (1993) TV series .... Cláudia
# "Renascer" (1993) TV series .... Maria Santa
# "Tereza Batista" (1992) TV mini-series .... Tereza Batista

Patricia Franca
Miłość świetnie robi na skórę

Patrícia Franca Monteiro de Oliveira Lins urodziła się 28 września 1971 w Recife. Jak sama twierdzi, uważała się za aktorkę od dziewiątego roku życia. "Aktorstwo było i jest dla mnie mieszaniną rozkoszy i wewnętrznego przymusu. Bywało trudno, ale z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że uwielbiam swój zawód" - mówi dziś. Grała w teatrze szkolnym w Recife, potem występowała w teatrach alternatywnych. Wkrótce dostała angaż w teatrze Santa Isabel, gdzie repertuar był już komercyjny i gdzie, jak twierdzi, nauczyła się bardzo solidnych podstaw zawodu. Zaproponowano jej pierwszą rolę telewizyjną - w serialu Tereza Batista (1992). Od tamtej pory zagrała w kilkunastu telenowelach - w Polsce oglądaliśmy Słodką truciznę (1999). Jak dotąd jej ostatni serial to Prova de Amor (2005), gdzie gra twardą policjantkę. Zagrałą też głowną rolę w brazylijskim remake'u słynnego Czarnego Orfeusza (1959, z pamiętną melodią Antonia Carlosa Jobima) - filmie Orfeu (1999).

Najbardziej jednak ceni pracę w teatrze: 'Tam ładuję akumulatory, tam na scenie czuję się wolna. Szanuję telewizję, bo ona przyniosła mi popularność, ale w telewizji głównie dajesz, a w teatrze dostajesz. Bardzo mi się podoba, że w Brazylii, inaczej niż np. w USA, nikt nie uważa za dziwne lub wręcz niezgodne z prawem, że aktor pracuje jednocześnie w telewizji, teatrze i filmie. Są za to inne problemy, np. uprzedzenia. Jednym z nich jest niechęć do aktorów mówiących z akcentem północnowschodnim. To się zmienia, dzięki pracy wielu osób, które bardzo szanuję, ale wciąż jest odczuwalne. Wszędzie na świecie bycie aktorką to oczywiście pewien status, prestiż społeczny. Ale przede wszystkim trzeba wyrzucić z siebie próżność i mieć świadomość, że życie w show biznesie to nie bajka. Wielu ludzi się wydaje, że to łatwy chleb, ale to zawód, w którym ma się syndrom wiecznie nieodrobionych lekcji. Zajęcie, w którym wiecznie musisz się dokształcać, rozwijać i iść naprzód".

Za swą zaletę uważa ostrożność, wadę - upór. Jej ulubiony napój to wino. Lubi muzykę klasyczną i operę. Ubiera się najchętniej w sklepie Shopp 126 w Rio de Janeiro, pachnie perfumami Gio Armaniego. W telewizji ogląda seriale, bawią ją programy z nagraniami z amatorskich kamer. W Internecie odwiedza przede wszystkim strony poświęcone ekologii, geografii, podróżom, dalekim miejscom i ludziom tam żyjącym. Kogo zabrałaby na bezludną wyspę? Męża i córkę. A co by tam zostawiła? Korupcję. Jej ulubiony film to Dawno temu w Ameryce, aktor - Daniel Day Lewis. Miasto, w którym chciałaby mieszkać? Recife. Co ją czyni szczęśliwą? Macierzyństwo. Kim byłaby, gdyby nie była aktorką? Piosenkarką lub tancerką. Czym jest dla niej sukces? Niczym, co mogłoby uderzyć do głowy.

Jej pierwsze małżeństwo - z aktorem Ilyą Sao Paulo - przetrwało dwa lata i zakończyło się rozwodem w 1995. Cztery lata później wyszła za mąż za starszego do siebie o dwa lata analityka Paula Linsa. "Znaliśmy się od wielu lat, z Recife. Kiedy przeprowadziłam się do Rio de Janeiro, spotkaliśmy się tu przez przypadek. Okazało się, że on też tu dostał pracę. Uznałam to za przeznaczenie, choć generalnie nie wierzę w takie rzeczy, nigdy w życiu nie byłam u wróżki" - wspomina Patricia. Jej córka Fernanda urodziła się 3 maja 1999 po 22 godzinach porodu, ważyła 2,8 kg i miała 47 cm wzrostu. Dziś jest małą kokietką. "Gdy tylko widzi, że zakładam jakąkolwiek biżuterię, też chce. Gdy ja się przeglądam w lustrze, natychmiast robi to też moja córka. Wdzięczy się do wszystkich. Jest dla mnie punktem odniesienia, zwierciadłem, w prawach seksualności. Natychmiast widzę wszystko przefiltrowane przez jej nieświadomą parodię" - mówi Patricia. Choć cierpi przy rozstaniach z córką, uważa, że hotele to nie miejsce dla dziecka i zostawia ją w Rio, gdy pracuje gdzie indziej. Złamała się tylko raz. Pięciolatka odwiedziła ją z ojcem na planie Niewolnicy Isaury, gdyż tę telenowelę nagrywano dłużej niż poprzednie, w Sao Paulo. "Absorbowała wszystkich pytaniem, czy ktoś wreszcie mógłby skrzywdzić Leoncia, bo on taki niedobry dla Isaury" - wspomina Patricia. - "Macierzyństwo sprawiło, że dojrzałam. Stałam się bardziej kobieca, pewna siebie, mniej nieśmiała. I wyładniałam!" - mówi aktorka. - "Tak, jestem próżna. Ale nie w tym sensie, że muszę mieć drogie kiecki czy biżuterię albo że czuje potrzebę paradowania w skąpym bikini, by wszyscy mnie podziwiali. Wręcz przeciwnie, często czuję potrzebę kontaktu z dermatologiem. Odkryłam jednak pewien sekret: szczęście i miłość świetnie robią na skórę!".