Telenowele

Elena736 · Wysłany: 22:43:15 30-01-12 Temat postu:

o widzę że ujawniła się następna czytelniczka :p, bardzo się cieszę

Elena736 · Wysłany: 23:30:53 30-01-12 Temat postu:

Eduardo... odpowiesz mi na pytanie?- spytała zniecierpliwiona królowa Neapolu swojego starszego brata.
- Eduardo przybrał zbolałą minę i powiedział : ciocia Éléonore została ..... nie wiem jak to wytłumaczyć, żebyście wszyscy nie pomyśleli że jestem jakimś wariatem- powiedział lekko zdenerwowany Eduardo.
- Kochanie o czym ty mówisz?- spytała lekko zszokowana Linda pocierając swoją dłonią o dłoń męża.
- No właśnie- powiedzieli równocześnie Carlos i Karina.
No cóż- skoro już zacząłem mówić to muszę skończyć- odparł Eduardo.
- Ciocia Éléonore również tak samo jak ty Karino i Libia kochała konie- była wspaniałą amazonką- pamiętam jak wspaniale dosiadała konia, i dumnie go prowadziła.
- Tak,- ponagliła królowa Karina
- Ależ ci będzie Libia zazdrościć powiedział nagle Eduardo w celu zmienienia tematu.
- Czego?- spytała zaciekawiona Karina.
- Widzisz jestem od was starszy i najlepiej pamiętam ciocie i jej urodę , ale Libia również całkiem dobrze ją pamięta- zawsze mówiła że jej córka będzie podobna do cioci Éléonore - zaśmiał się Eduardo, a tymczasem to twoja córka tak wygląda zaśmiał się Eduardo.
- Carlosowi i Karinie się to spodobało, ale królowa postanowiła dalej drążyć temat śmierci swojej tajemniczej cioci Éléonore, ale braciszku bylibyśmy wdzięczni gdybyś skończył mówić to co zacząłeś...
- Eduardo ponownie przybrał zbolałą minę i zaczął opowiadać:
- Więc tak jak już wspominałem ciocia była wspaniałą amazonką. Uwielbiała wymykać się na długie przejażdżki. Pewnego dnia, wróciła z jednej z takich przejażdżek i zaczęła krzyczeć że w lesie była lwica. Nasz ojciec oczywiście jej nie uwierzył myśląc że musiała się pomylić. Jej narzeczony Arthur , również stwierdził, że cioci Éléonore się to przywidziało. Arthur był bardzo zakochany w cioci, co prawda byłem w tedy małym chłopcem, ale ich miłość było widać na kilometr, Arthur ją uwielbiał- mówił Eduardo, do słuchających go Carlosa, Kariny i Lindy...
- I co było dalej?- spytała zaciekawiona historią Linda.
- Następnego dnia ciocia Éléonore jak zwykle udała się na przejażdżkę, długo nie wracała, Arthur i nasz ojciec zaczęli jej szukać- powiedział Eduardo robiąc dłuższą pauzę.
- Znaleźli ją?- spytał król Neapolu.
- Nie, nigdy jej nie znaleźli.
- Jak to!??- wykrzyknęły równocześnie Karina i Linda.
Gdy nasz ojciec i Arthur szukali cioci razem z ludźmi to zajechali także do jednej z wiosek, których było w tedy dość sporo, co ciekawsze spotkali tam dwóch myśliwych, którzy akurat zabierali się do obdzierania skóry z lwicy.
