Telenowele

angie7 · Wysłany: 17:22:02 11-10-07 Temat postu:

super odcinek

monioula · Wysłany: 17:40:37 11-10-07 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 17:43:09 11-10-07 Temat postu:

Oj, kilka dziennie to nie wyrobię.. nawet jeślibym pisała tylko tę telcię.. ale postaram się wklejać je częściej

monioula · Wysłany: 17:46:53 11-10-07 Temat postu:

No to się cieszę, bo ta telka jest naprawdę fajna.
Czekam na new

Pozdrawiam :*

Bloody · Wysłany: 17:49:40 20-10-07 Temat postu:

Dziękuje za komentarze:*

Nowe postacie:

Zharick (Lorena Meritano) – Jest piękna, zła, odważna, wulgarna i silna. Nikt nie zna jej przeszłości. Należy do gangu od wielu lat.

Michel (Pedro moreno) – jest młodym, przystojnym mężczyzną. Zadawanie bólu innym sprawia mu przyjemność i dlatego zapisał się do gangu.

Sergio(Mario Cimarro) – jest przystojny, okrutny, silny i odważny. Wykonuje najcięższą robotę w gangu. Poza tym jest zawziętym satanistą. Kocha szatana nad życie i dla niego dewastuje groby

Odc. 20.

Sara przeszła przez bramę i znalazła się na cmentarzu. Musiała przyznać, że jego widok poprawił jej humor, gdyż całą drogę płakała przez Pablo. Groby zmarłych były tak idealnym miejscem na smutki, że aż suszyły łzy, choć nie łagodziły bólu.
„Jak tu pięknie” – pomyślała Sara. Świat był spowity gęstą mgłą, która sprawiła, że dziewczyna poczuła się jak bohaterka horroru.
Sara ruszyła przed siebie i zaczęła podziwiać stare nagrobki. Zawsze bolało ją to, że w dzisiejszych czasach chowają ludzi w zwykłych klockach ozdobionych tylko krzyżem i tabliczką. Dawniej stawiano im piękne, marmurowe pomniki, którzy pomysłowością i dobrym smakiem artysty. Niestety na takie dzieło mogli pozwolić sobie tylko najbogatsi. Biednych traktowano jeszcze gorzej niż teraz. Usypywano im kopiec z ziemi i stawiano drewniany krzyż, a po dwudziestu latach nie było już po nich śladu.
„życie jest straszne” – tą myślą Sara podsumowała swoje rozmyślania.
Ujrzała Rubi, która stała obok dużego grobowca rodzinnego. Obok niej stała kobieta i dwóch mężczyzn. Jeden z nich bardzo zdenerwował Sarę, gdyż niszczył stary grób. Zdenerwowana dziewczyna podbiegła do niego i krzyknęła:
- Zostaw to debilu! Przecież to zabytek!
- Trzeba zniszczyć wszystko, co ma jakikolwiek związek z Chrystusem! Szatan nienawidzi krzyża! – Odpowiedział. Mężczyzna miał długie, czarne włosy, lekko pokręcone. Był ubrany w metalową koszulkę z napisem Behemoth oraz rysunkiem cmentarza, skórzane spodnie i glany.
- Nie zwracaj na niego uwagi! I tak na Wszystkich Świętych ludzie zbierają pieniądze na ochronę zabytków! – zawołała Rubi bardzo obojętnym tonem. Nie zwracając uwagi na złość Sary przedstawiła jej swoich znajomych.
- Oto Zharick, Michel i Sergio. Z ich pomocą na pewno zemścimy się na tych, którzy nas krzywdzili.
- Ale ja chciałam mścić się na ludziach, a nie na grobach – odrzekła Sara patrząc z pogardą na Sergio.
- Daj mu spokój! A Ty, Sergio zostaw już ten grób w spokoju, gdyż to nie czarna msza! – zawołała Rubi spoglądając na Sergio, który agresywnie kopał krzyż.
- Służę Szatanowi zawsze i wszędzie – odrzekł Sergio.
- Szatan bardziej się ucieszy, gdy zniszczysz ludzi…oczywiście chrześcijan – tymi słowami Rubi próbowała oderwać chłopaka od grobu.
- Nie pier*****, tylko przejdźmy do konkretów! – wtrąciła się nieco znudzona Zharick, która była przyzwyczajona do satanistycznych zachowań Sergio.
- No właśnie! Kogo mamy zabić? – dodał Michel.
Sara przestraszyła się. Że co? On chce zabić jej ukochanego, Pablo? Na pewno nie to miała na myśli, pragnąc zemsty! Na szczęście znalazła odpowiedni argument, który przekonałby Michale do innego rodzaju roboty.
- Po co zabijać ludzi? Śmierć tylko skraca im męki, które niesie im życie. Myślę, że najlepiej skazać nasze ofiary na tortury.
- Hmmm…ok. Ale gdzie zamierzasz ich przetrzymywać? – spytała Zharick spoglądając na swój czarny pistolet, który bardzo lubiła.
Sara rozejrzała się dookoła i powiedziała:
- W grobowcu. Najlepiej w trumnie.
Wszyscy oprócz Sergio przerazili się. Nie spodziewali się, że Sara będzie chciała kogoś aż tak bardzo i skrzywdzić. Najbardziej zszokowana była Rubi, gdyż myślała, iż Sara jest dobra. Nikt jednak nic nie powiedział.
- Wymienię nazwiska ofiar: Claudia Montesinos, Eleonora Montesinos, Rodrigo Elizondo, Damian Ripetti i Nino Reyes.
- Ok. Napadniemy na rezydencję Montesinos jutro około południa. Dwóch pozostałych też znajdziemy. Jeden z nich jest chyba lekarzem? – spytał Michel.
- Owszem. – odrzekła Sara. Musiała tylko zrobić coś, by Pablo było tej porze jak najdalej od domu…

