Telenowele

natalka0125 · Wysłany: 22:21:14 22-10-11 Temat postu:

Super

madoka · Wysłany: 12:11:36 23-10-11 Temat postu:

Dziękuję natalko0125

Hihi, Cami, musiałam Wam w końcu dogodzić choć troszkę - stąd też pierwszy pocałunek Angeles i Jorge i ja zaliczam mimo wszystko do udanych

Leticia...Temat rzeka - jedyny pewniak to taki, że bez wątpienia znajdzie się na granicy życia i śmierci. Którą drogę wybierze, tego nie wiem nawet ja sama

A Monica tak naprawdę dopiero się rozkręca

Anna. · Wysłany: 14:12:01 23-10-11 Temat postu:

Odcinek genialny

Brawo

Pierwszy pocałunek Angeles i Jorge

Zaskoczyłaś mnie

Nie przypuszczałam, że z tymi zawrotami Letici bd aż tak źle i okaze się to białaczką... Mam nadzieję, że dziewczyna jednak wyjdzie z tego...

Uuuu... Monica zaczyna pokazywac pazurki

madoka · Wysłany: 21:22:16 23-10-11 Temat postu:

Dzięki Aniu, cieszę się, że mogłam Cię tak pozytywnie zaskoczyć zawiązaniem akcji pomiędzy parą protów

madoka · Wysłany: 21:45:39 25-10-11 Temat postu:

ODCINEK 23

Po długiej i męczącej dyskusji z Monicą, Benjamin pożegnał w końcu swoją towarzyszkę, która już i tak była o dobre dziesięć minut spóźniona do pracy. On sam zaś wrócił spacerkiem pod posterunek policji i wykorzystując swój urok osobisty, poprosił jedną z młodych posterunkowych o adres Laury.
- Jejku, ale Pan wie, że nie możemy udzielać takich informacji - dziewczyna wydęła usta w podkówkę, chcąc tym samym wzmocnić efekt wypowiedzianych przez siebie słów.
- Rozumiem, ale równie dobrze może Pani zostawić karteczkę z danymi na biurku, dzięki czemu absolutnie nikt nie będzie wiedział, skąd je otrzymałem - uśmiechnął się czarująco Robleto, przesuwając pomiędzy palcami, brązowy kosmyk włosów kobiety. Gest ten, o dziwo, podziałał na pracownicę niczym magnes, bowiem kilka minut później Benjamin trzymał już w dłoni upragniony świstek papieru. Nie uciekniesz przed przeznaczeniem, moja piękna złośnico... - mruknął do swoich myśli, po czym wrócił do domu, by móc przygotować się stosownie na spotkanie z blondwłosą policjantką. Wziął więc prysznic, przystrzygł delikatnie zarost i przebrał się w wytarte jeansy i fioletową koszulę, której rękawy podwinął stylowo na wysokości łokci.
- Idealnie... - stwierdził z zadowoleniem, wkładając portfel do kieszeni spodni - A niech to, zapomniałbym o najważniejszym - zaśmiał się pod nosem, po czym sięgnął do szuflady nocnej szafki po paczkę prezerwatyw. Tak też gotowy, zszedł do samochodu i ruszył w kierunku otrzymanego wcześniej adresu, zaopatrując się po drodze w dużą, pikantną pizzę. Po niecałych piętnastu minutach pukał już do dębowych drzwi, opierając się o pobliską futrynę.
- Już idę! - krzyknęła Laura, odkładając na bok książkę i kieliszek czerwonego wina. I choć nie spodziewała się gości, w głębi duszy miała nadzieję, że nie spędzi tego wieczoru samotnie. Gdy jednak stanęła twarzą w twarz z Benjaminem, od razu pożałowała swoich myśli.
- Ty!! Tutaj??! To chyba jakiś koszmar! - żachnęła się, torując swoim drobnym ciałem wejście do środka mieszkania.
- Też się cieszę, że Cię widzę...Mogę wejść?? - zapytał z rozbrajającym uśmiechem, wskazując ruchem głowy na przywieziony smakołyk. Jego wzrok skupił się jednak na sylwetce dziewczyny, odzianej w obcisły, biały top i czarne spodnie.
- Nie ma mowy! Pizzę możesz sobie zjeść równie dobrze z jedną ze swoich kochanek - odparła z ironią.
- W tym problem, że żadna z nich nie lubi papryczek chili. A Ty jesteś tak ostra, jak one, więc wiem, że nie będą stanowiły dla Ciebie żadnego problemu... - zauważył, wręczając jej jeszcze ciepły karton z kolacją.
- Posłuchaj, jeżeli sądzisz, że takimi tanimi komplementami...
- Nic nie sądzę. Zjedzmy po prostu razem posiłek - poprosił, z nieznaną sobie szczerością.
- Dobrze, ale pierwszy i ostatni raz - skwitowała Laura, wpuszczając niechętnie mężczyznę do środka. Doceniała jego gest, jednak podświadomość mówiła jej, że wszystko, co robi, czyni tylko i wyłącznie po to, by skutecznie zaciągnąć ją do łóżka. Niestety trafił na nieodpowiednią osobę - uśmiechnęła się w duszy, nalewając towarzyszowi lampkę wina.