- Zaciekawiony Arthur przypominając sobie o tym że ciocia mówiła że w lesie widziała lwice, spytał tych myśliwych skąd mają zwierze, a ci odpowiedzieli że przywieźli ja z bardzo daleka ale ona im uciekła do lasu dwa dni temu i dopiero trzeciego dnia udało im się ją odnaleźć, ale nie udało im się jej przyprowadzić żywej i musieli ją zastrzelić.
- Nasz ojciec trochę się zdenerwował słysząc że strzelali w lesie i spytał czy widzieli albo słyszeli coś dziwnego.
- Tamci powiedzieli, że gdy strzelili to nagle usłyszeli przerażające rżenie konia i jego cwał.
- O matko...!- krzyknęła przerażona Linda i co było później?
- Arthur i nasz ojciec dalej szukali cioci, ale znaleźli tylko jej konia, gdy podeszli bliżej okazało się że jego kopyta i nogi są całe we krwi, koń był strasznie spłoszony i wierzgał, ale w końcu udało im się dokładniej obejrzeć zwierze, pod jednym z przednich kopyt znaleźli kawałek materiału sukni cioci Éléonore.
- Nasz ojciec był zrozpaczony, bardzo kochał swoją siostrę, była wspaniałą kobietą przyjaciółką naszej matki, po jej śmierci to ciocia Éléonore wychowywała mnie i Libię- mówił Eduardo.
- A jej narzeczony?- spytał w końcu król Neapolu, jak to zniósł?
- Arthur zabił tego konia, on po prostu szalał z rozpaczy, na moment nawet był w takim szoku że kompletnie nie rozumiał co się do niego mówi, a później z wściekłością zabił wierzchowca cioci.
- To straszne- powiedziała w końcu królowa Neapolu.
- Czy Arthur później znalazł kobietę z którą mógł założyć rodzinę?- spytała Linda.
- Nie kochanie- powiedział Eduardo, Arthur za wszelką cenę próbował znaleźć ciało swojej narzeczonej, ale ani on ani nikt inny go nie znalazł- to jest w tym wszystkim najdziwniejsze- nikt nie wiedział co się stało z ciałem cioci Éléonore. Arthur dosłownie wariował z rozpaczy tak bardzo ją kochał...
- To takie przerażające- powiedziała Linda
- Tak i smutne.
- Hmn zamyślił się król Neapolu , ale musi być jakiś logiczne wyjaśnienie, jak myślisz Eduardo co mogło się stać z ciałem?
- Oficjalna wersja jest taka że ciało poszarpały inne dzikie zwierzęta, okazało się że w tym lesie ich nie brakowało.
-A może ona jednak przeżyła- zaczęła snuć domysły Karina.
- Karino to nie możliwe, nogi i kopyta konia były całe umazane krwią , nawet kawałek materiału sukni cioci był przyczepiony do kopyta. A ciocia była co prawda piękna, ale także krucha i słaba, nie przeżyła by czegoś takiego.
- A więc koń spłoszony przez wystrzał z pistoletu stratował waszą ciocię powiedziała Linda, przerażona tą historią.
- Tak- przyznał Eduardo.