angie7 · Wysłany: 18:06:47 20-10-07 Temat postu:

super odcinek

Genesis · Wysłany: 18:15:32 20-10-07 Temat postu:

Muszę przyznać,ze Twój pomysł na telę jest świetny..

Fabuła i obsada jest extra..!!

Przeczytałam pierwszy odcinek i pociągnęłam do końca...

W każdym odcinku cos się dzieje,że az chce sie czytac kolejny i kolejny...

Czekam na new...

Pozdroo...:*:*:*
I wpadnij do mnie na Amor prohibido pdg2..

BlackFalcon · Wysłany: 10:49:53 22-10-07 Temat postu:

Jeszcze! Stanowczo jeszcze! To byl chyba najlepszy odcinek ze wszystkich, a obsadzenie Cimarro w takiej roli jest doskonalym pomyslem. Ladnie prosimy, wklejaj to czesciej

).

Bloody · Wysłany: 18:06:34 22-10-07 Temat postu:

Dziękuję i proszę o wyrozumiałość... I tak chyba częściej pisze tu ocinki niż kiedyś , newik powinien pojawić się między środą a piątkiem...

Na Amor Prohibido PDG2 na pewno wpadnę, ale teraz kompletnie nie mam czasu

Bloody · Wysłany: 10:10:31 26-10-07 Temat postu:

Odc. 21.

