Telenowele

czarna__1991 · Wysłany: 22:41:19 24-10-13 Temat postu:

A medyk może rano odbierze poród Maribel a wieczorem poród Roksany.

Arabella · Wysłany: 22:17:59 26-10-13 Temat postu:

ela0909 · Wysłany: 23:12:16 26-10-13 Temat postu:

Adolfowi podoba sie Zoraida bardziej niz Raisa , jest lepsza włózku, uwielbia z nia zblizenia , wiec nie bedzie podejrzewał jej o kłamstwo , natomiast przejrzy Raise i jej intryge przeciw siostrze , a ze nada; kocha Grete , to im uwierzy , poza tym nie jest ciemniakiem i słyszał juz na marianie jakie moga być problemy z ciazami kobiet ,Zoraida nie poroni ale musi bardzo dbac o siebie , bedzie dla niej troskliwy i tym zaimponuje Grecie ,

Arabella · Wysłany: 15:19:21 27-10-13 Temat postu:

dzięki ela0909 za podpowiedź

pozdrawiam serdecznie

w Maroku Adolfo nazywany po przejściu na islam szejkiem Adolfo Husseinem siedział na tarasie wspominając lata spędzone w San Fernando gdy wpadła tam wzburzona Raisa i od razu zaczęła na siostrę skarżyć
-powinieneś ostro z Zoraidą się rozprawić bo ona chciała pozbyć się twojego dziecka i tylko dzięki mnie do tego nie doszło bo wezwałam akuszerkę ale ona nadal może coś knuć by nie donosić i od niej dziecka się nie doczekasz !!! opowiadała Raisa usiłując nastawić męża przeciwko drugiej żonie
-nie wierzę,że Zori robiła to celowo bo to młoda i niedoświadczona kobieta więc pewnie jest tak jak ci mówiła,że po prostu nie zorientowała się w jakim jest stanie z przekonaniem powiedział Adolfo
-nie wierzę własnym uszom,że ją bronisz !!!Zori to sprytna dziewucha i wcale nie jest zachwycona byciem żoną a tym bardziej perspektywą macierzyństwa bo jak sama mi się zwierzyła inaczej to wszystko sobie wyobrażała !!! głośno mówiła Raisa niezadowolona z tego,że Adolfo najwidoczniej usprawiedliwia postępowanie młodszej żony i nie zamierza jej karcić
-skarżyła ci się na mnie??? zapytał Adolfo
-nie tyle na ciebie ale na to,że wcale nie lubi pożycia małżeńskiego i tylko z obowiązku ci się oddaje wydymając usteczka powiedziała Raisa
-jakoś trudno mi w to uwierzyć bo Zori jest chętniejsza w łożu niż ty i daje mi więcej zadowolenia ku wściekłości Raisy spokojnie powiedział Adolfo
-wiem,że ona pozwala ci na nieprzyzwoite rzeczy w łożu i pewnie dlatego mówisz,że bardziej cię zadowala prychnęła wyniośle Raisa
-w łożu nie ma mowy o nieprzyzwoitych rzeczach bo wszystko co parze kochanków sprawia przyjemność jest dozwolone a tym,że ty leżysz jak kłoda i nie starasz się ani sobie ani mnie zrobić przyjemności sama sobie szkodzisz bo wolę sypiać z Zori i szkoda,że teraz będę skazany tylko na ciebie bo gdy ciąża Zoraidy jest zagrożona nie będę z nią ryzykował by nie stracić dziecka z westchnieniem powiedział Adolfo i poszedł do sypialni Zoraidy
- Zoraida jak widać potrafiła w łożu zjednać sobie przychylność naszego męża ale mnie nie okręci wokół swego paluszka jak Adolfa tupnąwszy nogą ze złości burknęła Raisa i poszła za mężem do sypialni siostry

Greta i Sara akurat wychodziły z sypialni Zoraidy uznając swoją wizytę u kuzynek Sary za zakończoną gdy natknęły się na Adolfa idącego do młodszej żony
-nie wierz we wszystko co ci mówi Raisa i nie rób Zoraidzie wymówek bo dziewczyna niczemu nie jest winna powiedziała natychmiast Greta chcąc Adolfa przekonać by Zori nie skrzywdził niesprawiedliwym potraktowaniem

-nie jestem głupcem,który we wszystko wierzy a Zoraidę zamierzam traktować z najwyższym szacunkiem i troszczyć się o nią bo liczę,że wszystko się dobrze skończy i nasze dziecko przyjdzie na świat i to będzie syn czego i tobie Greto życzę bo ojciec byłby zadowolony byś po dwóch córeczkach obdarzyła go synkiem mówił Adolfo patrząc na zmienioną ciążą figurę macochy
- mniejsza o to czy to będzie chłopiec czy dziewczynka bo dla mnie najważniejsze bym zdrowe dziecko urodziła a twój ojciec ma już synów od innych kobiet wzruszając ramionami powiedziała Greta kładąc ręce na swym widocznym już ciążowym brzuszku...
-no nie unoś się bo nie chciałem nic złego powiedzieć z uśmiechem szepnął Adolfo
-idź do Zori ale jej nie denerwuj bo pamiętaj,że to może waszemu dziecku zaszkodzić powiedziała Greta
-Zori bardzo przejęła się tą sytuacja a zwłaszcza oskarżeniami Raisy więc nie daj jej gnębić wtrąciła się Sara
-bez obawy już Raisie powiedziałem co nieco i Zori będzie miała we mnie wsparcie we wszystkim obiecywał Adolfo
-cieszy mnie to,że stajesz się odpowiedzialnym mężczyzną Adolfie powiedziała Greta
-w końcu niedługo zostanę ojcem rodziny więc obie matki moich dzieci muszę ze sobą pogodzić zażartował Adolfo .

