Telenowele

Sunshine · Wysłany: 0:33:05 06-02-15 Temat postu:

Nie, piszę dla przyjemności, choć moja mama (w życiu nie widziała żadnego z moich opowiadań) uważa, że powinnam to wykorzystać i zacząć pisać dla dzieci, a potem dokłada, że byłabym dobra w scenariuszach

Ale nad filmami, czy też edycją się nie zastanawiałam, nie mam talentu artystycznego, który tam jest wymagany

Ale cieszę się, że się podoba

Anna. · Wysłany: 13:49:53 06-02-15 Temat postu:

Wow. Jestem pod wrażeniem. Piszesz cudownie i nie mogę się doczekać kolejnego odcinka. Po przeczytaniu aż mam ochotę wrócić do swoich opowiadań

BlueSky · Wysłany: 17:10:30 06-02-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 22:04:30 06-02-15 Temat postu:

Co myślicie o tym?
[link widoczny dla zalogowanych]

BlueSky · Wysłany: 23:28:51 06-02-15 Temat postu:

Dla mnie jest cudowna

I przez Cie padnę na zawał, ponieważ wybrałaś takie ujęcia z Michelem, że aż brak mi słów

I mogę Ci zdradzić, iż na wątek miłosny Mariany i Diego trzeba będzie trochę poczekać, ponieważ na początku będą mieli pewne zadanie do wykonania

i może właśnie to zadanie ich do siebie zbliży

Sunshine · Wysłany: 23:50:51 06-02-15 Temat postu:

Więc cieszę się, że się podoba

Jeszcze zrobię Ci te sygnaturki zaraz

Queen Bee · Wysłany: 23:55:05 06-02-15 Temat postu:

Sunshine jestem pod wrażeniem, piękne Twoje dzieło

Sunshine · Wysłany: 0:04:14 07-02-15 Temat postu:

BlueSky · Wysłany: 0:05:20 07-02-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 0:11:32 07-02-15 Temat postu:

Oj tam, może troszkę

Przepraszam, że jest tak mało Isabelli i Bruna, ale filmiki z Siempre tuya Acapulco są poblokowane

I nie miałam jak się za to zabrać, bez materiałów nie wyczaruję

Dziękuję za dedykację :*

Sygnaturki:
[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Queen Bee · Wysłany: 10:50:53 07-02-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 13:49:26 07-02-15 Temat postu:

Jak mam czas, to jestem do dyspozycji

BlueSky · Wysłany: 18:22:39 07-02-15 Temat postu:

Sygnaturki są cudne.

Jak dobrze pójdzie to jutro dodam kolejny odcinek

BlueSky · Wysłany: 20:11:49 08-02-15 Temat postu:

