Telenowele

Sobrev · Wysłany: 16:04:33 21-09-18 Temat postu:

Krótka historia rodziny Duran

[link widoczny dla zalogowanych] syn Adama i Caroline Duranów przyszedł na świat 8 maja 1956 roku. Jest najstarszy z trójki rodzeństwa (ma dwie młodsze siostry i brata). Gustav ożenił się z [link widoczny dla zalogowanych]. (ur. 11.04.1955) Koleżanką ze szkoły. Para wzięła ślub 3 marca 1971 roku. Leonarda miała szesnaście a Gustav siedemnaście lat. Cztery miesiące po ślubie para doczekała się syna [link widoczny dla zalogowanych](23 lipiec 1971) Młodsza siostra Celia przyszła na świat 12 grudnia 1980 roku.

Dwudziestoletni Jeronimo Duran wziął odpowiedzialność za swoją ciężarną partnerkę Marcelę Gomez. Para pobrała się podczas cichej rodzinnej ceremonii w kościele w Monterrey 12 lutego 1991 roku. Kilka miesięcy później para doczekała się dziecka- Davida (ur. 1991) Małżeństwo rozpadło się piętnaście lat później kiedy Marcela nakryła go z kochanką. Obecnie Jeronimo mieszka w Monterrey ze swoją partnerką Amandą.

Imię i nazwisko Celia Amelia Duran
Data i miejsce urodzenia: 12.12.1980.
Adres zamieszkania: ul. Kryształowa 12/9 Monterrey.
Rodzina; Rodzice Gustav i Leonarda Duran, brat Jeronimo, szwagierka Marcela, bratanek David
Stan cywilny: rozwódka. Obecnie w związku. Partner; Hektor Reynolds.
Zawód Malarka, historyk sztuki.

Celia urodziła się 12 grudnia 1980 roku w szpitalu klinicznym w Monterrey. Jest ona drugim i ostatnim dzieckiem Gustava i Leonardy Duranów. Dzieciństwo spędziła w domu rodzinnym znajdującym się na ulicy Słonecznej 123 w miasteczku sąsiadującym z Doliną cieni- Pueblo de Luz. Lata te można śmiało uznać za szczęśliwe chociaż Celia nie ukrywa, iż dorastała w cieni swojego starszego, faworyzowanego brata. Rodzice rozpieścili swojego pierworodnego a od młodszej córki zawsze wymagali więcej.
To sprawiło, iż Celia wyrosła na kobietę ambitną, inteligentną i mająca własne zdanie. Jest osóbką szczerą co nie zawsze wychodzi jej na dobre, uparta. Zarówno szkołę podstawową jak i liceum ukończyła z wyróżnieniem. Studiowała w stolicy dwa kierunki; Wydział Sztuk Wizualnych i Historię sztuki. Tam w jednym z hoteli poznała Eusebio Barrondo. Swojego przyszłego męża. Poślubiła go w wieku dwudziestu trzech lat.
Małżeństwo na początku było udane. Para była szczęśliwa wychowywała razem córkę z pierwszego małżeństwa mężczyzny jednak pierwsze zgrzyty pojawiły się kiedy para wróciła do Monterrey (po obronie przez Celię dyplomu) Głównym powodem kłótni było nadmierne zainteresowanie teściowej ich życiem małżeńskim. Teściowa kupiła im dom i urządziła go, bez jej zgody nie mogła nic w nic zmienić. To teściowa zasugerowała, iż Celia powinna przestać pracować.
Celia dwukrotnie podczas trwania małżeństwa poroniła. Pierwszy raz w dwa tysiące dziesiątym, drugi dwa tysiące trzynastym. Po pierwszej utracie dziecka Celia w tajemnicy przed mężem zaczęła chodzić na zajęcia z malarstwa na Wydział Artystyczny. Wróciła do malowania. Po drugim poronieniu dwa lata temu spotkała ponownie Hektora Reynoldsa, który od jakiegoś czasu mieszkał w Monterrey. Para zaczęła się ze sobą spotykać. nawiązali romans.
To nie był pierwszy romans Celii. Kila razy zdradziła swojego męża. Czuła się nieszczęśliwa, zamknięta w klatce, w domu który nazywała mauzoleum. To, dlatego w tajemnicy przed mężem wróciła do malowania. To przynosiło jej radość, dzięki temu znowu zaczęła się uśmiechać. Obrazy wystawiała i sprzedawała pod panieńskim nazwiskiem. Kupiła mieszkanie przerobione po starej fabryce i urządziła tam pracownię.
Informacja o ciąży wstrząsnęła nią i uświadomiła jej, iż od lat żyje w kłamstwie. Oszukuje samą siebie i Hektora. Nie zamierza wychowywać swojego dziecka w kłamstwie, dlatego też po rozmowie ze szwagierką i kłótni z Eusebio wyprowadza się, następnego dnia wynajmuje prawnika i składa dokumenty o rozwód. Para dostaje rozwód 12 lutego 2015 roku na kilka miesięcy przed ich dwunastą rocznicą ślubu .
Obecnie Celia mieszka ze swoim nowym partnerem Hektorem. Para oczekuje pierwszego dziecka. Synka.

Krótka historia rodziny Reynoldsów

[link widoczny dla zalogowanych] z domu Morales była drugim dzieckiem, pierwszą córką Asuncion i Ricarda. Urodziła się 12 października 1943 roku. Miała starszego brata Ricardo i młodszego Alfonso.
10 lipca 1970 roku Consuelo Victoria Morales podczas skromnej rodzinnej ceremonii wyszła za mąż za [link widoczny dla zalogowanych] Mieszkającego w sąsiedniej miejscowości początkującego adwokata. Para doczekała się trójki dzieci; najstarszej córki [link widoczny dla zalogowanych] i dwóch synów[link widoczny dla zalogowanych] i Hektora.

Imię i nazwisko: Hektor Reynolds
Data i miejsce urodzenia: 16 lutego 1975 Monterrey
Adres zamieszkania: ul. Kryształowa 12/9
Rodzina: Rodzie; Adolfo i Consuelo, siostra Asuncion, brat Tony, kuzynka Victoria, wuj Pablo, Santiago, stryj Felipe Diaz, kuzynka Rosario
Stan cywilny Kawaler, w związku
Zawód Architekt, własna firma

Hektor nie był dzieckiem planowanym. Był wpadką. Rodzice nie ukrywali przed nim ani przed nikim z rodziny , iż para nie zamierzała starać się o trzecie tak szybko. Urodzony 9 lutego 1975 roku chłopiec przyszedł na świat zaledwie miesiąc po pierwszych urodzinach starszego brata Tonego.
Rodzeństwo było ze sobą bardzo zżyte.
Hektor jest rudowłosym czterdziestoletnim mężczyzną o niebieskich oczach. To właśnie ruda czupryna była powodem jego kompleksów w dzieciństwie i żartu brata, iż został on adoptowany (dlatego,że jest rudy). To było powodem niejednego rodzinnego "dramatu" Dopiero wuj Alfonso wyjaśnił mu , iż w młodości za nim osiwiał również miał rude włosy.
Będąc dzieckiem uczęszczał do szkółki jeździeckiej prowadzonej przez Felipe Diaza.
Felipe Diaz był małomiasteczkowym filantropem. Prowadził on szkółkę jeździecką dla dzieci z trudnych rodzin. Z naciskiem na dzieci z trudnych rodzin. Starszy pan otaczał się gromadką kilkuletnich maluchów, dla których był wybawcą od nudy, domowych kłopotów a nawet mentorem. Cena jednak jaką zapłaciły dzieciaki była okrutniejsza niż można sobie wyobrazić. Diaz nie robił nic za darmo a do dwóch podopiecznych oczekiwał bezwzględnego posłuszeństwa i milczenia. Diaz molestował niektóre z tych dzieci wliczając w to Hektora.
To oczywiście nie był koniec jego problemów. Wyrwanie się z sideł Diaza był ich początkiem. Hektor brzydził się samego siebie, swojego szczupłego wysportowanego ciała i zaczął zajadać smutki. Jadał, licząc na to, iż jak przestanie przypominać siebie to znowu poczuje się dobrze we własnym ciele. Nic bardziej mylnego! Im więcej czasu miało tym gorzej się czuł. Pragnął zrzucić własną skórę. Przestać być sobą. Stał się dzieciakiem z nadwagą, wyobcowanym, zamkniętym w sobie i zranionym zewnętrze nie, ale przede wszystkim wewnętrznie.
To brat pomógł mu się pozbierać. Toniemu udało się przebić przez jego pancerz ochronny i wymusić z niego prawdę. Dopiero po latach zrozumiał jak subtelny i delikatny był starszy brat. Jakby miał do czynienia z porcelanową laleczką nie z nastolatkiem. To on namówił go do ponownej aktywności fizycznej. Zaczął z nim biegać, gotować przede wszystkim boksować . To ostatnie stało się jego wybawieniem.
Hektor był w szkole typem kujona dlatego nikogo nie zaskoczyło , iż ukończył od liceum z wyróżnieniem ani pełne stypendium na Harvardzie. Do trzydziestego roku życie mieszkał w Stanach. Tam też pracował. Do Meksyku wrócił na krótko przed swoimi trzydziestymi urodzinami. Założył własną firmę projektową i wyrobił sobie opinię w środowisku.
Przez długi okres czasu był sam. Oczywiście bywał w przelotnych związkach jednak z żadną kobietą nie potrafił się związać na dłużej. Wszystko zmieniło się kiedy spotkał on ponownie Celię. Zakochał się z wzajemnością, wyznał jej prawdę o swoim dzieciństwie i obecnie są ze sobą w związku. Celia rozwiodła się ze sowim mężem Eusebio i para wspólnie oczekuje na narodziny pierwszego dziecka- synka.