******

Leticia przemierzała miasto, niczym mara nocna, bijąc się w głowie z natłokiem myśli. Efekt był tym bardziej przygnębiający, że wszystkie z nich toczyły się wokół jej śmiertelnej choroby i związanej z nią bólem i cierpieniem. Przecież jestem jeszcze taka młoda...Dlaczego musiało paść akurat na mnie!! - krzyczała w duszy, a po jej policzku stoczyła się jedna, samotna łza. Dotychczas była wesołą, uśmiechniętą dziewczyną, pełną życia, która marzyła o dalekich podróżach i licznych wyzwaniach. Wszystko to runęło jednak w jednej chwili. W chwili, gdy lekarz postawił ją przed przykrą diagnozą - przycinając jej tym samym skrzydła, dzięki którym miała wznieść się prosto do nieba. O, ironio! Do nieba... Wszelkie rozmyślenia pochłonęły ją na tyle, że nie zauważyła nawet mężczyzny, wychodzącego pośpiesznie z kancelarii adwokackiej, w którego ramiona niefortunnie wpadła.
- Ups, przepraszam... - wyszeptała, unosząc głowę ku górze. Jakież jednak było jej zdziwienie, gdy właścicielem ramion okazał się nie kto inny, jak przystojny nieznajomy.
- Leticia...Nie sądziłem, że jeszcze kiedykolwiek Cię spotkam...Wszystko w porządku?? - zapytał, z charakterystyczną dla siebie troską w głosie.
- Tak, tak, po prostu się zamyśliłam - przyznała niechętnie, gdy na chodnik kapnęła pierwsza kropla krwi, będąca oznaką kolejnego krwotoku z nosa.
- Chyba nie za bardzo, bo...Krwawisz - Rene wyjął pośpiesznie śnieżnobiałą chusteczkę z kieszeni swoich garniturowych spodni i podał ją dziewczynie. Mimo początkowej niechęci, Leticia przyłożyła ją w końcu do swojego nosa, tamując tym samym płynącą z niego ciecz.
- Dziękuję - powiedziała, a na jej usta wypłynął delikatny, choć niezwykle blady uśmiech.
- Chyba powinnaś usiąść - mężczyzna wprowadził ją do środka kancelarii, a następnie prosto do swojego przytulnego gabinetu. Podprowadził ją do wygodnego fotela, tuż przy biurku, a następnie podał jej kubeczek zimnej wody. Letici, rzuciło się w tym czasie, w oczy zdjęcie ślicznej blondynki, stojące nieopodal monitora oraz plakietka z napisem: Rene Contreras
- Jeszcze raz dziękuję za troskę, ale chyba przeszkodziłam Ci w wykonywaniu Twoich obowiązków... - zauważyła dziewczyna, jednak mężczyzna powstrzymał ją ruchem dłoni i kucnął tuż obok niej.
- Wierzysz w przeznaczenie?? Bo ja tak...Dlatego wiem, że nie bez powodu stanęłaś na mojej drodze.
- Rene...Ja...Nie wiem, co powiedzieć... - wyjąkała zdezorientowana, ściskając w jednej dłoni plastikowy kubeczek.
- Nie musisz nic mówić...Chcę po prostu, byś wiedziała, że byłaś niczym pogodny anioł, który stanął na drodze mojego życia i rozświetlił je jednym swoim uśmiechem.
Na słowa te, w oczach dziewczyny momentalnie zakręciły się łzy - pogodny anioł, jakim określił ją Rene, okazał się bowiem tym upadłym, chylącym się ku nieuniknionej śmierci. Myśl ta na tyle ją spiorunowała, że dziewczyna poderwała się z miejsca i pośpiesznie wybiegła z gabinetu mężczyzny, nie oglądając się nawet przez chwilę za siebie.