~ Odcinek 4 ~

…Promise you`ll hold me, touch me,
love me… way past forever…

Florencia właśnie skończyła się ubierać i przeglądała się w dużym lustrze, stojącym na mosiężnych nóżkach, jednocześnie powoli kołysząc się w rytm, lecącej z radia, piosenki Eli Flores. Miała na sobie turkusową koszulową bluzkę z krótkim rękawem, białe szorty oraz szeroki ciemnoróżowy pasek.
- Nieźle – powiedziała do swojego odbicia w lustrze i usłyszała pukanie.
Odwróciła się, w momencie, kiedy drzwi się uchyliły i zobaczyła czarne włosy swojej przyjaciółki.
- Mogę? – zapytała Mariposa.
- Cóż to za pytanie – odparła Florencia, udając lekko oburzoną.
Mariposa weszła do pokoju i kierując się w stronę czarnego, przymocowanego do sufitu fotela, obdarzyła swoją przyjaciółkę badawczym spojrzeniem.
- Dokądś się wybierasz? – spytała i zatrzymała się w pół drogi do fotela.
- Mam spotkanie w sprawie pracy.
- To wspaniała wiadomość – odparła Mariposa i podbiegła aby ją uściskać. – Ale dlaczego wcześniej mi nic nie powiedziałaś?
- Ponieważ… - zaczęła i urwała.
- Nie chciałaś zapeszyć – dokończyła za nią czarnowłosa. – Ale chyba nie zamierzasz w tym iść?
Wypowiadając ostatnie słowa Mariposa podchwyciła pytające spojrzenie Florenci, więc kontynuowała swój monolog.
- Wyglądasz cudownie. Zresztą jak zawsze – powiedziała z udawaną zazdrością w głosie. – Ale ten strój nie pasuje na rozmowę kwalifikacyjną. Powinnaś ubrać coś bardziej… - urwała, szukając w głowie odpowiedniego słowa. – Formalnego – dodała po chwili.
- Formalnego? Ale to zupełnie nie w moim stylu. A poza tym nie mam nic takiego w szafie – jęknęła Florencia i usiadła na łóżku.
Mariposa przeszukała, w myślach, zawartość swojej szafy. I przypomniała sobie o czarnym i dopasowanym garniturze od Prady.
- Ale ja mam. Pamiętasz ten mój czarny garnitur z marynarką, która lekko przypomina baskinkę? To połączenie elegancji z nowoczesnością. Ubierzesz do niego swoje białe szpilki od Jimmiego Choo i będziesz wyglądać jak rasowa bizneswoman – powiedziała z uśmiechem, wybiegając z pokoju.
Florencia położyła się na łóżku i głośno westchnęła. Rozmowa kwalifikacyjna kojarzyła się jej z nakazami i zakazami. Ze światem, w którym żyła od dziecka. Ze światem pełnym artykułów, paragrafów i kruczków prawnych. Ze światem, od którego uciekła.
Chociaż od ostatniej kłótni z ojcem i jej wyprowadzki z domu minęło ponad dwa miesiące, ona nadal czuła gniew. Mimowolnie wróciła pamięcią do tamtego dnia.
Usiłowała włożyć kluczyk do stacyjki, ale za każdym razem spadał na dywanik w samochodzie. To bez sensu. Wysiadła z najnowszego modelu Lexusa, w jej ulubionym, błękitnym kolorze i sięgnęła po komórkę. Mimo koszmarnej awantury z ojcem i trzaśnięciu za sobą drzwiami, pamiętała aby po drodze zabrać z holu torebkę. Dygocząc z nerwów wystukała jedyny numer telefonu, który znała na pamięć. Numer Posie.
- Dość – powiedziała, czując jak jej oczy wypełniają się łzami.
***

