Telenowele

Eillen · Wysłany: 12:11:04 21-08-10 Temat postu:

~7~

- Kochana moja… – mówił, obsypując moją twarz pocałunkami, kiedy już zupełnie nadzy leżeliśmy w jego łóżku.
- Raul – szepnęłam niepewnie – Ja… – odwróciłam wzrok. Nie wiedziałam, jak mam mu powiedzieć, że jest moim pierwszym mężczyzną. Do tej pory wystarczały nam pocałunki i mniej lub bardziej namiętne pieszczoty, nigdy nie posunęliśmy dalej. Zdawałam sobie sprawę, że nie powinnam pozwolić na nic więcej, ale nie potrafiłam mu się oprzeć. Z każdą chwilą, jaką z nim spędzałam, pragnęłam go coraz bardziej. Obudził we mnie zmysły i uczucia, o jakich istnienie nawet siebie nie podejrzewałam, a teraz przygniatał mnie swoim słodkim ciężarem i zdawał się czytać w moich myślach.
- Jeśli masz jakieś wątpliwości – zaczął – nie musimy tego robić. Poczekam, choćby to miało trwać wieki – uśmiechnął się tak, że świat zawirował mi przed oczami – Jesteś najważniejszą osobą w moim życiu – mówił, wplatając palce w moje włosy – nigdy nie zrobię nic, wbrew twojej woli.
I znów mnie pocałował… Który to już raz tej nocy? Nie wiem, ale ciągle nie miałam dość i chciałam więcej. Chciałam mu dać wszystko, co miałam najcenniejszego. Przesunęłam dłonie po jego klatce piersiowej, a potem po muskularnych plecach. W odpowiedzi objął dłońmi moje piersi, a potem zaczął pieścić nabrzmiałe sutki językiem.
- Jesteś pewna, że tego chcesz? – spytał, spoglądając mi prosto w oczy.
Skinęłam głową i po chwili język Raula znów wrócił do moich piersi, a potem zaczął się przesuwać wzdłuż brzucha, aż do wewnętrznej strony ud… Chciałam, zaprotestować, jakoś go powstrzymać, ale gdy zaczął pieścić najbardziej czułe miejsce mojego ciała… cały wstyd i zażenowanie ustąpiły miejsca palącemu pożądaniu.
- Tak bardzo cię kocham – powiedział, znów przygniatając mnie swoim ciężarem.
- Ja ciebie bardziej – uśmiechnęłam się, a on spojrzał na mnie pytająco – Tak – szepnęłam, muskając delikatnie jego wargi swoimi – Chcę tego… tu i teraz…
Nagle poczułam palący ogień między nogami. Wbiłam paznokcie w jego plecy, zaciskając mocno powieki.
- Julie… – szepnął, dotykając mojej twarzy, gdy dostrzegł spływającą po moim policzku pojedynczą łzę. Zamarł w bezruchu – Przepraszam… Boli cię?
Przełknęłam łzy i pokręciłam przecząco głową, jednocześnie przyciągając go mocniej do siebie. Instynktownie uniosłam biodra i już po chwili oboje odpłynęliśmy w rozkoszy…

Nie chciałam otwierać oczu. Tak bezpiecznie czułam się w jego ramionach. Wiedziałam, że gdy je otworzę, znów zaczną się pytania.
- Julie, otwórz oczy – mówił cicho – Nie wygłupiaj się – delikatnie przesunął zewnętrzną stroną dłoni po moim policzku – Julie, przepraszam… – za co on mnie przepraszał? To ja powinnam paść mu do stóp i błagać o wybaczenie. Podniosłam powieki. Przez ułamek sekundy, nim dostrzegł, że na niego patrzę, widziałam na jego twarzy troskę i… miłość, a może tylko dogasające jej resztki? Nie mógł przecież kochać mnie nadal, po tym, jak go potraktowałam.
Kiedy zorientował się, że na niego patrzę, szybko przywdział na twarz maskę obojętności.
- Wszystko w porządku? – spytał chłodno. Skinęłam głową. Pomógł mi wstać, a potem odsunął się o krok – Myślę, że lepiej będzie, jeśli zakończymy naszą znajomość.
- Raul…
- Wychodzisz za mąż. W twoim życiu nie ma dla mnie miejsca – odwrócił się w stronę rzeki, włożył ręce w kieszenie i wpatrując się w jakiś niewidoczny punkt na horyzoncie dalej mówił – Jak to sobie wyobrażasz? Chcesz mieć nas obu? – spojrzał na mnie rozżalony. Łzy strumieniami płynęły już po mojej twarzy.
- Nie zostawiaj mnie – jęknęłam żałośnie. Znów okazałam się cholerną egoistką. Nie zastanawiałam się, co on czuje. Znów liczyło się to, czego ja chcę, a ja chciałam tylko, żeby został przy mnie… na zawsze – Nie możesz mnie zostawić – podeszłam bliżej i chwyciłam poły jego koszuli, kurczowo zaciskając dłonie w pięści – Raul… – spojrzałam mu w oczy, wydawał się zupełnie niewzruszony. Wspięłam się na palce, by dosięgnąć jego ust. Delikatnie musnęłam je swoimi wargami, ale zupełnie nie zareagował. Stał nieruchomo, jak posąg – Nie poradzę sobie bez ciebie…
- Więc zostaw go i wyjedźmy stąd – a więc jednak nadal mnie kochał. Niczego nie pragnęłam bardziej, jak tego by chwycić go za rękę i uciec z nim, ale rozsądek podpowiadał całkiem coś innego. Potrząsnęłam przecząco głową.
- Nie mogę – szepnęłam przez łzy – To wszystko nie jest takie proste…
Przymknął na chwilę powieki, a gdy znów spojrzał na mnie, z jego oczu zniknął chłód i obojętność. Poczułam, jak jego palce zaciskają się na moich dłoniach. Po chwili ciasno otoczył mnie swoimi ramionami. Przywarłam do niego całą sobą. Chciałam czuć go każdym centymetrem swojego ciała. Chciałam, żeby czas się zatrzymał… Przez krótki moment miałam nawet nadzieję, że moja bajka zakończy się happy endem.
- Julie… – ujął moją twarz w swoje dłonie, przez chwilę patrzył mi prosto w oczy, a potem pocałował mnie. Chłód jego warg przyprawił mnie o dreszcze, ale już po chwili po całym ciele rozlało się przyjemne ciepło. Chciałam więcej, ale oderwał się ode mnie i odsunął dwa kroki w tył – Żegnaj Julie – powiedział prawie szeptem, a potem odwrócił się i pobiegł przed siebie. Chciałam zaprotestować, biec za nim, ale nogi odmówiły mi posłuszeństwa…