-nie masz innego wyjścia bo takie życie sobie wybrałeś powiedziała Greta
-no cóż, masz racje ale wyjeżdżając z San Fernando nie przypuszczałem co mnie spotka bo chciałem moje życie dzielić z inną kobietą ale niestety nie wyszło i nasze drogi się rozeszły westchnął Adolfo pożerając wzrokiem Gretę
-ja też inaczej myślałam o swej przyszłości ale widać takie jest nasze przeznaczenie a teraz najważniejsze są dzieci i im musimy się poświęcić
żegnając się z Adolfem powiedziała Greta a gdy wracały do pałacu swego męża Santiaga i Sara zaczęła ją wypytywać o słowa Adolfa na temat kobiety z którą chciał dzielić życie Greta odparła ,że nic nie wie o życiu uczuciowym Adolfa
-życie nie zawsze układa się tak jak się chce i musimy się z tym pogodzić filozofując stwierdziła Greta chcąc zapomnieć o tym co w San Fernando było między nią a Adolfem
-niestety tak jest przytaknęła jej Sara
-ja wróciłam do Santiaga i nasze kolejne dziecko noszę a Adolfo od obu kobiet z którymi się ożenił po przejściu na islam doczeka się dzieci i będziemy żyć dalej każde z rodziną,które założyliśmy rozmyślała Greta po powrocie z wizyty u kuzynek Sary

Zoraida widząc męża wchodzącego do jej sypialni aż skuliła się ze strachu i miała ochotę przykryć się pościelą bo spodziewała się wymówek i ostrych słów po oskarżeniach Raisy i zdziwiło jej to,że Adolfo wcale nie wyglądał na zagniewanego i siadając na skraju łoża wziął ją za rękę i czule pocałował
-cieszę się Zori ,że jesteś w ciąży i niepokoi mnie tylko,że krwawiłaś zaczął mówić Adolfo a Zori przerywając mu szybko powiedziała
-już nie krwawię i akuszerka powiedziała,że jak będę o siebie dbać to donoszę to dzieciątko
-zatem musisz kochanie dbać o siebie bo chcę by nasze dziecko żywe i zdrowe się urodziło patrząc z czułością na Zoraidę mówił Adolfo
-bałam się,że będziesz na mnie krzyczał bo uwierzysz Raisie cicho powiedziała Zoraida
-ani przez chwile nie pomyślałem,że chciałabyś pozbyć się naszego dziecka bo zdążyłem cię już trochę poznać i wyznam ci otwarcie ,że podobasz mi się bardziej niż siostra i jesteś lepsza w łożu a teraz gdy nasze starania zaowocowały dziecięciem w twoim brzuszku jesteś mi jeszcze bardziej droga całując żonę w usta

szepnął Adolfo
-na początku naszego małżeństwa się ciebie bałam i robiłam co chciałeś z obowiązku ale teraz to polubiłam i chyba cię kocham

bo jak jesteś blisko mnie serce mi mocniej bije a gdy cię nie widzę nawet parę godzin tęsknię za tobą wyznała mężowi Zoraida czym go bardzo zaskoczyła

-naprawdę nie jestem ci już obojętny? pytał zdziwiony Adolfo
-nie wierzysz mi??? z niepokojem zapytała Zoraida
-nie o to chodzi ale nasze małżeństwo było zaaranżowane i dopiero po ślubie zaczęliśmy się poznawać mówił Adolfo a Zoraida przerwała mu kładąc paluszek na jego ustach
-powiedziałeś mi dziś,że lubisz zbliżenia ze mną więc i ja ci ośmieliłam się wyznać moje uczucia bo z dziewczyny,która nie miała pojęcia o stosunkach męsko-damskich zrobiłeś kobietę świadomą ,że może się podobać i być pożądana

czerwieniąc się szeptała Zoraida
-już podczas naszej pierwszej nocy twoje ciało wzbudziło we mnie ogromne pożądanie i ono wcale nie maleje bo kochaliśmy się co noc aż do wczoraj muskając Zoraidę ustami po twarzy i szyi mruczał Adolfo
-myślałam,że przychodzisz do mnie co noc dlatego,że Raisa jest w ciąży szeptała Zoraida
-ciąża we współżyciu nie przeszkadza ale ja wolałem zaznawać rozkoszy z tobą Zori bo niesamowicie na mnie działasz pożądliwie szeptał Adolfo
-dziś akuszerka zakazała mi zbliżeń grożąc utratą dziecka wyszeptała zmartwiona Zoraida
-nie zamierzam cię narażać na poronienie i do narodzin dziecka będziesz sypiać sama a odbijemy sobie to gdy urodzisz ze śmiechem powiedział Adolfo
-to z Raisą będziesz sypiał ??? nie kryjąc zazdrości zapytała Zoraida
-może od czasu do czasu, ale i tak o tobie będę myślał zażartował Adolfo
widząc,że Zoraida zdradziła się z tym,że jest o niego zazdrosna

