Telenowele

Bloody · Wysłany: 18:36:47 19-08-07 Temat postu:

Poczekam jeszcze, może więcej osób to skomentuje i wtedy napisze new. A co Cię konkretnie zaskoczyło z tą ciotką

?

Ligia · Wysłany: 21:05:37 19-08-07 Temat postu:

Niestety Sara zjawiął sie za późno...

BlackFalcon · Wysłany: 22:41:24 19-08-07 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 13:15:33 20-08-07 Temat postu:

Dziękuje za komentarze, ktoś jeszcze przeczyta?

BlackFalcon · Wysłany: 14:24:45 20-08-07 Temat postu:

Czy mi sie wydaje, czy zarowno w Twojej, jak i w mojej telenoweli w najnowszych odcinkach glowny bohater wzial slub z niewlasciwa osoba (u mnie kobieta, u Ciebie Pablo?

.

Bloody · Wysłany: 14:51:30 20-08-07 Temat postu:

Wiesz, nie doczytałam tego odcinka, a po za tym moja telenowela i ten pomysł powstał dawno temu, gdy ciebie jeszcze na tym forum nie było ;]W tym temacie nic nie wymyślam tylko realizuje swoje stare pomysły (No dobra przyznam, że z tym Nino było nowe:P)

BlackFalcon · Wysłany: 16:30:38 20-08-07 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 22:42:01 20-08-07 Temat postu:

To dobrze:)

Z tym ,że ten wątek ze ślubem z nieodpowiednią osobą pojawia się w prawie każdej telenoweli, np. w Zbuntowanym Aniele, Kobiecie w lustrze, gorzkiej zemścieitp.:p

angie7 · Wysłany: 21:04:00 16-09-07 Temat postu:

kiedy new ??

BlackFalcon · Wysłany: 12:35:14 17-09-07 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 17:38:44 17-09-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Odc. 18.

Sara była załamana. Nie mogła uwierzyć w to, co się stało. W jej oczach pojawiły się łzy. Przecież Pablo ją tak bardzo kochał, a teraz o niej zapomniał. Zrozumiała, że jego wyznania miłosne były tylko pustymi słowami. Spojrzała na radosną, młodą parę. Niewiele myśląc, podbiegła do nich i krzyknęła:
- Pablo, dlaczego mi to zrobiłeś?
- Kim jest ten kocmołuch? – zawołała Claudia, udając, że nie zna Sary. Wyraz „Kocmołuch” nawiązywał do niemarkowego i nieeleganckiego ubrania Sary.
- Ta dziewczyna jest niedorozwinięta! Zadzwońcie do psychiatryka! – dodała Eleonora.
Pablo przyglądał się Sarze. Wzbudzała w nim dziwne emocje. Czuł, że skądś ją znał, lecz nie pamiętał skąd.
Rodrigo zaś zawołał ochronę, która złapała Sarę za ręce i wyniosła ją z terenu katedry. Sara broniła się, lecz bezskutecznie. Pablo stał i nic nie mówił. Miał mętlik w głowie. Może ta dziewczyna naprawdę jest nienormalna, skoro tak się rzuca i przeklina?
- Nie bawcie się z nią, tylko dzwońcie do psychiatryka i to już! – wołała Eleonora. Rodrigo wyciągnął komórkę, by spełnić jej życzenie.
- Tylko spróbujcie! Jesteście podłymi, nic nie wartymi śmieciami! Nienawidzę was i sprawię, że kiedyś pożałujecie tego, że się urodziliście! – zawołała Sara. Jej dusza i serce były wypełnione nienawiścią.
Siłą wyrwała się z ramion zagubionych ochroniarzy, którzy nie wiedzieli czy ją trzymać, czy dzwonić. Następnie pobiegła przed siebie, najszybciej jak umiała.
- Na co czekacie? Gońcie ją! - zawołała Eleonora.
Ochroniarze pobiegli przed siebie, lecz nie udało im się złapać Sary. Dziewczyna schowała się na jednym z drzew, wykorzystując umiejętności z dzieciństwa. Mężczyźni rozglądali się za dziewczyną, lecz nie mogli jej znaleźć. W końcu Eleonora pozwoliła im nie szukać Sary. Wszyscy udali się na huczne wesele.

Gdy Sara stwierdziła, że jest bezpieczna zeszła z drzewa. Udała się cmentarz. Było tam pięknie i mrocznie. Mgła i deszcz dodawały uroku ponurym grobom. Sarę jednak niewiele to obchodziło. Widziała tylko ten grób, który najbardziej ją obchodził. Był to grobowiec jej rodziny. W ostatnich dniach Sara często myślała o dniu, kiedy w nim spocznie. Wątpiła w to, że tak się kiedyś stanie. Wydawało jej się, że już zawsze będzie w domu publicznym. Teraz jednak wszystko się zmieniło. Umrze i zostanie tu pochowana. Ale najpierw musi spełnić swoją misję. Musi zemścić się na tych, którzy ją skrzywdzili. Nikt nie będzie hańbił osoby urodzonej z jej krwi, bo chociaż była biedna, to jej pradziadek był księciem. Niestety poślubił biedną dziewczynę i przez to został wydziedziczony. Może Pablo również zraził się do jej biedy? Bał się utraty majątku i dlatego postanowił poślubić Claudię? Z oczu Sary popłynęła jeszcze jedna łza. Przekonała się, że nie była godna prawdziwej miłości.
- Witam Cię Saro! Co Ty tu robisz? – usłyszała kobiecy głos za plecami. Odwróciła się i ujrzała czarną postać. Dosłownie. Dziewczyna miała czarne oczy, czarne włosy, ciemną karnacje i czarny płaszcz.
- Witaj, Rubi! Przyszłam odwiedzić moich przodków. A Ty? – spytała Sara.
- Ja też. Zapaliłam znicza mojej matce. – odpowiedziała Rubi.
- No tak. Przepraszam, jak mogłam zapomnieć – rzekła zawstydzona Sara. Przecież to oczywiste, że Rubi przyszła odwiedzić swoją zmarłą matkę.
- Nic się nie stało – powiedziała Rubi.
Sara nie wytrzymała. W jej oczach pojawiły się łzy. Postanowiła zwierzyć się Rubi z tego, co się stało.
- Współczuję Ci. Przykro mi, że Pablo taki jest. – rzekła Rubi po wysłuchaniu opowieści.
- On był zupełnie inny. Wspaniały. Ale teraz wiem, że jego wyznania miłosne były tylko pustymi słowami – powiedziała Sara.
- Ja też to przeżywałam. Każdy mężczyzna myślał o mnie tylko jak o dziewczynie, z którą można się przespać, nikt nie chciał zobaczyć we mnie człowieka. Wiem, że to wina zawodu, jaki wykonywałam. Ale ja zakochałam się w jednym z nich. A on żądał tylko seksu… - zwierzyła się Rubi.
- Rubi! Zemścijmy się na wszystkich, którzy nas skrzywdzili! Oni nie mają prawa nami pomiatać – powiedziała Sara. Rubi spojrzała na nią i uśmiechnęła się. Sara zrozumiała to jako „tak”.

