Telenowele

Barbarita Montesinos

Która opcja bardziej Wam odpowiada ?
Ja osobiście jestem zdania, że samotne macierzyństwo to ,,zło konieczne", czyli jeśli np. mąż bije żonę i dzieci, przepija wszystko, terroryzuje rodzinę itp. to wtedy rzeczywiście rozwód jest nieunikniony, również dla dobra dzieci.
Natomiast nigdy w życiu nie zdecydowałabym się na samotne macierzyństwo Z WYBORU, czyli np. nie wzięłabym nasienia z banku. Nie mam nic do in-vitro samego w sobie, ale pod warunkiem, że decyduje się na to MAŁŻEŃSTWO, które to dziecko będzie razem wychowywać. Natomiast takie założenie z góry ,,nie chcę mieć partnera, chcę mieć TYLKO dziecko" uważam za szczyt egoizmu i braku odpowiedzialności. Co innego jeśli mąż okaże się tyranem, wtedy trzeba się rozwieść, ale żeby nawet nie spróbować założyć pełnej rodziny ?
Wiem na swoim przykładzie, że wychowywanie się bez ojca jest czymś okropnym. Wprawdzie moja matka wzięła z nim ślub, ale on nas zostawił i nie chciał mieć z nami więcej nic wspólnego. I nie chodzi mi tylko o to, że ojciec sam w sobie jest niezbędny dla prawidłowego rozwoju psychiki dziecka, chociaż oczywiście to też jest prawda. Ale jeszcze większym problemem jest to, że matka samotnie wychowująca dziecko musi samodzielnie zarobić na jego utrzymanie i zwyczajnie nie ma dla tego dziecka czasu ! Alimenty od tatusiów zwykle są naprawdę mizerne, bo panowie robią wszystko żeby udowodnić przed sądem że nie mają ich z czego płacić, nie mówiąc już o zasiłku z funduszu alimentacyjnego, bo to są naprawdę grosze. Ja to i tak jak byłam mała miałam szczęście w nieszczęściu, bo moja babcia jeszcze pracowała i dzięki temu moja mama mogła pracować na pół etatu i mieć dla mnie dużo czasu. Jednak większość samotnych matek nie ma pracujących rodziców i muszą spędzać całe dnie w pracy, podczas gdy dziecko siedzi do wieczora w przedszkolu albo na świetlicy. A nawet jeśli opiekuje się nim babcia czy niania to przecież też nie jest to samo co matka ! Uważam, że prawdziwie szczęśliwe dzieciństwo mają tylko te dzieci, z którymi matki spędzają mnóstwo czasu, pomagają odrabiać lekcje, gotują dla nich domowe obiady, zabierają na spacery itd., a nie siedzą do wieczora w pracy.

Leyla · Wysłany: 18:58:03 18-07-14 Temat postu:

No ja też nie wyobrażam sobie samotnego macierzyństwa z wyboru, oczywiście lepiej nie mieć ojca niż mieć złego, ale samej trudno wychować dziecko w tych ciężkich czasach, gdy za marne pieniądze trzeba tyrać po 12 godzin. To nie stare czasy, gdy dostawało się pomoc od miasta i gdy na wszystko było stać. Teraz w opiece społecznej dają naprawdę grosze, mojej mamie raz zaproponowali 10zł na miesiąc (!) co jest w ogóle kpiną

i jak tu wychować dziecko. A podrzucać je babciom, ciociom, sąsiadkom przez całe życie też nie jest korzystne, wtedy nie ma żadnej więzi między matką a dzieckiem. Oczywiście jeśli ojciec odejdzie to niestety nic się nie zrobi, czasem życie nas zmusza do samotności. Ale świadome pozbawianie dziecka jednego rodzica jest dla mnie dziwne

Jeśli nie biologiczny ojciec to zawsze mamy szansę poznać innego mężczyznę, który wychowa dziecko jak własne. Nie można się odwracać od takiej możliwości

kobieta też potrzebuje wytchnienia a nie tylko praca dziecko praca dziecko.