Raisa podsłuchując rozmowę Adolfa z Zoraidą aż gotowała się z wściekłości

-to ja jestem jego pierwszą żoną i wcześniej od Zori urodzę jego dziecko a on woli takie cielę jak moja siostra zaciskając pięści mówiła sama do siebie Raisa
-Zori nie ma w sobie tyle klasy , jest głupsza, brzydsza i w ogóle beznadziejna z tą swoja uległością i miną niewiniątka i nie rozumiem dlaczego ona bardziej się Adolfowi podoba

krzywiąc się mamrotała pod nosem Raisa
-skoro Adolfo teraz nie może z nią sypiać to mam pole do popisu i postaram się by we mnie bardziej zagustował i nawet jak Zori urodzi nasz mąż jej sypialnię nie będzie już tak często odwiedzał i przestanie jej czułe słówka szeptać bo to ja byłam pierwsza i tak ma pozostać a Zori może być dla mnie najwyżej tłem bo mi do pięt nie dorasta ani ze sprytem ani z urodą chełpiła się sama przed sobą zarozumiała Raisa zazdrosna wściekle o młodszą siostrę, która w Adolfie wzbudziła uczucia jakich nie żywił do pierwszej ze swoich żon...

Viviana i Sebastian Marquez Mancera y Ruiz nadal mieszkali w pałacu młodych Salamanków i księżna Joanna z każdym dniem bardziej zaprzyjaźniała się z Vivianą zmuszona leżeć przez zagrożoną ciąże
Sebastian był z ojcem pokłócony bo nie wybaczył mu dotąd tego co spotkało Viviane więc się nie widywali i tylko Adolfo ,Greta i Sara od czasu do czasu odwiedzali Sebastiana i Vivianę bo Greta wymogła na Santiagu zgodę na wizyty u jego syna i synowej....
-okropnie nudne mają kobiety życie w krajach arabskich bo czas im mija na ciążach, porodach i wychowaniu dzieci narzekała Viviana gdy w gronie kobiet się spotykały
-wszędzie kobiety tak mają ale tu dodatkowo są ograniczone tym,że spotykać się mogą głownie w gronie krewnych i obcy mężczyźni nie mają do nich dostępu westchnęła Greta
-nie pojmuję rozumowania tutejszych mężczyzn,którzy uważają ,że honor mężczyzny jest między nogami jego kobiety i dlatego umyślili sobie żeby swoje kobiety pozamykać przed dostępem obcych chłopów by nie mieli konkurencji

zachichotała Viviana
-dzięki temu nasi mężczyźni są pewni,że my ich kobiety tylko do nich należymy bo w waszym świecie Viviano kobieta może mieć paru mężczyzn a u nas tylko swojego męża bo zdrady się nie toleruje westchnęła Sara
-muzułmanie kobiety chcą trzymać krótko a sami mają po kilka żon a to niesprawiedliwe !!! syknęła Viviana
-dopóki tu nie przyjechałam to też nie wyobrażałam sobie by żyć z drugą żoną mego męża ale z czasem Sarę polubiłam i jest dla mnie niczym siostra ,której nigdy nie miałam powiedziała Greta
-ja od dziecka wiedziałam,że jak mnie za mąż wydadzą to będę jedną z żon i obawiałam się tylko by nie trafić na rodzinę w której żony wzajemnie się nie znoszą ale do Grety jakoś tak od razu poczułam sympatię i raźniej się nam żyje bo i przy dzieciach sobie pomagamy a z mężem sypiamy na zmianę i nie przeszkadza nam nawet różnica w wyznaniach bo ona pozostała chrześcijanką a ja jestem muzułmanką

śmiała się Sara
-ja tam wolę być jedyną żoną mego męża i dzięki Bogu Sebastian nie poszedł za przykładem ojca i brata i wiary nie zmienił powiedziała Viviana
-strasznie szybko przybierasz na wadze Viviano patrząc na brzuch żony Sebastiana powiedziała księżna Joanna
-może ty Vivi bliźnięta urodzisz bo twój ojciec ma brata bliźniaka

zaśmiała się Joanna
-dajcie spokój

jedno w zupełności mi wystarczy bo nie wyobrażam sobie w brzuchu nosić dwójki dzieci bo chyba by mi brzuch do kolan wyciągnęło skrzywiła się Viviana

-Edgar Foreman jeden z moich młodszych przyrodnich braci urodził się z dwoma braćmi bo hrabina Ursula Devreaux ex żona mego ojca Johna trojaczki wydała na świat i choć przeżył tylko Edgar to jak ojciec wspominał brzucha do kolan nie miała ale trudno jej było chodzić gdy brzuch z każdym miesiącem więcej jej ciążył

śmiała się księżna Joanna
-Vivi na pewno tylko jedno dziecko urodzi bo jej zmarły mąż Mohamed I nie zdołałby więcej spłodzić skoro w noc poślubną ducha wyzionął zażartowała Sara ale Viviane to zezłościło
-przestańcie sobie ze mnie stroić żarty

domyślacie się przecież ,że nie chciałam zajść w ciąże i trochę czasu minęło zanim pogodziłam się z myślą,że będę miała dziecko z Arabem !!! syknęła Viviana więc wszystkie zamilkły a po chwili odezwała się Greta
-twoje dziecko na pewno będzie śliczne bo domieszka krwi ojca doda mu tylko urody
-czy to będzie chłopiec czy dziewczynka to jeśli odziedziczy smagłą cerę i arabskie rysy to ludzie będą na to zwracać uwagę bo zamierzamy z Sebastianem osiąść w San Fernando i tam nasze wszystkie dzieci wychowamy oświadczyła Viviana....
-byłaś zamężna z Arabem i zostało ci po nim dziecko to nikt w San Fernando nie powie ci złego słowa bo ludzie są tam tolerancyjni zapewniła Vivianę Greta..
-powiedz czy Mohamed twój mąż był obrzezany bo mówią,że taki mężczyzna lepiej potrafi kobietę zadowolić bo może dłużej zapytała ciekawska Joanna
-był obrzezany i rzeczywiście był w łożu niesamowity