Maggie · Wysłany: 18:01:54 31-10-18 Temat postu:

Imię i nazwisko: Conrado Cristobal Saverin Alvarado
Data i miejsce urodzenia: 7.05. 1978r., Santiago, Chile
Zawód: przedsiębiorca, właściciel sieci hoteli
Stan cywilny: wdowiec
Rodzina: rodzice Alberto Saverin † i Barbara Saverin Alvarado † , rodzeństwo: Diego †, Vicente † i Celeste † Saverin, żona Andrea Bezauri †, dziecko (?)

KALENDARIUM Z ŻYCIA SAVERINA:

• 1978r. – rodzi się Conrado Saverin, najmłodszy z czwórki rodzeństwa

• 1991r. – umiera matka Conrada, Barbara Saverin

• 1993r. – Fernando Barosso i Alberto Saverin rozpoczynają współpracę

• początek roku 1996 – Fernando gwałci siostrę Conrada, Celeste. W obronie dziewczyny, Conrado rani Fernanda w nogę i od tego czasu Barosso kuleje. Współpraca między Barossem a Saverinem nadal trwa do czasu aż Vicente, drugi w kolejności starszeństwa brat, wpada na pomysł, by Conrado dał policji anonimowy cynk o dużej wymianie, która ma mieć miejsce w San Miguel. Conrado spełnia prośbę brata, ale wbrew oczekiwaniom, Fernandowi udaje się uciec przed policją i mści się na Saverinach za zdradę. Pod nieobecność Conrada w domu zabija członków jego rodziny, a następnie podpala dom. Conrado znajduje zwłoki członków rodziny, po czym ucieka z płonącego domu, poprzysięgając zemstę Fernandowi. Jakiś czas później w Monterrey Conrado uprowadza Alejandra i zwabia Fernanda do miejsca, gdzie przetrzymuje jedenastoletniego chłopca. Fernando wie, że Saverin nie jest w stanie zabić dziecka. Mówi mu, że są kwita i żeby puścił Alexa. Conrado jest wściekły, ale nie jest skłonny do morderstwa. Puszcza mordercę rodziny wolno, ale wie, że Fernando nie spocznie, dopóki go nie dopadnie.

• Conrado rozpoczyna nowe życie w Ciudad de Mexico. Jest wrakiem człowieka, nie wie, co ze sobą zrobić. Wtedy też poznaje Prudencję, sąsiadkę z naprzeciwka, która troszczy się o młodego Saverina, jakby był jej synem. Pomaga mu wziąć się w garść i wykorzystać pieniądze, które zarobił nielegalnie u Fernanda. Saverin zaczyna studia na Universidad Nacional Autónoma de México na Wydziale Literatury i Filozofii. Tam też poznaję Andreę Bezauri.

• Conrado i Andrea z początku nie pałają do siebie sympatią. Andrea jest inteligentna i ambitna, a także pewna siebie i w gorącej wodzie kąpana. Nie może znieść myśli, że musi rywalizować z Conradem, który radzi sobie na uniwersytecie bez większych wysiłków i jest chwalony przez profesorów, co jest powodem jej zazdrości. Sytuacja się zmienia, kiedy muszą współpracować razem przy sztuce teatralnej. Zakochują się w sobie i Conrado zapomina o zemście.

• 1997r. – skromna ceremonia zaślubin Conrada i Andrei.

• Styczeń 1998r. – Conrado wyjeżdża na konferencję za miasto; w tym czasie dostaje informację od Prudencji, że Andrei odeszły wody i wie, że nie uda mu się zdążyć na czas z powodu burzy.

• 15 stycznia 1998r. – ludzie Fernanda włamują się do mieszkania Conrada, kiedy Andrea jest w trakcie porodu. Czekają aż Prudencja odbierze poród, po czym zabijają Andreę, okaleczają starą kobietą i zabierają dziecko. Conrado znajduje zwłoki żony i dowiaduje się, co się stało. Mimo usilnych próśb Prudencji, by tego nie robił, rzuca studia i szuka źródła dochodów – wie, że w walce Fernandem będzie potrzebował środków finansowych. Rozpoczyna współpracę z Templariuszami, dostarczając im informacji na temat biznesu narkotykowego Fernanda, dzięki czemu znacznie ogranicza rynek zbytu Barosso. El Pantera i jego ludzie popadają w konflikt z Fernandem. Zaczyna się wojna między kartelami. Conrado dorabia się pierwszego miliona w nielegalny sposób. Nie chce dalej współpracować z Los Caballeros Templarios i ich drogi się rozchodzą.

• 2001r. – Conrado osiedla się w Stanach i zaczyna studiować ekonomię na Uniwersytecie w Virginii. Cały czas śledzi poczynania Fernanda, dowiaduje się różnych rzeczy o jego przeszłości, spotyka się z ludźmi, którym zna Barosso, itp.

• 2002r. – Conrado poznaje Octavia Alanisa i pomaga mu w walce z uzależnieniem od heroiny. Płaci za jego odwyk, dzięki czemu zaskarbia sobie dozgonną wdzięczność Octavia.

• 2006r. – Conrado kończy studia z wyróżnieniem i wraca do Meksyku. Jego zemsta wymaga czasu i środków, ale bywają momenty, kiedy traci nad sobą panowanie i ucieka się do desperackich kroków. Pewnego dnia dostaje cynk, że Fernando pojawi się w banku w Monterrey, by opróźnić swoją skrytkę bankową. Pałając żądzą zemsty, Conrado zleca podpalenie budynku, nie dbając, ile niewinnych ludzi zginie przy okazji. W wyniku pożaru giną dwie osoby, jednak okazuje się, że na miejscu nie było Fernanda.

• Kilka miesięcy później Fernando pozoruje napad na bank w Monterrey, podczas którego opróżnione zostają skrytki wpływowych ludzi, w tym jego własna. W skrytce tej znajdują się dowody obciążające jego i jego partnerów biznesowych, a on chce, by ludzie wierzyli, że te dowody zniknęły z jego posiadania. W wyniku strzelaniny ginie Sonia Delgado, matka Huga, która zostaje zabita, próbując pomóc koleżance.

• 2007r. – Conrado wysyła ludzi do Valle de Sombras, by zabili starego Barosso, jednak jego plan nie wypala, bo Hugo ratuje życie Fernanda, po czym rozpoczyna z nim współpracę.

• 2008r. – Barosso pierze Delgado mózg, wmawiając mu, że to Conrado odpowiada za śmierć jego matki, zasczepiając w nim żądzę zemsty. Hugo zaczyna pracować dla Templariuszy, by dotrzeć do człowieka, któremu wiele zawdzięczają. Spotyka się z Conradem w pokoju hotelowym w Monterrey, gdzie ma zamiar go zabić. Nie udaje mu się to jednak pod wpływem perswazji Saverina.

• Conrado pozwala Fernandowi myśleć, że nie żyje. Opuszcza Meksyk i przeprowadza się do Londynu. Tam zakłada działalność gospodarczą i zaczyna rozwijać swoją własną sieć hoteli. Udziela się charytatywnie i studiuje na Cambridge na Wydziale Biznesu i Zarządzania.

• 2009r. – Na prośbę swojego przyjaciela Octavia, przygarnia pod swoje skrzydła Guillerma “Willa” Alanisa, któremu pomaga znaleźć pracę i zacząć nowe życie po traumatycznym wypadku, jaki miał miejsce w 2006r.

• 2012r. – Conrado poznaje Evę Medinę, ale utrzymuje tę znajomość w sekrecie przed Willem, wiedząc, że to ona spowodowała wypadek, w którym zginęła siostra i dziewczyna Willa. Dowiaduje się o współpracy ojca Evy i Fernanda. Wyciąga Evę z tarapatów i obiecuje jej pomóc wyciągnąć jej ojca z więzienia w zamian za jej lojalność. Oboje chcą się zemścić na Barosso.