******

Oględziny oraz zabezpieczenie miejsca zbrodni w powiązaniu z badaniem ciała denata zajęły ekipie dochodzeniowej kilka, długich godzin, po których każde z nich znało na wylot charakter morderstwa. Cała akcja wywarła jednak bez wątpienia największy skutek na Angeles, która mimo nienawiści ojca względem swojej osoby, w głębi duszy zawsze go kochała, a przynajmniej darzyła szacunkiem, na jaki zasługiwał. Mimo wszystko postrzegała go jako cenionego i uzdolnionego lekarza psychiatrę, który wielu ludziom pomógł wyjść z prawdziwego piekła. Na daną chwilę nie potrafiła zatem zrozumieć, kto też nienawidził go na tyle bardzo, by w tak brutalny sposób pozbawić go życia. I to serce...Ktoś musiał wiedzieć, że jestem jego córką...Pytanie tylko, kto? - główkowała, stojąc z boku, gdy Ricardo i Jorge, wydawali ostatnie polecenia swoim podwładnym.
- Twoje mieszkanie zostało już oczyszczone z wszelkich przesyłek od tego psychola - powiedział Robleto, który ni stąd, ni zowąd znalazł się tuż przy Angeles.
- Co?? O czym Ty mówisz?? Przecież nie mogłeś ich rekwirować! - oburzyła się kobieta, patrząc na niego z gniewem.
- To jeszcze nie wszystko - dodał mężczyzna, puszczając mimo uszu słowa swojej towarzyszki - Z racji grożącego Ci ewentualnego niebezpieczeństwa, otrzymasz ochronę.
- Ty naprawdę do reszty już zwariowałeś!! Nie chcę żadnej ochrony, zrozumiano! - wysyczała, zaciskając zęby ze złości. Była bowiem niezależną kobietą, która nigdy nie zamierzała podporządkowywać swojego życia innym osobom.
- To dla Twojego dobra - dołączył do rozmowy Ricardo, obejmując ją ramieniem - Naprawdę, nie masz się o co wściekać...
- I Ty przeciwko mnie??! Zresztą, dajcie Wy mi wszyscy święty spokój! - skwitowała, odchodząc do swojego samochodu.
- Porozmawiam z nią - zasugerował partner Jorge, żegnając przyjaciela i udając się za bliską swemu sercu, kobietą - Angeles, zaczekaj...
Kobieta mimowolnie odwróciła się w kierunku kolegi z pracy, który bez wątpienia jeszcze nigdy jej nie zawiódł, ani nie zostawił w potrzebie.
- Przepraszam, nie chciałam być taka oschła...Po prostu ta cała sytuacja z morderstwem taty i z tym anonimem nie daje mi spokoju.
- Doskonale Cię rozumiem...No, ale chodź - porozmawiamy gdzieś na gruncie prywatnym, a nie zawodowym - zaproponował, po czym oboje udali się do nowo otwartej knajpy "La Mentirosa", gdzie zjedli wyśmienity posiłek i podyskutowali z całą szczerością, na jaką było ich stać.

CamilaDarien · Wysłany: 15:30:07 26-10-11 Temat postu:

Uuu...

Benjamin rozbawił mnie swoją inteligencją...

Zabierając z szuflady prezerwatywy, no, nie był to najlepszy pomysł...

Raczej mu się nie przydają... Szczególnie skoro ma do czynienia z tak twardą kobitką jak Laura

Leticia i Rene znowu się spotkali...

Mężczyzna zaniepokoił się jej nieoczekiwanym krwotokiem z nosa.
I ta gadka o przeznaczeniu... To było świetne...

Niestety dziewczyna przestraszyła się...
Żal mi jej. Niech szybko wyzdrowieje!