Nagle Eduardo coś sobie uprzytomnił: Karino powiedział.
- Tak- powiedziała królowa Neapolu patrząc pytająco na brata
- To ty jesteś właścicielką hacjendy, tata wielokrotnie ci to mówił, zresztą i tak jest to zapisane w testamencie- powiedział Eduardo po chwili namysłu
- Owszem- powiedziała zdezorientowana Karina.
- Nasza hacjenda jest bardzo bogata i piękna, ale ma w sobie również wiele tajemnic. Są tam wszystkie portrety, drzewa genealogiczne, listy naszych rodziców i z pewnością muszą tam też być rzeczy naszej cioci.
- Królowa zmarszczyła brwi nie bardzo wiedząc o co chodzi starszemu bratu.
- Ciocia Éléonore pisała pamiętnik. - powiedział Eduardo, pamiętam że zawsze opisywała w nim każdy swój dzień...
- No tak- powiedziała królowa mogę tam pojechać i go poszukać- powiedziała Karina
- Tak- przyznał Eduardo, i możesz odkryć jakieś nowe historie, w tej hacjendzie są wszystkie pamiątki rodzinne jakie były- powiedział Eduardo...
- Muszę tam pojechać- postanowiła sobie królowa Neapolu...

Arabella · Wysłany: 15:43:27 31-01-12 Temat postu:

wicekról Nowej Hiszpanii Ricardo de Salamanca z żona Camilą i synkiem Carmelem wrócili już do stolicy i Ricarda pochłonęły sprawy urzędowe ,których co niemiara się nagromadziło przez jego nieobecności a zastępujący go arystokrata hiszpański zbiegł przed gniewem wicekróla bo wykorzystując podróże Ricarda do Europy knuł spiski usiłując sam zająć jego miejsce...
Camila czuła się zaniedbywana bo mąż całymi dniami ślęczał z doradcami nad papierami a nocą był tak zmęczony,że zasypiał od razu na nic nie mając ochoty...
najmłodszy syn Salamanków książe Carmelo od od czasu scysji z ojcem o Sofię nawet do matki stracił zaufanie i stał się skrytym chłopcem potajemnie korespondując Sofią i niechętnie z Camilą rozmawiał o swoich sprawach co tym bardziej czyniło ją samotną i znudzoną bo obowiązki reprezentacyjne jakoś nie wypełniały pustki w jej życiu...

-moje dzieci mają już swoje rodziny i mieszkają daleko ode mnie a najmłodszy syn nie wymaga takiej opieki jak dawniej wzdychała Camila i z radością przyjęła odwiedziny Carmen de Valencii,która razem z mężem Juanem i piątką dzieci Danielem, Davidem, Nicolasem,Matyldą i Christianem zawitała do stolicy Meksyku ...
-ty Carmen masz jeszcze przy sobie większość swoich dzieci bo tylko Martin i Joanna opuścili cię by zacząć życie na własny rachunek a ja po odchowaniu dzieci tylko z samym Carmelem pozostałam ale to chłopiec wyjątkowo samodzielny a Ricarda pochłania ta funkcja wicekróla Nowej Hiszpanii żaliła się Camila żonie Juana de Valencii...
-na nudę czy samotność najlepiej ci zrobi mały romansik zachichotała Carmen...
-daj spokój nigdy bym Ricarda nie zdradziła bo go kocham obruszyła się Camila ...
-wiem,wiem !!! ale taka mała odmiana by ci się przydała i wiem to sama po sobie bo zaznałam w życiu pięciu mężczyzn i oprócz tego pierwszego ojca Martina to z każdym następnym było mi cudownie szeptała Carmen namawiając Camilę by przyjęła zaloty niedawno owdowiałego szambelana pałacu męża...
-powinnaś popróbować jak to jest z innym mężczyzną niż twój mąż i nie patrz na mnie takimi przerażonymi oczami bo nie namawiam cię do porzucenia Ricarda a tylko do niezobowiązującego skoku w bok szeptała Carmen..
-na takie rzeczy nikt mnie nie namówi bo u mnie miłość równa się wierność dobitnie to podkreślając powiedziała wicekrólowa Camila de Salamanca...
-no jak chcesz ale później możesz żałować,ze nie korzystałaś jak mogłaś chichotała Carmen de Valencia...

Carmen de Valencia wspomniała Camili o ostatnim liście Johna Foremana w którym ojciec Davida pisał do jego matki,że chciałby skojarzyć ich syna z jedyną córką Santiaga Marqueza Mancery y Ruiza jak dziewczyna skończy 15 lat i chce by już teraz młodzi się widywali i poznawali więc byli z wizytą w San Fernando ale Sofia jakoś niechętnie przebywała z Davidem Foremanem ...
-w tej Sofii zauroczył się mój najmłodszy syn ale Ricardo już mu to z głowy wybił stanowczo sprzeciwiając się bliższym kontaktom naszego Carmela z córka Santiaga zwierzała się Carmen wicekrólowa Nowej Hiszpanii...
-Carmelo na szczęście posłuchał ojca i cieszymy się oboje,że zaprzyjaźnił się z młodszą córeczką Jimeny i Maria Marianellą de Valencią opowiadała dalej Carmen Camila bo młodzi często do siebie piszą
-ja tam sprzeciwiać się planom Johna i Santiaga co do mariażu naszych dzieci nie będę bo dziewczyna ładna i posażna wiec to wymarzona partia dla mojego syna oznajmiła Carmen de Valencia...