• 2014r. – Conrado dowiaduje się więcej szczegółów z napadu na bank w Monterrey. Wie, że to Fernando stoi za śmiercią Sonii, a tym samym Hugo niesłusznie go oskarżył. Postanawia powiedzieć Delgado o wszystkich, mając nadzieję, że ten zdecyduje się mu pomóc zniszczyć Fernanda. Saverin wraca do Ameryki Południowej. Pod namową swojego przyjaciela Fabricia, którego poznał w Londynie, Saverin decyduje się kandydować w wyborach na burmistrza Valle de Sombras.

• 2015r. – Conrado postanawia zainwestować w wydawnictwo Nadii de la Cruz. Liczy na jej poparcie w rozgrywce z Fernandem Barosso, a także chce rozwinąć projekt, mający na celu promowanie czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży meksykańskiej. Jest to jeden z punktów jego programu wyborczego.

CIEKAWOSTKI:

• Ma 183cm wzrostu.
• Ma własną sieć hoteli w Wielkiej Brytanii i we Włoszech; zaczyna nową gałąź w Meksyku.
• Jest uczulony na owoce morza, co odkrył podczas półrocznego kursu kulinarnego w Toskanii.
• Jest dobry w gotowaniu, ale pieczenie mu nie wychodzi.
• Umie pilotować śmigłowiec.
• Nie lubi afiszować się swoim bogactwem, nie lubi ubrań od znanych projektantów ani drogich akcesoriów. Pieniądze zwykle przeznacza na cele charytatywne lub inwestuje na giełdzie.
• Jeździ czarnym Range Roverem o napędzie hybrydowym.
• Uwielbia piesze wycieczki i wspinaczkę górską.
• Jest człowiekiem szeroko wykształconym – studiował na wielu prominentnych uczelniach, w tym na University of Virginia i Cambridge. Posiada wykształcenie w dziedzinach takich jak literatura, filozofia, ekonomia, a także biznes i zarządzanie.
• Ma grupę krwi 0.
• W dzieciństwie chciał zostać piłkarzem. Nadal kontynuuję tę pasję, udzielając się w meczach charytatywnych. Sponsorował też wiele stypendiów sportowych dla młodych piłkarzy.
• Udziela się charytatywnie, działa aktywnie na rzecz ochrony środowiska
• Na studiach w USA grał w lacrosse, ale nie przepada za tym sportem; o wiele lepiej czuje się w piłce nożnej, tenisie i golfie.
• Przyjaźni się z Carlosem Slimem, najbogatszym człowiekiem w Meksyku i siódmym najbogatszym człowiekiem na świecie wg magazynu Forbes.

POWIĄZANE POSTACI:

– Fernando Barosso
– Hugo Delgado
– Eva Medina
– Prudencia Vega
– Fabricio Guerra
– Nadia de la Cruz

Maggie · Wysłany: 19:24:52 31-10-18 Temat postu:

RODZINA VEGA

• 1925 – rodzi się Elias Vega i w 1944 bierze ślub z Gracielą Guzman (ur. 1927r.)
• 1945 – rodzi się Leon Vega
• 1949r. – rodzi się Prudencia Vega
• 1961r. – rodzi się Ernesto Vega i w 1979r. bierze ślub z Reginą Gomez
• 1987r. – rodzi się Astrid Vega
• 1991r. – Graciela i Elias giną w wypadku samochodowym
• 1997r. – Leon umiera bezdzietnie
• 1998r. – Prudencia zostaje brutalnie okaleczona przez Fernanda Barosso
• 2005r. – Ernesto ginie w pożarze fabryki
• 2007r. – Regina umiera na raka trzustki

Rodzina Vega zamieszkiwała w Pueblo de Luz i byli jednym z bardziej wpływowych rodów w okolicy. Leon Vega, najstarszy z rodzeństwa, odziedziczył po rodzicach ziemię El Tesoro. Ernestowi, drugiemu synowi, przypadła w testamencie fabryka w Monterrey. Stało się to przyczyną późniejszego konfliktu braci.

Leon spędził całe życie samotnie na ziemi, która według legend miała obfitować w złoto i cenne minerały. Poświęcił swoje życie na badaniu ziemi i szukaniu złota, jednak nigdy mu się nie udało go znaleźć. Poza walorami estetycznymi, El Tesoro było praktycznie bezwartościowe. Jego syzyfowa praca doprowadziła go do szaleństwa, stał się starym dziwakiem i paranoikiem, odseparowanym od społeczeństwa zarówno Pueblo de Luz, jak i Valle de Sombras. Umarł bezdzietnie w 1997 roku, a ziemia przeszła w ręce Ernesta, który jednak szybko przekonał się o tym, jak bardzo jest bezużyteczna. El Tesoro zaczęło popadać w ruinę, stając się celem walk między miastami Pueblo de Luz i Valle de Sombras, które chciały włączyć ziemię w swoje tereny, wykorzystując ją do własnych celów.

Zgorzkniały Ernesto popadł w alkoholizm. Wyładowywał swoją frustrację i gniew na żonie i córce, Astrid. Kobiety nigdy nie zgłosiły, że są ofiarami przemocy domowej, bojąc się konsekwencji. Ernesto był okropny nie tylko dla nich – swoich robotników traktował jak śmieci, nie płacił im godziwego wynagrodzenia, nie dbał o odpowiednie warunki pracy. Wykorzystywał pracowników wśród których znajdowali się m.in. Camilo Angarano, Sergio Sotomayor, Joaquin Villanueva i jego ojciec oraz bracia.

W 2005r. Joaquin Villanueva zdecydował się dać Ernestowi nauczkę. Podłożył ogień w jego fabryce, w wyniku czego zginęły 3 osoby – Ernesto, jego zastępca i starszy robotnik. Nigdy nie został za ten czyn ukarany, bo Hugo, który był jedynym świadkiem wydarzeń, nie zeznawał przeciwko niemu na policji. Robotnicy z fabryki domyślali się, kto stoi za podpaleniem, ale nikt nie śmiał powiedzieć prawdy – w gruncie rzeczy wszyscy byli wdzięczni, że wreszcie uwolnili się od starego pijaka. Żona Ernesta wypłaciła też robotnikom spore odszkodowanie po śmierci męża. Potem wyjechała z córką do stolicy, do szwagierki Prudencji, gdzie zmarła na raka trzustki dwa lata później.

Prudencia, jako jedyna córka w konserwatywnej rodzinie, nie dostała w spadku nic od swoich rodziców, co nie bardzo ją obeszło, bo od dawna żyła na swój koszt, zarabiając na życie jako położna w Mexico City. Z ulgą opuściła Pueblo de Luz i wyjechała do stolicy jeszcze jako nastolatka. Conrada poznała w 1996r. i po usłyszeniu jego historii, zaopiekowała się nim jak synem. Wiedziała, do czego Fernando jest zdolny. Znała go ze szkoły i nigdy nie pałała do niego sympatią, bo nawet w dzieciństwie przejawiał okropne zachowania. Od 1998 roku to uczucie się pogłębiło, kiedy jego ludzie brutalnie ją okaleczyli, zabili Andreę Bezauri i zabrali dziecko Conrada.

Po tych traumatycznych wydarzeniach Prudencia doszła do siebie w klinice w Meksyku, którą opłacił Conrado. Nauczyła się żyć ze swoim kalectwem. Nie mogła już wykonywać zawodu, więc zdecydowała się dzielić swoją wiedzą z innymi. Dzięki pieniądzom, które regularnie przysyłał jej Conrado, mogła pomóc ludziom, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji jak ona.

W 2006 roku przyjęła do siebie bratanicę Astrid, która rozpoczęła studia medyczne na Universidad Nacional Autónoma de México. Od tamtej pory wiodła spokojne życie do czasu, kiedy Conrado nie wrócił ponownie do Meksyku i nie poinformował jej, że El Tesoro jest obecnie w posiadaniu jej i Astrid. Przeszłość, od której próbowała uciekać całe życie, wróciła do niej ze zdwojoną siłą.

Prudencia traktuje Conrada jak syna i boi się, że zemsta całkowicie go zaślepiła. Jest mądrą kobietą, która zawsze służy pomocą i dobrą radą.

Sobrev · Wysłany: 22:58:47 15-11-18 Temat postu: Rodzina McCord

McCordowie

Thomas McCord urodził się w znanej rodzinie angielskich aktorów. Jego ojciec- Wiliam McCord był reżyserem filmowym i teatralnym, matka natomiast — Anna (z domu Adams) była tancerką. Syn pary Thomas był późnym dzieckiem, gdyż Anna najpierw chciała skupić się na karierze a później ognisku domowym . Pierworodnego syna urodziła w burzową sierpniową noc roku tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego ósmego. W tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym piątym roku para doczekała się córeczki Elizabeth.
Dzieci dorastały pod ogromną presją ambitnych rodziców, każde najmniejsze uchybienie było surowo karane. Dlatego taż informacja, iż zostaną dziadkami była dla nich co najmniej rozczarowująca. Thomas bowiem ledwie skończył siedemnaście lat, kiedy on i jego dziewczyna Camilla (12.04.58) oznajmili rodzinom, iż będą mieli dziecko. Para wzięła ze sobą cichy ślub (11. 01.1975) Pierworodny syn Leonardo przyszedł na świat trzynastego lutego tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego piątego roku.
O ile młody Thomas mógł ukończyć edukacje o ile surowe zasady połowy lat siedemdziesiątych zmusiły Camillę do przerwania nauki w liceum. Nie ukończyła ona szkoły wraz ze swoim mężem została w domu i opiekowała się ich nowonarodzonym synkiem. Thomas zaraz po maturze poszedł do Londyńskiej Szkoły Filmowej. Używając koneksji ojca dostał się za pierwszym razem. Dalsza edukacja chłopaka była powodem wielu kłótni młodego małżeństwa.
Camila miała żal do Thomasa, iż zamiast pójść do pracy buja w obłokach a utrzymanie dziecka pozostawia własnym rodzicom. Stawiający pierwsze swoje kroki w Filmówce miał wyrzuty sumienia., dlatego też poprosił swojego ojca, aby załatwił Camili pracę. Wiliam nie był z tego powodu zadowolony jednak uległ namowom syna a młoda matka dostała swoją pierwszą małą rólkę, po której przychodziły kolejne i kolejne. Małym Leo w tym czasie zajmowała się Anna, która uwielbiała tego bystrego słodkiego chłopczyka.
Mijały lata Thomas uczył się, pracował w firmie producenckiej ojca, Camila zaś robiła karierę jako aktoreczka oper mydlanych. Małżeństwo nie było szczęśliwe a Thomas zaczął poważnie zastanawiać się czy nie rozwieść się z kobietą. Byli młodzi, mieli jedno dziecko i poza małym Leo nic ich ze sobą nie łączyło.
Plany spełzły na niczym, kiedy to Camilla oznajmiła, iż spodziewa się drugiego dziecka. Córka Emma przyszła na świat trzeciego lutego tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego trzeciego roku. Dwa lata później czwartego kwietnia osiemdziesiątego piątego urodziła się Emily.
Camila po raz trzeci została w domu, aby zająć się wychowaniem trójki dzieci zaś kariera Thomas zaczynała nabierać coraz większego rozpędu. Był młody, charyzmatyczny i przystojny. Thomas, aby zdobyć doświadczenie i rozpoznawalność i utrzymać rodzinę grywał małe rólki w serialach telewizyjnych jednak prawdziwą rozpoznawalność dał mu dopiero firm Poskromienie złośnicy. (1988) Potem przyszły kolejne role.
Kiedy kariera męża rozwijała się Camilii natomiast stała w miejscu. Zirytowana kobieta złość wyładowywała na dzieciach. Leo miał trzynaście lat więc wchodził w trudny wiek dojrzewania, Emma pięć zaś Emily zaledwie dwa lata. To nie niej skupił się cały matczyny gniew za niepowodzenie w karierze. Camila twierdziła bowiem iż przez macierzyństwo straciła swoją szansę na karierę. Postanowiła wrócić do pracy, dzieci zaś zostały pod opieką babki i ojca, który zajmował się nimi, kiedy tylko mógł.
Prawdziwy rozkwit kariery Thomasa nastąpił w 1990-91 roku, kiedy to na ekrany amerykańskiej telewizji trafił serial Miasteczko Twin Peaks. Thomas był również autorem scenariusza. Mężczyzna zabrał na plan zdjęciowy trójkę swoich dzieci, gdyż Camille grała w jednym ze swoich seriali. Małżeństwo ciągle kłóciło się o swoją pracę. Camille była zazdrosna nie tylko o karierę Thomasa, ale także o jego kontakt z dziećmi. Odesłała ona swoją sześcioletnią córkę- Emily do szkoły z internatem w nadziei iż to zniszczy jej relacje z ojcem. Nie wiedziała jednak, iż pracujący na okrągło tata zabiera ją i jej rodzeństwo na swoje plany filmowe. Leo i Emma większość roku spędzali z matką, Emily w szkole z internatem w Szkocji zaś wakacje byli z ojcem.
Thomas, który dużo lepiej czuł się za kamerą niż przed kamerą przez całe lata dziewięćdziesiąte budował swoją markę na arenie międzynarodowej. W jego dorobku artystycznym znajdziemy takie filmy jak Siedem ( 1995)., Podziemny krąg (1999), Wszyscy mówią kocham cię (1996) czy Rozważna i Romantyczna (1995) Camila natomiast grała w operach mydlanych.
Wszystko uległo zmianie, kiedy ich córki zostały porwane a do domu wróciła tylko jedna z nich. O ile Camilla wykorzystała traumę najmłodszego dziecka do własnych egoistycznych celów to Thomas nie mógł się odnaleźć w nowego sytuacji. Czuł się winny, iż pozwolił im jechać i rzucił się w wir pracy. O ich rodzinnej tragedii rozpisywały się gazety, mówiono w wiadomościach jednak nikt nie był wstanie odnaleźć Emmy. Thomas uznał, iż Emily lepiej będzie z matką a sam rzucił się w wir pracy. Rok po zaginięciu Emmy otrzymał on pierwszego Oskara za film Piękny Umysł (2002). Kiedy jego dzieci Leo i Emily pięli się na szczeblach kariery w Interpolu on zdobywał kolejne nagrody Oskar za scenariusz Między słowami (2004), Za wszelką cenę (2005)- za reżyserię, film. Stanął za kamerą Labiryntu Fauna. Kolejne nagrody przyszły dopiero w 2010 za film Jak zostać królem. Thomas zdobył statuetkę za reżyserię a film łącznie miał ich cztery.
Kiedy kariera przeżywała rozkwit jego małżeństwo się rozpadło w roku 2007 złożył on pozew o rozwód. Był zmuszony oddać Camili połowę swojego wielomilionowego majątku. W roku 2008 stanął za kamerą kinowego hitu Mama mia. Tempo pracy które sobie narzucił zwolnił dopiero w 2010, kiedy jego córka trafiła do szpitala.

Rodzinna idylla lat dziewięćdziesiątych była jedynie pozorami jakie stwarzała Camilla McCord. Najmłodszą córkę odesłała do szkoły z internatem, syn zdecydował, iż woli mieszkać z ciotką w Irlandii i jej mężem niż despotyczną matką. Emma została sama a Camilla mogła z nastolatką zrobić co tylko chciała.
Koszmar Emmy zaczął się w 1998 roku, kiedy to matka zabrała piętnastoletnią wówczas córkę na imprezę branżową, gdzie byli najbardziej wpływowi ludzie z show-biznesu i z poza niego. Podczas trwania przyjęcia Emmie podano kilka kieliszków szampana zakrapianych narkotykiem. Następnie zaprowadzono ją do pokoju hotelowego, gdzie półprzytomna dziewczyna została brutalnie wykorzystana. Camilla dostała rolę a koszmar trwał kolejne trzy lata aż do poznania Juana Mendozy.
Młody przystojny mężczyzna oczarował Emmę. To jemu zwierzyła się z rodzinnego dramatu zupełnie nieświadoma jego drugą twarzą, drugim zajęciem. Przekonał on naiwną osiemnastolatkę, aby uciekła z nim z domu. Pretekstem miał być wyjazd do Hiszpanii na zbieranie truskawek. Emma miała uciec w nocy. Wszystko komplikuje sytuacja, kiedy Emily budzi sę i zamiast jednej wzięte zostają obie siostry.
Tamtej nocy do Emmy dociera jaki błąd popełniła jednak postanawia porozmawiać z wysokim mężczyzną w garniturze. Człowiek nazywa się Fausto Guerra a Emma zawiera z nim osobliwy układ. Ona zostanie jednak Emily zostanie wypuszczona. Mężczyzna zgadza się jednak nie może tak po prostu wypuścić dziewczyny. Pozwala jej uciec wysyłając ją tylko z jednym strażnikiem. Starsza z sióstr zostaje przewieziona do Berlina.
Emily wraca do domu. Thomas ucieka w pracę uznając, iż Emily łatwiej o traumie będzie mówić z matką niż z nim. Wpada jednak w furię widząc córkę u Oprah Winfery. Wraca do Londynu i urządza żonie karczemną awanturę. Emily pod osłoną nocy ucieka do ciotki do Irlandii. Małżeństwo McCordów ostatecznie się rozpada chociaż para nie bierze ze sobą rozwodu.
Mijają lata Emily za namową starszego brata wstępuje do tajnej jednostki Interpolu zwanej „Składem samobójców” i stopniowo pnie się po szczeblach kariery tak jak jej ojciec pnie się po szczeblach kariery w Holywwood.
Thomas McCord ostatecznie składa pozew o rozwód w 2007 roku po otrzymaniu tajemniczej przesyłki, która jest wyrwanymi z pamiętnika córki. Wściekły postanawia się rozwieść i ostatecznie rozprawić ze swoją ex. Wyjeżdża do stanów i zamieszkuje w Los Angeles. Rzuca się w wir pracy kręcąc nawet po cztery, pięć filmów rocznie. Wszystko zmienia się po trzech latach, kiedy otrzymuje telefon od przełożonego córki który informuje go, iż Emily została zaatakowana. Wraca do Londynu i otacza ją opieką. Jest zły, kiedy po miesiącu córka chcę wrócić do pracy w FBI. Nie protestuje jednak starszy syn przekonuje go, że tak właśnie trzeba.
W roku 2008 po rozwodzie Camilla zakłada Agencje dla młodych talentów „Emma” otacza się młodymi dziewczętami i chłopcami, którzy marzą o karierze w show-biznesie. Wtedy w życiu Camilii plonowanie pojawia się Greorge Palmer. Kiedyś aktor teraz polityk, który wynajmuje aktorki od Camilii jako hostessy. Jedna w szczególności przypada mu do gustu; Jossie Clark była najlepszą przyjaciółką Emmy później zapragnęła kariery aktorki
Została przez Palmera wykorzystana i porzucona. Camilla dowiedziała się, że dziewczyna jest w ciąży. Gregorge próbował zmusić ją do aborcji, a kiedy zagroziła, iż powie o wszystkim jego żonie usiłował ją zabić. Josie przeżyła. W Camilli budzą się wyrzuty sumienia i szantażuje byłego kochanka wyłudzając od niego kilka milionów w ciągu ostatnich ośmiu lat. Pieniądze dostaje jego syn- Jackob.
W tym samym czasie, kiedy pojawia się postać Johna Smitha Emma była w złym miejscu. Była niedożywiona, cierpiała na anemię i miała niedowagę na pograniczu anoreksji. Czekała aż ją zabiją, chciała, żeby to zrobili. Wszystko zmienia się w roku 2007, kiedy Fausto Guerra upozorował jej śmierć za pomocą odpowiedniej mieszanki leków i wywiózł z Amsterdamu do Paryża. Dopiero tam odzyskała chęć do życia i zaczęła je okładać sobie na nowo.
W 2010 roku Fausto zaproponował Emmie aby została matką jego dziecka. Mająca obawy kobieta zgodziła się. Jakaś część niej pragnęła dziecka. Chłopiec urodził się w prywatnej klinice ginekologiczno-położniczej w Monterrey 8 sierpnia 2011 roku. Rodzice nadali mu imiona Samuel Thomas McCord.