W stu procentach popieram decyzję Jorge

Dobrze, że postanowił przydzielić Angeles ochronę...
Swoją drogą, to powinna zrozumieć, że on się o nią boi na swój sposób...
Nie rozumiem dlaczego nie chce przyjąć tego do wiadomości...
Mogłaby choć raz odłożyć swoją dumę na boczny tor, bo to już nie jest śmieszne...
W tym momencie chodzi już tylko i wyłącznie o jej bezpieczeństwo i ja wcale nie dziwię się decyzji Jorge...
Zrobiłabym to samo...

Mężczyzna się o nią martwi, a ona tego nie widzi???

Czekam na new

CamilaDarien · Wysłany: 15:33:07 26-10-11 Temat postu:

Dubel ***

Anna. · Wysłany: 17:03:13 26-10-11 Temat postu:

Odcinek superowy

Ten Benjamin to twardy zawodnik ;DD
Ale Laura też niczego sobie ;DD

Leticia i Rene < 3 Zawsze czekam na każda scenkę z ich udziałem bo są po prostu takie wspaniałe

Takie jak z normalnego życia ;DD

Angeles jak zwykle się wścieka ;DD

Czekam na kolejny odcinek ;D

madoka · Wysłany: 19:09:31 26-10-11 Temat postu:

Hihi prawda z Benjamina to twardy zawodnik, ale on potrzebuje takiego przysłowiowego ściągania na ziemię właśnie przez Laurę, dzięki czemu możliwe będzie jego przeistoczenie się z rozbrykanego chłopca w dojrzałego, odpowiedzialnego mężczyznę

Cami, w dzisiejszych czasach chyba każdy facet zaopatrza się w taki niezbędnik - haha w końcu nie ma to, jak bezpieczny seks

Cieszę się, że sceny pomiędzy Laticią, a Rene tak bardzo Wam się podobają. Aniu, faktycznie przy kreowaniu ich duetu towarzyszy mi myśl, by stworzyć jedną taką parę totalnie z codziennego życia, z równie codziennymi problemami

Ooo, Cami - w takim razie śmiem twierdzić, że Jorge odpokutował po części swój błąd w postaci seksu z Barbarą?? Mężczyzna ten jest bowiem w głębi duszy taką dobrą istotą, która ma na celu właśnie dobro swojej podobiecznej. A wściekanie się Angeles wynika tylko i wyłącznie z tego, że dotychczas była samodzielną i niezależną kobietą

Dull · Wysłany: 19:43:30 26-10-11 Temat postu:

Dopiero teraz przeczytałam

Benjamin, jak zwykle powala mnie swoimi pomysłami

On jest genialny!!!! Myślałam, że padnę ze śmiechu z tymi prezerwatywami

Zdziwiłam się, że Laura uległa i go wpuściła. Czuję, ze może być ciekawie :]

Szkoda mi Leticii

Ma dziewczyna teraz ciężko. Zwłaszcza, ze spotkała Rene, akurat wtedy, gdy dowiedziała się o chorobie, a jej świat zawalił się. Ciekawa jestem jak dalej potoczą się jej losy.

Cieszę się, ze Jorge postanowił załatwić Angeles ochronę. Dziewczyna jest w niezłym niebezpieczeństwie.
Ona jest urocza, gdy tak się wścieka

madoka · Wysłany: 20:36:07 26-10-11 Temat postu:

Nawiązując już do Benjamina, to wiesz co?? David Chocarro jest naprawdę nieziemski - potrafię go sobie wyobrazić zarówno w roli mojego bohatera, jak i Twojego Davida oraz Jose w opowiadaniu "Odzyskam Cię" - chodzący fenomen

Między nim, a Laurą na pewno będzie zatem wyjątkowo interesująco, tym bardziej, że już w następnym odcinku wpadnie, jak śliwka w kompot

Letici i mnie naprawdę szkoda - pisząc jej wątek dosłownie serce mi się kraje, że skazałam jej bohaterkę na tak okrutny los...No, ale nikt nie mówił, że będzie pięknie, jak w bajce...

U Angeles, wściekłość jest bez wątpienia jedną z charakterystycznych cech - w końcu zawsze radziła sobie sama

Dzięki Wam dziewczyny za odwiedziny;*

Dull · Wysłany: 20:46:04 26-10-11 Temat postu:

madoka · Wysłany: 20:54:05 26-10-11 Temat postu:

Dull · Wysłany: 20:59:22 26-10-11 Temat postu:

CamilaDarien · Wysłany: 7:47:01 27-10-11 Temat postu: