Telenowele

Rosario · Wysłany: 15:25:06 25-01-12 Temat postu:

Odcienk był super, bardzo mnie się podobał.
Już było do zauważenia,że Damianowi najbardziej spodobała się Gaby

Elizabeth i Adriana walczą o Damiana,nic dziwego.
To czekam na kolejny odcinek

Anna. · Wysłany: 18:19:39 25-01-12 Temat postu:

Odcinek bardzo ciekawy ;D
Dziwnie jednak mi sie czyta wiedzac, ze wszystkie3 siostry gra ta sama, ale przywyknę ;D
Damian zapewne już się zauroczył Gaby ;D

Czekam na kolejny odcinek

Santiago · Wysłany: 18:22:47 25-01-12 Temat postu:

Dull · Wysłany: 22:13:51 25-01-12 Temat postu:

Przyznam szczerze, że dziwnie mi się czyta o trzech Marianach

Chociaż Gabriela Spanic grając Paolę i Paulinę w "Paulinie" sprawdziła się genialnie ;]

Z bliźniaczek najbardziej polubiłam na dzień dzisiejszy Elizabeth, bo wydaje się być najbardziej zadziorna, a takie bohaterki lubię.

Fabian w roli villana, to spełnienie marzeń ;]

Rainbowpunch · Wysłany: 12:40:30 28-01-12 Temat postu:

Pierwszym odcinkiem nabrałam smaku na kolejny odcinek.

Choć nie wyobrażam sobie jak to by było oglądać Marianą Torres razy 3 to i tak jestem zadowolona. Gabriela póki co wydaje się być najbardziej sympatyczną i do tego wspaniałą kobietą. Sam ojciec wyznał jej, że najbardziej z sióstr przypomina matkę jeśli chodzi o charakter.

Tak samo widać, że jest zakochana w Enrique, który nie jest bogaty, ale zaskarbił sobie miejsce w sercu kobiety. Mam nadzieję, że wkrótce go poznamy.
Poznaliśmy też bardzo ciekawą postać, jaką jest Damian. Najpierw był z jedną siostrą, potem z drugą... a teraz czyżby spodobała mu się kolejna?? Widać, że mężczyzna lubi skakać z kwiatka na kwiatek.
Elizabeth i Adriana też wydają się być ciekawymi postaciami, ale póki co mało je znamy. Jednak widać, że Elizabeth jest naprawdę lekko zwariowana.

Santiago · Wysłany: 14:49:53 28-01-12 Temat postu:

Dziękuję za komentarze

Enrique na pewno poznamy w następnym odcinku

Już nabrałem ochoty na pisanie, gdyż po obejrzeniu dopiero trzech odcinków "Diabeł wie lepiej" polubiłem Canelę jeszcze bardziej niż przedtem

Każda będzie na swój sposób inna, niedługo się o tym przekonacie

Santiago · Wysłany: 12:19:53 01-02-12 Temat postu:

Odcinek 2

Gaby uśmiechnęła się, co sprawiało, iż wyglądała jeszcze piękniej niż dotychczas. Odgranęła kosmyk włosów z czoła i zaczęła błądzić wzrokiem po lokalu. Nie mogła jednak zauważyć Enrique. Po krótkiej chwili z jej twarzy znikł uśmiech, a zastąpił go grymas. Czuła się upokorzona. Czekała na ten wieczór cały dzień, a on się nie zjawił? Podniosła dumnie głowę i odwróciła się na pięcie, niestety zapomniała, że ma założone szpilki. Wyski obcas złamał się, a kobieta przewróciła się do tyłu. Zamknęła oczy spodziewając się silnego uderzenia. Jednak te nie nastąpiło. Otworzyła oczy i go zobaczyła.
-Uważaj skarbie - powiedział, po czym ją czule pocałował. Dla Gabrieli cały świat przestał istnieć, a wszystko wokół zawirowało. Była tylko ona i on. Tylko oni. Czuła się tak za każdym razem. To uczucie to nie tylko miłość, ale i bezpieczeństwo oraz coś... niezwykłego. Kochała go i nie wyparłaby się jego. Nigdy.
-Myślałam, że nie przyjdziesz - uśmiechnęła się delikatnie. Nadal trzymał ją w swoich ramionach, jednak tak było najlepiej.
-Nigdy bym nie mógł cię zostawić... - wyszeptał, pomagając jej wstać. Torres nie mogła utrzymać równowagi, więc zdjęła wyskie, czarne szpilki.
-Hmm... Wyprzystojniałeś przez ten garnitur - puściła mu oczko. Co prawda strój był troszeczkę za duży, jednak dodawał mu elegancji i swego rodzaju nonszalancji.
-Dziękuję... Hmm... Niezręcznie się w nim czuję... - przyznał, ujmując dłoń kobiety. Nie weszli do wejścia, co ją zdzwiwiło. Skierował ją w drugą stronę.
-Coś się stało? - spytała zdzwiona.
-Nie... Pójdziemy, gdzie indziej, dobrze? - spytał, przytulając ją od siebie.
-Dobrze - nie widziała żadnych przeszkód. Ufała Enrique bezgranicznie.

~~~

Damian rozdzielił dwie kobiety, nie chcąc by któreś stała się krzywda. Jeszcze by coś mu się przy okazji stało. Choć na rękę mu było kłótnia obu pań.
-Zostaw nas! Pokażę jej, że jesteś mój! - krzyknęła Elizabeth.
-Złotko... Ja nie jestem niczyim mężczyzną... To WY jesteście MOJE - pomyślał, uśmiechając się delikatnie.
-Pójdę do pokoju - oznajmiła Adriana. Po chwili już jej nie było w salonie.
-Na mnie też już czas... - mężczyzna pocałował kobietę, łapiąc ją przy tym za pośladek.
-Nie idź... - zaprotestowała, jednak Damian bez żadnych słów wyszedł.
-Już go nie ma! - krzyknęła kobieta, wycierając usta. Wyszło, więc jej raczej bełkotanie.
-Nareszcie... Kto by pomyślał? Takie CIACHO,- zaakcentowała te słowo - a taki bydlak - usiadła na kanapie. Koło niej umiejscowiła się Elizabeth.
-Przynajmniej Gabriela ma szczęście do mężczyzn... - zastanowiła się Adriana. Elizabeth spojrzała na nią ze zdziwieniem.
-A co z Rodrigo? - spytała siostrę. Odkąd pamiętała, przyjaźnili się ze sobą. Ona wolała ich unikać. Miała swojego Gustava, który niestety wyjechał z rodzicami do Hiszpanii.
-To tylko przyjaciel... Zastanawiałam się nad nim, jednak spotkałam Damiana, a on był temu przeciwny i od tamtej pory Rodrigo nie dał znaku życia - streściła kobieta, ujmując tylko te ważne wydarzenia. Choć pocałunek jej przyjaciela też był raczej, jednym z tych ważniejszych wydarzeń.
-A właśnie! Co z nim zrobimy? Ta nasza zemsta nam nie wychodzi, co? - spytała, siegając po jabłko.
-Hmm... Odpuśćmy sobie. Nie jest wart naszego czasu. Pobawił się z nami, my trochę z nim i wystar...
-Jednak nasz pomysł musi się udać... Tym bardziej, że trochę go ulepszyłam - Elizabeth ugryzła kawałek owocu.
-Jak to ulepszyłaś? - Adriana juz się przeraziła.
-Hmm... Raczej podrasowałam - salon wypełnił sie gromkim, złowieszczym śmiechem. Jednak szybko zastąpił go kaszel, dający znać, iż Elizabeth się krztusiła. Adriana na szczęście uderzyła w plecy siostrę, a kawałek jabłka wydostał się z jej gardła.

