Telenowele

namida1991 · Wysłany: 1:09:32 31-10-09 Temat postu:

Suuper... Wreszcie się dowiemy...

Vondynizer · Wysłany: 1:40:58 31-10-09 Temat postu:

widzę, że już dość Was wymęczyłam przeciąganiem tego wątku.

Fuzzi · Wysłany: 9:08:42 31-10-09 Temat postu:

Ile ja jeszcze mam czekać na wynik...
Nie doczekam się! Ile jeszcze?!
Ja już chcę wiedzieć!! Już!!
Ah biedna Dulce

Czekam na new

paulinek · Wysłany: 11:35:30 31-10-09 Temat postu:

boskie te odcienkczki

dul niehcce zajaść w ciaze rozumiem ja jest młoda itp...
ale ma uckerusia i on ja wesprze

tomas podrywa may ,...nie ładnie !!!
ania czuje sie lepiej !!! chdz nadal jest smutna ale ma ponho
chris i te jego problemy z kawaa....

Vondynizer · Wysłany: 21:25:55 31-10-09 Temat postu:

ODCINEK 28

-Dul, dlaczego tu przyszłyśmy? -zapytała zdziwiona Majka.
-Przecież to jest apteka- zauważyła Anka.
-Wiem, dziewczyny. Muszę kupić... muszę... Nie mogę- zawahała się.
-Dul, co się dzieje? -zapytała Anka, stojąc w kolejce.
-Poczekajcie- Dul podeszła do okienka- Poproszę... poproszę... test... test ciążowy... -wydukała z siebie.
-CO?!?!- krzyknęły obie przyjaciółki.
-Nie chciałam Wam o tym mówić. Strasznie się boję. Ale muszę sprawdzić, czy jestem w ciąży. Obiecałam Uckerowi, ze zrobię to dziś.
-Ale że dlaczego? Jak to się stało? Majka nie wierzyła.
-Chyba nie trzeba Ci tłumaczyć jak się zachodzi w ciążę- Any wtrąciła się.
-Nie zabezpieczyliśmy się. Poniosło nas jak jakiś napalonych małolatów. I teraz boję się...
-No to faktycznie byliście napaleni- Anka zaśmiała się pierwszy raz po powrocie do domu.
-Any, przestań się nabijać. Ja naprawdę nie jestem gotowa.
-Dziecko to skarb. Mi ktoś odebrał ukochanego,a zostawił jedynie moja kruszynkę- Any pogłaskała się po zaokrąglonym brzuchu- Przynajmniej będzie miało moje maleństwo rówieśnika.
-Przestań- skarciła ją May- Ona naprawdę to przeżywa.
-Nie dam rady- Dul rozpłakała się i pobiegła do domu.
-Niech biegnie, musi ochłonąć- stwierdziła May i wraz z Any poszła do domu.

W tym samym czasie w domu krzątali się chłopcy. Chris biegał z ciuchami do prania, podśpiewując coś pod nosem. Poncho siedział w kuchni i przyrządzał pyszną lasagne (lazanię- jak kto woli). Uznał, że to danie będzie najlepsze również dla osłabionej Any. Ucker rozpakowywał w pokoju rzeczy swoje i swojej narzeczonej. Potem postanowił się czegoś napić. Szedł właśnie przez salon, gdy schylił się ku podłodze, by coś podnieść.

-Coś Ty tam znalazł?- zapytał ciekawski Chris.
-Ja... Co?- Ucker był wyraźnie zawstydzony- Nie, nic takiego- schował zdobycz za plecami.
-No przecież widzę, że coś tam chowasz.
-E, zdaje Ci się. Daj spokój- chłopak chciał zbyć kumpla.
-Poncho!- zawołał Chris- Poncho, pomóż mi!
-Co jest grane? -chłopak wychylił się z kuchni.
- Ucker coś przed nami ukrywa. Pomożesz mi?- zapytał, śmiejąc się.
-Jasne, w końcu będziemy mieli jakąś rozrywkę- powiedział i skoczył w kierunku Uckera.
-Na raz, da, trzy- chłopcy zaczęli gilgotać kumpla.
-Przestańcie, proszę- Ucker nie mógł przestać się śmiać.

Po chili ich oczom ukazał się kawałek koronki wystający z zaciśniętej dłoni chłopaka. Obaj przyjaciele zaśmiali się głośno i zaczęli pogwizdywać. Chris szybko skojarzył fakty i odparł, ledwo powstrzymując śmich.