wyrwało się Vivianie
-co ty powiesz ??? zainteresowała się Sara
-nie zamierzam wam opowiadać szczegółów mego życia intymnego urwała szybko Viviana i gdy została sama zaczęła wspominać chwile spędzone z Mohamedem III
-zostawiłeś we mnie Mohamedzie swoje dziecko ale i tak bym nigdy nie zapomniała tych chwil westchnęła Viviana i zarumieniła się na wspomnienie tamtych upojnych chwil

na La Marianie w rezydencji de Silvów Maribel Lafont nie mogąc poradzić sobie z opieką nad bliźniętami,których nie chciała powierzyć niańkom ciągle płakała zarzucając sobie,że jest złą matką

-jestem do niczego bo nawet własnymi dziećmi nie umiem się zająć bo jak jedno nakarmię to drugie zaczyna płakać a ja już nie mam siły i płaczę razem z maluchami skarżyła się matce Maribel

-oboje z ojcem z niepokojem cię obserwujemy bo nie dajesz sobie pomóc a przecież to nic złego wyręczanie się innymi gdy jesteś już tak wyczerpana i nerwowa mówiła do córki Leonor de Silva
-ja sama siebie nie poznaje i nie wiem co się ze mną dzieje bo przecież bardzo pragnęłam być matką i całą ciąże się cieszyłam ale teraz wszystko jakby mnie przerasta i nie daję rady ani z dziećmi ani z sobą i żyć mi się już odniechciewa zwierzała się matce Maribel
-nie da się ukryć,że coś złego się z tobą dzieje bo nawet Wiliama Foremana nie chcesz widywać a przecież on cię kocha, był przy narodzinach twoich dzieci i nadal chciałby być przy was blisko a ty dziś kazałaś mu iść precz wyganiając go z naszego domu z z dezaprobatą wyrzucała córce Leonor
- wiesz mamo co było między mną a Willem przed porodem i po tym wszystkim czuję się winna zdrady wobec zmarłego męża bo nie powinnam była tego robić i chyba lepiej byłoby pocierpieć dłużej rodząc dzieci niż teraz żałować,że zachowałam się niewłaściwie bo teraz wstyd mnie pali i dlatego nie mogę patrzeć w oczy Wiliama bo on sobie już Bóg wie co wyobrażał a ja go tylko wykorzystałam by sobie w bólach ulżyć więc nie czuje się z tym dobrze i lepiej by on wyjechał i byśmy się już nigdy nie spotkali z nerwów zagryzając usta mówiła Maribel bo orientowała się,że matka wiedziała w jaki sposób Will przyczynił się do przyspieszenia narodzin bliźniąt
-nie rozumiem twego myślenia Maribel !!! po pierwsze nie powinnaś mieć poczucia zdrady wobec zmarłego męża bo on nie żyje a ty żyjesz i masz prawo na nowo z kimś innym życie sobie ułożyć a po drugie nie rozumiem dlaczego wstydzisz się Wiliama skoro twierdzisz,że on nic dla ciebie nie znaczy i myślisz,że jak wyjedzie będziesz szczęśliwsza

mówiła Leonor de Silva poirytowana zachowaniem córki
-no widzisz !!! ja nawet nieskładnie mówię bo to wszystko mnie przerasta -

ze łzami w oczach szeptała Maribel
-twoja siostra chyba cierpi na jakąś depresję po porodzie bo zupełnie się rozkleiła po narodzinach dzieci mówił Max de Silva senior do syna Maxa juniora
-nie można z nią rozmawiać bo co chwila płacze i użala się nad sobą a taka była dzielna po śmierci Santiaga i wydawało się,że po porodzie życie sobie z Foremanem ułoży bo tolerowała jego odwiedziny a tu nagle klops

martwił się o siostrę Max de Silva junior
-dziś przeszła samą siebie bo wyobraź sobie,że gdy Foreman jak zwykle nas odwiedził to Maribel dzieci nie dała mu nawet dotknąć i warknęła żeby już nie przychodził bo nie znosi jego widoku i ma dość jego narzucania się więc Wiliam poszedł sobie i pewnie już nie wróci mówił zmartwiony ojciec Maribel
-teraz głupia płacze bo sama nie wie czego chce denerwował się na siostrę Max de Silva junior

