Telenowele

Bożenka · Wysłany: 20:10:08 23-03-11 Temat postu:

Mariela

Zajęła się przygotowywaniem prezentów dla Alexa i Luciany. Obiecała tez Ernesto, że jutro pojedzie z nim wybrać rośliny i potrzebne elementy do montażu altanki. Będą musieli pojechać służbowym, dużym samochodem.

Luciana

Była zachwycona zapowiedzianą wizytą. Tak lubiła rodzinę Mariany. Znów zatrudniła siostrę Finy i stworzyły prawdziwy sztab, przygotowujący dom na przyjazd tak licznej grupy gości. Nie było obaw, że synowa cokolwiek zauważy. Była pochłonięta pracą z Maszą.

Ale gdy Alex się stęsknił i wchodziła z nim do gabinetu, Mariana zaraz brała synka na kolana i rysowała mu ludziki, samochody i zwierzątka, które on potem kolorował. Był taki dumny i szczęśliwy, że to narysowała mu mamusia.

Anna. · Wysłany: 20:12:19 23-03-11 Temat postu:

Mariana

Masza radziła sobie doskonale i była pod wrażeniem jej talentu. Alex jak zwykle wchodził do pokoju i odrywał ja od pracy. Ucałowała czule synka

Bożenka · Wysłany: 20:17:22 23-03-11 Temat postu:

Hernan

Właśnie przed chwilą wrócił z pracy i dowiedział się, że synek jest u Mariany. Cichutko otworzył drzwi i zapatrzył się na ten słodki widok. Mariana rysowała Alexowi kontury dużego domu i drzew a on starannie malował. Był taki przejęty i szczęśliwy, że aż zmarszczył czółko i wysunął języczek.

Podszedł i czule ucałował żonę. Potem na chwile zatonęli w swych spojrzeniach i oboje przenieśli wzrok na synka.

Anna. · Wysłany: 20:22:34 23-03-11 Temat postu:

Mariana

Rośnie nam mój następca - powiedział cicho

Bożenka · Wysłany: 20:27:04 23-03-11 Temat postu:

Hernan

Ej, ej, moja miła. Nie rozpędzaj się tak - powiedział i czule przytulił żonę - Pamiętaj, że kiedyś twój tata, tak chciał uszczęśliwić ciebie...

Anna. · Wysłany: 20:31:14 23-03-11 Temat postu:

Mariana

Pamiętam pamiętam, ale widze jaką frajdę to sprawia Alexowi

Bożenka · Wysłany: 20:42:04 23-03-11 Temat postu:

Hernan

Bo jest tu razem z tobą. Bo to ty mu narysowałaś - tłumaczył - Zobacz, że gotowe malowanki, nie cieszą się takim jego uznaniem.

Anna. · Wysłany: 20:44:34 23-03-11 Temat postu:

Mariana

Masz rację

Bożenka · Wysłany: 20:47:20 23-03-11 Temat postu:

Hernan

Kochanie, zróbcie sobie z Maszą przerwę i zaprojektujcie proszę sukieneczki dla tych trzech dużych lalek, które kupiliśmy dla twoich siostrzenic - powiedział i przytulił żonę - Przywiozłem z firmy trochę różnych końcówek materiałów. A jutro dokupimy potrzebne dodatki.

Anna. · Wysłany: 20:57:20 23-03-11 Temat postu:

Mariana

Zajęła się z Maszą tym o co poprosił Hernan

Bożenka · Wysłany: 21:49:31 23-03-11 Temat postu:

Hernan

Nie mógł się napatrzeć, jak zgrany duet stanowiły Mariana i Masza. A rysowały razem dopiero kilka dni. Przyniósł do pracowni lalki, resztki materiałów a one w ciągu godziny stworzyły prawdziwą kolekcję. Mariana dyktowała spis dodatków, które muszą kupić a Masza wszystko skrzętnie notowała. Potem jeszcze skoczyli na zakupy do pasmanterii. Alex oglądał naszywki. Niektóre były naprawdę śliczne. Więc pozwolił mu sobie wybrać te, które chciałby mieć przyszyte do koszulek i spodni.

Masza i Mariana wybrały wszystkie dodatki, kupiły jeszcze po kilka metrów kolorowych wstążek do zawiązywania warkoczy lalek. Wrócili do domu na kolację. Potem wszyscy odwieźli Maszę, bo Alex koniecznie chciał zobaczyć jej mieszkanie. Jeszcze chwilę u niej posiedzieli i zjedli ciasto, które zapakowała im Fina.

Gdy wrócili do mieszkania, Mariana poszła się kąpać a Alex usnął w ubraniu. Zdjął mu tylko spodnie i buciki i zaniósł do łóżka. I wtedy przypomniał sobie taki śliczny domek księżniczki, który widział gdy wybierali zamki, domki i mosty. Tylko, że ten domek wcale nie pasował do placu zabaw Alexa. Ale na pewno zachwyciłby córeczki Caramelo a potem pewnie pokochałyby go bliźniaczki.