-Mogliście sprzątnąć po sobie. Ja wazon sprzątnąłem- zaśmiał się.
-Chris, daj spokój...- Ucker zawstydził się.
-Czy ja o czymś nie wiem?- zapytał z zaciekawieniem Poncho.
-Może Ucker Ci opowie, ja muszę iść do auta. Zapomniałem telefonu- Chris wyszedł z domu.
-Więc... Opowiesz mi? -Poncho drążył temat.
-Bo widzisz...

Wypowiedź chłopaka przerwało wbiegnięcie do mieszkania zapłakanej Dul. Dziewczyna nie spojrzała nawet na przyjaciół, tylko od razu pobiegła do łazienki. Ucker natychmiast pobiegł za ukochaną, bardzo się zmartwił jej zachowaniem. Niestety, drzwi były zamknięte.

-Kochanie, co się dzieje?- zapytał przestraszony.
-Nic, odejdź proszę. Chce być sama- odparła Dul.
-Ale powiedz, wszystko w porządku?
T-ak. Proszę Cię, zostaw mnie samą. Muszę... - nie dokończyła.
-Co musisz? - dopytywał Ucker.
-Muszę coś sprawdzić- krzyknęła Dul, podając mu przez uchylone drzwi kartonik po teście, po czym znów przekręciła klucz w zamku.
-Na pewno chcesz być sama? -upewnił się.
-Powiem Ci, gdy zrobię test- zapewniła narzeczonego.

Ucker usiadł w salonie. Czekał aż jego ukochana wyjdzie z łazienki i przekaże mu wiadomość. Z nim również czekała Any i May, które w tym czasie zdążyły wrócić do domu. Rozmawiały chwile z Uckerem o Dul, gdyż martwiły się o nią. W pewnym momencie cisze przerwał płacz czerwonowłosej. Chłopak zerwał się an równe nogi i pobiegł do dziewczyny. Gdy przybiegł do niej- siedziała już na łóżku z głową opartą o łózko. Kiedy zobaczyła Uckera- mocno się do niego przytuliła.

-Kochanie, czy to znaczy... ?-Ucker nie chciał jej denerwować.
-Nie- wydusiła przez łzy- Nie jestem w ciąży- znów wybuchnęła płaczem.
-Więc dlaczego płaczesz? -spytał zdziwiony.

Fuzzi · Wysłany: 20:41:27 01-11-09 Temat postu:

Jak to nie jest?!?!???!?!?!?!

Ten test jakiś kulawy, niech idzie do lekarza!
Czekam na new

Dulcemogosia · Wysłany: 21:13:56 01-11-09 Temat postu:

BUU!!!!!!! VONDYNIZER!!!!!!!!!!
DULCEM JEST ZŁA SMUTNA< I TAK DALEJ!!!!!!
DLACZEGO?!
JA SIĘ PYTAM DLACZEGO?!
Nie no ja się tak nie bawię... może test był fałszywy??... częto tak jest... nie żebym próbowała ale tak słyszałam

To jak? Powiesz w końcu?

Dul musi być w ciąży...

Vondynizer · Wysłany: 21:25:18 01-11-09 Temat postu:

Fuzzi · Wysłany: 21:33:28 01-11-09 Temat postu:

Mi wgl nie przeszkadza

Dulcem się boi przyznać

Ma być w ciąży, jasno mówię?!

Vondynizer · Wysłany: 22:02:03 01-11-09 Temat postu:

Fuzzi · Wysłany: 22:05:24 01-11-09 Temat postu:

Dulcem, przecież ja tolerancyjna jestem! Możesz się przynać... To dlatego jej telki mają taką... pikanterię!

Możesz nie dożyć świąt....

Vondynizer · Wysłany: 22:07:50 01-11-09 Temat postu:

ona teraz się czai, bo się chyba jednak boi.

Fuzzi · Wysłany: 22:09:07 01-11-09 Temat postu:

A ty byś się nie bała, gdybyś była w ciąży w wieku 15 lat?!

Vondynizer · Wysłany: 22:14:00 01-11-09 Temat postu:

wiesz... pewnie bym się bała.

Fuzzi · Wysłany: 22:15:45 01-11-09 Temat postu:

No więc nie dziw się Dulcem