**
Dzięki Ewa

CamilaDarien · Wysłany: 17:20:13 06-08-19 Temat postu:

Pełne imię i nazwisko: Dayana Cortez
Data i miejsce urodzenia: 17 maja 1984r., Kanada - Hamilton
Wiek: 30 lat
Rodzina: ojciec Cayetan Cortez †, wuj Rosendo Mondragón, ciotka Dona Cortez de Mondragón, brat Conrado Cortez †, przybrany kuzyn Travis Mondragón
Stan cywilny: panna
Zawód: Pracuje jako projektantka ogrodów, ale z zawodu jest nauczycielką chemii
Historia: w swoim czasie

Maggie · Wysłany: 10:33:32 08-08-19 Temat postu:

Imię i nazwisko: Joaquin Lorenzo Villanueva
Data i miejsce urodzenia: 6 czerwca 1983r.; Monterrey
Stan cywilny: kawaler
Zawód: szef kartelu Los Caballeros Templarios
Rodzina: ojciec Jorge Villanueva, matka Mercedes Nayera †, bracia Angel † i Renzo † Villanueva , przyrodnia siostra Carolina Nayera

Historia: luki w historii będą uzupełniane w miarę odkrywania faktów z życia Joaquina

Joaquin urodził się jako trzecie dziecko państwa Villanueva w 1983 roku w Monterrey. Kiedy miał 7 lat matka opuściła rodzinę i od tego momentu Joaquin został sam z ojcem i braćmi. Jorge nie miał czasu dla synów, bo pracował ciężko w fabryce na ich utrzymanie.

Pierwsze kontakty z Templariuszami Joaquin nawiązał na początku lat 90-tych, chcąc uciec z rodzinnego domu, gdzie nie było przyjaznej duszy. Templariusze stali się jego rodziną, na początku załatwiał dla nich małe sprawy, pracował jako goniec, później jako diler. Templariuszom zależało na jak najmłodszych dilerach, ponieważ w razie wpadki odsiadka byłaby krótsza. Wtedy też poznał Cayetana Corteza, który robił interesy z kartelem. Zainteresowany młodym dilerem Cayetan postanowił nauczyć Joaquina kilku trików, wtajemniczył go w eksperymenty ze swoim najnowszym narkotykiem Zeusem. Joaquin wyświadczył mu kilka przysług, po czym ich drogi się rozeszły.

Joaquin kilka razy popadł w konflikt z prawem, czego konsekwencją był dwuletni pobyt w poprawczaku w latach 1996–1998. Po wyjściu z poprawczaka zajął się pracą w fabryce u boku ojca i braci.

Joaquin często uciekał do domu Angaranów, zamieszkujących po drugiej stronie ulicy. Camilo i Sonia zawsze udzielali mu schronienia, a Hugo i Leonor stali się dla niego jak rodzeństwo. Szczególnie z Hugiem znalazł wspólny język, broniąc go kilka razy przed kolegami z klasy i zaskarbiając sobie szacunek chłopca. Nadal jednak utrzymywał kontakty z Templariuszami, był bardziej ostrożny, nie chcąc już popaść w żadne tarapaty, które mogły się skończyć więzieniem, jako że miał już osiemnaście lat.
W 2005 roku podłożył ogień pod fabrykę w Monterrey, w której pracował. Chciał w ten sposób ukarać Ernesto Vegę, który wykorzystywał swoich pracowników i nie płacił im należytego wynagrodzenia. W wyniku pożaru zginęły 3 osoby, a Joaquina nigdy nie obarczano winą, choć wielu pracowników zdawało sobie sprawę, kto stoi za podpaleniem. Wtedy to Hugo zerwał z Joaquinem wszelkie kontakty.
Po śmierci Sonii Delgado Joaquin dostarczał Leonor leki na uspokojenie, ale przestał, kiedy Hugo zrobił mu awanturę. Potem wyjechał na odwyk do stolicy, po czym słuch po nim zaginął do czasu aż wrócił do Monterrey, by przejąć schedę po El Panterze i stanąć na czele kartelu. Jego decyzje jako szefa od początku budzą kontrowersje, ponieważ decyduje się zawrzeć sojusz z Fernandem Barosso, do niedawna śmiertelnym wrogiem Templariuszy. Wchodzi z nim w fuzję i razem robią interesy, co nie podoba się wielu członkom kartelu. El Pantera zostaje zamordowany na spacerniaku w marcu 2015 roku, przez co podejrzenie pada na Joaquina, który jednak nie zlecił tego zadania – była to sprawka Fernanda Barosso, który chciał usunąć ostatnią przeszkodzę na drodze w jego narkotykowym biznesie.

Ciekawostki:

• Joaquin ma pseudonim Wacky, którego używają jego bliscy współpracownicy.
• Joaquin nie ma wytatuowanego krzyża Templariuszy. Lubi łamać wszelkie zasady.
• Pomimo ścisłego kodeksu etycznego kartelu, który zabrania jego członkom zażywania narkotyków, Joaquin jest uzależniony od kokainy.
• Jest twórcą narkotyku o nazwie Helios. Obecnie testuje go i szuka odpowiedniej formuły. Jest w trakcie opracowywania nowego narkotyku.
• Jego prawą ręką jest Eduardo ‘Lalo’ Marquez, członek kartelu od zadań specjalnych.
• Joaquin jest właścicielem baru El Paraiso, który kupił od Nicolasa Barosso.
• Nie ufa kobietom, ma problem ze stałymi związkami, bo matka zostawiła go w dzieciństwie.
• Cierpi na stany lękowe, dlatego ucieka w narkotyki.

