Telenowele

kinga-13 · Wysłany: 17:31:08 28-09-08 Temat postu:

kiedy newik

julcia · Wysłany: 17:34:46 28-09-08 Temat postu:

ja chce odcinek- strajk

Bebe · Wysłany: 18:00:18 28-09-08 Temat postu:

Spokojnie odcinek będzie jeszcze dziś. Za żadne skarby nie chciałabym stracić tej sceny, która ma się jutro rozegrać w zamian za odcinek.

FANKI · Wysłany: 18:29:21 28-09-08 Temat postu:

Ale odcinek ma byc dziś! I nie zabija mi Sary ani Chrisa. W ogóle to jakbyś nikogo nie usmiercała z głównych bohaterów byłoby dobrze. Kurde co ja mu powiem?

FANKI · Wysłany: 18:30:03 28-09-08 Temat postu:

Ale odcinek ma byc dziś! I nie zabija mi Sary ani Chrisa. W ogóle to jakbyś nikogo nie usmiercała z głównych bohaterów byłoby dobrze. Kurde co ja mu powiem? On mnie za jakąś wariatke weźmie

Bebe · Wysłany: 18:38:03 28-09-08 Temat postu:

I będzie miał całkowitą racje jeśli tak pomyśli.

FANKI · Wysłany: 21:19:02 28-09-08 Temat postu:

Och dzięki, że mnie wspierasz ;]

Andzia2 · Wysłany: 21:45:33 28-09-08 Temat postu:

kiedy new??

Bebe · Wysłany: 22:56:14 28-09-08 Temat postu:

Odciek dedykowany Magdzie. Mam nadzieję że już więcej nie będę musiała z
tobą rozmawiać przez Weronikę.

Odcinek 24
Nóż

Franco i Martina siedzieli w salonie. Nikogo innego nie było w domu zostali sami. Zapowiadało się na wielką kłótnie, z której tylko jedno z nich wyjdzie.
- Martinito moja kochana jak ci się podoba ten kolczyk w brzuchu naszej wnuczki?- zapytał Franco
- Chcesz mnie zdenerwować?
- Ja ciebie? Skądże znowu. Przecież my się tak kochamy. Jak ty nawet mogłaś pomyśleć, że ja cię chciałem zdenerwować!!! Powinienem się za to obrazić ale nie zrobię tego, bo tak bardzo cię lubię. Jesteś moją najukochańszą teściową mojego syna.- powiedział z dziwnym uśmiechem Franco.
- Co ty knujesz? I dlaczego jesteś dla mnie taki miły?
- Ja nic nie kombinuje. A jestem miły, bo ja zawsze taki jestem w stosunku do dam.
- A niedawno byłam dla ciebie starą jędzą, a nie damą.
- Jejku czepiasz się szczegółów.
- Szczegółów powiadasz. W takim razie ja nie chce wiedzieć co według ciebie jest dużą sprawą.
- I znowu zaczynasz, a ja starałem się być miły. Ty nigdy nie powiedziałabyś dobrego słowa na mnie.
- Powiedziałam i to nie raz.
- Tak? A co mówiłaś?
- Powiedziałam, że yyyyy. Zapomniałam już.
- Nie zapomniałaś tylko nigdy mnie nie pochwaliłaś. Mogę się założyć, że nawet tygodnia bez kłótni ze mną byś nie wytrzymała nawet tygodnia.
- Wytrzymałbym ja jestem dobrze wychowana w przeciwieństwie do ciebie.
- To może się założymy?
- Nie.
- Więc się boisz, że przegrasz.
- Nie o to chodzi.
- Właśnie że o to. Tylko nie chcesz się przyznać. Martina boi się przegranej. Martina boi się przegranej. Martina boi się przegranej.
- Skończ to wreszcie ja się niczego nie boje po prostu dmie nie wypada się zakładać.
- Tak a ty jak zawsze swoje. Z tobą nie da się żyć. Ja to nie się czasami zastanawiam czy ty wiesz co to znaczy zabawa.
- Wiem ale nie mam zamiaru dla twojej przyjemności łamać swoich zasad.
- Stara nudziara.
- Wole byś starą nudziarą niż starym piernikiem udającym piętnastolatka.
- Z tobą to się naprawdę nie da normalnie porozmawiać. Nie wiem jak twoja córka z tobą wytrzymuje. Dziwie się że nie oddała cię do domów starców ale już niedługo to się zmieni.
- Co ty wygadujesz? Chcesz mi powiedzieć, że moja jedyna córka dla której zrobiłabym wszystko chce mnie oddać do domu starców?- zapytała załamana Martina.
- Ja nic nie mówię. Ale na twoim miejscu uważałbym na słowa i czyny, bo wszystko może się stać szybciej niż myślisz.- po tych słowach Franco odjechał na swoim wózku zostawiając Martine samą.
***************************************************************************