rozmowę matki z Carmen de Valencią podsłuchał książe Carmelo i natychmiast napisał do Sofii o planach dotyczących jej osoby adresując list jak zawsze na Marianellę de Valencię...
-kochana Sofio pamiętaj,że jesteśmy sobie przeznaczeni i nikt nas nie rozdzieli pisał Carmelo do ukochanej przysięgając sobie w myślach,że nikt mu Sofii nie odbierze i gdy podrosną pobiorą się choćby w sekrecie jak jego starsi bracia Pedro czy Fernando ...
-weźmiemy ślub jak moi rodzice w opactwie Monte Carmelo planował sobie uparty syn Salamanków...

Salamankowie już wiedzieli,ze mają kolejna wnuczkę bo z Sardynii przyszły listy z wieścią, że królowa Justina urodziła córeczkę królewnę Lukrecję...
-to mamy czwartą wnusię cieszyła się wicekrólowa Camila
-no tak najstarsza nasza wnuczka to Oriana córeczka Pedra i Milki, później idzie MariFer córka Maria i Eleny, trzecia to Mariangel córeczka Kariny i Carlosa a teraz Lukrecja córa Justiny i Franza Otto von Habsburga wyliczał Ricardo...
-jak zwykle dziadkowie bogato obdarowali kolejne wnuczątko

na La Marianie żona gubernatora wyspy księżna Milka de Salamanca urodziła drugą córeczkę i aż popłakała się ,że to nie upragniony syn,którego obiecała mężowi Pedrowi...
-najważniejsze,że mała jest zdrowa mówił też lekko rozczarowany narodzinami drugiej córeczki Pedro de Salamanca...
-następny za to z pewnością będzie syn !!! pocieszał siebie i żonę Pedro...
-a to pech !!! nie miałam w planach więcej dzieci a tu będę musiała rodzić po raz trzeci by dać mężowi syna i dziedzica rozmyślała Milka z niechęcią patrząc na młodszą córeczkę...
-damy jej na imię Gabriela zdecydował Pedro
-tak !!! księżniczka Gabriela de Salamanca powtórzył Pedro całując młodszą córeczkę i zaraz napisał do rodziców o narodzinach ich kolejnej wnusi...

wicekrólowa Camila z Ricardem znów bardzo się ucieszyli,że ich najstarszy syn szczęśliwie został ojcem i mają piątą wnuczkę...
-teraz tylko czekać wieści z San Fernando od naszej Camilki i jej męża Pabla de Valencii oraz z Maroka od Fernanda i Joanny mówiła Camila do męża i zastanawiali się czy urodzą im się wnuczki czy wnukowie bo Camilka miała już synka Miguela a Fernando synka Rafaela

-na razie mamy piętnaścioro wnucząt śmiał się Ricardo

-no cóż dzieci mieliśmy z Kariną jedenaścioro więc i wnuków od nich będziemy mieć całkiem niezłą gromadkę wtórowała mężowi Camila

