Telenowele

Natalii_xD · Wysłany: 18:00:42 16-01-10 Temat postu:

Honey, to ja na Cb tu czekam xD
Chochliku, jasne że Ci wyślę, ale od którego cinka ? ;d

koala555 · Wysłany: 22:02:01 18-01-10 Temat postu:

Nati wstawiaj tego cinka

;**

Andzia2 · Wysłany: 22:33:04 18-01-10 Temat postu:

no właśnie wstawiaj :**

Natalii_xD · Wysłany: 23:01:38 18-01-10 Temat postu:

Odc jutro. :]

Andzia2 · Wysłany: 19:00:40 19-01-10 Temat postu:

czekam

ale przeczytam pewnie wieczorem

Natalii_xD · Wysłany: 21:06:18 19-01-10 Temat postu: ODCINEK 7

Niestety, mam złą wiadomość...

Odcinek 7

Nie czuł się w tej sytuacji zbyt komfortowo, ale co miał zrobić? Kto wie, że jest księdzem, przecież nie ma za sobie tej „sukienki”? Przecież praktycznie nikt stąd go nie zna... Fakt, ma już paru kumpli w jakichś „większych” instytucjach... Najgorsze teraz było jego sumienie, to, jak czuł się z obejmowaniem praktycznie obcej mu osoby... „W sumie dobrze że to kobieta, a nie facet... Przynajmniej wyglądamy jak normalna para...”- przedzierało się przez jego myśli. Wreszcie się od niego odkleiła, ale co dziwne on nie czuł ulgi... Czuł niedosyt...
-Przepraszam- powiedziała smutna. Jej ton głosu był zupełnie inny, niż ten poprzedni...
-Ale za co?- udał zaskoczonego... Nie chciał jej zostawiać takiej samej, bezbronnej w tym ponurym świecie. Zrobił zdziwioną minę i przeszył ją wzrokiem. Spojrzała w dół i zaczęła boleśnie szlochać... Objął ją. Nie chciał, żeby tak rozpaczała, w sumie sam nie wiedział, dlaczego jej tak współczuł... Właściwie teraz powinien martwić się o kumpla „właśnie... David...”- pomyślał i wyjął telefon z kieszeni. Na ten gest dziewczyna przestała płakać.
-Co robisz?- spytała jak mała dziewczynka.
-Ja? Dzwonię po taksówkę. Chyba ktoś musi to zrobić nie?- Odpowiedział dzięki czemu na jej twarzy pojawił się pełen wdzięku i dziewczęcości uśmiech. Potem spojrzała w dół i zaczęła boleśnie szlochać... On znów ją objął, powiedziałabym wręcz, że „wziął ją pod swoje skrzydła”... Nie mogła się powstrzymać od płaczu, łzy ciągle napływały do jej oczu i spływały po twarzy. Zaczął gładzić ją po głowie, mówiąc „Nie martw się... Sama przed chwilą powiedziałaś, że nic się nie stało, że wszystko będzie dobrze... No już...” Spojrzała na niego z zapłakanymi oczami.
-Dziękuję- szepnęła i wytarła niedbale twarz z łez. On uśmiechnął się tylko i odpowiedział
-Nie ma za co.
Wykręcił dziesięciocyfrowy numer i odszedł trochę od niej. Po pierwszym telefonie był zaraz drugi i kolejne... Mimo że mówił dość głośno, był spokojny... wywnioskowała, że coś komuś tłumaczył. Ten jego stoicki spokój przyprawiał ją o zachwycenie jego postawą, była pełna podziwu. Podszedłszy do niej, przyciągnął do siebie i stał, patrząc na jezdnię. Ona przyglądała mu się z takim skupieniem wymalowanym na twarzy, że nie da się tego opisać.
-Jak to zrobiłeś, że drogówka tu nie przyjechała?- zapytała, na co on się uśmiechnął w odpowiedzi.
-Powiedz!- rzekła podniesionym, jednak proszącym głosem. Spojrzał na nią i odpowiedział z satysfakcją
-Chyba mnie nie doceniasz- i popatrzył na jezdnię. Ona jeszcze przez chwilę mu się przyglądała, poczym stwierdziła, że to nie ma najmniejszego sensu i wyszukiwała wzrokiem taksówki, która niebawem przyjechała. Wsiedli do samochodu.
-Do szpitala poproszę...- powiedział Justin, na co taksówkarz skinął głową i ruszył.
-Z czym cię niby nie doceniam?- spytała znowu.
-Chcesz mnie zanękać?- przekomarzał się z nią w odpowiedzi.
-Proszę, powiedz o co ci chodziło...- mówiła ze złożonymi rękoma jak do pacierza.
-Okej, okej... Mam tu już paru znajomych w takich większych instytucjach, tak wiesz... Na wszelki wypadek... Zawsze trzeba być ubezpieczonym...
Zdziwiona jego odpowiedzią [co można było wywnioskować po jej minie] stwierdziła
-Kurczę... Ja tu mieszkam od pół roku i znam mało osób, a ty jesteś tu niecały tydzień i już masz takie znajomości... Udziel mi jakichś nauk...
Jego to rozśmieszyło.
-Dwadzieścia złotych poproszę- powiedział taksówkarz
-Już?- zapytał Justin i wyciągnął banknot- proszę- dokończył i wyszli z taksówki. Przed nimi stał niewielki budynek, a jednak ratujący ludzkie życie. Oni wpatrywali się w niego. Patrzyli na swoją przyszłość –pełną cierpień, przeżytą na potyczkach, uczuciach, wzajemnym wspieraniu się, rozłąkom- trudną wspólną podróżą. Weszli do środka. Nie byli do końca pewni, swoich kroków w tą zbliżającą się wielkimi krokami przyszłość.

