Telenowele

Arabella · Wysłany: 18:53:55 30-10-10 Temat postu:

arlekin, kontynuacji nie piszę sama, choć na początku było więcej udzielających się PASION'atów to teraz tylko ja i maxime ciągniemy temat i ciężko jest wymyślić coś ciekawego w losach naszych bohaterów

W rezydencji Rodolfa Suareza trwały przygotowania do jego wesela z Marcelą Lafont,
Rodofo zaprosił na tę uroczystość starego przyjaciela Maxa de Silvę, ten był odludkiem stroniącym od towarzystwa, ale przyjął zaproszenie na ślub druha,
-nie będę długo bo wiesz ,że nawet pary nie mam mówił Max do Rodolfa, na ślub przyjdę ale na przyjęciu weselnym czułbym się nieswojo ,wszyscy pewnie będą parami a ja jak zwykle sam .....
-no nie zrobisz mi tego Max, na przyjęciu będą także panny na wydaniu a druhną mojej narzeczonej jest Adela śliczna samotna aktoreczka do wzięcia śmiał się Rodolfo .....
-musisz w końcu zapomnieć o zmarłej żonie i zacznij wreszcie żyć chłopie bo życie ci ucieka, jesteś młody, zamożny i mógłbyś jeszcze dać szczęście niejednej kobiecie a ty marnujesz czas na wspominki pouczał Maxa szczęśliwy przyszły żonkoś ...
-niby masz rację powiedział Max do Rodolfa ale żebyś znał moją ukochaną, była taka młodziutka i umarła przy porodzie razem z naszym dzieckiem i wiem,że nie zdołam już innej pokochać mówił smutno przyjacielowi Max...
-pamiętasz jak ciągle słuchałem cię jak wspominasz Marcelę i w końcu los do ciebie się uśmiechnął, odnalazłeś ją i zeszliście się znowu,
ty to masz szczęście z nutką zazdrości w głosie powiedział Max do Rodolfa....
-no właśnie przyjacielu i najdalej za rok zapraszam cię na chrzciny bo zamierzam zaraz po ślubie postarać sie z Marcelą o dziedzica zaśmiał się Rodolfo...

Marcela przymierzała suknię ślubną i przeglądała sie w lustrze, Adela i Manuela zachwycały sie jej wyglądem,
-olśnisz wszystkich a pan młody padnie z wrażenia jaką będzie miał śliczną żonę chichocząc mówiła Adela....
Marcela zamyśliła się i znowu dopadły ja wątpliwości,
-czy ja będę z nim szczęśliwa zapytala cicho....
Adelę aż zatkało z oburzenia
-no coś podobnego i ty ciągle jeszcze masz wątpliwości , Rodolfo przecież na rękach cię nosi a w łózku też wam jest dobrze,sama mi to przecież mówiłaś trajkotała nie bacząc na to,że Marcela szturcha ją zawstydzona, że jej siostra Manuela to słyszy....
-no czego tu się wstydzić prychnęła Adela, większość par zakosztowuje przyjemności jeszcze przed ślubem i według mnie to nic złego ,prawda Manuelo zwróciła się Adela do bratowej....
- to prawda zaśmiała sie Manuela, my też z Ascaniem nie wytrzymaliśmy do ślubu i potem bałam się,że mogę być w ciąży i do ołtarza pójdę z brzuchem bo ślub miał być po zakończeniu żałoby po naszym ojcu westchnęła i strasznie to się nam dłużyło ale na dziecko musieliśmy jeszcze długo poczekać bo miałam trudności w zajściu w ciążę, a teraz pragnę mieć taką córeczkę jak twoja Paola cicho mówiła Manuela....
Adela objęła bratową i powiedziała
-po tym co oboje z Ascaniem przeszliście należy wam się szczęście i życzę wam jeszcze niejednego dzieciątka bo świetni z was rodzice i wasz synek Eduardo i bliźniacy Ricardo z Santiagiem to niezwykle dobrze wychowani chłopcy...
Marcela też przytuliła siostrę
-na pewno wkrótce spełni sie twoje pragnienie i może nawet bliźnięta znowu pojawią sie w naszej rodzinie zażartowała Marcela...
-no,no to może dotyczyć was obu bo obie możecie już być w ciąży lub wkrótce począć dzieciątko i urodzić nie jedno a parkę maluchów chichotała Adela patrząc rozbawiona na siostry bliźniaczki....