dla przypomnienia młodsze pokolenie Salamanków
*na La Marianie najstarszy syn Pedro z żoną Milką mają dwie córeczki Orianę i Gabrielę (Pedro ma też nieślubnego synka Justa z Titą żoną swego kuzyna Paca)
*w San Fernando syn Mario z żoną Eleną mają jedną córeczkę Marię Fernandę (MariFer)
*w Niemczech w Wielkim Księstwie Meklenburg-Schwerin córka Linda z mężem Eduardem mają dwóch synków Mariano Ricarda i Gustava
*w Neapolu córka Karina z mężem Carlosem mają trzech synków Alejandra,Romea, Nicolasa oraz córeczkę Mariangel
*w Austrii córka Susana (Sissi) z mężem Maxymilianem mają synka Wilhelma Ricarda
*w Maroku syn Fernando z żoną Joanną mają synka Rafaela a Joanna spodziewa się drugiego dziecka....
*na Sardynii córka Justina z mężem Franzem Otto mają córeczkę Lukrecję
*na Sardynii syn Ricardo z żoną rudowłosą Angeliką mają synka Mauricia
*w San Fernando córka Camilka z mężem Pablem mają synka Miguela a Camilka jest w drugiej ciąży....
*syn Andres uczy się w szkole wojskowej w Austrii i jeszcze nie ma żony ani ukochanej...
*najmłodszy syn Carmelo mieszka z rodzicami w stolicy Meksyku ale jest już zakochany w małej Sofii córce Santiaga Marqueza Mancery y Ruiza

milka85 · Wysłany: 23:14:02 31-01-12 Temat postu:

biedaczka z tej Camilii taka samotna w takim pałacu.....
a może Camila zorganizuje kolacje przy swiecach taką niespodzianke dla Ricarda z okazji jego urodzin....jedna Ricardo nie dotrze na tą kolacje bo pochłoną go sprawy urzędowe i późno wróci i kiedy bedzie już w pałacu na stole w jadalni dopalać będą się swieczki i jedzenie bedzie zimne a Camila bedzie spać i on nawet nie zorientuje sie z jakiej to okazji dopiero rano kiedy Carmelo da prezent ojcu wówczas dotrze do niego ze to była niespodzianka Camili z okazji urodzin... ale Camili nie bedzie w pałacu bo pójdzie do kościoła i tam właśnie Ricardo znajdzie zapłakana żonę i przeprosi ja za swoja obojętność i postanowi spedzić z nią cały dzień i wówczas dowie sie co proponowała Carmen jego żonie by sie tak nie nudziła w pałacu i inie czuła samotna....

ela0909 · Wysłany: 0:30:27 01-02-12 Temat postu:

swietny pomysł, Camila nigdy w życiu nie zdradzi Ricarda i nie popatrzy porzadliwie na zadnego mezczyznę.

A co do ciotki Eleonor moze po preczytaniu pamietnika , młodzi znajda trop i okaze sie ze moze ciotka zyje i zamieszkuje w jakims miejscu , które tylko w pamietniku wymieniła???????

Arabella · Wysłany: 14:41:12 01-02-12 Temat postu:

ela0909 · Wysłany: 18:33:17 01-02-12 Temat postu:

myśle ,ze Marianella powinna sie w jakiś sposób uwolnic , moze tak zaczaruje Martina, obezwładni go ,ukradnie konia i zniknie szybciutko z jego zycia ,

Eleonore moze zyje ????????????

Arabella · Wysłany: 20:59:14 01-02-12 Temat postu:

Elena736 · Wysłany: 0:55:10 02-02-12 Temat postu:

Myślę, że Camila de Valencia powinna teraz urodzić dziewczynkę, a na imie mogła by mieć Catalina.

Dalsze ciąg obecnych wydarzeń w Neapolu napiszę jutro, bo dziś już nie dam rady. Pozdrawiam wszystkich

Arabella · Wysłany: 11:40:30 02-02-12 Temat postu:

milka85 · Wysłany: 17:29:41 02-02-12 Temat postu:

myślę ze Camila teraz powinna powiedziec Ricardowi albo lepiej niech on sam ją zapyta dlaczego Carmen ich tak szybko opuściła a zrobi to kiedy zobaczy dziwne zachowanie Camili i łzy płynace pojej twarzy.....

mam jeszcze pomysł moze niech Ricardo zabierze Caile w góry na wspólny pobyt a podczas jego nieobecnosc jego zastepca roztrwoni cześc pieniedzy na swoje zachcianki Ricardo po powrocie bedzie próbował ukryc przed Camila ten problem ale mu sie nie uda bo od ludzi a nie od własnego męż dowie sie że maja problemy i po wyjasnieniu wszystkiego miedzy soba beda musieli zacisnac pasa by odrobic straty i nie powiedą nikomu o swoich problemach finansowych dopiero po jakimś czasie dzieci im pomoga....