Był jednak pewien problem. Sara nie mogła tak po prostu przyjść do rezydencji państwa Montesinos, gdyż oni uważali ją za wariatkę. Musiała przebrać się za kogoś innego. Jeszcze tego samego dnia Sara poszła do sklepu z perukami. Przyglądając się im myślała: „Którą perukę by tu wybrać? Skoro jestem długowłosą szatynką to powinnam zostać krótkowłosym rudzielcem… wtedy nikt by mnie nie poznał” Wzięła do ręki perukę o ognisto-rudym kolorze i założyła ją na głowę. Przyjrzała się sobie w lustrze i pomyślała: „Wyglądam całkiem nieźle… gdybym jeszcze pomalowała usta na czerwono i założyła sexy sukienkę”. Oznaczało to, że musi zajrzeć jeszcze do sklepu z kosmetykami i ubraniami. Nie miała w domu takich rzeczy, gdyż zawsze preferowała delikatny makijaż. Poza tym nie przepadała za sukienkami. Czasami zakładała spódnice, ale żadna z nich nie pasowała do jej przebrania.
Zakupy były dla niej olbrzymim wydatkiem, gdyż nie należała do bogatych osób. Wydała całe kieszonkowe, ale nie żałowała. W końcu, czego nie robi się dla życia ukochanego? Tą sukienkę, szminkę i perukę na pewno komuś sprzeda, gdyż jej się ani trochę nie podobają.
Następnego dnia o jedenastej była pod rezydencją Montesinos. Czuła przyjemny zapach gotującego się obiadu. „Biedactwa… nawet nie wiedzą, że to ostatni obiad w ich życiu” – pomyślała.
Przyłożyła dłoń do dzwonka i zawahała się. Co niby miała powiedzieć? Jej wygląd pasował do głupiej idiotki, więc musiała taką udawać. Mogła powiedzieć Pablo różne rzeczy, żadna z nich nie wydawała się jednak na tyle wiarygodna, aby mężczyzna nie zatrzasnął przed nią drzwi.
Niestety było już za późno. Kamerdyner zauważył, że jakaś kobieta stoi przed domem i otworzył drzwi.
- Co panią do nas sprowadza? – spytał.
- yy…ee… - powiedziała zaskoczona Sara. Po chwili jednak doszła do siebie, udała, że poprawia perukę i rzekła słodkim głosem:
- Czy mogę rozmawiać z Pablo Montesinos?
Kamerdyner przytaknął, dziwnie jej się przyglądając. Po chwili odszedł a w jego miejscu pojawił się Pablo. Na jego widok serce Sary szybciej zabiło. Mimowolnie dziewczyna popłakała się. Postanowiła wykorzystać sytuację:
- Ach, jak mogłeś mi to zrobić! Jestem z tobą w ciąży! – zawołała.
Pablo był zaskoczony tym bardziej, że dziewczyna wcale nie wydawała mu się atrakcyjna. Pomyślał, że jest mało inteligentna, więc postanowił z niej zadrwić.
- O masakra! Musiałem być wtedy naprawdę pijany! – powiedział ironicznym tonem.
- A co mnie to obchodzi? Ja musze wychować dziecko i nie mam zamiaru tego robić sama! – zawołała Sara. Tym razem miała już normalny głos. Była bardzo zdenerwowana.
- Posłuchaj, mam żonę, którą bardzo kocham i na pewno nie jestem ojcem twojego dziecka. To jakaś pomyłka – powiedział Pablo, nie zdając sobie sprawy z tego, jak bardzo rani Sarę.
- W takim razie chodź ze mną do szpitala. Zrobimy badania i sprawdzisz, czy jesteś ojcem – rzekła Sara.
- Ok. Możemy zrobić to nawet teraz. Poczekaj zaraz przyjdę. – zawołał Pablo, który miał jej serdecznie dość. Na chwilę wrócił do rodziców, by powiedzieć im, że wychodzi.
- Kto przyszedł? – spytał Rodrigo na chwile odrywając się czytania gazety.
- Jakaś idiotka, która twierdzi, że zrobiłem jej dziecko. Nie martwcie się, pójdę to wyjaśnić i wszystko będzie dobrze – powiedział Pablo i dołączył do Sary.
Sara i Pablo szli obok siebie. Panowało milczenie, gdyż nie mieli ochoty ze sobą rozmawiać. Byli zbyt zdenerwowani całą sytuacją.
- Przecież tutaj jest szpital! Gdzie Ty idziesz? – zawołał Pablo.
- O tej porze nie przyjmują – rzekła Sara.
- Więc po co mnie tu przyprowadziłaś? – denerwował się Pablo.
- Ech, czy ty naprawdę mnie nie poznajesz? – rzekła zirytowana Sara i zdjęła perukę z głowy. Pablo zobaczył długie, brązowe włosy opadające na ramiona. Poczuł się bardzo dziwnie. Skądś znał te włosy… Tylko skąd?

angie7 · Wysłany: 14:52:42 26-10-07 Temat postu:

Super odcinek

Genesis · Wysłany: 15:03:01 26-10-07 Temat postu:

Świetny odcinek..!!!

BlackFalcon · Wysłany: 16:33:28 26-10-07 Temat postu:

Ale mnie Sara zaskoczyla, wyznala mu prawde

. Super! Prosze szybko o dalszy ciag, ja chce wiedziec, czy on ja pozna.

monioula · Wysłany: 11:17:13 28-10-07 Temat postu:

Zawsze przerywasz w takim momencie, że ja muszę pazurki obgryzać. Co się z wami dzieje? Nie wiecie, że czytelnicy usychają z ciekawości? Dawaj szybko new, 15 minutek na wymyślenie i napisanie znajdziesz

Pozdrawiam!

green_tea · Wysłany: 12:36:42 28-10-07 Temat postu:

Swietne odc!Przeczytalam dzisiaj opis i musialam przeczytac wszystko

Pdoba mi sie Sara.I wcale nie dziwie sie,ze chce skazac swoic oprawcow na tortury.Mam nadzieje,ze Pablo szybko odzyska pamiec.Dasz dzis nowy odc?