W dom państwa Herrery toczyła się zacięta wymian zdań. Rosario chciała wreszcie iść do pracy, a jej mąż kategorycznie tego odmawiał.
- Po co ci to? Przecież mamy pieniądze niczego nam nie brakuje!!!
- Nie chodzi o to.
- A o co?
- Mi się tu nudzi. Czuję się niepotrzebna. Nie mam tu niczego do roboty.
- Powinnaś się cieszyć! Ja bym tak chciał się ponudzić a nie mam na to czasu.
- To się zamieńmy.- zaproponowała Rosario.
- A niby po co? Każdy ma swoje miejsce w hierarchii i lepiej niech tak zostanie. Ty byś nawet godziny na moim miejscu nie wytrzymała.
- No tak, bo przecież ty zawsze masz najciężej!!! A nie pomyślałeś, że ja już jestem zmęczona tą ciągłym sprzątaniem?
- A co jest takiego trudnego w sprzątaniu? Ścierasz kurze, czasami odkurzysz dywan i po robocie.- powiedział Oscar, a w tej samej nóź, którym Rosarjo kroiła ogórki na kanapki powędrował w stronę jej męża. Jednak kobieta chybiła i narzędzie do krojenia pożywienia znalazło się w szafce.
- Teraz to już przesadziłeś!!!- krzyknęła kobieta. W tej samej chwili do domu weszła Sara i Sofia.- Jeśli to takie łatwe to może sam będziesz to robił, a ja będę siedziała za biurkiem a ty będziesz tu sprzątał!!! Albo jeszcze lepiej ja będę siedziała w domu nic nie robiła, a ty wszystko będziesz robił.
- My chyba nie w porę przyszłyśmy.- powiedziała zakłopotana Sara.
- Nie dziewczynki dobrze, że jesteście bo jeszcze trochę, musiałabym wyprawiać pogrzeb i stypę.
- Wiem że to nie moja sprawa ale o co się państwo kłócą?- tym razem odezwała się Sofia.
- Mój mąż uważa, że sprzątanie to nic trudnego, więc teraz będzie sam sprzątał.
- Ja mam jedną uwagę, a zarazem propozycję. Czy Chris nie mógłby pomóc wujkowi Oscarowi? Kilka razy słyszałam jak mówił, że to nic trudnego i mówił, że on zrobiłby to lepiej. – powiedziała w uśmiechem na ustach Sara. W tej chwili Chris zachłysnął się mlekiem.
- Ja nic takiego nie mówiłem. Mamo nie wierz jej!!! Ona kłamie- krzyczał jak opętany chłopak.
- Wiesz że tylko ci co mają coś na sumieniu muszą się tłumaczyć.- odparła coraz bardziej rozbawiona całą tą sytuacją Sara.
- Ona ma racje. Pomożesz ojcu i zapamiętasz że nie można tak mówić.- powiedziała Rosario.
- Ale mamo...
- Nie ma żadnego ale. Bez dyskusji. Ma być tak jak ja powiedziałam i koniec.
- A ja nie mam tu nic do powiedzenia?- zapytał Oscar.
- Nie chyba że chcesz aby ten nóż- kobieta wskazała na narzędzie tkwiące w szafce.- I jak? Masz coś do powiedzenia?
- Wole nie. Niech będzie tak jak ty mówisz.
- Ale to dopiero początek. Jeszcze zobaczycie co to znaczy mieć niepracującą matkę. Mam nadzieję, że to czegoś was nauczy!!!
Powiedziała Rosario i wyszła z kuchni. Pozostali stali z otwartymi uatami. Wyrzyscy byli zaskoczeni reakcja pani Herrery.

kinga-13 · Wysłany: 17:14:07 29-09-08 Temat postu:

ciekawy docinek

julcia · Wysłany: 18:25:48 29-09-08 Temat postu:

Odcinek wsspaniały, cudowny i tak długo wyczekiwany, ale warto było poczekać. Ach jak ci staruszkowie się kochają, normalnie pokolenie starszych kocha się na zabuj, tylko kłótnie im w głowie.
Martina jest świetna, ten nóz- uff mało brakowało a mąz by nim oberwał, Sara tez musiała wykorzystać sytuację. Ciekawe jak panom będzie szło prowadzenie domu,

Czekam na newsa

FANKI · Wysłany: 21:29:42 29-09-08 Temat postu:

Śliczny! Warto było pogadac przez Weronike ;] Ale miałam szczeście że Bociana nie było uff. Dobar czekam na mó odcinek nr. 2 ;] (Oby ten pajac jeszcze jutro nie przyszedł)

Meg · Wysłany: 10:00:36 30-09-08 Temat postu:

Franco i Martina, dwoje dorosłych którzy kłócą się jak nastolatki. Ich rozmowa była bardzo zabawna. Dama i zakład to się wyklucza muszę zapamiętać, hehe.
Oscar typowy mężczyzna, który uważa, że praca w domu to nie praca. Rosario wpadła na genialny pomysł, by teraz On poczuł smak prac domowych. Akcja z nożem, matko nie myślałam, że kobieta jest do tego zdolna. Brawo. Sara, nieźle wrobiła Chrisa, biedaczek nawet nie mógł się porządnie wytłumaczyć. Sarita to mała diablica, hehe.
Olka przepraszam, że komentuję z opóźnieniem, ale ostatnio mam mało czasu, jeszcze raz przepraszam.
Pozdrawiam i buziam ;*