Arabella · Wysłany: 22:51:16 02-02-12 Temat postu:

Elena736 · Wysłany: 1:27:48 03-02-12 Temat postu:

W Neapolu, synkowie Eduarda i Lindy bawili się z synkami Kariny i Carlosa.
Chłopcy byli akurat w ogrodach królewskich, kiedy Alejandro zobaczył, że jego mama i ciocia Linda wyszły z zamku, a jego mama trzymała maleńką Mariángel.

Chcecie poznać naszą siostrzyczkę?- spytał królewicz Alejandro swych kuzynów Mariano Ricarda i Gustava.
- Właśnie, jest malutka, mniejsza od nas i mama cały czas mówi że musimy się nią opiekować- dodał królewicz Romeo...
Na co królewicz Nicolas tylk skinął głową.
- Dobrze, chcemy ją zobaczyć powiedzieli synowie Eduarda i Lindy równicześnie i cała piątka chłopców pognała do Kariny i Lindy.
- Hej, hej, chłopcy dokąd tak pędzicie?- zawołała rozbawiona Linda, naco Mariano Ricardo odparł, chcemy poznać naszą kuzynkę.
- Mamo, pokaż ją nam...- powiedział królewicz Alejandro do matki.
- Królowa Karina, tylko się uśmiechneła i pokazała córeczkę pięciu chłopcom.
- Jest bardzo ładna, powiedział po chwili Gustavo...
- Królowa Karina i jej bratowa słysząc to tylko zachichotały.
- Mamo, odezwał się królewicz Romeo, kiedy ona zacznie chodzić...
- Przecierz mówiłam wam, że to troche potrwa, musicie poczekać jeszcze pare tygodni...- powiedziała rozbawiona Karina do synów.
- Wy też będziecie mieć taką siostrzyczkę, jak my?- spytał poważnie królewicz Alejandro swoich kuzynów, a ci spojrzeli na matkę pytająco.
- W tym momencie Linda delikatnie się zarumieniła, a Karina zaczeła chichotać.
- No, no co ja słyszę, musisz się z meżem postarać o siostrę dla Mariano Ricarda i Gustava- powiedziałą rozbawiona królowa Neapolu.
- Nie mam nic przeciwko- powiedziała śmiejąc się żona Eduarda..
- No w to ja nie wątpie- zachichotałą królowa Neapolu znacząco mrugając przy tym do swojej bratowej..
- Chłopcy idźcie sie pobawić - powiedziałą po chwili Linda, i cała piątka pobiegła dalej gdzie rosła trawa..
- Zamierzasz wyjechać na La Marianę, do hacjendy i poszukać pamiętnika ciotki Éléonore?- spytała poważnie Linda Karine.
- Tak, chciałabym to zrobić, ale przy okazji chciałabym zobaczyć wszystkie rodzinne pamiątki, portrety i ryciny, o których opowiadał Eduardo. Spróbuje także dowiedzieć się o wypadku , który miał miejsce kilkanaście lat temu, może dowiem się czegoś nowego- westchneła królowa Karina.
- Może wasza ciotka jednak żyje-powiedziała nagle Linda.
- Raczej jest to mało prawdopodobne, ale jeśli znajde choćby jeden dowód na to że ona żyje, to przysięgam że ją odszukam, a jesli nie żyje, to przynajmniej postaram się odnaleźć jej ciało i pochować po chrześcijańsku- powiedziała młoda królowa...
- Jedziesz sama?- pytała dalej Linda..
- Niestety tak, chciałabym, żemy Carlos jechał ze mną, ale oboje niejesteśmy już zwyczajnymi ludźmi, mamy obowiązki wobec kraju i poddanych, niemożemy nagle oboje wyjechać- westchneła cieżko Karina na myśl że musi na jakiś czas opuścić męża.