angie7 · Wysłany: 18:00:35 17-09-07 Temat postu:

super odcinek

czekam na kolejne

czekam rowniez na ich przemiane

BlackFalcon · Wysłany: 12:40:16 18-09-07 Temat postu:

Wspanialy odcinek, ktorego w koncu sie doczekalam! Chyba najlepszy z nich wszystkich, bardzo emocjonujacy i ciekawy. Jaka jest szansa na czestsze odcinki, Bloody?

.

Bloody · Wysłany: 15:44:59 18-09-07 Temat postu:

Hmm.. telcia musi cieszyć się większa popularnością... Postaram się wklejać często odcinki ,ale wiesz... piszę za dużo telci:D

Bloody · Wysłany: 15:43:19 11-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Nowa postać:

Luzmilla(Gloria Gomez) - matka Sary. Jest bardzo wrażliwa, opiekuńcza i kocha córke z całego serca.

W następnym odcinku pojawią się więcej nowych postacii:)

Odc. 19.

Sara wróciła do domu. Był już wieczór. W kuchni czekała na nią zaniepokojona matka.
Na jej widok kobieta wstała i zawołała:
- Saro, gdzie ty byłaś? Tak się o ciebie martwiłam! Malisa i Constansa już pojechały do domu, a miałaś przecież je odprowadzić
- Wiem mamo, przepraszam – powiedziała Sara. W jej głosie było słychać smutek, a na twarzy gościło przygnębienie.
- Ech, nie rób tak nigdy więcej. Usiądź, zrobiłam Ci kolację – powiedziała mama, lecz Sara jej nie słuchała. Weszła do pokoju i zatrzasnęła za sobą drzwi. Położyła się na łóżku i zatopiła w głębi swej rozpaczy, uwalniając ból i smutek, który gnębił ją przez cały czas. Luzmilla zrozumiała, że z córką jest coś nie tak. Zapukała do jej pokoju i zawołała:
- Córciu, co się stało? Powiedz mi, nie możesz zamykać się w sobie – jednak nie usłyszała odpowiedzi. Po dłuższym czasie wołania Luzmilla zrezygnowała z próby pocieszenia córki i położyła się do łóżku, modląc się przed snem o zdrowie i szczęście dla Sary.
Sen ogarnął również Sarę, pomagając jej uwolnić się od rozpaczy. Nie był to jednak ratunek całkowity, gdyż przez całą noc Sara śniła o Pablo. Dopiero promień porannego słońca uwolnił ją od widoku twarzy ukochanego, jednakże napełnił jej oczy łzami. Sara marzyła o tym, by znów wróciła noc, by znów wrócił Pablo, który ją kochał i przytulał. Niestety powrotu nie było.
Usłyszała melodyjkę, która dochodziła z jej torebki. Była zaspana i dopiero po jakimś czasie zorientowała się, że to komórka. Na szczęście zdążyła ją w porę odebrać.
- Halo! – zawołała.
- Hej, tu Rubi. Pamiętasz naszą wczorajszą rozmowę na cmentarzu? – rzekł kobiecy głos w słuchawce.
- Hej, jasne, że pamiętam – odrzekła Sara, nieco się ożywiając.
- Przyjdź dzisiaj w to same miejsce. Mam dla Ciebie niespodziankę – powiedziała Rubi.
- Ok. – odrzekła Sara. Pożegnała się z Rubi i odłożyła słuchawkę. Przejrzała się w lusterku i poprawiła makijaż. Nie mogła się doczekać spotkania z Rubi…

Claudia i Pablo również się obudzili. Leżeli w pięknym, wodnistym łóżku z baldachimem.
- Ach, Pablo nie mogę uwierzyć w to, że jestem twoją żoną! Jestem taka szczęśliwa – zawołała Claudia.
- Ja również się cieszę, skarbie – odrzekł Pablo, choć w rzeczywistości wcale tak nie myślał. Myślami był przy dziewczynie, które próbowała przeszkodzić mu w ślubie. Kim ona mogła być? Dlaczego nie mógł o niej zapomnieć?
- A ta noc poślubna! Jesteś boski w łóżku! – zawołała zachwycona Claudia.
- Dzięki – odpowiedział Pablo. Jak to się mogło stać? Przecież wcale nie miał na to ochoty. Mimo wszystko Claudia była jego żoną i powinien robić z nią to bardzo często.