Gdy wrócił do łóżka spod prysznica, Mariana już smacznie spała. Rano wstał skoro świt i zjadł szybkie śniadanie w kuchni. Potem zadzwonił do szefa tamtej firmy urządzającej place zabaw i umówił się z nim za dwadzieścia minut.

Wie pan, zachwycił mnie ten zamek księżniczki – powiedział szczerze.

Do tamtego placu zabaw nie będzie pasował, ale moglibyśmy go ustawić dalej, w tym pięknym ogrodzie pełnym kwiatów – usłyszał w odpowiedzi – Proszę wejść do biura i obejrzeć wyposażenie dodatkowe. Ten zamek jest w środku bardzo duży, więc można w nim ustawić krzesełeczka, foteliki i rozkładany stolik.

Biorę go, ale potrzebuję, by go pan dostarczył dziś po południu. Jutro mam gości – wyjaśnił z uśmiechem – Siostrzenice żony będą chyba zachwycone, mogąc się w nim bawić. Biorę oczywiście też dodatkowe krzesełka, foteliki i stolik.

W pracy czas mu się dziś wyjątkowo dłużył. Już nie mógł się doczekać, jak będzie wyglądał ten śliczny zamek z wieżyczkami w ogrodzie. Zdążył wjechać w bramę, gdy przyjechali panowie z domkiem do zmontowania. Nikt ich nie zauważył. A oni jak zwykle szybko się uwinęli. Zapłacił i był bardzo ciekawy, jak się spodoba dziewczynkom.

Mariela

Jeszcze nigdy dzieci nie były takie posłuszne jak dzisiaj. Obiad zjadły tak szybko, jakby przez tydzień nie widziały jedzenia. Ernesto i Rodrigo sprawdzili zamocowanie wszystkich elementów altanki i ruszyli. Jechali dwoma samochodami. Oni swoim, Rodrigo firmową półciężarówką. Camilka jechała z nimi pomiędzy starszymi siostrzyczkami, które zabawiały ją całą drogę.

Babciu, kto wie, że my przyjedziemy? - spytała Medy.

Tylko ciocia Luciana i wujo Hernan – wyjaśniła.

Szkoda, że to nie jest całkowita niespodzianka – szepnęła Diana.

Moja panno, a chcesz mieć co jeść i gdzie spać? - spytała i roześmiała się widząc jak Ernesto uśmiecha się pod nosem. Potem wyjaśniła zdziwionej wnuczce – Kochanie jest nas dziewięć osób. To bardzo dużo. Tak ciocia Luciana wynajęła dodatkową panią i ze wszystkim sobie poradzą. No chyba, że wolałabyś stać w kuchni i obierać ziemniaki?

Oj nie, babciu! Ja tylko tak głośno myślałam – tłumaczyła Diana. Wszyscy w domu wiedzieli, że jest jedna rzecz, której Diana nie cierpi. A było nią obieranie ziemniaków.

Luciana

Cały dzisiejszy dzień była zajęta opieką nad Alexem i dopilnowywaniem przygotowań. Hernan gdzieś zniknął po powrocie z pracy, ale nawet nie miała czasu sprawdzić co go tak pochłonęło. Przed chwilą odebrał komórkę i uśmiechnął się porozumiewawczo. Wyszedł na chwilę i niedługo potem dał się słyszeć tupot nóżek i radosne okrzyki. Mariana, Masza i Alex wyglądali na zdezorientowanych. Jednak nie czekali długo. Pierwszy wbiegł Davidek.

Ciociu przyjechaliśmy wszyscy – zawołał i zawisł na szyi Mariany.

Anna. · Wysłany: 18:53:25 24-03-11 Temat postu:

Mariana

Była zaskoczona przyjazdem całej rodzinki. Uściskała Davidka - tęskniłam za Wami.

Bożenka · Wysłany: 19:52:38 24-03-11 Temat postu:

Mariela

Uściskała córeczkę, Lucianę i tego małego smyka. Poznała też miłą dziewczynę, która pracowała z Marianą. Na końcu przytuliła Hernana.

Jak ci się udało utrzymać tajemnicę? - spytała.

Twoje polecenie mamo, jest dla mnie rozkazem – zaśmiał się – Miała to być niespodzianka, to jest!

Hernan

Kolacja minęła w bardzo miłej atmosferze. Wieczorem Masza pojechała do swojego mieszkania. Miała jak zwykle przyjechać rano. Alex wcale nie chciał spać w swoim pokoju. Przewidywał to już wcześniej, dlatego do pokojów gościnnych dla dzieci, dostawiono po jednym łóżku piętrowym. Cała szóstka spała w dwóch sąsiadujących pokoikach. W sąsiednich pokojach spali teściowie i Caramelo z mężem.

