Telenowele

Iwi. · Wysłany: 22:10:44 20-10-07 Temat postu:

super eh tam szczegóły

Ligia · Wysłany: 11:04:46 21-10-07 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 11:17:52 21-10-07 Temat postu:

Dobry pomysł

Ale przyznam, że nie przyszedłby mi taki do głowy:D

Chciałam przyśpieszyć trochę akcję, bo już od 10 odcinków jest mowa o powstaniu...

Ligia · Wysłany: 12:05:06 21-10-07 Temat postu:

No tak... O tym powstaniu już było tyle mówione...

Marysia :D · Wysłany: 12:25:28 21-10-07 Temat postu:

supcio odcinek

Bloody ty tak dbasz o szczegóły ja nawet tego z ta rybą nie zauważyłam

Klaudusieniczka · Wysłany: 14:09:14 21-10-07 Temat postu:

Cudne odcinki, nie moge sie doczekac uwolnienia Bila;)

Bloody · Wysłany: 18:01:22 24-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Odc. 37.

Na teren getta weszły niemieckie oddziały wojskowe i policyjne pod komendą Jürgena Stroopa oraz wspierające je formacje łotewskie i ukraińskie. Wystrojeni w oliwkowe mundury żołnierze mieli ponure wyrazy twarzy. Udawali silnych ludzi, którzy idą zabijać biednych, schorowanych i głodnych żydów z zimną krwią. W rzeczywistości jednak byli zastraszonymi chłopcami, którzy bali się śmierci, krwi i piekła. Chociaż żaden z nich nie miał jeszcze pojęcia, co wydarzy się dzisiejszego wieczoru, to wielu z nich miało przeczucie, że nadchodzi koniec.
W ich stronę poleciała ognista kula, a zaraz po niej kilka następnych. Wśród oddziałów oraz formacji zapanował strach oraz panika.
Jurgen Stroop ujrzał żydów, którzy rzucali w jego stronę ogniem. „Że też tym idiotom zachciało się buntować. Pożałują tego” – pomyślał.
- Na co czekacie? Do ataku! Strzelać! – krzyknął.
Żołnierze wykonali jego rozkaz. Pistolety były jednak zbyt słabe wobec ognia, który atakował ich ze wszystkich stron. Jurgen postanowił podjechać pod koszary i zwołać resztę żołnierzy, którzy przyjechaliby wraz z czołgami.
Początkowo Niemcy przegrywali, gdyż żydom pomogły polskie oddziały podziemia zbrojnego Armii Krajowej oraz Gwardia Ludowa atakujące ich z zewnątrz getta. Wprawdzie kamieniczki płonęły niczym papier, który dotknie płomienia świeczki, lecz nikogo to nie obchodziło. Dla wszystkich liczył się tylko honor i godna śmierć, gdyż każdy był pewny, że to ostatni dzień ich życia.
Miriam, jak zwykle myślała inaczej niż wszyscy. Twierdziła, że to powstanie jest nadzieją na szczęśliwą przyszłość jej i Billa. Wykorzystała to, że strażnicy był zajęci strzelaniem do zbuntowanych żydów i niepostrzeżenie wbiegła do więzienia. Zaczęła rozglądać się, dookoła, lecz nie miała pojęcia, w, której celi może być Bill.
Na nieszczęście ktoś złapał ją od tyłu.
- Co ty tu robisz, paniusiu? – spytał młody strażnik. Miriam nie widziała jego twarzy, gdyż wokół panowała ciemność.
„, Czemu ten idiota nie jest zajęty powstaniem?” – zdenerwowała się Miriam. Jej złość spotęgowała latarka, która oświetliła jej twarz.
- Nie zabijaj mnie – rzekła.
- Nie mam zamiaru cię zabijać, gdyż nie otrzymałem takiego rozkazu. Mam zamiar zrobić coś lepszego, ślicznotko – powiedział strażnik i pocałował ją w twarz.
- Odwal się! – zawołała dziewczyna i spoliczkowała go.
- Nie wyrywaj się, bo cię naprawdę zabiję! – odrzekł mężczyzna i zaczął ją całować coraz namiętniej i namiętniej. Miriam nie miała siły się bronić, gdyż wciąż była osłabiona po tym, jak żołnierze niemieccy ją pobili. Oddała się jego woli, powoli wpadając w stan nieświadomości.
Tymczasem przebieg powstania był coraz bardziej tragiczny. Potężne, niemieckie czołgi całkowicie zniszczyły dzielnicę „getto”. Ludzie umierali topiąc się w morzu krwi lub cierpiąc pod innymi ciałami, które ich gniotły. Widzieli tylko krew i płonące budynki, gdzie kiedyś znajdowały się ich skromne mieszkania.
Jedyną szczęśliwą osobą był Jurgen Stroop, który patrzył na żydów z pogardą. Uważał ich za idiotów, których ukarano za głupotę.

Bill był w szoku. Słyszał huki, jęki i odgłosy cierpienia. Dookoła jednak panowała ciemność i nie mógł nic zobaczyć. Zastanawiał się, czy przypadkiem nie umarł i nie znalazł się w piekle. Jego matka, która była katoliczką opowiadała mu, że potępieni czują się samotni, gdyż nie mają Boga. On czuł się teraz dokładnie tak samo. Najbardziej jednak brakowało mu Miriam..
Zasłużył na cierpienie. W końcu zanim ją poznał zabił tylu niewinnych żydów patrząc z obojętnością na ich cierpiące twarze…

Natka*** · Wysłany: 18:24:50 24-10-07 Temat postu:

Super odcinek! Czekam na następny

Ligia · Wysłany: 19:14:41 24-10-07 Temat postu:

Jaki smutny jest ten odcinek...

Ta wojna, zagłada żydów...

Aishwarya · Wysłany: 19:22:08 24-10-07 Temat postu:

BBOOMMBBAA

Bloody · Wysłany: 19:24:58 24-10-07 Temat postu:

No, cóż Marino wojna taka była

a_moniak · Wysłany: 12:02:06 25-10-07 Temat postu:

boski odcinek świetnie to opisałaś

czekam na ciąg dalszy

Iwi. · Wysłany: 12:16:56 25-10-07 Temat postu:

super po prostu

Marysia :D · Wysłany: 16:57:01 25-10-07 Temat postu:

super odcinek

bardzo tragiczny no ale histori sie niestety nie zmnieni

Sylwia94 · Wysłany: 10:13:00 26-10-07 Temat postu:

super odcinek

smutna historia, ale prawdziwa