Telenowele

Bloody · Wysłany: 16:45:43 10-02-08 Temat postu:

Podziękowania dla KERI, BlackFalcon i Moniouli

Odc. 35.

W mieście od rana było słychać głośne rozmowy ludzi. Jedni wchodzili do sklepów, gdzie oglądali drogie ubrania i marzyli o tym, żeby je kupić. Inni woleli zadowolić się tanimi Fast foodami, kupionymi w małych budkach.
Sara, Malisa i Constansa siedziały na jasnej ławce, przyglądając się innym ludziom.
- Kozaczki tej dziewczyny nie pasują do reszty stroju – stwierdziła Constansa, która bardzo interesowała się modą.
Sara i Malisa uśmiechnęły się.
- Co chcecie najpierw zrobić? – spytała Sara, która czuła się, jak organizator wycieczki.
- Zwiedzić pałac! – zawołała Malisa.
- Odwiedzić galerię z ciuchami! – dodała Constansa.
Sara westchnęła i powiedziała:
- Pójdziemy do tęczy, to taka mini-galeria. Jest tam dużo sukienek balowych.
Malisa i Constansa przytaknęły. Po chwili obydwie znalazły się w budynku. Wjechały ruchomymi schodami na górę i poczęły zastanawiać się, do którego sklepu wejść.
Sara dostrzegła znajomego mężczyznę, który oglądał złote i srebrne zegarki. Jego widok bardzo ją zdenerwował. Pocieszyła się myślą, że być może uda jej nie zostać zauważoną.
- Chodźmy do New Yorkera – zawołała szybko – sukienki balowe obejrzymy później.
Malisa i Constansa nie miały nic przeciwko. Po chwili obydwie znalazły się w morzu, w którym rybkami były ubrania;)..
Jednak Pablo spostrzegł Sarę. Niewiele myśląc, ruszył za nią. Postanowił uważnie jej się przyjrzeć.
Ku jego zdziwieniu tym razem sprawiała wrażenie zwyczajnej nastolatki. Nie miała na sobie wyzywającej, czerwonej sukienki, lecz czarną kurtkę i dżinsy. Nie była w towarzystwie mężczyzny, podobnego do szatana, lecz dwóch, ładnych koleżanek. Nie spędzała czasu w nocnym klubie, lecz w galerii.
Widok ten bardzo go zdziwił. Przywykł do tego, że Sara była tajemniczą postacią, pojawiającą się w różnych dziwnych momentach…
A teraz pomagała koleżankom w wyborze ładnej bluzki i zupełnie nie zwraca na niego uwagi.
Poczuł, że obudziło to w nim silne emocje. Czyż Sara nie była niezwykła? Niby zwyczajna, a zarazem bardzo tajemnicza…
Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że stoi w miejscu i patrzy na nią jak głupek… Ruszył, więc w stronę ubrań męskich i udał, że ogląda spodnie.
Sara zauważyła go, lecz udawała, że go nie poznała. Nie miała ochoty na nieprzyjemną rozmowę. Z drugiej strony zastanawiało ją, dlaczego Pablo jej się przyglądał. W jego oczach dostrzegła…zachwyt. Może to i było dziwne i nierealne, ale nie umiała inaczej określić sposobu, w jaki jej się przyglądał. Czyżby nadal ją kochał?
Przez chwilę Sara pomyślała, że chciałaby się rzucić w jego ramiona i znów poczuć dotyk jego ust… Zganiła się jednak za tę myśl. Przecież już nie go nie kochała. Był dla niej tylko niemiłym wspomnieniem.
Zaproponowała dziewczynom, aby poszły do sklepu z eleganckimi sukienkami. Jednak tam również natknęła się na Pablo… Zdenerwowana dziewczyna podeszła do niego i powiedziała chłodnym tonem:
- Teraz to ty mnie prześladujesz! Możesz mi wyjaśnić, czego ode mnie chcesz?
- Niczego – odparł Pablo, nie patrząc na nią – Szukam garnituru. Jutro idę z Claudią na bal..
- Nie wygłupiaj się – rzekła Sara – Oboje wiemy, że Claudia jest w grob…
Sara ugryzła się w język. Dlaczego musiała mieć tak długi język?
- Gdzie jest? – spytał zaskoczony Pablo.
- W grobowcu faraona – zmyśliła Sara – Przecież wyjechała do Egiptu, czyż nie?
- Ach, tak. Ale dzisiaj wraca – powiedział Pablo, udając, że jej uwierzył. Nie mógł jednak tak zostawić sprawy. Sara wiedziała coś o miejscu pobytu Claudii… Był tego pewien. Ale jak od niej to wyciągnąć?
- Przyjdź do mnie dziś popołudniu – rzekł – Mam z tobą sprawę do omówienia.
- Nie chcę mi się – odparła niegrzecznie Sara.
- W takim razie porozmawiajmy teraz – powiedział Pablo – Widzę, że twoje koleżanki są bardzo pochłonięte zakupami. Nic się nie stanie, jeśli zaproszę cię na kawę.
- Nie mogę ich zostawić – rzekła Sara.
- O nie! – zawołał Pablo, łapiąc ją za kurtkę – Pójdziesz ze mną, czy tego chcesz, czy nie…
- A co z tego będę miała? – odburknęła Sara.
- Hmm…- zastanowił się Pablo - Tysiąc dolarów wystarczy?
- Nie przekupisz się – rzekła Sara
- Posłuchaj, Saro, ja straciłem pamięć… - zawołał Pablo. Może to ją przekona? Bardzo chciał dowiedzieć się, co ich w przeszłości łączyło. Zastanawiał się, dlaczego odkrył tą potrzebę dopiero teraz.
Zszokowana Sara spojrzała na niego. Stracił pamięć? To by wiele tłumaczyło…