~~~

Zdziwienie ogarnęło kobietę dogłębnie. Z jej ust nie mogło wydobyć się żadne słowo. Panorama miasta był cudowna, tym bardziej, iż stała na jednym z wieżowców.
-Jak znalazłeś to miejsce? - spytała, mogąc w końcu się ogarnąć.
-Mój przyjaciel dostał pracę w firmie, na której właśnie jesteśmy. Spytałem go jak można cię zadowolić, a on poradził mi, żebym wybrał się z tobą właśnie tutaj... - mężczyzna poszedł w stronę drzwi i zniknął na chwilę. Po krótkim czasie wrócił z kieliszkami w ręku i szampanem.
-Co będziemy świętować? - spytała, będąc nadal w lekkim szoku. Enrique postawił kieliszki i butelkę na ziemi, a z kieszeni wyjął czerowne pudełko. Uklęknął przed Gaby.
-Wyjdziesz za mnie? - spytał, pokazując jej piękny [link widoczny dla zalogowanych] z małym diamentem. Gabriela ze łzami w oczach na mężczyznę. Po raz kolejny, głos utkwił jej w gardle.

madoka · Wysłany: 13:29:07 01-02-12 Temat postu:

Przeczytałam i muszę przyznać, że Enrique się postarał. Przygotował dla Gaby niezapomniany wieczór, zakończony czułymi oświadczynami. Zdaje się jednak, że ich szczęście nie potrwa długo, tak jak by oboje tego chcieli.

Z kolei dialog między Elizabeth, a Adrianą cholernie dziwny i tajemniczy. Początkowo myślałam, że to Damian ma je w garści, a one są takimi naiwnymi owieczkami, a okazuje się jednak, że i one coś kombinują. Pytanie tylko co i w jakim celu?

Rosario · Wysłany: 13:43:57 01-02-12 Temat postu:

Cieszę się,że Gaby i Enrigue są tak szczęśliwi i się tak bardzo kochają. Od razu widać jak chłopak jest wspaniały,wyjątkowa kolacja i zaręczyny

A Eli i Adriana mają jakiś plan,tego się nie spodziewałam,ciekawe co knują.
Odcinek super i czekam na następny

Santiago · Wysłany: 13:46:25 01-02-12 Temat postu:

Początkowo miały być owieczkami, jednak podczas pisania zmieniłem ich cel w głowie

Szykuję dla Damiana niespodziankę, której raczej nigdy nie zapomni

Z kolei sam nie wiedziałem, jak zrobić, aby ten wieczór stał się bardziej na tyle ważny, aby Enrique jeszcze bardziej cierpiał, po zaginięciu swej dziewczyny, miejmy nadzieję narzeczonej

Więc takie oświadczyny są jak najbardziej wskazane. Zrezygnowałem w takim razie już na początku z pierwszym spojrzeniem naszej pary, pierwszym pocałunkiem i takimi rzeczami, aby przejść od razu do sedna sprawy

Do głównej obsady dodam jeszcze jedną, ważną postać, z którą zapoznacie się już dziś, lub też jutro jak czas pozwoli.

Anna. · Wysłany: 13:52:04 01-02-12 Temat postu:

Enriqe pięknie to wszystko wymyślił

Ah... Romantyk z niego..

Jestem ciekawa co obie dziewczyny kombinują w sprawie Damian. Na pewno bd bardzo ciekawie

Santiago · Wysłany: 16:50:48 01-02-12 Temat postu:

Już wybrałem główną villanę

Trochę późno, ale nie mogłem się zdecydować, aż tu nagle pomysł...

Sofia Stamatiades zagra Rocio Escobar

Wpadłem na nią oglądając "Mas sabe el Diablo", później skojarzyłem, że grała wraz z Torres i Canelą w "Meandrach Miłości", skąd to zdjęcie:

I utwierdziłem się, że będzie dobrze

Mam przynajmniej taką nadzieję

Dull · Wysłany: 21:04:42 01-02-12 Temat postu:

Wow, fajne zaręczyny i Gaby taka szczęśliwa

Ciekawe jak długo potrwa jej szczęście.

Ciekawe co Eli i Adriana kombinują

Różki im wyrosły

elFuego · Wysłany: 1:06:41 03-02-12 Temat postu:

Super pomysł. Świetne 2 odcinki! Już lubię pozostałe 2 siostry. Jestem ciekaw, jaki plan mają one na Damiana. Czekam na 3 odcinek. Zastanawia mnie również, skąd Enrique wziął kasę na taki piękny pierścionek? Hm... czekam, czekam!