Stokrotka* · Wysłany: 13:26:43 21-08-10 Temat postu:

Kurczę jak dojdę do siebie to na pewno skomentuję.

Eillen · Wysłany: 17:45:15 21-08-10 Temat postu:

To znaczy, że odcinek wyszedł mi tak kiepsko? Mam nadzieję, że nie;)

Stokrotka* · Wysłany: 20:25:23 21-08-10 Temat postu:

To chyba jasne, że nie. Muszę jednak go najpierw przetrawić. Tylko jak mogłaś pozwolić żeby Raul odszedł.

Eillen · Wysłany: 20:45:51 21-08-10 Temat postu:

No nie wiem czy takie jasne - mnie się może wydawać, że jest super, a komuś innemu, że totalnie do d... - kwestia gustu

Raul teraz odszedł, żeby mógł się wreszcie pojawić Casimir, ale...
A! Nie będę spoilerować

Stokrotka* · Wysłany: 22:57:00 21-08-10 Temat postu:

Ale ja jak na razie wolę Raula i nie bardzo podoba mi się, że odszedł.
Poza tym on wcale nie chce tego Casimira , przynajmniej do czasu.Co na razie jest nie istotne. Mam nadzieję, że go nie zechce i go znienawidzi, no może przesadziłam. W końcu ona teraz go nie chce. Z drugiej strony on wcale nie ponosi winy za jakieś zabobońskie tradycję i głupotę ojca jego i jej.

Ayleen · Wysłany: 19:16:42 22-08-10 Temat postu:

Może zacznę od tego: jak miło jest dotrzeć do odcinka 8, gdzie ma sie pojawić Casmir. Czekam na niego już od samego początku, chyba wiesz. ;D Cieszę się, że w końcu go poznamy i zobaczymy co z niego za cwaniaczek. ;D
Co do odcinka.. Przykro mi, że dziewczyna cierpi, w końcu kocha Raula i chciałaby z nim być, wiec dlaczego za nim nie ruszyła. Mogła z nim uciec tak jak chciał, a potem.. potem cos na pewno z tego wyjdzie, problemy, czy nie, z Raulem by sobie poradziła.

Czekam na new!

Eillen · Wysłany: 19:52:31 22-08-10 Temat postu:

No cóż, mogę powiedzieć tylko tyle, że Raul nie zniknął na zawsze, a co do Casimira... hmmm... nie, jednak nie będę spoilerować - potrzymam Was trochę w niepewności:P

Dzięki za komentarze :*

Sunshine · Wysłany: 19:54:54 22-08-10 Temat postu:

Przeczytałam, ale tak jak Stokrotka muszę ochłonąć, może jutro uda mi się wykrzesać coś konstruktywnego.

Eillen · Wysłany: 20:14:37 22-08-10 Temat postu:

o mamusiu... ja jeszcze jedna osoba napisze, że musi ochłonąć, to naprawdę pomyślę, że odcinek jest do bani

Sunshine · Wysłany: 20:42:39 22-08-10 Temat postu:

Jest świetny i w tym problem, zaniża moją samoocenę i po takich odcinkach się zastanawiam czy nie zaniżam średniej na forum.

Eillen · Wysłany: 20:53:13 22-08-10 Temat postu:

Ty?! To chyba raczej ja... Mnie się nigdy nie podoba to, co stworzę, aż się dziwię, że tyle osobom chce się to czytać...
Twoje pomysły są genialne - podobnie jak ich wykonanie, więc ani mi się waż mówić, ba! myśleć, że zaniżasz średnią!

Ayleen · Wysłany: 20:58:39 22-08-10 Temat postu:

Eillen · Wysłany: 21:10:59 22-08-10 Temat postu:

Tak, wiem, że jestem niedobra;) Ale przecież, jeśli teraz Wam napiszę co dalej, to równie dobrze mogę nie wstawiać kolejnych odcinków

Raul wróci - znacznie częściej będzie pojawiał się w rozdziale II. Pamiętajcie, że jest kwestia listu, którego do tej pory nie znalazł, a czy znajdzie go na czas, tego nie zdradzę

Ayleen · Wysłany: 22:20:33 22-08-10 Temat postu:

W takim razie czekamy na kolejną część. Poza tym z ilu części składa sie taki rozdział? ;P