-wyjeżdżam z La Mariany na zawsze bo dziś Maribel pokazała mi drzwi i otwarcie wyznała ,że mnie nie cierpi więc straciłem nadzieje,że zdołam ją przekonać by mi dała szansę i to definitywny koniec moich starań o nią żalił się Roksanie i Pedrowi zdruzgotany Wiliam Foreman
-po porodzie niektóre kobiety potrzebują sporo czasu by dojść do siebie a przypominam ci jeszcze,że Maribel straciła męża w dzień ślubu zaraz po tym jak dowiedziała się ,że jest w ciąży i to musiało się na niej odbić i choć starała się udawać dzielną to widać teraz te wszystkie ukryte dotąd emocje się ujawniły a rodzina i przyjaciele powinni jej jakoś pomóc mówiła księżna Roksana de Salamanca
-ja już zrobiłem co mogłem i wiele miesięcy się starałem by zobaczyła we mnie mężczyznę,który ją kocha ale ona chyba naprawdę chce żyć sama a już na pewno beze mnie więc nie zamierzam się jej więcej narzucać bo przez te miesiące starań o jej względy tylko czas traciłem stwierdził Wiliam Foreman przygotowując się do wyjazdu z La Mariany do Maroka
-skoro upierasz się by nas opuścić to może wyświadczysz nam przysługę i zaopiekujesz się w podróży hrabianką Adrianą de Valueze,która przyjechała tutaj aż z Francji do naszej wspólnej kuzynki Viviany ale ponieważ jej nie zastała to postanowiła jechać do Maroka gdzie aktualnie przebywa Viviana mówił do Wiliama gubernator Pedro de Salamanca
-Adriana wciąż jest panną choć może przebierać w konkurentach bo jest spadkobierczynią ogromnej fortuny i podróżuje własnym statkiem ,którego model tu widzisz wskazując na makietę żaglowca szepnęła do Wiliama księżna Roksana de Salamanca

-moja mama i mama Viviany były siostrami i zarówno Vivi jak i ja jesteśmy jedynaczkami opowiadała Wiliamowi Adriana gdy ich sobie przedstawiono
-dziwi mnie ,że nie jesteś jeszcze zamężna Adriano bo i urody i rozumu ci nie brakuje powiedział Wiliam po dyskusji o interesach jaką ze sobą prowadzili
-niektórzy wytykają mi,że moje rówieśnice mają już kilkoro dzieci ale mnie niespieszno do zamknięcia się w domu z dzieciakami i odkąd zmarli moi rodzice sama o sobie stanowię i nie dam sobą rządzić a jeszcze nie spotkałam tak tolerancyjnego mężczyzny,który by to zaakceptował bo swoje interesy potrafię sama prowadzić i jakoś do tej pory sama sobie daję radę ale jeśli spotkam właściwego mężczyznę stworzę mu dom i urodzę dzieci rezygnując z części swobody ale nie dam się całkowicie stłamsić bo uważam ,że kobiety dorównują intelektem mężczyznom szczerze mówiła Adriana
-emancypantka z tej panny pomyślał Wiliam ale podoba mi się ,że nie da sobie w kaszę dmuchać, wie czego chce i nie obawia się o tym szczerze mówić bo zna swoją wartość
-nie mówiłaś Roksano,że twój przyrodni brat jest taki przystojny a przy tym interesujący w rozmowie szeptała Adriana do zaprzyjaźnionej z nią księżnej Roksany de Salamanki
-ty też mu się spodobałaś bo wciąż na ciebie zerka i możesz go pocieszyć bo tu na wyspie przeżył zawód miłosny gdy kobieta w której się zakochał nie odwzajemniła jego uczuć zdradziła Adrianie gubernatorowa
-no zobaczymy czy podczas podróży do Maroka między nami zaiskrzy z leciutkim uśmieszkiem szepnęła Adriana

czy podczas podróży do Maroka Wiliam Foreman powinien zmienić obiekt uczuć z owdowiałej Maribel Lafont na hrabiankę Adrianę de Valueze

ela0909 · Wysłany: 19:19:33 27-10-13 Temat postu:

myslę, ze Maribel podczas jego nieobecnosci bedzie umierac z tesknoty za nim, cały czas bedzie wspominac ich milosne uniesienia przed porodem,Wilem imponuje nowa zanjoma, ale jakos nie zakotwiczy sercem w jej sercu , natomiast beda partnerami w wielu interesach.

Arabella · Wysłany: 22:55:28 28-10-13 Temat postu:

ela0909 · Wysłany: 22:23:49 30-10-13 Temat postu:

mysle ,ze ricardo junior powinien ulec i za ocalenie ojca wuja i pozostalych winien oddać wyspe , a baron na probe spalenia zywych wiezniow winien wpasc w jakas pułapkę , pewny ze pozbyl sie ricarda i pozostałych bedzie sie panoszył i moze stoczy z Ricardem jakas walke i zginie ?????????

Arabella · Wysłany: 15:08:10 01-11-13 Temat postu:

czarna__1991 · Wysłany: 13:32:20 02-11-13 Temat postu:

1 wersja

Arabella · Wysłany: 18:56:34 03-11-13 Temat postu:

dzięki czarna__1991

pomyślałam jeszcze by urozmaicić perypetie naszych bohaterów i hrabianka Adriana de Valueze będzie kobietą skrywającą tajemnicę ze swej przeszłości

Ricardo de Salamanca senior dowodząc grupką mężczyzn wśród których byli jego brat Rodrigo, mężowie jego siostrzenic ,młody baron Olin Mores oraz wierni mu tubylcy otoczyli "Salamandrę" i już z oddali słyszeli głośne krzyki i płacz kobiet i to ich przeraziło

-dzieje się coś złego skoro one tak płaczą więc nie mamy czasu do stracenia !!! krzyknął Ricardo senior ale baron Olin krzycząc do gwardzistów ojca, że stary baron Vigo i dowódca jego gwardii zginęli a teraz on tu rządzi skłonił ich do oddania statku bez walki i gdy Ricardo z resztą towarzyszy wbiegli na pokład uwalniając marynarzy i młodego Ricarda juniora w kajucie gdzie schroniły się kobiety zastali je rozpaczające bo księżna Angelika de Salamanca po postrzale zmarła

