Telenowele

Bożenka · Wysłany: 16:38:16 20-03-11 Temat postu:

Hernan

To mi się bardzo podoba - przyznał, porwał żonę na ręce i zaniósł do sypialni - Zaraz uśpię córeczki i do rana jesteś tylko moja.

Anna. · Wysłany: 16:41:14 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Zaśmiała się uroczo

Bożenka · Wysłany: 16:45:18 20-03-11 Temat postu:

Hernan

Myślisz, że jak jesteście we trzy, to sobie nie poradzę? - śmiał się radośnie i zaniósł żonę na łóżko. Potem przyłożył głowę do jej brzuszka i czule się uśmiechnął - Co maluszki? Chce wam się już spać? I to już bardzo, bardzo? Dobranoc moje słodkie skarby. Śpijcie spokojnie.

Anna. · Wysłany: 16:53:07 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Cały czas śmiała się rozbawiona

Bożenka · Wysłany: 16:56:30 20-03-11 Temat postu:

Hernan

Myślisz, że ciebie też uśpię? - uśmiechnął się i uniósł brwi - Nic z tego moja pani. Ty dzisiaj nie zmrużysz oka. Tak poddawałaś w wątpliwość moje możliwości, że uraziłaś moje męskie ego...

Czule przytulił żonę i pocałował. Potem zatonął całkowicie w jej słodkim pocałunku.

Anna. · Wysłany: 16:59:46 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Całowała Hernana z całą miłością

Bożenka · Wysłany: 17:05:52 20-03-11 Temat postu:

Hernan

Gdy kochał się z Marianą, za każdym razem czuł, że to zupełnie niepowtarzalne i jedyne przeżycie. Ta kobieta samym spojrzeniem przyprawiała go o szybsze bicie serca. Mógłby się kochać z nią bez końca. Wciąż był spragniony jej słodkich pocałunków, czułych pieszczot i miłosnych westchnień. Jej brzuszek był już całkiem spory, a dla niego i tak była najpiękniejszą kobietą na świecie. Tylko jej jednej pragnął i z nią chciał spędzić każdą chwilę swojego życia.

Anna. · Wysłany: 17:08:08 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Po stosunku wtuliła sie w ramiona męża

Bożenka · Wysłany: 17:11:06 20-03-11 Temat postu:

Hernan

Mógł sobie droczyć się z żoną, że nie da jej zmrużyć oka. Ale troszczył się o nią i o dzieci. Wiedział, że musi spać i dlatego utulił ją w swych ramionach. Patrzył z radością, jak słodko spała.

Anna. · Wysłany: 17:14:13 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Zaspała wtulona w opiekuńczych ramionach męża

Bożenka · Wysłany: 17:18:15 20-03-11 Temat postu:

Luciana

Ciąża Mariany przebiegała dobrze. Hernan pomógł jej urządzić gabinet w domu. Od kilku dni miała przypływ weny twórczej. Zupełnie się wtedy wyłączała i żyła tylko projektowaniem. Więc po śniadaniu ona zabierała Alexa i się nim opiekowała. Trudno było sobie wyobrazić słodszy obowiązek.

Dzisiaj byli w ZOO. Wnuk biegał zafascynowany. Nie lubił gdy go za długo trzymała za rękę, więc trochę biegał sam. Był jakieś trzy kroki przed nią, gdy się zapatrzył w bok, potknął i przewrócił. Przyspieszyła kroku, by go podnieść, ale uprzedził ją mały chłopiec. Mógł być ze dwa lata starszy od Alexa. Pomógł mu wstać, otrzepał spodnie z piasku i podmuchał stłuczono kolanko.

Już cię nie boli? - zapytał z troską w głosie. Wnuk nie odpowiedział tylko pokiwał potakująco główką, więc tamten podał mu rączkę i powiedział poważnym tonem – Musisz patrzeć pod nóżki.

Powstrzymała śmiech i zobaczyła, że obok stoi młoda kobieta i z rozrzewnieniem obserwuje tę scenkę.

To pani synek? - spytała.

Ten starszy, tak – odpowiedziała kobieta.

Ten młodszy to mój wnuk – uśmiechnęła się i razem podążyły za dziećmi. Chłopcy wyglądali razem rozkosznie, szli trzymając się za rączki i starszy coś tłumaczył Alexowi. Zatrzymali się dopiero przy wybiegu małpek. Spędzili tu dobre pół godziny obserwując zachowanie zwierząt.

Miło jej się rozmawiało z Amą, bo tak miała na imię mama chłopca. Hugo był bardzo opiekuńczy a Alex prawdziwie go polubił. I choć wnuk nie mówił jeszcze dużo, to ci dwaj porozumiewali się prawie bez słów.

Proszę pani, czy Alex ma takie duże mosty? - zapytał Hugo.

Ma dużo klocków. Tata pomaga mu budować mosty, domki, ma też ZOO z klocków. Może byśmy teraz pojechali i byście się razem pobawili? - zaproponowała i spojrzała na kobietę.

