Telenowele

hayleyss · Wysłany: 12:48:25 04-12-20 Temat postu:

W sumie zgadzam się co do Sary, jednak mimo wszystko jej początkowego zachowania nie da wytłumaczyć się niechęciom do braci. Ponad to Sara od początku przytakiwała matce, mówiąc jak ważny jest status społeczny co mi się strasznie w jej postaci nie podobało. Momentami właśnie głównie to zarzucała braciom. Że są biedni, że są robotnikami i dlatego postrzegała ich jako gorszych ludzi. Trochę słabo, że w momencie gdy sama poczuła coś do Franco, ten problem zniknął, bywała bardzo egoistyczna i myślała, że jest nieomylna. Już nie wspomnę o insynuacji Fernandowi by upominał się o swoje prawa, bo to jest dla mnie już niedorzeczne. Skoro wiedziała, że siostra Go nie kocha i nie jest szczęśliwa to po co wgl się w to wtrącała, a jeśli to nie jest problemem to dlaczego sama nie chciała aranżowanego związku? Bo ja naprawdę nie rozumiem jak komuś można wmawiać miłość do drugiej osoby. Bardzo lubię Sarę, bo była inteligentna, bystra, pracowita, odważna. Przeszła ogromną przemianę to fakt, ale mam wrażenie że tylko to, że zakochała się w Franco zbliżyło ją do sióstr, bo inaczej nie potrafiła i nie chciała spróbować ich zrozumieć.
Dlatego chyba wolałam szaloną Jimenę, która była bezpośrednia, szczera, zabawna i autentyczna. Była naiwna, pewnie, że tak. Ale jak kochała to na całego, nie bala się swoich uczuć i konsekwencji swoich czynów.

No i dlatego byłam bardzo zła na Normę, która tak mocno skrytykowała ją za to że się zakochała, ale mimo to Jimena postawiła na swoim. Trochę mi właśnie w tych relacjach sióstr brakowało takiego wsparcia siostrzanego. Chodź późniejszy etap gdy dziewczyny się wyprowadziły z domu już był lepszy

brodzia · Wysłany: 13:51:18 27-12-20 Temat postu:

Oprócz uzewnętrznionego zachowania Sary, to z jej motywacjami i późniejszym rozkwitem emocjonalności mogłoby się utożsamić więcej osób niż z Jimeną czy Normą, dlatego stanowi ona swego rodzaju wyjątkowość (przynajmniej dla mnie).