Powiązane postaci:

Hugo Delgado i rodzina Angarano
Lucas Hernandez
Lalo Marquez
Cayetan Cortez †
Astrid Vega
Conrado Saverin
Fernando Barosso

**************************************************************************************************************************

Imię i nazwisko: Evelyn ‘Eva’ Vivian Medina
Data i miejsce urodzenia: 9 grudnia 1988r.; Austin, TX, USA
Stan cywilny: zaręczona z Conradem Saverinem
Zawód: aktorka
Rodzina: ojciec Eduardo Medina (aktualnie przebywa w więzieniu), matka Rachel Medina, siostry Melanie Cooper (24 lata) i Taylor Medina (18 lat), szwagier Jake Cooper

Historia:

Eva urodziła się w zamożnej rodzinie, nigdy niczego jej nie brakowało. Jej ojciec w młodym wieku osiągnął sukces, zakładając sieć własnych kancelarii i stał się jednym z najlepiej opłacalnych prawników korporacyjnych w kraju. Jego działalność nie zawsze była legalna, o czym świadczy chociażby prowadzenie interesów z Fernandem Barosso, który potrzebował wpływowego adwokata, żeby zajął się jego sprawami na terenie USA.
Eva wychowała się z Lucasem i Oscarem – wszyscy troje byli w tym samym wieku i spędzali sporo czasu w dzieciństwie, bo ojciec Lucasa, Roberto Hernandez, pracował dla Eduarda Mediny, a Lucas i Oscar byli nierozłączni. Wtedy to Eva zaczęła żywić głębsze uczucia do Lucasa, który był dla niej miły i traktował po koleżeńsku. Dziewczynka jednak była rozpieszczana i traktowana w domu jak księżniczka, więc w rzeczywistości chłopcy trzymali ją na dystans. Nie pasowała do ich towarzystwa, ale Lucas był zmuszony często spędzać z nią czas na prośbę ojca.
W liceum Eva nie należała do najlepszych uczniów, nie musiała starać się o dobre stopnie, bo ambicją jej matki było wydanie córek za mężów z bogatych i wpływowych rodzin. Rachel Medina nie chciała, by córka pracowała; Eva nie musiała więc starać się o dobre wykształcenie, co w późniejszym czasie okazało się być błędem.
Eva wyrosła na powierzchowną dziewczynę, uważającą wygląd i status społeczny za najważniejsze rzeczy w życiu, głównie za sprawą matki. W rzeczywistości mogła osiągnąć o wiele więcej, gdyby została zachęcona przez rodziców i nauczycieli do rozwijania swoich pasji. W liceum była typową królową szkoły, patrzącą na innych z góry, co nie przysporzyło jej przyjaciół. Najlepsze koleżanki Katrina i Sara, naśladowały ją we wszystkim i chciały być przez nią akceptowane, ale trudno mówić tutaj o prawdziwej przyjaźni. Eva była niezmiernie zazdrosna o Arianę Santiago, która zawróciła w głowie Lucasowi. Nie rozumiała, co Hernandez widział w tej prostej, nijakiej dziewczynie. Wielokrotnie publicznie upokarzała Arianę, która jednak dzielnie wytrzymywała jej oszczerstwa. Choć z pozoru Eva miała wszystko, brakowało jej miłości i przyjaźni. Ojciec traktował ją jak swoje oczko w głowie, ale matka wciąż stawiała jej wymagania. Według Rachel Mediny kobieta nie powinna nigdy dawać po sobie poznać, że ma trochę oleju w głowie, a zamiast tego powinna stanowić tylko dodatek do mężczyzny – ładnie wyglądać i zgadzać się we wszystkim z mężem, co miało zagwarantować również jej córce dobre zamążpójście. Tak więc Eva zaczęła powoli popadać w depresję, czując się osaczona we własnym domu, w dodatku jako najstarsza z sióstr musiała dawać młodszym dobry przykład. Zaczęła brać leki antydepresyjne, ale niewiele jej pomagały.
W 2006 roku Eva wsiadła za kierownicę po pijaku, będąc również pod wpływem leków. Uparła się, by w samochodzie jechała z nią Ariana i jej koleżanki, po czym podczas jazdy zaczęła kłócić się z Arianą i nakłaniać ją, by zerwała z Lucasem. Spowodowała tragiczny wypadek, w wyniku którego zginęły jej przyjaciółki, a Oscar Fuentes, prowadzący drugi samochód został ciężko ranny i zapadł w śpiączkę. Chcąc uniknąć kary, Eva spaliła swój wóz, kompletnie tracąc głowę, a żeby ratować swoją skórę postanowiła powiedzieć, że to Ariana prowadziła samochód i to ona przyczyniła się do tragedii. Eduardo Medina był gotowy wybronić córkę, ale żeby to zrobić potrzebował zeznań świadków. Lucas, który jechał w tym samym samochodzie co Oscar, został zmuszony by zeznawać przeciwko Arianie. Tylko w ten sposób mógł zapewnić przyjacielowi odpowiednią opiekę medyczną, a także bezpieczeństwo swojej dziewczynie, której groził Roberto. Sąd jednak nie przychylił się do zeznań Lucasa i Evy, ponieważ pozostali świadkowie, Guillermo, Carlos i Ariana, nie zamierzali kłamać. Eva i Lucas zostali skazani na karę robót społecznych, co było nieadekwatne do czynu, jaki popełniła Eva, ale Eduardo Medina pociągnął za kilka sznurków. Pomogła także bliska znajomość z sędzią, który wydał wyrok.
Wkrótce potem Eduardo Medina został wrobiony przez Fernanda Barosso, który chciał ratować własną skórę. Firma Eduardo splajtowała, a on sam trafił do więzienia w San Antonio. Eva została główną żywicielką rodziny. Plan jej matki, by wyszła bogato za mąż spalił na panewce, bo żaden przystojny i zamożny kawaler nie palił się, by wżenić się w rodzinę bankrutów. Eva musiała więc zacząć zarabiać na życie, co było trudne, bo nie posiadała żadnych kwalifikacji. Dlatego została aktorką – był to jedyny zawód, w którym ładny wygląd mógł ją dokądś zaprowadzić. Wyjechała do Los Angeles i zaczęła tam swoją karierę, której początki nie były łatwe. Eva brzydziła się sobą i swojego zachowania – wielokrotnie była bowiem zmuszana do spędzenia nocy z ludźmi z branży, by zapewnić sobie drogę na szczyt. Był to jednak jedyny sposób, by mogła zarobić na utrzymanie matki i dwóch sióstr, które zostały z niczym. Regularnie przysyłała matce czeki, ale Rachel wciąż było za mało – sama nie poszła nigdy do pracy, a pieniądze od córki przeznaczała na trywialne rzeczy i luksusy, za którymi tęskniła.
Dzięki Thomasowi McCordowi Eva wyszła na prostą. Poznali się przy okazji pracy na planie filmowym i od tego momentu Thomas stał się jej mentorem. Pomógł jej zrozumieć, że jest coś warta i nie powinna się już upodlać. Dzięki niemu stanęła na nogi.
W 2012 roku Eva poznała Conrada Saverina na premierze jednego ze swoich filmów w Londynie. Conrado znał sytuację Eduarda Mediny, bo od dawna śledził poczynania współpracowników Fernanda. Wiedział, że Medina został niesłusznie oskarżony i wsadzony do więzienia i postanowił pomóc Evie. Mieli być ze sobą w kontakcie.
Eva wróciła do Los Angeles, ale ponownie przeżyła kryzys, kiedy na jednej z firmowych imprez została jej poczyniona sprośna propozycja przez jednego ze znanych producentów filmowych. Eva nie wytrzymała i rozbiła producentowi butelkę szampana na głowie, po czym roztrzęsiona wróciła do swojego obskurnego mieszkania w LA. Była kompletnie zagubiona, wiedziała, że jej kariera może ucierpieć przez jej wybryk; załamała się i próbowała odebrać sobie życie. Wzięła pigułki nasenne i podcięła sobie żyły. Wtedy to zadzwonił do niej Conrado Saverin, a ona odebrała ostatnią siłą woli. Conrado zadzwonił po karetkę, która przyjechała w ostatniej chwili, by uratować Evie życie. Od tamtej pory Eva ma u Conrada dług wdzięczności.
Conrado wtajemniczył Evę w swój plan wyciągnięcia jej ojca z więzienia, ale wymaga on czasu, ponieważ potrzebne są niezbite dowody oszustw Fernanda. Czas ich goni, ponieważ ojciec Evy podupada na zdrowiu i warunki w teksańskim więzieniu mu nie służą.
Z biegiem czasu Eva zaprzyjaźniła się z Conradem, zbliżyła się do niego i stał się on dla niej bezpieczną przystanią. W pewnym momencie Eva miała nawet wrażenie, że mogłaby spędzić z Conradem resztę życia, bo jest to jedyny mężczyzna, przy którym czuje się bezpiecznie. W 2014 roku się zaręczają, wychodząc z założenia, że jest to najlepsze posunięcie w ich planie zniszczenia Fernanda. O miłości między tą dwójką nie ma jednak mowy – oboje zbyt bardzo przywiązani są do przeszłości i osób, które kiedyś kochali.
Oboje przyjeżdżają do Valle de Sombras, gdzie Conrado decyduje się kandydować na burmistrza. Ich ślub ma się odbyć 6 czerwca 2015 roku czyli dzień przed wyborami.

Ciekawostki:

• Nosi soczewki kontaktowe.
• Ma alergię na kocią sierść.
• W młodości leczyła się na depresję, brała leki antydepresyjne.
• Ma blizny na nadgarstkach po próbie samobójczej.
• Jej wzorem do naśladowania jest Meryl Streep, a życiowym mentorem Thomas McCord.

