Telenowele

Chocolate · Wysłany: 21:06:05 08-09-09 Temat postu:

To ja się wpraszam na impre

Ucker i Derric czegoż wiecej do szczęścia ??

Vondynizer · Wysłany: 21:12:01 08-09-09 Temat postu:

to ustalone.
lecimy do Uckera do domu.

Fuzz jest kochana i niech już ma Uckera. ;*
PC (mam nadzieję ze nie denerwujesz się za ten skrót ;*) ma Derrica.
to ja wezmę... Ediego! <3

super, Polla, ze doąłczasz. zapraszamy.

a kogo chcesz ze sobą wziąć?
jest jeszcze Poncho, Chris, Diego...

PannaColucci · Wysłany: 21:14:15 08-09-09 Temat postu:

Aaaa.... nie ide na imprę! ogłaszam od dziś żałobę!

Fuzzi · Wysłany: 21:15:47 08-09-09 Temat postu:

Jeah..!! Mam Uckera!

Vondynizer · Wysłany: 21:20:52 08-09-09 Temat postu:

PannaColucci · Wysłany: 21:21:54 08-09-09 Temat postu:

Moje gwiazdki się skończyły! Rozumiesz?!
Została tylko jedna!!
Muszę jutro iść do sklepu ;(

Vondynizer · Wysłany: 21:29:45 08-09-09 Temat postu:

o nie, skończyły się?!
ej, to musisz kupić je jutro, kochana!
kupisz i będzie lepiej! ;*

PannaColucci · Wysłany: 21:31:09 08-09-09 Temat postu:

Ejj no

Jeszcze jedna się znalazła, na plakacie RBD, na czółku Chrisa

Fuzzi · Wysłany: 21:31:21 08-09-09 Temat postu:

O nie! Gwiazdki muszą być!

Vondynizer · Wysłany: 21:39:14 08-09-09 Temat postu:

o, to jedna ostatnia jest- Twoje ocalenie.

tak, muszą być gwiazdki. Fuzz dobrze mówi!

Chocolate · Wysłany: 21:42:18 08-09-09 Temat postu:

Gwiazdki , gwiazdki !!

Ja biore Christiana

PannaColucci · Wysłany: 22:15:38 08-09-09 Temat postu:

Ajj Chris ;***

Anes · Wysłany: 8:35:02 09-09-09 Temat postu:

To ja też się dołączam xDD

Tyle, że ja biorę Diega ^^

Dulcemogosia · Wysłany: 16:53:52 09-09-09 Temat postu:

Ojojku cosz to się dzieje nie skomentowałam odcinka!!!!

PRZEPRASZAM!!!!

Moje Vondyski!!!!! Boshhh!!! JAcy oni szczęśliwi!

Jeah!!!
Każdy pocałunek musiał być taki pikny!!!! I takie serduszka nad głowami! I normalnie róże w okół łóżka... dobra poniosło mnie

Ja chce newika

Z Vondyskami! :***

Pozdrawiam :***

Vondynizer · Wysłany: 21:37:08 10-09-09 Temat postu:

ODCINEK 11

- Wiesz co, Poncho? Smutno mi trochę…- zaczęła May.
- Dlaczego?- pytał zdziwiony Poncho.
- Popatrz… Dul jest z Uckerem, to dość zaskakujące, ale prawdziwe. Sny jest już tak długo szczęśliwa z Benem. Lubię na nią patrzeć, gdy wraca po spotkaniu z nim i jest taka radosna. A ja… tak długo jestem sama. Może ze mną jest coś nie tak?!
- May… Nie mów tak. Może nie spotkałaś właściwego faceta. Na każdego przyjdzie pora… Zobacz- ja też jestem sam i nic na to nie poradzę. Szukanie drugiej połówki na siłę jest nierozsądne. Potem jeszcze bardziej cierpimy… - tłumaczył jej chłopak.
- Może i masz rację… Ale jakoś i tak się z tym dziwnie czuję.
- Mam pomysł, chodźmy na kawę do Monster Pubu, rozerwiemy się trochę. Co Ty na to? –zaproponował smutnej dziewczynie.
- Zgadzam się, chodźmy! – May wstała od stołu i poszła się przebrać.

Po chwili Poncho i May wyszli na kawę.