-młody Ricardo de Salamanca junior doznał szoku na ten widok i złapawszy martwą żonę w ramiona potrząsał nią jakby chciał by ożyła
-Angeliko !!! Angeliko !!! ty nie możesz umrzeć !!! krzyczał Ricardo junior a łzy same lały się mu po twarzy

-dzieci zamknęliśmy w sąsiedniej kajucie z ciemnoskórą nianią Mambą bo lepiej by matkę zapamiętały żywą i tych rozdzierających serce scen nie oglądały

łkając mówiła do męża Camila de Salamanca
-to ja powinienem nie żyć a nie Angelika bo ona jest naszym dzieciom bardziej potrzebna !!! krzyczał Ricardo junior nie wypuszczając martwej żony z ramion a jego matce Camili na ten widok serce się krajało bo i synowej i syna było jej żal

-Angelika mnie zasłoniła przed strzałem i uratowała poświęcając swoje życie a ja nie byłem dla niej taki dobry jak powinienem mamrotał zrozpaczony Ricardo de Salamanca junior a zaraz potem przypominając sobie, że to stary baron Vigo Mores postrzelił Angelikę młody Ricardo z twarzą pełną nienawiści wrzasnął

-niech morderca mojej żony będzie przeklęty na wieki !!!
-baron Vigo zginął z mojej ręki synu więc pomściłem twoją żonę kładąc dłoń na ramieniu Ricarda juniora cicho powiedział Ricardo de Salamanca senior
-gdybyś ty ojcze tego nie zrobił ja posiekałbym łajdaka na kawałki bo nigdy się nie pogodzę z tym, że Angelika zginęła teraz gdy byliśmy znowu tacy szczęśliwi z naszymi dziećmi nie wstydząc się łez mamrotał Ricardo junior
-to straszne co się stało i co teraz będzie z dziećmi a zwłaszcza z najmłodszymi bliźniaczkami bo matka je karmiła piersią a teraz gdy Angelika nie żyje a wśród nas nie ma jeszcze karmiącej matki bo i Natasza i Blanka do porodu mają jeszcze trochę czasu to dziewczynki gotowe z głodu pomrzeć

płakały Dasza i Masza
-no właśnie

, mamy na pokładzie niemowlęta, które powinny być karmione mlekiem a gdy ich matki zabrakło nie wiem co zrobimy

słysząc słowa siostrzenic powiedział Ricardo de Salamanca senior, którego ta sytuacja ogromnie przygnębiła
-trzeba na wyspie jakąś kobietę karmiącą znaleźć by za sowitą opłatą i nasze wnuczki wykarmiła powiedziała Camila do Ricarda seniora
-nie wiem czy któraś będzie chciała z nami w podróż pojechać bo przecież długo tu nie zostaniemy i jak tylko pochowamy synową to będziemy musieli wypłynąć z westchnieniem powiedział Ricardo de Salamanca senior
-czuję się winny za śmierć waszej synowej bo mój ojciec życia ją pozbawił i więc pozwólcie by księżna Angelika została z honorami pochowana na szczycie jednego z tutejszych wzniesień, które nazywają wrotami do niebios zaproponował Salamankom młody baron Olin Mores dodając jednocześnie ,że zna kobietę ,która mogłaby zaopiekować się i wykarmić osierocone przez matkę bliźniaczki
- jedna ze służących mojej matki niedawno urodziła dziecko marynarza, który ją porzucił i nosi się z zamiarem opuszczenia wyspy bo jest przez miejscowych wytykana palcami za nieślubne dziecko więc zrobicie jej przysługę przygarniając ją z dzieckiem a ona wasze wnuczki ze swoją córeczką wykarmi powiedział młody baron Olin Mores
-dziękuję ci Olinie przyjmując propozycje młodego barona powiedział Ricardo de Salamanca senior ale co do pochówku księżnej Angeliki napotkali opór Ricarda juniora ,który oświadczył, że żony nie pochowa na tej wyspie bo chce by Angelika spoczęła w katedrze królewskiej na Sardynii
-nie możemy tak długo czekać z pochówkiem twojej żony i jej ciało musi spocząć tutaj przekonywał syna Ricardo senior
-nie zostawię jej z dala ode mnie i dzieci !!! krzyknął oszalały z bólu Ricardo junior
-zrozum, że ciało zmarłej osoby zaczyna szybko się rozkładać i na statku nie możemy jej zawieźć aż na Sardynię przytulając zrozpaczonego syna mówiła Camila
-zawdzięczam Angelice życie i ona musi być pochowana tam gdzie będę mógł często jej grób odwiedzać i nasze dzieci tam przyprowadzać !!! upierał się Ricardo de Salamanca junior
-tu na wyspie osiedlił się pewien Egipcjanin, który kiedyś w swoim kraju ojczystym zajmował się balsamowaniem zwłok więc jeśli małżonek zmarłej chciałby żonę pochować w miejscu gdzie się osiedlili i razem z dziećmi żyli to zabalsamowanie jej ciała i złożenie w metalowej trumnie pozwoliłoby wam dowieść jej szczątki na Sardynię wymyślił naprędce baron Olin Mores
-jeśli to nie stworzy dla nas niebezpieczeństwa to zróbmy tak jak chce nasz syn i tego człowieka od balsamowania wynajmijmy nieśmiało powiedziała Camila de męża
-w ładowni znalazło by się miejsce na metalową trumnę Angeliki ale świadomość, że płyniemy ze zmarłą nie byłaby dla nas komfortowa, no chyba, że ukryjemy to przed resztą i tylko my i nasz syn będziemy o tym wiedzieć

zaczął się zastanawiać Ricardo senior patrząc na żonę
-Angelika uchroniła życie naszego syna od śmierci i należy się jej pochówek w katedrze królewskiej na Sardynii przesądziła sprawę Camila de Salamanca
-szkoda, że nie mamy do dyspozycji innego statku by na jednym popłynęła cześć załogi z trumną Angeliki a my na drugim niejako w kondukcie żałobnym westchnął Ricardo de Salamanca senior gdy stojąc przy burcie "Salamandry" dostrzegł zbliżający się do brzegów wyspy żaglowiec...

na statku ,który zwrócił uwagę Ricarda de Salamanki seniora stała hrabianka Adriana de Valueze i myślała o spotkaniu z mężczyzną który jak wiedziała płynie „Salamandrą”
-minęło ponad dwa lata od dnia gdy ostatni raz go widziałam a wkrótce los nas znowu ze sobą zetknie westchnęła z zadumą Adriana wspominając jaką ładną parę razem stanowili gdy poznali się podczas balu na dworze jej matki bo on przyjechał spotkać się tam z wysłannikami króla Francji a dla niej był to pierwszy bal w jakim jako panience na wydaniu pozwolono jej uczestniczyć
-zauroczyłam swoją osobą wówczas wielu mężczyzn ale tylko jego dopuściłam do siebie bliżej wpuszczając go parę dni potem do swej sypialni choć nie ukrywał,że jest żonaty bo namiętność,która nami zawładnęła wzięła górę nad rozsądkiem wzdychała hrabianka Adriana de Valueze

-to co było między nami to już przeszłość a ja byłam dla niego tylko przelotną miłostką powiedziała sama do siebie Adriana ale jej myśli uparcie wracały do kilkunastu dni i nocy które ze sobą spędzili

- kobieta swego pierwszego razu nigdy nie zapomina a on był dla mnie pierwszym mężczyzną rozmyślała Adriana i gorąco się jej zrobiło na wspomnienie tamtych chwil

-wprost oderwać się od siebie nie mogliśmy choć oboje zdawaliśmy sobie sprawę ,że grzeszymy popełniając cudzołóstwo

bo Adrianę jeszcze dziś paliły pocałunki,którymi ją zasypywał oczarowany nią mężczyzna

-moja matka histerii dostała gdy zobaczyła ,że rankiem z mojej sypialni wymyka się mężczyzna i zrobiła nam obojgu straszną awanturę zakazując mu zbliżania się do mnie bo uznała, że on mnie uwiódł a tak naprawdę to ja go sama zachęciłam i nie chciałam by tak to wszystko się skończyło bo skoro z żoną mu się nie układało w swojej naiwności sądziłam, że unieważni swoje małżeństwo ale na La Marianie jego brat gubernator powiedział mi, że się pogodzili i jego żona spodziewa się dziecka więc najwidoczniej mnie okłamywał mówiąc, że są niedobraną parą i ona chce od niego odejść i wrócić na scenę by jako śpiewaczka i aktorka występować

skrzywiła się Adriana rozczarowana późniejszym postępowaniem kochanka
- matka do końca swoich dni wypominała mi, że ją zawiodłam oddając się bez ślubu mężczyźnie ale ja nie żałuje bo on zrobił ze mnie kobietę i matkę choć wyjeżdżając z Marsylii nie wiedział, że zostawia mnie ciężarną a po tym wszystkim nabrałam pewności siebie i dystansu wobec mężczyzn co pomogło mi gdy zostałam bez rodziców zmuszona sama prowadzić swoje interesy rozmyślała Adriana de Valueze zastanawiając się jak będzie wyglądać jej spotkanie z ex kochankiem

- teraz znów będziemy mieli okazję się spotkać ale jestem już inną kobietą bo tamtej dziewczyny ,która znał już nie ma , stałam się twarda i nieczuła na słówka mężczyzn, którym się podobam bo liczy się dla mnie tylko moja córeczka i wychowam ją na silną kobietę jaką sama się stałam myślała Adriana
-gdy znowu zobaczę Ricarda będę udawać przed wszystkimi ,że dopiero co się poznaliśmy postanowiła sobie Adriana z rozczuleniem wspominając jak pomimo sprzeciwu dalszych krewnych przedstawiła na królewskim dworze francuskim swoją małą córeczkę Jovitę i choć niektórzy po kątach szemrali i ją obgadywali to większość podziwiała ,że hrabianka de Valueze po śmierci rodziców sama sobie daje radę z interesami i miała odwagę przyznać się do nieślubnego dziecka oficjalnie córkę na dworze przedstawiając a nie ujawniając przy tym imienia jej ojca bo nie przejmowanie się opinią wszędobylskich plotkarzy było niebywałym wyczynem jak na taką młodą dziewczynę a jednocześnie samotną matkę

-Jovita to moje szczęście ale jest za mała by podróżować więc zostawiłam ją w Marsylii a jej ojciec nigdy nie dowie się o jej istnieniu bo nie chcę mu rodziny rozbijać mówiła sama do siebie Adriana
-gdy po wyjeździe Ricarda odkryłam, że jestem w ciąży byłam sama na siebie wściekła, że tak głupio wpadłam z żonatym więc potulnie posłuchałam mojej matki gdy kazała mi ciąże ukrywać i na wieś mnie wywiozła ale po narodzinach Jovity zbuntowałam się i wszystkim rozpowiedziałam, że urodziłam nieślubne dziecko

choć o tym kim jest ojciec Jovity wiedziała tylko moja matka ale tę tajemnicę zabrała ze sobą do grobu a opinia dalszej rodziny mnie nie obchodzi i tylko córeczkę gdy dorośnie muszę uodpornić na to by nie reagowała jak ją ktoś nieżyczliwy nazwie bękartem bo ja uważam, że dziecko mimo,że urodzone przez niezamężną matkę nie jest żadną hańbą i lepiej urodzić niż zabić w swoim łonie takie dzieciątko i dlatego we Francji założyłam parę ochronek dla matek z nieślubnymi dziećmi i finansuję je z mojej działalności biznesowej ale nie wiem czemu na La Marianie jakoś miałam opory by przyznać się ,że mam nieślubną córeczkę choć przecież gdy tam dopłynęłam Ricarda juniora już nie było a i kuzynki Viviany nie zastałam więc przyszło mi płynąć do Maroka by z Vivianą się spotkać ale najpierw jak widać spotkam Ricarda juniora choć już nic do niego nie czuję i zastanawiam się jak on mnie swojej żonie i dzieciom przedstawi i czy widząc mnie nie będzie czuł się skrępowany bo ja z podniesionym czołem go powitam gdyż odkąd na La Marianie dowiedziałam się, że ojciec mojej kuzynki Viviany jest bliźniaczym bratem Ricarda de Salamanki ojca Ricarda juniora myślę wciąż o tym, że łączy nas oboje i wspólna córka Jovita i wspólna kuzynka Viviana ale żyć każde z nas będzie żyło w swoim świecie i nic już tego nie zmieni myślała hrabianka Adriana de Valueze gdy jej statek dobijał do brzegu przy którym cumowała „Salamandra”

-o czym tak rozmyślasz śliczna hrabianko ? zapytał Wiliam Foreman patrząc na Adrianę
-a tak sobie wspominam ostatnie lata bo one całkowicie zmieniły moje życie westchnęła Adriana de Valueze
-straciłaś oboje rodziców i zostałaś sama więc to nie najlepszy okres w twoim życiu powiedział Wiliam Foreman
-to prawda straciłam mamę i tatę ale Bóg mnie samą na świecie nie zostawił wspominając swoją córeczkę z tajemniczym uśmieszkiem powiedziała Adriana

-mam śliczną córeczkę i tylko ona się dla mnie liczy a Ricardo ma z żoną inne dzieci i o Jovicie wcale nie musi wiedzieć tęskniąc za swoją ukochaną córunią wzdychała hrabianka Adriana de Valueze
-zaraz z Maroka wracam do Marsylii bo moje małe dzieciątko gotowe zapomnieć jak jego mama wygląda a ja nie mogę doczekać się aż ją znowu przytulę ,wyściskam i wycałuję od stóp po główeczkę z uśmiechem na twarzy rozmyślała Adriana de Valueze

hrabiankę stojącą na pokładzie jej statku pierwszy dostrzegł baron Olin Mores i do swego przyjaciela wskazując na nią powiedział
-ta dziewczyna niesamowicie mi się podoba i muszę ją poznać

-przystojny młodzieniec mi się przygląda i jeśli jest wolny to mogę z nim poflirtować bo widzę,że mu się podobam powiedziała sama do siebie Adriana patrząc na nieznajomego jej jeszcze mężczyznę ,który wprost pożerał ją wzrokiem....

podpowiedzcie czy Ricardo de Salamanca junior zbolały z rozpaczy po śmierci żony Angeliki przy pierwszym spotkaniu na wyspie z hrabianką de Valueze ma tak jak to sobie umyśliła Adriana udawać, że dopiero ich sobie przedstawiono czy przy wszystkich powita ją jako znajomą już sobie z Marsylii dziewczynę choć nie zdradzi co ich tam łączyło bo po romansie miał wyrzuty sumienia, że zdradził Angelikę i chciał o tamtym na zawsze zapomnieć podobnie jak Adriana

czarna__1991 · Wysłany: 0:56:28 04-11-13 Temat postu:

Ricardo może się wystraszyć jak zobaczy Adrianę, a ona widząc jego zmieszanie będzie chciała szybko zapanować nad sytuacją i poprosi Foremana aby przedstawił jej znajomych z Salamandry i wtedy Ricardo zorientuje się że Adriana nie ma złych intencji i nikomu nie wyzna co ich kiedyś łączyło więc uda, że widzi ją po raz pierwszy.

Arabella · Wysłany: 0:41:32 06-11-13 Temat postu:

czarna__1991 · Wysłany: 21:19:59 06-11-13 Temat postu:

Camilita gdy już się otrząśnie z szoku że ojciec mógł zginąć i to Adriana go uratowała to może zacznie się przekonywać do niej. Łatwiej na początku powinno być nawiązać nić sympatii Camility z Adą bo to dziewczynka która mocno odczuje śmierć matki.

Arabella · Wysłany: 0:13:38 08-11-13 Temat postu:

czarna__1991 · Wysłany: 11:36:29 09-11-13 Temat postu:

Viviana z początku zaprzeczy. Mohamed III aby dowiedzieć się prawdy trochę zaszantażuje Vivi że skoro jest tak pewna że to arabski mąż zrobił jej dziecko to pewnie nie będzie miała nic przeciwko jak on Sebastianowi wspomni o tym że się przespali. Vivi się przestraszy zacznie się plątać i Mohamed III w końcu od niej dowie się prawdy.