Powiązane postaci:

• Conrado Saverin
• Thomas McCord
• Lucas Hernandez
• Ariana Santiago
• Oscar Fuentes
• Hugo Delgado
• Fabricio i Emily Guerra
• Javier i Viktoria Reverte

**************************************************************************************************************************

Imię i nazwisko: Oscar James Fuentes
Data i miejsce urodzenia: 6 stycznia 1988r.; San Antonio, TX, USA
Stan cywilny: kawaler
Zawód: brak
Rodzina: ojciec Simon Fuentes, matka Amanda Fuentes, kuzynka Massimiliana ‘Massi’ Fuentes

Historia:

Oscar pochodzi z rodziny meksykańskich emigrantów. W domu nigdy się nie przelewało, rodzice mieli potężne długi, ale Oscarowi nie brakowało niczego do szczęścia. Amanda Fuentes poznała Natalie Hernandez w szkole rodzenia i od tego czasu się ze sobą przyjaźniły, pomimo różnicy w statusie społecznym. Oscar razem z Lucasem wychowali się jak bracia, nigdy nie czuli, że pochodzą z innych światów – zawsze dobrze się dogadywali i byli nierozłączni, pomimo różnicy charakteru. Lucas twardo stąpał po ziemi, był bardzo inteligentny, zawsze dobrze się uczył, był przewodniczącym samorządu szkolnego, a także gwiazdą futbolu. Zawsze miał chłodny umysł i myślał racjonalnie, podczas gdy Oscar Fuentes działał pod wpływem impulsu. Lubił żywioł i spontaniczność. Często to właśnie on musiał rozruszać najlepszego przyjaciela i zachęcać go, by wyszedł do ludzi.
Oscar od dziecka pasjonował się muzyką, jako chłopiec chciał zostać gwiazdą rocka. Świetnie grał na gitarze i pianinie, zawsze wolał zajęcia kółka muzycznego niż sport, którym zajmował się Lucas w liceum. Oscar często chodził na wagary, twierdził, że dzięki temu zyskuje inspiracje do pisania piosenek. Był beztroski i spontaniczny, często lekkomyślny, ale zawsze postępujący w zgodzie z własnym sumieniem. Typowy szkolny buntownik, sprzeciwiający się sztywnym zasadom nauczania i oceniania. Wielokrotnie popadał w kłopoty w szkole, a większość czasu spędzał w kozie. Był też kilka razy zawieszony w prawach ucznia za notoryczne wagary i brak szacunku do nauczycieli. Kiedy Lucas zaczął chodzić z Arianą, Oscar również się do niej zbliżył i we trójkę stali się niemal nierozłączni. Oscar nigdy nie czuł się jednak jak piąte koło u wozu. Nie wiedzieć kiedy zaczął żywić do Ariany głębsze uczucia, które ukrywał się przed przyjacielem, nie chcąc go ranić. Pewnego razu podczas imprezy halloweenowej i urodzin Ariany upił się i pocałował Arianę, ale już nigdy potem o tym nie rozmawiali. Oscar napisał liczne piosenki o miłości, wiele z nich dedykując w sekrecie Arianie.
W 2006 roku miał miejsce wypadek, który spowodowała pijana Eva Medina. Oscar, widząc, że Ariana jedzie autem z pijaną Evą, przyspieszył na mokrej drodze, próbując dać Evie znać, by się zatrzymała i zjechała na pobocze. Jego auto jednak zderzyło się z samochodem Mediny i wpadło w poślizg, zjeżdżając z drogi i dachując prosto na drzewo. Ariana udzieliła Oscarowi pierwszej pomocy, ratując mu życie. Niestety chłopak zapadł w śpiączkę.
Koszty opieki medycznej Oscara zostały pokryte przez Roberto Hernandeza, który obiecał to swojemu synowi Lucasowi. Przez 8 lat Oscar przebywał na prywatnym oddziale szpitala w San Antonio. Potem jego rodzice Amanda i Simon zdecydowali się na odłączenie syna od aparatury, ale Lucas nie zgodził się na to i poprosił, by dali mu pełnomocnictwo, by mógł rozporządzać w imieniu Fuentesa. Zgodzili się na to, a Lucas został prawnym opiekunem przyjaciela, którego przewiózł do Monterrey i powierzył opiece doktora Sotomayora. W międzyczasie okazało się, że Roberto Hernandez przestał płacić rachunki medyczne Oscara przed swoją śmiercią w 2014r., jednak zostały one opłacone anonimowo. Jakiś czas później Oscar został przewieziony do kliniki w Valle de Sombras, gdzie obudził się w nocy z 13 na 14 lutego 2015 roku. Doktorzy są dobrej myśli i wierzą, że Fuentes całkowicie odzyska sprawność. Obecnie Oscar odbywa rehabilitację pod okiem dr. Sergia Sotomayora, oraz psychoterapię z Marcelą Duran.

Ciekawostki:

• Jego pasją jest muzyka. W młodości pisał piosenki, bardzo dobrze gra na gitarze i pianinie.
• Chciał zostać agentem FBI.
• W młodości był buntownikiem, podjudzał kolegów do buntu w szkole, walczył o sprawiedliwość wśród uczniów.
• Był zakochany w Arianie.
• Niepoprawny romantyk.
• W szkole był osobą powszechnie lubianą i podziwianą ze względu na swój buntowniczy i beztroski charakter.
• Ma na swoim koncie wiele wybryków; Podczas szkolnej imprezy na Halloween upił się, tańczył tango z nauczycielką biologii i wyzwał na pojedynek dyrektora przebranego za muszkietera.
• Spośród paczki przyjaciół biorących udział w wypadku Oscar i Ariana mówią najbardziej płynnie po hiszpańsku.

Powiązane postaci:

• Lucas Hernandez
• Ariana Santiago
• Eva Medina
• Sergio Sotomayor
• Marcela Duran

Maggie · Wysłany: 18:27:54 08-08-19 Temat postu:

Imię i nazwisko: Astrid Alejandra Vega Gomez
Data i miejsce urodzenia: 17 września 1987 r.; Pueblo de Luz, Meksyk
Stan cywilny: panna
Zawód: doktor dermatologii, nauczycielka wychowania do życia w rodzinie w miejscowym liceum; ma własną praktykę - prowadzi gabinet dermatologii ogólnej i medycyny estetycznej w Pueblo de Luz
Rodzina: ojciec Ernesto Vega †, matka Regina Gomez de Vega †, ciotka Prudencia Vega, dziadkowie Elias † i Graciela † Vega

Historia:

Astrid urodziła się w Pueblo de Luz w 1987r. kiedy jej matka przebywała u teściów. Ojciec, Ernesto, był zajęty interesami w Monterrey, gdzie prowadził działalność gospodarczą w imieniu swojego ojca. Pierwsze lata życia Astrid spędziła w Mieście Światła, rozpieszczana przez dziadków, podczas gdy jej rodzice byli zajęci biznesem rodzinnym w Monterrey, ale kiedy Graciela i Elias Vega zginęli w 1991 roku w wypadku samochodowym, Astrid została odesłana do rodziców w Monterrey. Ernesto był rozgoryczony spadkiem, który został podzielony między niego i jego starszego brata Leona i do końca życia miał żal do rodziców, że w udziale przypadła mu fabryka, a Leon otrzymał rzekomo obfitującą w minerały ziemię El Tesoro oraz resztę nieruchomości w Pueblo de Luz. Ojciec Astrid i wuj Leon popadli w konflikt i do śmierci Leona w 1997r. nie utrzymywali dobrych kontaktów. Ernesto po otrzymaniu spadku po bracie szybko przekonał się, że ziemia El Tesoro, której kiedyś tak bardzo pragnął, jest bezwartościowa. Popadł w alkoholizm a swoją frustrację i złość wyładowywał na żonie i córce, uciekając się do przemocy domowej. Astrid ma na ciele wiele obrażeń, które są „pamiątkami” po wybuchach złości ojca. Razem z matką za bardzo bały się uwolnić od Ernesta, więc nigdy nie zgłosiły, że są ofiarami przemocy domowej. Pociechą w życiu Astrid był przyjaciel Hugo – sąsiad i wieloletni kolega ze szkoły, który zawsze przychodził jej na pomoc, kiedy go potrzebowała. Razem się wychowali i planowali iść na ten sam uniwersytet w stolicy.
Astrid często pomagała ojcu w fabryce, zajmując się papierkową robotą i wiedziała, że Ernesto nie jest do końca uczciwy ze swoimi pracownikami, których traktował jak śmieci, nie płacąc im należytej pensji i nie wypłacając odszkodowań za wypadki przy pracy. Dziewczyna od zawsze marzyła, by zostać lekarką, ale przede wszystkim chciała wynieść się z rodzinnego domu i wreszcie uwolnić od agresywnego, apodyktycznego ojca pijaka. Po śmierci Ernesta, Regina Vega wypłaciła wszystkim pracownikom fabryki męża godziwe odszkodowania i razem z córką wyprowadziły się do stolicy do siostry Ernesta, Prudencji. Astrid zaczęła tam studia, wybierając dermatologię jako specjalizację, w międzyczasie kończąc kurs pedagogiczny. Regina zmarła dwa lata później na raka trzustki, osierocając córkę, która po studiach przeniosła się do rodzinnego Pueblo de Luz, by tam otworzyć swoją praktykę lekarską.

