Telenowele

BlueSky · Wysłany: 21:35:08 11-09-15 Temat postu:

Sunshine... może Ricardo faktycznie ma amnezje, a może tylko udaje - z czasem wszystko się wyjaśni.
A powód Sofii może Cię zaskoczyć

Stokrotka*... Rosalie nie zdawała sobie sprawy z tego w co się pakuje - i może jej pochopna decyzja przyniesie więcej złego niż dobrego - któż to wie

A tajemnica siniaków na ciele Rosalie już niedługo się wyjaśni.

BlueSky · Wysłany: 12:32:46 12-09-15 Temat postu:

~ Capitulo 3 ~
…Es mi vida,
la que en ti sencillamente no creía…

Spośród zdjęć i dokumentów rozrzuconych na łóżku w apartamencie hotelowym Ricardo wyjął fotografię kobiety o magnetyzujących piwnych oczach, ciemnych włosach i pomalowanych różową szminką ustach.
Aurora.
Nie zamierzał się z nią dziś spotkać. Nie miał ochoty wysłuchiwać jej złośliwości i pretensji. Poza tym dotyk jej palców dziwnie go rozpalał, a pożądanie tej kobiety było ostatnią rzeczą, której chciałby doświadczyć.
Znów zerknął na zdjęcie Aurory w dopasowanej sukience w odcieniu mocnego różu i skromnych kolczykach z diamentami, subtelnie podkreślającymi jej bogactwo i klasę. Nietrudno było uwierzyć, iż ta dziewczyna ma poczucie, że coś się jej należy.
Wiedział, że musi działać powoli i ostrożnie. Od trzech miesięcy próbował się jakoś zbliżyć do tej kobiety, a teraz nadarzyła się okazja.
Westchnął.
Z czasem Aurora zapłaci za wszystkie krzywdy, jakie mu wyrządziła.
I nic tego nie zmieni.
***

W oczach mu pociemniało ze złości. Andres rzucił gwałtownie teczką z dokumentami, które posypały się na mahoniowe biurko, by po chwili spłynąć cicho na miękki kremowo-brązowy dywan, wyściełający podłogę gabinetu.
W pierwszym odruchu miał ochotę złapać ją za ramię by dokładnie je obejrzeć.
- Kto śmiał cię dotknąć?
Reakcja Rosalie była wyrazista jak rozbłysk neonu – zastygła, a jej oczy rozszerzyły się na moment i wstrzymała oddech – miał doświadczenie w odczytywaniu mowy ciała. Wszystkich tych prawie niedostrzegalnych, a niezwykle znaczących sygnałów.
- Co masz na myśli?
Miał ochotę przyłożyć temu komuś. Policzył do dziesięciu, a potem do dwudziestu, zanim wypuścił powietrze.
- Tu są odciski palców – stwierdził, wskazując na jej ramiona. – Ktoś złapał cię tak mocno, że zrobił ci siniaki. Całkiem spore siniaki.
Zauważył, że łzy popłynęły jej po policzkach.
- Nie mogę ci powiedzieć – krzyknęła i wybiegła z sypialni, trzaskając za sobą drzwiami.
Z zamyślenia wyrwał go dźwięk dzwoniącej komórki. Wziął telefon do ręki i zobaczył, iż na wyświetlaczu pojawiło się imię Davida.

kr86100 · Wysłany: 17:59:08 12-09-15 Temat postu:

hm... no to zaskoczyłaś mnie z Ricardem

ciekawa jestem co mu zrobiła Aurora że chce się na niej mścić...

BlueSky · Wysłany: 18:21:35 12-09-15 Temat postu:

To chyba dobrze, że zaskoczyłam Cię z Ricardem

kr86100 · Wysłany: 18:27:20 12-09-15 Temat postu:

Anna. · Wysłany: 19:23:32 12-09-15 Temat postu:

Odcinek bardzo ciekawy. Czekam z niecierpliwością na kolejny.

BlueSky · Wysłany: 0:16:13 13-09-15 Temat postu:

kr86100... to się cieszę

Anna.... dziękuję za komentarz

BlueSky · Wysłany: 13:14:35 19-09-15 Temat postu:

~ Capitulo 4 ~
…Es mi vida,
la que en ti sencillamente no creía…

Aurora otworzyła szufladę i wyciągnęła z niej swój pamiętnik w formie listów. Było ich sporo, a w każdej kopercie kryły się kartki pokryte opowieściami o randkach z ukochanym, z którym miała romans. Z listów wynikało, że jej życie będzie usłane różami.
I nagle coś poszło nie tak.
Ciąża.
Z gardłem ściśniętym ze strachu wpatrywała się w prostokątny kawałek plastiku, leżący na marmurowym blacie damskiej toalety, który pośrodku miseczek z płatkami lawendy i kryształowych lamp, wydawał się dziwnie nie na miejscu.
Serce biło jej coraz szybciej.
W końcu w okienku pojawił się najbardziej przerażający widok – dwie kolorowe kreski. Nie musiała szukać odrzuconego na bok pudełka by sprawdzić, jaki dokładnie jest wynik.
Wdech. Wydech. Wdech. Wydech.
Odruchowo położyła dłoń na płaskim brzuchu.
Z zamyślenia wyrwało ją pukanie do drzwi.
***

Andres kolejny raz odtworzył wiadomość, którą zostawił swojej narzeczonej na poczcie głosowej. Z kamienną twarzą słuchał swoich chaotycznych słów nagranych tuż przed ceremonią ślubną.
- Sofii, gdzie jesteś? Gdzie ty się do diabła, podziewasz?
Wyłączył nagranie, po czym przeszedł przez luksusowo urządzony hol. Z trudem zdławił trawiącą go wściekłość. Zaciskając dłonie w pięści, odwrócił się i wszedł do gabinetu teścia. Zatrzymał się przy mahoniowym biurku. Stojące na nim zdjęcie, w złotej ramce, zrobiono podczas przyjęcia z okazji dwudziestej piątej rocznicy ślubu rodziców bliźniaczek.
Nerwowo splótł palce i jego wzrok padł na obrączkę z białego złota, którą Rosalie wsunęła mu na palec zaledwie trzy dni temu. Nadal nie mógł uwierzyć, iż to właśnie jej przysięgał miłość, wierność i uczciwość małżeńską.
Ponownie spojrzał na zdjęcie i tym razem zauważył, że brakowało na nim jego fikcyjnej żony.