Marisol · Wysłany: 16:52:04 10-02-08 Temat postu:

Fajny odcinek.
Czyżbyś była fanką ciuchów New Yorkera?

Zapraszam na kolejny odcinek "Zwierciadła szczęścia".

Bloody · Wysłany: 16:55:31 10-02-08 Temat postu:

Powiem, że jestem:D Wiesz, wczoraj byłam w galerii Krakowskiej i kupiłam sobie bluzę w New Yorkerze i stąd ten odcinek:D To musi jakoś wchodzić do podświadomości, bo np. gdy zaczęłam pracować w TelePizzy, to w Ta Kobieta To Ja? moja boharerka rozpoczęła pracę w pizzerii...

Na ZS zejrzę wieczorem, bo teraz muszę już kończyć;]

BlackFalcon · Wysłany: 19:52:43 10-02-08 Temat postu:

Bloody · Wysłany: 20:50:57 10-02-08 Temat postu:

Dziękuję;] Widzę, że mamy podobny gust do zdań... Tak się zastanawiałam, czy je napisać, bo poloniści za bardzo takich nie lubią

(Przynajmniej Ci, któzy mnie uczą

)

KERI · Wysłany: 21:55:20 10-02-08 Temat postu:

no własnie nie sprawiedliwe (chociaż ja mam babke od polaka bardzo fajną i ona cały czas zachęca nas do pisaćia wierszy i opowiadać ale ja w życiu bym nie dała jej swojej telki

a co do odcinka

Sara ładnie dała o GROBOWCU FARAONA to było prze
odcinek jest fajny ale jak ma być szczera dałaś zbyt mało opisów <zawsze piszesz więcej>

dawno nie było newa czy teraz też zrobisz taką długą przerwę ??
mam nadzieje że nie

ZAPRASZAM NA 2 ODC. BALETKI

Bloody · Wysłany: 8:46:17 01-03-08 Temat postu:

Heh, w tej telci na szczęście awaria mi nie usunęła komci. Zaniedbywanie telki jednak na cos sie przydaje xD

Podziękowania dla Marisol, BlackFalcon i KERI

Odc. 36.