- No tak, przyznała Linda..
- A dzieci, będą za tobą tęsknić- zauważyłą nagle Linda
- Tak, ale nie moge zabrać Alejandra, Romea i Nicolasa- to zbyt niebezpieczne, a Mariángel jest za mała na takie podróże- po za tym pomyśl tylko samotnie podróżująca królowa Neapolu, z następcami tronów i śliczną królewną- to niebyło by zbyt bezpieczne- zauważyła słusznie królowa.
- Tak, ale chyba będziesz miała ochronę- prawie wykszykneła Linda do Kariny.
- Oczywiście, że tak będe miała najlepsze środki lokomocji i mnustwo staży królewskiej- powiedziała pewnie Karina.
- Tak ,gwardziści będą ci potrzebni, zresztą twój mąż bez odpowiedniej ochrony z zamku by cie niewypuścił- zachichotała Linda .
- Owszem, to prawda- przyznała królowa Karina
Będe za nimi strasznie tęsknić- powiedziałą królowa Neapolu, mam nadzieje że szybko z tamtąd wrócę- powiedziała Karina do Lindy.
- Wasza ciotka musiała być piękną kobietą- powiedziała bez namysły Linda patzrąc na królewnę Mariángel. Zresztą u was to jak mi już wiadmo kobiety zarówno ze strony twojej matki, jak i ojca były oszałamiająco piękne- zaśmiała się Linda
- Wygląda na to że tak, ale nie tylko w naszej rodzinie tak jest, spójrz na siebie moja droga, na mame i nasze siostry, wszystkie jesteśmy urodziwe- powiedziała szczerze do bratowej Karina.
- Tak masz rację Karino, mogę ją potrzymać?- spytałą Linda wskazując na małą królewne w ramionach Kariny.
- Och, oczywiście że tak- proszę- powiedziała królowa Karina podając Lindzie swoją córeczkę.
- Choć śliczna dziewczynko- powiedziała melodyjnie Linda , i uśmiechnęła się do królewny ,na co tylko Mariángel odpowiedziała jej tym samym.
- Ależ ona ma śliczny uśmiech- zachwyciła się Linda, wiesz, chyba muszę przyznać, że ci zazdroszcze takiej córki. Ja niemam jeszcze żadnej, ale obiecuje że postaram się o córeczkę z mężem- zaśmiała sie Linda.
- Napewno niedługo oznajmisz że jesteś w ciąży i urodzić śliczną dziewczynkę- zapewniła Linde Karna i obie damy poszły dalej do swoich synków, bawiących sie w pobliżu fontanny....

ania1302 · Wysłany: 10:12:22 03-02-12 Temat postu:

Czekam na wątek Karina na La Marianie. Co odkryje i co się wydarzy?

Co do Marinelli de Valencia, powinna być porwana przez Martina. Jednak jej cześć pozostanie nietknięta, bo dziewczyna np. zbiegnie? W czasie ucieczki może dostać urazu głowy i straci pamięć? Znajdzie ją pewna tajemnicza dama ( notabene poszukiwana ciotka?) na przejażdżce konnej? Zajmie się dziewczyną i choć ta zapomni o przeszłości, pozostanie jej dar znajdywania ziół i pomagania chorym, a po dwóch latach znajdzie ją przypadkiem Sergio, który nie potrafił się pogodzić z jej zniknięciem

i nie chciał się żenić z inną?
życzę weny

milka85 · Wysłany: 12:23:49 03-02-12 Temat postu:

cieszę sie że mamy kolejne czytelniczke i ze nasza historia moze się wzbogacic o nowe sugestie:)