Barbarita Montesinos · Wysłany: 12:55:45 19-07-14 Temat postu:

Violetta · Wysłany: 16:42:04 19-07-14 Temat postu:

Chyba nikt tego nie wyobraża ale niestety się zdarzają.
Czasem być samotną matką niż mieć ojca który źle traktuje rodzinę.
I tak jak mówicie zawsze można znaleźć mężczyznę dla siebie i ojca dla dziecka z czasem.

Aisha · Wysłany: 17:13:03 19-07-14 Temat postu:

Zgadzam się z tobą ale są też takie osoby co chcą żyć w przemocy z tego względu że kochają swoich partnerów albo robią to dla dzieci ..

Violetta · Wysłany: 17:17:11 19-07-14 Temat postu:

Niestety są tacy.
Ja bym nie umiała.
przecież też to na psychikę źle wpływa:/

Stokrotka*

Ustronianka · Wysłany: 17:16:26 27-07-14 Temat postu:

To, że jest oboje rodziców wcale nie jest wyznacznikiem tego, że mają więcej czasu dla dziecka. Moich rodziców nigdy praktycznie przy mnie nie było, wiecznie tylko pracowali, a jak wracali do domu, to byli zmęczeni i prosto na telewizor. Wychowywali mnie i zajmowali się mną dziadkowie i zawsze im będę za to wdzięczna aczkolwiek to nigdy nie było to. Nakarmili mnie, brali mnie ze sobą na zakupy, odrabiali lekcje, uczyli wielu rzeczy, ale cała trójka była już wiekowa- w tamtym okresie mieli ponad 70 lat. Brakowało mi "kompana do zwierzeń", rodziców, którzy pójdą ze mną do szkoły, poznają moich znajomych, posłuchają o moich problemach, zabiorą na wycieczkę. W przeciągu mojego życia byłam z nimi na wakacjach dwa razy, w kinie tylko raz. Na przedstawienia szkolne albo nie przychodzili, albo się spóźniali. Może dlatego jestem teraz taka problematyczna

Nigdy nie zdecydowałabym się na samotne macierzyństwo- bo to jest przede wszystkim krzywda dla dziecka. Potrzebuje wzorca, wsparcia i towarzystwa obojga rodziców do prawidłowego rozwoju.
Poza tym zawsze uważałam, że to niesprawiedliwe, żeby na jednym rodzicu ciążyła odpowiedzialność za wychowanie, podczas gdy drugi wpada raz na jakiś czas, sypnie groszem (albo i nie) i hulaj dusza.

Leyla

Krysiovelovelove · Wysłany: 9:15:52 30-09-14 Temat postu:

ogólnie ludzie jakoś naiwni są ostatnio, nie tylko kobiety

Mirra · Wysłany: 10:11:05 23-10-14 Temat postu:

ja jednak wolę ten tradycyjny model rodziny, nie wyobrażam sobie samotnie żyć i do tego wychowywać dzieci

Mirra · Wysłany: 10:11:11 23-10-14 Temat postu:

ja jednak wolę ten tradycyjny model rodziny, nie wyobrażam sobie samotnie żyć i do tego wychowywać dzieci

Luimelia · Wysłany: 11:41:19 27-10-14 Temat postu:

Wole tradycyjny model ale jesli facet nie poczuwa sie do obowiazku no to nie warto mu wchodzic za przeproszeniem do tyłka..

BasiaW. · Wysłany: 14:46:35 03-11-14 Temat postu:

Ja też jestem za tym, aby dzieci wychowywały się w pełnej rodzinie, wiadomo jak to wygląda gdy są pod opieką tylko jednego rodzica, który też przeważnie ma mało czasu, aby go poświęcić dziecku .... Nie dość że we dwoje łatwiej, to jeszcze lepiej dla dziecka.