Restauracja „W cieniu szumiących wierzb” była nadzwyczaj romantycznym miejscem. Dookoła panował półmrok, oświetlony tylko światłem świeczników i świeczek, stojących na każdym stoliku. Dodatkową ozdobą były czerwone róże, które znajdowały się w rozmaitych miejscach lokalu. Wazony z tymi kwiatami ułożono na parapetach, stolikach, przy lustrach i świecznikach.
Widok tego miejsca sprawił, że Sara poczuła tęsknotę za dawnymi czasami. Westchnęła i potarła oko, aby Pablo nie zobaczył, że uroniła się z niego łza.
- Nie rób tak, bo będą cię oczy szczypać – rzekł Pablo.
Zdziwiona Sara spojrzała na niego i odburknęła:
- A co cię to obchodzi?
- Ciebie to powinno obchodzić – odparł Pablo, uśmiechając się. – To nie ja będę się z nimi męczył. – Po tych słowach usiadł przy stoliku i dodał:
- Co zamawiamy?
- Nie musisz szpanować swoim bogactwem – powiedziała Sara, rozsiadając się wygodnie na krześle – Mi wystarczy tylko kawa.
- Ale ja mogę zamówić coś droższego. – zawołał Pablo – Na pewno w życiu jeszcze nie jadłaś tak dobrych lodów…
- Jadłam lepsze i o połowę tańsze – stwierdziła Sara, oglądając swoje paznokcie. Były delikatne i łatwo łamały się. Sara jednak się tym nie przejmowała. Nigdy nie przywiązywała zbyt dużej wagi do wyglądu.
- Jak chcesz – odrzekł Pablo – W takim razie, ja, jako dżentelmen, też zamówię tylko kawę
Słysząc to, Sara głośno zaśmiała się.
- Ty dżentelmenem?
- A co w tym dziwnego? – Pablo wzruszył ramionami.
- Może kiedyś nim byłeś…- rzekła Sara – ale teraz na pewno nie…
- Właśnie… dlatego chciałem się z tobą spotkać – powiedział Pablo, pochylając się w jej stronę. – Opowiedz mi coś o przeszłości…
- Ej, ty serio straciłeś pamięć? – Sara zmarszczyła czoło.
- Tak – rzekł Pablo podirytowanym głosem – Idę zamówić kawę. Kiedy wrócę, wszystko mi opowiesz…
Sara została sama. Zastanawiała się, czy powiedzieć prawdę Pablo. Uważała, że mężczyzna bardzo źle ją traktował. Ponowny związek z nim po tym, co się stało, już nigdy nie byłby taki sam jak wcześniej. W głębi duszy jednak bardzo go kochała i podświadomie marzyła o tym, aby poczuć dotyk jego ust na swoim ciele.
Pablo zaś stanął przy ladzie, aby zamówić kawę. Podczas, gdy kelnerka była zajęta przygotowywaniem napoju, rozmyślał o Sarze. Musiał przyznać, że z każdą chwilą ta urocza dziewczyna zaczynała mu się coraz bardziej podobać. Jej arogancja i opryskliwość trochę go irytowały, ale miała w sobie pewien wdzięk, który czynił ją idealną, pomimo wszystkich wad. To właśnie jego brakowało zawsze zadbanej i eleganckiej Claudii.
„Pablo, o czym ty myślisz!” – skarcił się w myślach. Przecież Claudia była jego ukochaną żoną, a Sara dziwną, tajemniczą, a zarazem wulgarną dziewczyną. Nie zdziwiłby się, gdyby piła, paliła i chodziła do łóżka, z kim popadnie. Prawdopodobnie pracowała jako prostytutka. Pablo uśmiechnął się i stwierdził, że pasuje do niej ten zawód.
Wrócił do stolika, tłumacząc przed sobą, że rozmawia z tą dziewczyną tylko dlatego, żeby odnaleźć Claudię. Po jakimś czasie kelnerka przyniosła eleganckie, porcelanowe filiżanki z kawą, ozdobione ręcznie malowanymi kwiatami.
Gdy odeszła, Pablo wypił łyk napoju i rzekł:
- No to teraz opowiedz mi wszystko…
Sara odpowiedziała mu milczeniem.
- Na co czekasz? – niecierpliwił się Pablo – Przecież po to się tu spotkaliśmy
- Opowiem ci pod warunkiem, że mi uwierzysz – powiedziała Sara
- Przysięgam – obiecał Pablo.
- Na pewno?
- Na pewno.
Tak, więc Sara zaczęła długą opowieść o wielkiej miłości, która została rozerwana przez jeden podstępny plan. O poniżeniach i udrękach, które musiała znosić w domu publicznym. Zataiła tylko znajomość z szatanistami.
Podczas opowiadania tych ciężkich dla dziewczyny przeżyć, oczy Sary wypełniały się łzami. Gdy skończyła, wybuchła rzewnym płaczem.
Pablo nie mógł jej nie uwierzyć. W jej opowieści było tyle szczerości, niewinności i bólu, że musiałby nie mieć serca, aby teraz powiedzieć jej coś nie miłego.
Opowieść Sary sprawiła, że szare komórki Pablo zaczynały pracować. Począł przypominać sobie cudowne chwile, które spędzili razem. Miał wyrzuty sumienia. Jak mógł zapomnieć o ukochanej, poślubić Claudię i na dodatek oskarżać Sarę o tak okropne rzeczy? Był pewny, że dziewczyna nie zrobiła nikomu nic złego. Nie ona… Sara była przecież niewinna, jak kwiat lilii.
Usiadł obok dziewczyny i przytulił ją. Jego oczy również wypełniły się kroplami łez.
- Saro – rzekł – Wybacz mi. Kocham cię… Ale teraz będziemy znowu razem i już nic nas nie rozdzieli…
- Ale ja nie chcę! – Ku zaskoczeniu Pablo, odburknęła Sara.