Santiago · Wysłany: 20:25:39 03-02-12 Temat postu:

Odcinek 3

Po raz kolejny zaniemówiła. Przecież kochała Enrique całym sercem, jednak czy warto kierować się impulsem? Można przecież wszystko na spokojnie przemyśleć, poukładać. Z drugiej strony miłość, to przypływ emocji, które składają się na szaleństwa i decyzje podjęte pod wpływem uczuć.
-Hmm.. - westchnęła - Oczywiście, że tak - zaśmiała się. Brunet momentalnie się rozluźnił i porwał w objęcia swą narzeczoną. Całe życie przed nimi.
-Pozwól, że ci go włożę - założył ozdobny pierścionek na serdecznym palcu jej prawej dłoni. Gabriela mogła mu się przyjrzeć z bliska.
-Skąd miałeś fundusze na zakup, podejrzewam, drogiego pierścionka? - spytała z zawahaniem. W przeszłości Enrique wszedł na złą drogę, jednak ona go z niej wyciągnęła.
-Nie ufasz mi? - spytał z nieukrywanym smutkiem.
-Jasne, że ci ufam, jednak to musiał być drogi wyda...
-To, że jestem biedny, to nie znaczy, że nie umiem odkładać pieniędzy! - przerwał jej z pretensjami.
-Dobra... Nie chcę się teraz kłócić - powiedział, starając się uspokoić. Wiedziała jednak, że nawet przez rok ze swoją pensją nie mógłby uzbierać na ten pierścionek - Może uczcimy nasze zaręczyny? - zasugerowała z uroczym uśmieszkiem. Brunet jak na zawołanie, chwycił butelkę szampana i otworzył go tak, aby korek wystrzelił i powylewała się piana. To rozśmieszyło Gaby. Kiedy kieliszki były już napełnione Enrique pocałował czule swoją narzeczoną.
-Za nasze wspólne...
-Szczęśliwe i oparte na zaufaniu..
-Życie - dokończył mężczyzna. Wspólnie wypili toast.

~~~
Honorio, który słyszał śmiech, a później kaszel córki już na podjeździe, zaniepokojony tymi odgłosami, szybko zostawił swojego ulubionego bentleya arnage(kupił go już w 99 roku, jednak miał do niego zbyt duży sentyment, aby go sprzedać) w garażu i pośpieszył do domu.
-Coś się stało? - spytał w progu. Córki spojrzały na niego i wybuchnęły śmiechem. Ojciec spojrzał na nie i sam, ledwie powstrzymał się od śmiechu. Udało mu się cudem zachować powagę.
-Nie.. Kompletnie nic - wykrztusiła Adriana.
-Zupełnie nic - dopowiedziała Elizabeth przez łzy.
-W takim razie pójdę na górę - przeszedł salon z dużym uśmiechem. Kochał córki ponad wszystko, a te dwie zawsze go potrafiły rozśmieszyć. Niestety nie mógł z nimi nigdy poważnie porozmawiać, tak jak robiła to jego żona. Tak bardzo mu jej brakowało.

~~~
Rocio siedziała na ławce w parku, obserwując zachodzące słońce. Jej włosy rozwiał wiatr, pozostając je w nieładzie. Miała na sobie prostą, biała sukienkę, bez żadnych dodatków.
-Enrique, Enrique... Oby twoja bogata paniusia na wieść, że na zakup tego pierścionka musiałeś wrócić do handlu narkotykami, zostawi cię! A wtedy ja zadbam o twoje uczucia, żeniąc się z tobą. W innym przypadku będę musiała jej to sama wyjawić... - uczesała ręką włosy, obserwując przechodzącego mężczyznę. Był wysoki, dobrze zbudowany i miał długie, kruczoczarne, kręcone włosy. Od razu wpadł jej w oko. Było widoczne, że dzieli ich wiek, niewiele, ale dzielił. Wyglądał jednak na złego typa, a na razie wolała się w nic nie mieszać. Choć sama miała na karku rozwścieczoną Patricię Ruiz. Żałowała, że z nią zadarła.
-Jeśli ona mnie znajdzie - już po mnie. Będę musiała poprosić o pomoc Enrique... - pomyślała. Wstała i skierowała się do domu.

~~~