W tym samym czasie Any i Ben jedli romantyczna kolację w mieszkaniu chłopaka. Dookoła stołu stały świece i kwiaty. Cały pokój udekorowany był herbacianymi różami- takimi, jak lubi Any. Jedli w ciszy, jakby chcieli się nią delektować. Co chwilę wymieniali spojrzenia, podgrzewając atmosferę. W oczach dziewczyny widać było szczęście.

- Kocham Cię… - Any przerwał ciszę- Kocham Cię jak nikogo na świecie….
- Kotku, jesteś najważniejszą osoba w moim życiu, zawsze nią będziesz.
- To już rok, odkąd jestem najszczęśliwszą osobą na świecie. Kocham Cię i chcę zawsze z Tobą być. Zawsze!
- Any, jesteś taka piękna- Ben popatrzył dziewczynie w oczy.

Any wiedziała, co się święci. Uśmiechnęła się jedynie zalotnie do swojego ukochanego. Tez zbliżył się do niej, spojrzał głęboko w oczy i pocałował. Błądził ręką po jej odkrytym ramieniu, gładził jej włosy. Nie mógł się zadziwić, jaka ona piękna. Kilka minut później byli już w sypialni, ich ubrania porozrzucane były po salonie…

Dul i Ucker postanowili wytłumaczyć sobie wszystkie nieporozumienia z przeszłości.

- Chciałem Cię przeprosić- zaczął chłopak- nigdy nie traktowałem Cię poważnie. Chodzi mi o to, że nie traktowałem Cię jak przyjaciela. Byłaś dla mnie po prostu kolejną, zwykłą kobieta w moim życiu. Piękną, ale jedną z wielu. Za to chcę Cię przeprosić- tłumaczył się.
- Kochanie, teraz już jest w porządku. Kochamy się i nie będziemy się krzywdzić, prawda?
- Oczywiście. Sprawię, że będziesz najszczęśliwsza na świecie. Szczęśliwsza niż Any…
- Będziesz musiał się nieźle nagimnastykować- zaśmiała się Dul.
- Razem sobie poradzimy. Miłość jest w stanie przezwyciężyć wszystko.
- Nie mogę uwierzyć… - zaczęła dziewczyna.
- W co, moja słodka?
- Że jestem szczęśliwa, że jesteśmy tutaj, razem… razem- powtórzyła.
- Już zawsze tak będzie, obiecuję. Cieszę się, że sobie to wytłumaczyliśmy. Szczerze mówiąc nie przypuszczałem, ze kiedyś zbiorę się na odwagę, by wyznać Ci miłość… To dla mnie zupełnie nowa sytuacja, ale wiem, ze z Tobą wszystko mi się uda.
- Kocham Cię- powiedziała znów dziewczyna i pocałowała Uckera.
- Ja Ciebie też, kochanie- chłopak odpowiedział pocałunkiem.

Był już późny wieczór. Zakochani cieszyli się swoim szczęściem i bliskością ukochanej osoby. Tymczasem Poncho i May wracali spacerkiem do domu. Niebo było pełne gwiazd, to był ciepły wiosenny wieczór.

- Wiesz co, May?
- Słucham- odpowiedziała dziewczyna.
- Dzwoniła do mnie ostatnio Luisa. Mamy w piątek spotkanie w wytwórni. Chcą ustalić jakieś szczegóły odnośnie płyty, nie wiem dokładnie o co chodzi.
- To świetnie. Im szybciej to załatwimy tym szybciej wydamy krążek- cieszyła się May.
- Też się cieszę. Wreszcie spełni się nasze marzenie o wspaniałej płycie i cenionym producencie muzycznym. Nie mogę w to uwierzyć, że coś takiego nas spotkało.
- To dar od Boga. On nad nami czuwa.
- A wszystko zawdzięczam butelce mleka- zaśmiał się Poncho.
- Masz rację… - May również się zaśmiała.
- Wiesz co, May? Jest tylko jedne problemik… -zaczął chłopak.
- O co chodzi?
- Widzisz… Rozmawiałem z Luisą i ona zapytała mnie czy nie spotkałbym się z nią w kafejce, aby porozmawiać o zespole. Mówiła to w taki sposób… no wiesz…
- Aaa… Już wiem! Boisz się, że ona chce Cię poderwać? – May zaśmiała się.
- To nie jest śmieszne, May- powiedział Poncho, ale sam wybuchnął śmiechem.
- Lepiej chodzimy- zaproponowała rozbawiona dziewczyna i szturchnęła zaczepnie Poncha.