Nie chciałabym przeszkadzać – szepnęła Ama.

Przeszkadzać? - roześmiała się z niedowierzaniem – Zyskałam taką troskliwą nianię dla wnuka. Alex ma starszego kuzyna Davidka, który też się tak nim opiekuje. Niestety mieszkają dość daleko i niezbyt często się widują. Więc chodźmy...

Ama uśmiechnęła się i przyjechały taksówką. Chłopcy wspaniale się razem bawili klockami a one usiadły napić się kawy.

Anna. · Wysłany: 17:21:36 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Całkowicie pochłonęło ją projektowanie coraz to nowych ubrań i sukienek.

Bożenka · Wysłany: 17:48:56 20-03-11 Temat postu:

Daniel

Od kilku tygodni spotykał się z Amą i Hugo. Uwielbiał te razem spędzane chwile. Czuł wtedy, jakby miał rodzinę, rodzinę o jakiej zawsze marzył. Wyszedł z pracy i wybrał numer Amy.

Mogę was zabrać do wesołego miasteczka? - zapytał.

Tak. Tylko przyjedź po nas - powiedziała Ama i podała mu adres. Po kilkunastu minutach był na miejscu. Była to dzielnica willowa. Zaparkował tuż za bramą wjazdową na posesję. Wysiadł i znalazł furtkę. Już miał nacisnąć dzwonek, gdy usłyszał, że przed bramą zatrzymuje się samochód i wysiada z niego kierowca. Odwrócił się i nie mógł uwierzyć własnym oczom.

Hernan

Witam kolegę – powiedział widząc Daniela i podał mu rękę. Tamten uścisnął mu dłoń ale był całkiem zdumiony.

Ja przyjechałem po Amę – szepnął i dodał wyjaśniająco – Przyjaźnimy się. To pielęgniarka z którą pracuję. Ale może źle zapamiętałem adres?

Więc wjedź i sprawdźmy na miejscu – powiedział, otworzył bramę i wjechał, potem to samo zrobił Daniel. Razem weszli do domu, gdy naprzeciw nim wybiegły dwa pociski. Alex rzucił mu się na szyję a starszy chłopiec przytulił się do Daniela.

Wujku, Alex ma fajne klocki. Pobawisz się z nami? - zapytał i posłał błagalne spojrzenie.

Tak wujku – dodał Alex i chwycił drugą rękę Daniela – Tatuś też.

Witaj, jestem tatą Alexa – powiedział wyciągając rękę do chłopca.

Dzień dobry, jestem Hugo i jest tu moja mamusia – powiedział rezolutnie chłopiec i odwzajemnił uścisk. Właśnie w tej chwili weszła mama z jakąś kobietą.

Witaj Amo – uśmiechnął się na widok gościa – Nie miałem pojęcia, że masz takiego fajnego synka.

Poznał mamę z Danielem i zaraz zabrał go do pokoju z klockami. Po chwili pochłonęła ich budowa.

Luciana

Chwilę jeszcze sobie miło gawędziły z Amą, gdy Fina powiedziała, że obiad już jest gotowy.

Kochanie, proszę, zostańcie na obiedzie – poprosiła z uśmiechem – Nasza kucharka zawsze gotuje dwa razy więcej, niż jesteśmy w stanie zjeść. Chodźmy po panów i dzieci.

Poszły do pokoiku i przystanęły w drzwiach. Cały pokój oplatała gęsta sieć kolejowa. Było kilka dużych wiaduktów, przejazdów a w centralnym punkcie ZOO. Klatka tygryska była wysoka chyba na dwadzieścia centymetrów.

Na kolanach biegali z wagonikami w ręku dwaj mali chłopcy. Dwaj duzi, budowali kolejny most, wzbogacony o jakiś zakręt podpierany wysokimi filarami. Spojrzały z Amą po sobie i wybuchnęły głośnym śmiechem.

Kochani, piękne te wasze budowle, ale teraz chodźcie na obiad – powiedziała. Dzieci nie chciały zostawiać klocków, ale panowie obiecali, że później jeszcze się pobawią. Przeszli do jadalni po drodze zahaczając o gabinet synowej. Hernan wszedł do środka, pocałował żonę, potem wyjął z jej ręki ołówek i chwycił ją w ramiona. Postawił ją dopiero w jadalni i przedstawił jej gości.

Anna. · Wysłany: 17:54:36 20-03-11 Temat postu:

Mariana

Uśmiechnęła się delikatnie do gości. Alex złapał ją za rączke i poprowadził do Hugo, chwalac sie jaką to ma zdolną mamusię

Bożenka · Wysłany: 17:59:10 20-03-11 Temat postu:

Daniel

Chciałbym panią przeprosić - szepnął nieśmiało do Mariany - To moja nieuwaga przysporzyła pani tyle bólu i cierpienia.