Ciekawostki:

• Astrid ma wiele blizn na ciele, z czego największa to blizna na nodze – pamiątka po zderzeniu ze szklanym stolikiem, na który rzucił ją ojciec.
• Jest pasjonatką zdrowego trybu życia, uwielbia piesze wycieczki oraz jazdę na rowerze i rolkach.
• Udziela się charytatywnie w wielu wolontariatach, m.in. w miejscowym przyklasztornym domu dziecka czy w schronisku dla zwierząt.
• Uczy wychowania do życia w rodzinie w liceum w Pueblo de Luz, organizuje tam też targi kariery i bierze czynny udział w życiu szkoły.
• Udziela darmowych konsultacji lekarskich ubogim mieszkańcom, których nie stać na opiekę medyczną.
• Jest Ambasadorką Miasta Światła i jedną z ostatnich przedstawicieli rodu Vega.
• Jest właścicielką ziemi El Tesoro, ale zdecydowała się sprzedać ją Conradowi Saverinowi (sprzedaż nie została jednak jeszcze sfinalizowana).
• Jej ojciec przyjaźnił się z Sonią Delgado i Ofelią Ibarrą w czasach szkolnych.
• Ma kota o imieniu Guapo, który jest przyjaźnie nastawiony tylko do niej i Prudencji.

Powiązane postaci:

• Prudencia Vega
• Hugo Delgado
• Conrado Saverin
• Joaquin Villanueva
• Enrique Ibarra
• Carolina Nayera

**************************************************************************************************************************

Imię i nazwisko: Enrique Fernando Ibarra Guzman III
Data i miejsce urodzenia: 22 stycznia 1998r.; Veracruz
Zawód: uczeń liceum
Rodzina: ojciec Rafael Ibarra, matka Ofelia Guzman Barosso de Ibarra, dziadkowie Leopoldo i Serafina Guzman, Augusto i Brigida Ibarra, kuzynka Astrid Vega, ojciec chrzestny Fernando Barosso, wujowie Nicolas i Alejandro Barosso

Historia:

Enrique wychował się w domu pełnym ciepła i miłości, choć czasami matka więcej czasu poświęcała obcym potrzebującym niż jemu. Uwielbiała udzielać się charytatywnie. Ojciec natomiast zaangażował się w politykę. Enrique pod namową ojca zaczął trenować szermierkę i wkrótce pokochał ten sport. Nigdy nie był jednak dobry w nauce. Bystrości mu nie brakowało, ale samodyscypliny i motywacji owszem. Jednak zawsze świetnie sobie radził z plastyką. W wolnych chwilach uwielbia rysować i malować. Nie chwali się swoim talentem, ponieważ skupia się na sporcie, a rysunki traktuje jak hobby. Uważa też, że nie jest to zbyt męskie zajęcie, dlatego nie mówi o tym nikomu.
Kiedy Rafael objął stanowisko burmistrza, Ofelia musiała porzucić pracę w swojej kwiaciarni i poświęciła się całkowicie pracy charytatywnej, często angażując również syna, który musi jej towarzyszyć i brać czynny udział w życiu miasta. Enrique jest znudzony bywaniem na salonach, to zupełnie nie jego bajka. Nie lubi być traktowany jak książę, ceni sobie wolność i swobodę oraz robi wszystko, by uwolnić się od ochroniarzy, którzy kontrolują każdy jego krok. Nie lubi kiedy mówi się do niego Enrique, ponieważ przypomina mu to o przodku, który był założycielem miasta i nosił takie samo imię. Woli, by zwracać się do niego Quen.
Na siedemnaste urodziny dostaje w prezencie od chrzestnego porsche. Kiedy razem z Hugiem je testują, jadąc na miasto, w centrum Pueblo de Luz wywiązuje się strzelanina – Quen pada ofiarą zamachu, a Hugo osłania go własnym ciałem, przyjmując za niego kulę. W rzeczywistości celem ataku był sam Hugo, a Fernando sprytnie upozorował zamach na syna burmistrza. Na szczęście doktorowi Julianowi Vazquezowi udaje się uratować Huga, ale Delgado potrzebuje transfuzji. Quen oddaje mu swoją krew (jest uniwersalnym dawcą), tym samym częściowo odwdzięczając się za uratowanie życia.
Kiedy Enrique jest przesłuchiwany na komendzie w Valle de Sombras, przypadkowo widzi w dowodach spinkę do mankietów w kształcie orła, która została znaleziona przy zwłokach Guillerma Alanisa. Później taką samą spinkę widzi u swojego chrzestnego, Fernanda. Nie mówi o tym jednak nikomu i ma z tego powodu wyrzuty sumienia.
Enrique prosi Huga, by został jego prywatnym ochroniarzem, mając nadzieję, że Delgado da mu trochę swobody. Jego plan jednak spala na panewce, bo Hugo zamierza przyłożyć się do swojej pracy i wprowadza się do domu Ibarrów. Kiedy Enrique grozi powtarzanie klasy z powodu złych stopni, Hugo załatwia chłopakowi korepetytora w postaci Davida Durana.
Pewnego dnia Enrique śledzi swojego ochroniarza do El Tesoro i dowiaduje się o ukrytej skrytce bankowej, która należy do Fernanda. Mówi Delgado, że nie jest to skrytka bankowa, a sejf i pomaga mu rozwikłać zagadkę. Mówi mu też o swoich podejrzeniach dotyczących wuja (że to on jest odpowiedzialny za zabójstwo Alanisa), ale Hugo zabrania mu o tym komukolwiek mówić.
Enrique otrzymuje karę za wagarowanie. Jego wychowawczyni i nauczycielka hiszpańskiego, Leticia Aguirre, w ramach kary przydziela mu wolontariat w miejscowym sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. Wychowanką domu dziecka jest koleżanka z klasy Enrique, Carolina Nayera, do której chłopak nie pała sympatią.

Ciekawostki:

• Ma uczulenie na owoce morza.
• Ma grupę krwi 0 Rh-.
• Jest leworęczny.
• Uwielbia rysować.
• Uprawia szermierkę.
• Grozi mu zawalenie roku – jest kiepski szczególnie z chemii i fizyki.
• Przez notoryczne spóźnienia jest zmuszony odbywać za karę wolontariat w miejscowym domu dziecka.
• W dzieciństwie miał przezwisko ‘Juniorek’

Powiązane postaci:

• Fernando Barosso
• Hugo Delgado
• Carolina Nayera
• Marcus Delgado
• Julian Vazquez i Ingrid Lopez
• Ariana Santiago
• Astrid Vega
• David Duran i Magdalena Solano

**************************************************************************************************************************

Imię i nazwisko: Carolina Andrea Nayera
Data i miejsce urodzenia: 3 stycznia 1998r., Mexico City
Zawód: uczennica liceum; pracuje dorywczo w kawiarni
Rodzina: matka Mercedes Nayera †, ojciec (?)

Historia:

Mercedes Nayera została znaleziona martwa w nocy z 2 na 3 stycznia 1998 roku. Lekarzom (wśród których znajdował się dr Bermudez Juarez) udało się odratować dziecko i tak na świat przyszła Carolina, nieco słabowita dziewczynka. Fernando Barosso początkowo planował uznać dziecko za swoje i wychować, ponieważ kochał Mercedes. Zmienił jednak zdanie i oddał Carolinę do sierocińca przy klasztorze Miłosierdzia w Pueblo de Luz, gdzie jej wychowaniem zajęły się siostry zakonne.
Carolina wyrosła na piękną, mądrą i pracowitą dziewczynę, choć nieco wyniosłą i "wypraną z emocji", jak opisał ją Enrique Ibarra. Dziewczynę zahartowało życie w sierocińcu, musiała wcześniej dorosnąć, zajmować się młodszymi wychowankami domu dziecka. Stara się jak może, by zapewnić sobie godne życie, kiedy już osiągnie pełnoletniość. Obecnie pracuje w kawiarni w Pueblo de Luz i odkłada pieniądze na wymarzone studia.
Nie przepada za Enrique, z którym jednak jest zmuszona spędzać dużo czasu, bo chłopak zostaje przydzielony do wolontariatu w domu dziecka.

Powiązane postaci:

• Enrique Ibarra
• Marcus Delgado
• Astrid Vega
• Fernando Barosso