Jorge głęboko oddychał, z trudem tłumiąc gniew. Dziś rano, Ricardo poinformował go, że czeka ich kolejna rozmowa kwalifikacyjna z potencjalnym pracownikiem, ponieważ dwie poprzednie nie spełniły ich, zbyt wygórowanych w opinii kandydatów, wymagań.
- Zaraz tu będzie – powiedział Ricardo.
- I…? – Jorge zawiesił głos, domyślając się, że przyjaciel coś przed nim ukrywa.
- To wszystko.
- Ty naprawdę nie umiesz kłamać – stwierdził Jorge. – To kto dziś nas zaszczyci swoją obecnością? Był już Marcelo i Andres. Więc może teraz pora na jakiegoś Fernanda lub Eduarda – dodał z lekką nutą ironii.
- A może pora na Paolę Avacedo – powiedziała.
Obaj mężczyźni odwrócili się w stronę, skąd dochodził kobiecy głos.
- Kobieta? To chyba jakiś kiepski żart – stwierdził z niedowierzaniem Jorge.
- A co nie widać? – spytała prowokacyjnie Paola i lekko zmarszczyła brwi.
Jorge dokładnie przyjrzał się Paoli, a potem odwrócił się w stronę Ricarda.
- W tym stroju wygląda jak pensjonarka – powiedział z kpiną w głosie.
- Słucham? Co pan powiedział?
Szatyn jeszcze raz spojrzał na Paolę. Miała na sobie granatową sukienkę z białymi wstawkami, która jego zdaniem więcej zasłaniała niż odsłaniała. A na dodatek była zapięta pod samą szyję.
- Wygląda pani jak pensjonarka – powtórzył. – A pensjonarki wprawdzie są kobietami, ale są mało kobiece.
- Jak pan śmie? A pan w tych swoich spranych jeansach i wygniecionej koszuli wygląda jak brudas – odparła i zmrużyła gniewnie oczy.
Ricardo popatrzył na swojego przyjaciela i lekko się uśmiechnął.
- Po pierwsze to najnowszy model jeansów, a po drugie ta koszula jest świeżo wyprana i wcale nie śmierdzi – powiedział, specjalnie wąchając swoje ubranie. – A może wyjaśnisz mi kim jest ta kobieta i co tu w ogóle robi – zwrócił się do Ricarda.
- No więc… - zaczął Ricardo, zastanawiając się, co ma powiedzieć aby przekonać Jorge do swojego pomysłu. – Pamiętasz reklamę firmy „Mezcalero” lub firmy „Iguana Cigars”?
Ricardo zobaczył, iż Jorge potakująco kiwa głową.
- Więc współtwórcą tych wszystkich reklam jest właśnie Paola Avacedo.
Jorge spojrzał na jasnowłosą kobietę z niedowierzaniem. Dokładnie pamiętał te reklamy. On je uwielbiał. Nie. On je ubóstwiał. I chciał poznać ich twórcę, który jak na złość, okazał się kobietą.
- Dobrze wiesz, że ja nie pracuję z kobietami – powiedział zdecydowanym tonem.
- Pracuje pan z modelkami, a modelki są kobietami, więc…
- Dla mnie modelki są narzędziem pracy – przerwał jej Jorge. – Są dodatkiem lub tłem dla produktu, który aktualnie chcemy sprzedać.
- Jest pan bezczelny – odparła.
- A pani brak profesjonalizmu – stwierdził. – I coś czuję, że straciła pani tę pracę, zanim ją w ogóle dostała – dodał z udawanym współczuciem.
Paola poczuła, jak wzbiera w niej złość. Uspokój się i nie daj się sprowokować – upomniała się w myślach.
- To pana wina – powiedziała niemal krzycząc.
- Moja? – spytał Jorge z miną niewiniątka. – Przecież ja nic nie zrobiłem.
- Pan mnie prowokuje.
- Ja? Ja tylko odpieram pani ataki.
Ricardo pomyślał, iż czuje się jak na polu bitwy. A co gorsze, że znajduje się w jej kulminacyjnym momencie.
- Dość – powiedział stanowczo. – Czy wam się to podoba czy nie, to chciałbym was poinformować, iż od dziś stanowicie zespół. – I nawet mi nie przerywajcie – dodał, spoglądając na nich. – I mam nadzieję, że z takim samym zapałem będziecie pracować, z jakim się kłócicie. I że włożycie w pracę tyle samo energii, co w tę bezsensowną wymianę zdań. Jorge… - zwrócił się do przyjaciela. – Oprowadzisz teraz Paolę po firmie i pokażesz jej swoje królestwo.
Paola już otwierała usta aby coś powiedzieć, kiedy poczuła, iż Jorge łapię ją za rękę i siłą wyprowadza z gabinetu Ricarda.
- Praca ze mną będzie prawdziwym piekłem – syknął jej do ucha.
Ricardo patrzył, jak jego przyjaciel i ich nowa pracownica kierują się w stronę windy. I pomyślał, że chyba popełnił błąd, zmuszając tych dwoje do współpracy. Ale było już za późno na zmianę decyzji. A poza tym, według opinii jego dziadka, prawdziwy mężczyzna nigdy nie zmienia zdania. A on był prawdziwym mężczyzną.

Sunshine · Wysłany: 20:27:45 08-02-15 Temat postu:

Ohohoho, pozwól, że zacznę od drugiej części

Paola i Jorge albo się pozabijają albo rzucą na siebie przed upływem tygodnia, z pewnych źródeł wiem, że to drugie jest bardziej prawdopodobne

Już jest ostro, ale sądzę, że im będzie gorzej, mam nadzieję, że Paola się zbuntuje i jej pensjonarski styl pójdzie w kąt, a Jorge będzie żałował, że się odzywał, bo oszaleje

Pierwsza część

Nie wiem, czy gdyby Mariposa wiedziała o jaką rozmowę kwalifikacyjną chodzi, to byłaby skłonna do pożyczania kostiumu

Chyba pomysł Flor był lepszy, bo o ile się nie mylę, to ta rozmowa kwalifikacyjna dotyczy jednego z naszych panów i jego "cudownego" pomysłu na rozwiązanie swoich problemów?