Położył się spać a Mariana jeszcze nie przyszła. Po kolacji zaszyły się w pracowni z siostrą. Usnął, zanim przyszła. Za to rano żona jeszcze sobie spała, gdy on wstał, ubrał się i poszedł zajrzeć do dzieci. Zmęczone wczorajszym rozrabianiem, jeszcze spały. Zajrzał do kuchni, śniadanie już było gotowe. Za chwilę pojawiły się dzieci, mama, teściowie i Rodrigo. Przyjechała też Masza. Brakowało jedynie pani domu i jej siostrzyczki. Ale wczoraj zarwały noc, więc postanowiono dać im się wyspać.

Po śniadaniu przyniósł lalki i wręczył dziewczynkom. Były zachwycone. Jednak gdy poprosił Maszę aby przyniosła projekty sukienek dla lalek, siostrzenice aż piszczały z radości. Masza obiecała, że zaraz po śniadaniu zaczną szyć sukieneczki. Chłopcom wręczył samochody zdalnie sterowane. Wszystkie trzy były prawie identyczne, różniły się jedynie kolorem.

Luciana

Wieczorem Mariela prosiła ją, by spróbowała zająć Hernana i Mariaanę i trzymać ich z dala od ogrodu, bo Ernesto i Rodrigo mają zmontować tam altankę i obsadzić pnączami. Nawet się dobrze składało, że synowa spała.

Synku, zabierz chłopców na ten nowy plac zabaw, a my będziemy szyć sukieneczki pod okiem Maszy – wyjaśniła a widząc zdumione spojrzenie Hernana dodała jeszcze – Nie miałam córki, ale zawsze pomagałam koleżankom ubierać lalki dla ich córeczek. Nie bój się, umiem szyć.

Alex aż zapiszczał z radości, że może zabrać kuzynów do swojego królestwa. Masza sporządziła formy, robiła wykroje a one z Marielą zajęły się szyciem. Megy uczyła się szyć, Camilka przynosiła guziczki, wstążeczki i była bardzo pomocna. Ale Diana szybko się znudziła i pobiegła zobaczyć jak idą prace tacie i dziadkowi. Po chwili wbiegła rozentuzjazmowana.

Chodźmy szyć w tym przepięknym zamku księżniczki. Jest taki śliczny. Ma mnóstwo wieżyczek a w środku wygodne foteliki i stolik – wołała już od progu.

Podobają ci się zamki na placu zabaw Alexa? - spytała zdumiona.

Nie ciociu. Ten przepiękny biały pałacyk z kremowymi dachami – mówiła dziewczynka.

O czym ty dziecko mówisz? - zaniepokoiła się – Poszłaś gdzieś do sąsiadów?

Ciociu, on stoi w ogródku kwiatowym – wyjaśniła Diana – Niedaleko dziadziuś z tatusiem montują altankę.

Przecież byłam w ogrodzie wczoraj przed południem – przypominała sobie spokojnie – Rwałam kwiaty i nie było tam żadnego pałacu księżniczki. Chyba, że to jakiś malutki pałacyk z klocków?

Ależ nie! - wykrzyknęła Diana – Wszystkie się w nim zmieścimy. I jeszcze mamusia i ciocia jak wstaną.

Zabrały przybory do szycia i poszły za Dianą. Rzeczywiście, w ogrodzie stał prześliczny zamek z kolumienkami i spadzistymi dachami, ozdobiony mnóstwem wieżyczek.

Skąd on się tu wziął?! - wykrzyknęła zdumiona. I wtedy poczuła, że Camilka wsuwa w jej rękę swoją malutką łapkę.

Może wróżka go wyczarowała ciociu? - spytało dziecko.

Weszły do środka i kontynuowały szycie. Nie minęła godzina, jak każda lalka miała nową sukienkę. Masza kwitła obsypywana komplementami przez zachwycone dziewczynki. A one miały wciąż nowe pomysły. Przecież lalkom potrzebne są jeszcze płaszczyki, spodenki, bluzeczki i sweterki.

Sweterki robi się na drutach – wyjaśniła - Później pojadę do sklepu i kupię druty i wełnę. Obiecuję, że zrobię sweterek dla każdej lalki.

A czapeczki i szaliczki? - spytała Camilka.

I czapeczki, i szaliczki – obiecała ze śmiechem.

A ja pomogę – obiecała Mariela.

Babciu, ty też to umiesz? - wykrzyknęły chórem dziewczynki.

Nie tylko ja – odpowiedziała Mariela – Umieją to też wasza mamusia i ciocia. Gdy się wyśpią, pewnie nam pomogą.

Anna. · Wysłany: 20:17:06 24-03-11 Temat postu:

Mariana

Obudziłą się dośc późno. W domu panowała cisza. Poszła sprawdzić czy caramelo już wstała. Zjadły śniadanie i zaczeły szukac rodzinki

Bożenka · Wysłany: 20:20:15 24-03-11 Temat postu:

Hernan

O, widzę, że dziewczyny się wyspały - powiedział i objął je w pasie - To teraz chodźcie się z nami pobawić. Chłopcy, porwałem dwie księżniczki i zamknę je w zamku. Kto będzie chciał je uwolnić?