Bloody · Wysłany: 22:56:11 01-03-08 Temat postu:

Czekam na komentarze:(

Eliza007 · Wysłany: 0:20:00 02-03-08 Temat postu:

ja przeczytałam:0) i jestem zachwycona:)telka powinna zostac doceniona bo jest świetna i prezneuje bardzo wysoki poziom:)
Pablo i Sara się przekomarzają ale oboje o sobie myśla.Sara zarzuciła mu wiele ale jak go kocha to przebaczy..choć ma mu za złe e złe rzeczy.Żal mi jej,ale myslę,że jej życie znowu bedzie szczęśliwe.A Pablo jak odzyskał pamięć to widzi już prawdę,kogo kocha a Cludia to tylko osoba,dzięki której miał zapomnieć ale teraz gdy sobie przypomniał.
Opisy zrobiły na mnie wielkie wrażenie:)
czekam na nowy odcinek:)zawiadom mne ekoniecznie:)

Bloody · Wysłany: 0:25:59 02-03-08 Temat postu:

Bardzo dziękuję

Ja nie uważam, że telka jest niedoceniona... Może jest wiele chętniej czytanych, ale są osoby, którym się to bardzo podoba i mnie to cieszy. Poprostu zawsze gdy nikt nie zauważy odcinka i telka przejdzie na drugą stronę to piszę komentarz o treści "Czekam na komentarze". I w większości przypadkach skutkuje;]

BlackFalcon · Wysłany: 1:12:05 02-03-08 Temat postu:

Mnie sie naprawde nie naleza te podziekowania

. A ja sie wlasnie dorwalam do komputerka dopiero teraz i z radoscia zobaczylam (nareszcie

) nowy odcinek! Faktycznie, opisy sa super

. Szczegolnie ten na samym poczatku, o restauracji.

Hm, mam nadzieje, ze Sara jednak sie pogodzi z moim ulubionym Pablem, bo widac, ze przeciez bardzo sie kochaja, zal mi biedaka, bo teraz on wszystko pamieta, wie, jak bardzo ja kocha, a musi cierpiec w zwiazku, ktorego wcale nie chce (Claudia) i na dodatek odzyskal swoja prawdziwa milosc tylko po to, by zaraz ja stracic...Zrobilas z Pablo bardzo sympatycznego glownego bohatera

. Chociaz bardzo ciekawie trafil z ta praca Sary, ciekawe, jak sie poczul, gdy mu wszystko opowiedziala, a on sobie przypomnial, do jakiej pracy mu przypasowala wczesniej...

Eliza007 · Wysłany: 1:41:25 02-03-08 Temat postu:

ona jest nie doceniona bo powinna być wykorzystana w filmie:) brdzo mi sie podoba i film z taką fabułą byłby hitem:)

nie moge doczekac się newika

justysiek21 · Wysłany: 10:22:25 02-03-08 Temat postu:

a kiedy newik

Bloody · Wysłany: 12:54:10 02-03-08 Temat postu:

justysiek21 · Wysłany: 13:05:04 02-03-08 Temat postu:

dopiero szkoda że muszę tyle czekać