__________________________________
Zła wiadomość brzmi: Bardzo przedłużyła mi się scena z Justinem i Inez xd
Dopiero w następnym odcinku będzie scena w szpitalu :]

Natalii_xD · Wysłany: 21:08:24 19-01-10 Temat postu:

dubel

koala555 · Wysłany: 21:22:55 19-01-10 Temat postu:

Teej .. a czemu taki krótki

A Inez i Justin się rozgadali xd on ma wieksze wtyki niz ona, a krócej tam mieszka xd hehehe xd
Czekam na następny odcinek

Natalii_xD · Wysłany: 21:43:44 19-01-10 Temat postu:

Kochana dziękuję za komaa ;*
Krótki? Następny będzie dłuższy. że się tak przedłużyło, to nie chciałam dawać więcej, żeby nie zniechęcić do przeczytania :]

Andzia2 · Wysłany: 22:13:43 19-01-10 Temat postu:

stanowczo za krótki

ehhh mam nadzieje ze z Davidem będzie wszytko ok ...
hmm miedzy Justinem a Inez coś sie święci ...
czekam na new :*

Natalii_xD · Wysłany: 22:46:20 19-01-10 Temat postu:

Przepraszam że taki krótki. Następny będzie dłuższy :]
Hmm... w weekend jadę na wieś, więc odcinek będzie wtorek/środa. ;*

Andzia2 · Wysłany: 23:06:10 19-01-10 Temat postu:

uuuu to czekam :***

Justyśka · Wysłany: 0:59:34 20-01-10 Temat postu:

właśnie właśnie..
ciekawe czy po między nimi będzie się coś święcić.. hahaha;D
śliczny cinek i czekam na new:)

Natalii_xD · Wysłany: 17:03:41 20-01-10 Temat postu:

Dzięki za komyy ;*
No cóż, to nie takie proste...
Przecież on jest księdzem, a ona prostytutką...
Dziękuję za bardzo miłe komentarze ;*
Ey, ale mnie tak nie chwalcie bo popadnę w samouwielbienie

koala555 · Wysłany: 12:58:43 21-01-10 Temat postu:

Mówi się trudno

Ej !! Odcinek miał być we wtorek lub w środę, a już jest czwartek

czemu nie dodałaś

??