Ascanio wybrał sie na rozmowę z Rodolfem bo chciał z nim ustalić swoje kontakty z córeczką Paolą...
-chciałbym często widywać córkę powiedzial Ascanio do Rodolfa chyba nie masz nic przeciwko temu zapytał...
-oczywiście ,że nie odparł Rodolfo, jesteś ojcem i masz prawo do swojego dziecka ale nie chcę byś często spotykał się z Marcelą, ona teraz będzie moją żoną i mam nadzieję że wkrótce urodzi moje dziecko a wasz związek należy już do przeszłości mówił Rodolfo do Ascania....
-Marcela jest matką mojej córeczki i chciałbym by była szczęśliwa bo na to zasługuje więc dbaj o nią i opiekuj się nią bo to naprawdę dobra kobieta powiedzial Ascanio do Rodolfa ....
-nie musisz mnie pouczać jak postępować z moja żoną powiedział urażony Rodolfo , kocham Marcelę i choć przyszło mi to z trudem zaakceptowałem ją razem z twoim dzieckiem i o obie będę dbał więc żadna krzywda im się w moim domu nie stanie.....
-mam taką nadzieję bo Marcela czy chcesz czy nie należy do mojej rodziny, jest siostrą mojej żony i matką mojej córeczki i po waszym ślubie ty też wejdziesz do tej rodziny więc nasze relacje dla dobra wszystkich powinny być jak najlepsze mówił Ascanio....
-masz rację zaśmiał się w końcu Rodolfo, obaj mamy przecież identycznie wygladajace kobiety i musimy pilnować by nam się nie pomyliły....
-nie ma obawy już teraz każdy pozostanie przy swojej żonie zartobliwie odparł Ascanio....

Camila,która razem z Ricardem miała byc świadkiem na ślubie Marceli i Rodolfa też wybierała dla siebie kreację stosowną na tę okazję , radziła się przy tym Jimeny i plotkowały przy okazji o przyjęciu....
-wiesz widziałam jak ten Santiago się do ciebie kleił zaczęła Jimena, wstydu chłop nie ma że tak się do ciebie przyczepił ....
Camila westchnęła
-nie wiem co go napadło że tak mi się narzucał a potem miałam problemy z Ricardem bo on też to zauważyl i o mało nie doszło między nimi do bójki a to zepsułoby całe nasze przyjęcie i skończyłoby się skandalem w tak ważnym dla Ricarda i naszej rodziny dniu mówiła Camila Jimenie....
-wiem od Pauliny ciągnęła Jimena, że twój były chciałby by jego żona była taka jak ty ale takiej drugiej nigdy nie znajdzie bo ty jesteś tylko jedna zaśmiała sie Jimena.....

maxime · Wysłany: 13:36:42 31-10-10 Temat postu:

"Każda z nas jest jedna..." - powiedziała lekko zażenowana Kamila. "Drugiej tak Wspaniałej przyjaciółki jak ty, też nie ma na świecie. Gdyby nie ty być może nie żyłabym już" - dodała.
"Eee tam, a gdyby nie ty, pewnie do dziś służyłabym u tego wrednego babska i musiałabym zagrzewać łoże jej obleśnego męża..." - odparła Jimena. Zamyśliła się trochę i wyznała: "Nawet Maria złowiłam dzięki tobie. Nie zaprzeczaj, wiem, ze od początku wpadłam mu w oko, ale to ty nauczyłaś mnie, ze lepiej mężczyźnie kazać trochę pożyć w celibacie. Gdyby nie to, pewnie od razu wskoczylibyśmy do łoża.. a potem skończyłoby się jak zawsze... Nie byłabym dla niego warta więcej niż panienki z lupanaru.."
Obie się uścisnęły i ze śmiechem zaczęły wspominać dawne czasy

Maxowi perspektywa bliższej znajomości z jakaś aktoreczką niezbyt przypadła do gustu. Jego żona była święta, można by powiedzieć nawet - anioł. I miałby ją zastąpić jakąś wątpliwej reputacji komediantką

Od razu zniechęcił się do tego pomysłu i wspomnianej artystki

Kiedy tak myślał wpadła na niego kobieta o najpiękniejszym ciele, jakie w życiu widział - wysoka o bujnym biuście, cienkiej talii, długiej szyi, pięknej twarzy i burzy brązowych włosów - po prostu marzenie

Zaraz jednak się zganił na tę myśl, bo przecież ani ta, ani żadna inna nie mogłaby dorównać jego zmarłej żonie...
- "Mógłby pan trochę uważać, omal mnie pan nie stratował! Porusza się pan jak lunatyk!" - zawołała nieznajoma i odeszła.
"Bardzo ładna, ale równie impertynencka, jak piękna" - pomyślał Max

"Co za dureń. Ale wydawał się taki nieszczęśliwy" - pomyślała Adela. Zaraz się jednak zganiła w myślach: "Adelo przystopuj! Tylko się nad nim nie lituj, bo wiesz jak to się zwykle kończy. Zawsze wszyscy potem wykorzystują twoje miękkie serce".

Ricardo i Mario popijali w karczmie najlepsze, francuskie wino i rozmawiali o przyjęciu. Mario także zauważył, jak Santiago klei się do Kamili i nie krył oburzenia. W pewnej chwili Ricardo zapytał: "Jak myślisz, czy ona czasem się nie znudziła, albo czy nie żałuje, ze wybrała mnie zamiast jego?". Mario uśmiechnął się i odparł: "Spokojnie rekinie, gdyby chciała jego, byłaby dziś z nim. Miała wystarczająco okazji, kiedy ciebie nie było, a ona mogła przypuszczać, że nie żyjesz. A mimo to czekała na ciebie i wybrała ciebie. Nawet kiedy ten został wielkim panem i starał się ją osaczyć. O nią możesz być spokojny. Gorzej z nim. Albo taki głupi, albo zadufany, że myśli iż wciąż ma u niej szanse. Jeśli chcesz, pozbawię go przyrodzenia

" - uśmiechnął się szeroko Mario. "Daj spokój, tylko bez takich historii" - zaprotestował Ricardo.
"Więc przestań się przejmować, weź ze sobą butelkę tego doskonałego wina i udowodnij swojej gołąbeczce, że nie ma na świecie lepszego ogiera od ciebie. I może pozwól jej na jakiś czas odpocząć od ciąż i porodów. Niech teraz trochę poniańczy ciebie" - Mario ponownie się uśmiechnął

maxime · Wysłany: 14:32:20 31-10-10 Temat postu:

Arabella · Wysłany: 15:50:17 31-10-10 Temat postu:

Arabella · Wysłany: 18:06:06 01-11-10 Temat postu:

po zakończonym tańcu Max de Silva zaczął zagadywać Leonor wypytując ją jak długo jeszcze pozostanie na wyspie i gdy dowiedział się ,że ona i jej rodzina za kilka dni wracają do Salvatierry, gdzie jej ojciec jest dowódcą koszar to zmartwił się ,że nie będą się mieli okazji już zobaczyć....
-szkoda,że państwo tak szybko wyjeżdżają mówił Max bo chętnie pokazałbym wam całą wyspę i zapewniam, że jest co oglądać mówił spoglądając wyczekująco na młodą dziewczynę Leonor zdziwiona patrzyła na niedawno poznanego mężczyznę, który był nią najwyraźniej zainteresowany...
-no cóż każdy musi wracać do swoich obowiązków i rodziny mówiła Leonor...
-młode niezamężne panienki to chyba nie mają dużo obowiązków powiedział Max do Leonor
-różnie to bywa odparła dziewczyna, ja mam sporo obowiązków zajmując się moimi synkami odpowiedziała na to Leonor....
-jest pani mężatką zapytał zaskoczony Max ,że ta śliczna młodziutka kobieta ma aż dwójkę dzieci...
-nie, nie mam i nie miałam męża powiedziała Leonor patrząc jaki jest zmieszany słysząc jej słowa.....
-moi synkowie są dla mnie najważniejsi na świecie i bardzo ich kocham ciągnęła pomimo iż widziała konsternację na twarzy Maxa de Silvy....
on zaś nie wiedział co powiedzieć bo nie wypadało mu dalej drążyć tematu ,a nie znał przecież perypetii życiowych seniority de Valencia...
- ale ja mam pecha gryzł się Max, jak jakaś wpadnie mi w oko to okazuje się bądź frywolną aktoreczką bądź kobietą o wątpliwej reputacji z dwojgiem nieślubnych dzieci jak ta wyglądająca jak aniołek Leonor.....
teraz czym prędzej ucieknie ode mnie pomyślała Leonor bo mężczyźni nią zainteresowani zazwyczaj tak reagowali gdy dowiadywali się, że jest matką 2 nieślubnych maluchów ....
Max odprowadził ją do stolika przy którym siedziała z ojcem i macochą ,pożegnał się i odszedł....
Jimena, która z boku przyglądała się Maxowi i Leonor podeszła zaraz do niej i zapytała:
-no i co ten przyjaciel Suareza zaproponował ci spotkanie bo widziałam ,że mu się podobasz i wprost pożerał cię wzrokiem zaśmiała się ciekawska żona Maria....
-było jak zawsze powiedziała Leonor, gdy tylko wspomniałam o moich nieślubnych dzieciach uznał mnie za zepsutą kobietę i ulotnił się by nie mieć więcej ze mną do czynienia westchnęła ze smutkiem patrząc na Maxa rozmawiającego w drugim końcu sali z Rodolfem Suarezem ...
-głupiec z niego, ale jeszcze trafisz na porządnego mężczyznę, którego nie odstraszą twoje dzieci pocieszała Leonor Jimena...

Max rozmawiając z Rodolfem chciał już się pożegnać i opuścić przyjęcie weselne przyjaciela
-proszę zostań jeszcze mówił Rodolfo do Maxa, widziałem ,że byłeś wyraźnie ożywiony na widok tej młodej panny de Valencia przygadał mu szczęśliwy żonkoś....
-nawet mi nie wspominaj, myślałem, że to jakaś porządna panienka a ona nie prowadzi się dobrze skoro ma nieślubne dzieci, och jak to pozory często mylą bo byłem przekonany, że to słodkie i niewinne dziewczę bo przypomina mi moją nieskazitelną zmarłą żonę ale się pomyliłem i nie mam tu co szukać ,widać taki mój los by być samotnym westchnął Max...
Camila, która stojąc obok słyszała całą rozmowę Maxa z Rodolfem nie wytrzymała już i odezwała się:
-nie mogę pozwolić ,mówiła Donia de Salamanca by ktoś w mojej obecności obrażał Leonor de Valencia, nie zna jej pan i nie powinien pan jej osądzać i kwestionować jej uczciwości i moralności,zapewniam pana ,że to jest porządna dziewczyna i tylko zły los ,który postawił na jej drodze bandytę,który ją porwał i gwałcił zmienił na zawsze jej życie ale ona pomimo tego co wycierpiała pozostała dobrą i uczciwą kobietą i nawet swoich dzieci z tym zwyrodnialcem nie odrzuciła a przykładnie wychowuje i nie dam na nią złego słowa powiedzieć dobitnie zaakcentowała Camila patrząc na zmieszanego Maxa de Silvę....
-wybacz pani wyjąkał Max de Silva, nie wiedziałem nic o jej przeszłości i zapewne dlatego pochopnie tę pannę osądziłem mówił zawstydzony przyjaciel Rodolfa.....

Baltazar Devreaux korzystając z tego ,że Adela wdała się w długą rozmowę ze swoją przyjaciółką Marcelą podszedł do samotnie stojącej Angeli Moris
-widzę, że twojego kochasia jego braciszkowie starają się zniechęcić do ciebie mówił bo słyszał kłótnię Maria z Alvarem.....
-och nie przejmuję się tym starała się udawać, że ją to nic nie obeszło Angela , mnie też należy się w końcu dostatnie życie bo nie jestem gorsza niż taka Ursula czy siostry Lafont powiedziała z przekonaniem ....
-mam nadzieję, że nie zapomnisz o mnie szepnął jej Baltazar i czasami spędzimy namiętne chwile razem zarechotał lubieżnie spoglądając na swoją niedawną kochankę....
-jak będziesz grzeczniejszy niż ostatnio to się zastanowię ale na razie muszę udawać cnotliwą damę by doprowadzić mojego narzeczonego do ołtarza zachichotała Angela i poszła w kierunku Carmen rozmawiającej z Margaritą i Leonor...
-witaj Carmen najsłodziej jak umiała wdzięczyła się Angela do żony Juana, nie masz pojęcia jak się cieszę, że cię widzę, ty zawsze byłaś mi życzliwa i teraz gdy wkrótce wejdę do waszej rodziny to znowu będziemy się często spotykać mówiła uśmiechając się Angela ...
-witaj odpowiedziała jej Carmen, jestem jak i wszyscy inni zaskoczona tą wiadomością o twoim rychłym ślubie z moim szwagrem bo nigdy nie wspominałaś mi w Nowym Orleanie ,że znasz najstarszego z braci de Valencia wypomniała Angeli Carmen...
-nie pytałaś a ja o swoim życiu nie lubię opowiadać usprawiedliwiła się szybko Angela...
Margarita przysłuchując się tej rozmowie powiedziała do Angeli...
-musiałaś się bardzo zmienić bo zawsze mówiłaś ,że dzieci nie znosisz i uciekłaś zostawiając swoją córkę jej ojcu a z tego co przy naszym pierwszym spotkaniu rodzinnym mówił nam Alvaro to on chce założyć rodzinę i mieć dzieci więc zdziwiłam się, że to ciebie sobie wybrał na matkę swoich potomków...
Angelę zaskoczyły te słowa bo nie brała pod uwagę by jeszcze kiedykolwiek urodzić dziecko,
głupiec z tego Alvara ,dzieci mu się zachciało na starość, ale ze mną się ich nie doczeka pomyślała ze złością ale nie mogę teraz otwarcie o tym mówić postanowiła więc udawać, że zamierza uszczęśliwić przyszłego męża ....
-masz rację Margarito szczebiotała Angela zmieniłam się bardzo i zrobię wszystko by moje małżeństwo było udane i by Alvaro został tatusiem skoro tak tego pragnie...

Leonor zauważyła, że Max de Silva opuścił już przyjęcie, pewnie się już nigdy nie zobaczymy pomyślała ze smutkiem, wyglądał na porządnego człowieka i spodobał mi się bo był nie tylko przystojny ale i dobrze wychowany bo dowiedziawszy się, że mam nieślubne dzieci nie robił mi jakiś niestosownych i nieprzyzwoitych propozycji jak niektórzy ,co od razu uznają mnie za łatwą kobietę skorą do niezobowiązujących romansów....

Max de Silva gdy wrócił do swojego domu to żałował, że w ogóle podszedł na wesele przyjaciela, po reprymendzie jaką dostał od Donii de Salamanca dowiedział się szczegółów o przeszłości Leonor i choć współczuł senioricie de Valencia to nie wyobrażał sobie ,że mógłby zaakceptować kobietę , którą miał już inny mężczyzna i która ma nieślubne dzieci , nie jestem taki jak Rodolfo co wziął sobie żonę z dzieckiem innego myślał, ja chciałbym być pierwszym i jedynym mężczyzną dla mojej żony , ale wciąż miał przed oczami niewinną twarzyczkę Leonor...
co się ze mną dzieje denerwował się Max, muszę zapomnieć o tej Leonor bo to nie ma sensu bym zawracał sobie głowę kobietą z przeszłością obarczoną dziećmi ....

przyjęcie weselne Rodolfa i Marceli nadal trwało i goście dobrze się bawili
jedynie Mario po sprzeczce z bratem nie miał humoru i w rozmowie z Ricardem i Johnem nie mógł nadziwić się jak ta Angela zdołała tak szybko usidlić Alvara...
-jestem przekonany mówił Mario do przyjaciół, że tę kobietę obchodzi tylko majątek mojego brata a ten głupiec dał się złowić takiej ladacznicy ....
-pewnie masz rację przyjacielu mówił do Maria Ricardo ale to problem twojego brata i skoro nie chce słuchać dobrych rad to nic tu nie wskórasz a z bratem się niepotrzebnie poróżnisz...

Arabella · Wysłany: 12:42:41 03-11-10 Temat postu:

Camila podeszła do Angeli i zapytała jej czy nie chce spotkać się ze swoją 3-letnią córeczką Angeliką, ale Angela zdecydowanie odmówiła kontaktów z córką
-wiesz, nigdy nie chciałam mieć dzieci a byłam zmuszona urodzić Angelikę bo tam w tej amazońskiej głuszy nie mogłam usunąć ciąży nie ryzykując życiem i to ,że wam Eric powierzył córkę to jest najlepsze co mogło to dziecko spotkać mówiła do zdumionej Camii Angela...
-niech mała na zawsze zostanie z wami bo ja na matkę się nie nadaję mówiła cicho by nikt ich nie słyszał a zwłaszcza Alvaro bo nie chciała by narzeczony się do nie zniechęcił z powodu jej awersji do dzieci....

Camila zdegustowana tym co usłyszała od rudowłosej artystki odeszła do swoich przyjaciółek Jimeny i Ursuli, nie rozumiem jak kobieta może odrzucać rodzone dziecko myślała Donia de Salamanka....

w połowie przyjęcia pojawili się nagle Paulina i Santiago, Marcela zaraz podeszła do Pauliny bo w czasie gdy mieszkała w San Fernando będąc w ciąży to z Pauliną często się widywały i bardzo zaprzyjaźniły gdyż samotną Marcelę odwiedzało wówczas niewiele osób ....
Marcela chwaliła się Paulinie prezentami i opowiadała o planach na przyszłość....

Alvaro de Valencia nie czuł sie dobrze w nieznanym sobie środowisku, bracia zajmowali się swoimi żonami a on z Angelą stał sam na uboczu bo jakoś nikt nie kwapił się do rozmowy z nimi, Angela udawała zadowoloną ale też czuła się wyobcowana i widziała jak inni na nich patrzą i plotkują poza ich plecami....
-chodźmy już stąd kochanie , jakoś nudno tu i wolę przyjemniej spędzić czas z tobą w mojej sypialni powiedziała w końcu Angela do Alvara i wyszli odprowadzani wzrokiem plotkarskiego towarzystwa....

Camila z Ursulą odświeżały się i poprawiały kreację w pokoiku przygotowanym do tego celu dla zaproszonych na wesele dam i gdy Ursula już wyszła Donia de Salamanca zobaczyła w drzwiach Santiaga...
jej były narzeczony rozejrzał się na boki czy ktoś go nie widzi i wszedł tam zamykając za sobą drzwi na klucz...
Camila zaniepokoiła się widząc to co zrobił Santiago,
-otwórz natychmiast drzwi powiedziała stanowczo,ale Santiago ani myślał jej posłuchać,
-chyba nie będziesz krzyczała powiedział cicho bo wywołasz skandal i zaszkodzisz swojej i męża reputacji zaśmiał się dziwnie zbliżając się do Camili...
-jesteś pijany stwierdziła Camila czując od niego woń alkoholu ...
-no i co z tego wyszeptał chwyciwszy ją za ramiona
-zawsze chciałem cię mieć bo powinnaś być moja mruczał obcałowując broniącą się Camilę...
-Santiago błagam puść mnie prosiła przerażona kobieta, zrozum kocham tylko męża
-nieprawda wysyczał Santiago, on cię tylko dobrze zadowala w łóżku ale ja zaraz ci udowodnię, że jestem od niego o wiele lepszy i nie będziesz żałowała jak ci dogodzę dyszał przewróciwszy Camilę na dywan podciągając jej spódnicę....
-nie broń sie juz mówił,nikt sie nie dowie,że sie razem zabawiliśmy i możemy potem częściej to robić szeptał jej do ucha.....
Camila nie zamierzała sie poddać i leżąc pod Santiagiem gorączkowo rozgladała się na boki i ręką chwyciła stojącą nieopodal na podłodze pustą doniczkę i walnęła w głowę napastnika...
Santiago zemdlał od ciosu a Camila szybko zrzuciła z siebie jego cielsko i zobaczyła ,że skaleczyła głowę mężczyzny ....
-Rany Boskie, zabiłam go pomyślała, ale sprawdziła zaraz że on oddycha, ogarnęła się więc natychmiast, pozbierała resztki rozbitej donicy i wyszła poszukać Pauliny by opatrzyła swojego męża....
podeszła do żony Santiaga rozmawiającej z Marcelą i odwołała ją na bok mówiąc jej, że pijany Santiago potknął się ,upadł i uderzył w kant szafy ....
Paulina razem ze służącą Suarezów zaraz zajęła się swoim mężem a Camila poszła do Ricarda i nie odchodziła już od męża na krok....
Santiago gdy ocknął się z bólem głowy i zobaczył pochyloną nad sobą Paulinę przypomniał sobie ,że był z Camilą ....
to ona musiała mnie tak uderzyć pomyślał, głupia nie wie co straciła ....
Paulina podnosząc męża robiła mu wymówki, że przynosi jej wstyd
-wiedziałam, że nie powinniśmy tu przychodzić po tym jak się upiłeś, na nogach ledwo się trzymasz i upadłeś raniąc się mówiła do Santiaga jego żona..
obolały Santiago nie protestował już gdy Paulina wyprowadziła go z tego przyjęcia i wrócili do zajazdu bo nazajutrz mieli już wracać do domu do San Fernando gdzie czekała na nich Ofelia i ich synek Jorge....

siedząc obok swojego męża na przyjęciu Camila rozmyślała o tym co ją dziś spotkało,
o mały włos a zostałabym zgwałcona przez pijanego Santiaga, dobrze,że Ricardo nic o tym nie wie bo byłby gotów pobić a nawet zabić tego drania....
przysunęła się do Ricarda rozmawiającego z siedzącym obok niego Claudiem i przytuliła się do męża a on objął ją jedną ręką mówiąc do przyjaciela
-widzisz Claudio to wszystko co przez ostatnie lata mnie spotykało nie zakończyłoby się takim szczęśliwym finałem gdybym nie miał przy sobie kobiety, która zawsze była u mego boku i w tych dobrych i w złych momentach naszego życia, bez niej nie osiągnąłbym tego ,bez mojej żony Camili mówił patrząc z czułością na swą ukochaną.....
Claudio pokiwał głową, masz rację Camila jest wyjątkową kobietą, wielu ludziom pomogła w życiu, nigdy nie zapomnę, że to ona wykupiła mnie z niewoli a ty później pomogłeś mi w ucieczce gdy zabiłem tego łajdaka mojego ojczyma wspominał Claudio, jesteście oboje wspaniałymi ludźmi i poczytuję sobie za zaszczyt, że się przyjaźnimy bo długu wdzięczności nigdy nie uda mi się wobec was spłacić....
Olivia słuchając słów męża kiwała głową i w końcu uśmiechając się powiedziała,
-może kiedyś nawet zostaniemy rodziną bo nasz synek Carlos i wasza córeczka Karina od małego czują do siebie miętę.....

gdy przyjęcie weselne dobiegło końca i goście już wyszli państwo młodzi Marcela i Rodolfo choć trochę zmęczeni emocjonującym dniem ślubu w sypialni spędzili upojne chwile swojej nocy poślubnej a właściwie już ranka bo już prawie świtało ....

Salamankowie gdy wrócili do pałacu też nie próżnowali i kochali się namiętnie w swoim małżeńskim łożu...

Camila leżąc potem obok męża i patrząc jak zasypia dziękowała Bogu, że dane im było się spotkać i pokochać bo już nie wyobrażała sobie, że mogłaby być żoną innego, z żadnym innym nie byłabym taka szczęśliwa myślała,
dziękuję ci Boże za wszystko co mamy, za nasze zdrowe dzieci, którymi nas szczodrze obdarzyłeś i za to ,że po tylu latach wciąż się kochamy tak jak na początku naszego małżeństwa mówiła w myślach Camila ....

Arabella · Wysłany: 16:50:20 06-11-10 Temat postu:

w pokoiku w zajeździe po powrocie z wesela Mario rozmawiając z Jimeną o jego rodzinie już spokojniejszy niż na przyjęciu mówił do żony:
wiesz myślę. że Angela Moris tak usidliła mojego najstarszego brata bo on zawsze był podatny na kobiece wdzięki , to pewnie ta artystka w łóżku go przekonała by się z nią ożenił mówił Mario do żony.....
biedak będzie nosił takie poroże, że w drzwiach się nie zmieści bo na pewno będzie go zdradzać z kim popadnie zaśmiał się rubasznie sącząc kieliszek wina....
Jimena westchnęła, nie myśl już o tym kochanie , niech twój braciszek żeni się z kim chce nam nic do tego szepnęła mężowi do ucha, zajmij się lepiej swoją żonką uśmiechnęła się kokieteryjnie odsłaniając szlafroczek i swoje powabne ciało, więc znęcony tym widokiem Mario nie mógł odmówić małżonce i wkrótce tarzali się po łóżku w miłosnych uściskach

oops:

Ascanio z Manuelą przygotowując się do spania rozmawiali o wydarzeniach na weselu, Ascanio martwił się ,że jego siostra znowu dała omamić się kochankowi,
-ten Baltazar Devreaux to cwany gość mówił Ascanio do żony, jest z Adelą bo ma z niej korzyści wkręcając się za jej wstawiennictwem w wyższe sfery i żyje na jej koszt truteń jeden
-twoja siostrzyczka już dawno nie jest dzieckiem i radziła sobie przez lata z różnymi mężczyznami to i teraz ze swoim kochasiem sobie jakoś poradzi odparła Manuela ,
przynajmniej z moją bliźniaczą siostrą już nie będzie problemów mówiła dalej żona Ascania bo Marcela wyszła korzystnie za mąż i widać było na ich weselu, że oboje są szczęśliwi...
Ascanio przytulił żonę , czas pokaże jak naszym siostrom życie się ułoży mówił całując Manuelę ...
-jeśli nie jesteś za bardzo zmęczona to chciałbym jeszcze pobaraszkować trochę szeptał Manueli do ucha i delikatnie zaczął ją pieścić całując od szyi coraz niżej, ona poddawała się temu z przyjemnością oddając mu pocałunki i pieszczoty aż ich ciała się połączyły dostarczając obojgu rozkoszy

Leonor po powrocie z przyjęcia weselnego nie mogła zasnąć, nie wiem po co rodzina ciągnie mnie na te wszystkie przyjęcia wyrzucała sobie, nie mam się co łudzić ,że ktoś się na poważnie mną zainteresuje, ten przeklęty Vincent van Hoorn skutecznie zrujnował mi życie i muszę się pogodzić z tym, że zostanę już na zawsze sama z moimi synkami bo nie znajdę porządnego mężczyzny, który chciałby za żonę tak zhańbioną kobietę jak ja, a ci nieliczni co kręcą się koło mnie i udają zainteresowanie to chcieliby się tylko dorwać do majątku ,którym zarządzam w imieniu synów myślała wiercąc się na łóżku...
za ścianą słyszała odgłosy jak Mario z Jimeną się kochają i pomyślała, że to musi być bardzo przyjemnie oddawać się ukochanemu mężczyźnie, który delikatnie pieści swoją kobietę a ona krzyczy z rozkoszy a nie z bólu jak to było gdy Vincent ją zmuszał do współżycia...
chciałabym zaznać kiedyś prawdziwej przyjemności i rozkoszy z mężczyzną rozmarzyła się,
jestem przecież młodą i atrakcyjną kobietą ale jednocześnie po tym co mnie spotkało od perwersyjnego bandyty to boję się dotyku i bliskości mężczyzny martwiła się Leonor....
moja macocha Margarita miała takie same zahamowania przypomniała sobie opowieści Margartiy, która po gwałtach w Amazoni też długo nie mogła dojść do siebie ale ona spotykała na swej drodze mojego ojca Jose Marię de Valencię a ja już chyba nie mogę liczyć na podobne szczęście w moim życiu bo takiego drugiego jak mój tatuś nie ma na świecie myślała młodziutka Leonor....

Ursula w łóżku masowała plecy męża, któremu dokuczał ból kręgosłupa,
och jak dobrze jęczał John , któremu masaż przyniósł widoczną ulgę w cierpieniach ale pomimo tego nie miał już na nic więcej ochoty bo przyjęcie i tańce zmęczyły go tak bardzo ,że ku niezadowoleniu żony po chwili smacznie chrapał a Ulcia leżąc obok niego długo jeszcze nie mogła zasnąć i rozmyślała o wydarzeniach z ostatnich dni, zazdrościła Camili jej obecnej pozycji i powodzenia....
żona Ricarda pewnie teraz nie śpi a dokazuje ze swoim namiętnym mężem westchnęła , nie mówiąc o parze młodej bo ten Rodolfo już pod koniec przyjęcia rączek nie mógł utrzymać przy sobie tak kleił się do nowo poślubionej małżonki....
one teraz doznają przyjemności a ja muszę obejść się smakiem złościła się pani Foreman...
no cóż John jest o 15 lat ode mnie starszy i ta różnica z biegiem lat staje się coraz bardziej widoczna bo częściej bywa zmęczony i nie może dotrzymać mi kroku myślała...

Juan po miłosnym zbliżeniu z żoną przytulony do Carmen mówił jej ,że jest bardzo szczęśliwy iż to właśnie ona jest jego małżonką,
-wiesz jak dzisiaj patrzyłem na Angelę Moris to wprost nie mogłem uwierzyć ,że kiedyś za nią tak szalałem, teraz wydaje mi się taka frywolna że aż wulgarna w tym swoim zachowaniu, minkach i spojrzeniach ....
Carmen popatrzyła na męża i uśmiechnęła się mówiąc
-no cóż taki już jej urok ale na mężczyzn działa bo wzbudza powszechne zainteresowanie swoją osobą i wyzywającym ubiorem a nie zaprzeczysz, że ma co pokazać bo ponętna z niej nadal kobieta i nie jednemu ślinka na jej widok cieknie a mając bogate doświadczenie w alkowie potrafi pewnie zadowolić najwybredniejszego mężczyznę tak więc twój brat Alvaro w sypialni z nią się nie będzie mógł narzekać śmiejąc się szeptała Carmen do Juana .....
-Juan też roześmiał się i powiedział, żeby tylko Alvaro nie przecenił swoich sił bo jak Angela poda mu swój miłosny napój to jego serducho może nie wytrzymać i wyzionie ducha
-och jeśli tak by się stało to twój braciszek miałby przynajmniej piękną śmieć zażartowała Carmen....
-nawet tak nie mów bo nie po to wreszcie po tylu latach odnaleźliśmy się w gronie czterech ostatnich braci de Valencia by znowu się rozstawać i to na zawsze westchnął Juan....

arlekin · Wysłany: 1:55:57 07-11-10 Temat postu:

No to podziwiam was obie oraz wszytkich wcześniej udzielających się.

Jak mówiłam nie mam smykałki do przelewania myśli na papier, ale uwielbiam czytać.

Jeszcze raz, jak to się teraz mówi - DUŻY SZACUN

Arabella · Wysłany: 9:09:07 09-11-10 Temat postu:

ela0909 · Wysłany: 11:04:01 09-11-10 Temat postu:

Dzięki Suzy i Fernandowi wszystkie sceny Kamili i Ricarda mam przed oczyma jakby działy się na wizji .Losy naszych bohaterów przez Was opisane są wspaniałe . Pozdrawiam Was cieplutko.

arlekin · Wysłany: 13:27:21 09-11-10 Temat postu:

Ja też nie mam żadnych, ale to zadnych zastrzeżeń, choc muszę jeszcze bardzo dużo nadrobić. Mam sporo do przeczytania jeszcze. Ale teraz leżę chora to będe miała na to czas.

Jak już mówiłam bardzo dobra robota.

Arabella · Wysłany: 13:37:03 09-11-10 Temat postu:

Marianita_97 · Wysłany: 20:37:20 09-11-10 Temat postu:

Ooo matko ile ma już do nadrobienia

dawno nie czytałam bo mam straszne urwanie głowy

i dlatego mam nadzieje że przez długi weekend jakoś nadrobię zaległości

ela0909 · Wysłany: 9:23:55 10-11-10 Temat postu:

polecam , bo kontynuacja jest świetna .

Arabella · Wysłany: 11:09:32 10-11-10 Temat postu:

Camila siedząc z najmłodszym synkiem Andresem na kolanach z niepokojem rozmyślała gdzie podziała się jedna z guwernantek, którą ostatnio przyjęła do służby w swoim domu by uczyła jej starsze dzieci obcych języków....
Nora Klauss była cudzoziemką, którą niedawno przybyła na wyspę i właśnie u Salamanków znalazła zatrudnienie bo będąc sierotą i nie mając majątku musiała pracować na swe utrzymanie....
Donia de Salamanca nie pomyślała, że młoda i ładna guwernantka padła ofiarą porwania....
Baltazar Devreaux chcąc się wykazać przed Alvarem de Valencią wyśledził tę biedną dziewczynę i porwał ją z zamiarem sprzedania nieszczęsnej handlarzom żywym towarem,
do tej porywano wyłącznie ubogie kobiety bo one nie mogły liczyć ,że ktoś będzie miał środki i możliwości ich szukania i odnalezienia....

Baltazar i Alvaro przyglądali się przestraszonej dziewczynie,
-ładna jest ocenił Alvaro i do tego blondynka to więcej nam ci Arabowie zapłacą bo lubią takie jasnowłose i niebieskookie zaśmiał się gładząc dziewczynę po policzku...
-jesteś dziewicą zapytał Baltazar zbliżając się do trzęsącej się ze strachu kobiety...
ona pokiwała głową, i zaczęła cicho mówić
-błagam nie róbcie mi nic złego, nie mam rodziny i pieniędzy to nikt za mnie okupu nie zapłaci....
obaj mężczyźni roześmiali się głośno,
-oj nie wiesz dziewczyno ile jesteś warta bo znajdą się tacy co sporo zapłacą za to młode ciałko mówił Alvaro de Valencia.....
-chcesz być pierwszy zapytał Baltazar Alvara patrząc pożądliwie na kobietę...
-nie lubię się męczyć odparł Alvaro, ty ją rozdziewiczysz a ja po tobie z nią sobie dogodzę, tylko nie uszkodź za bardzo towaru zarechotał Alvaro.....
-Nora usłyszawszy to chciała uciec w kierunku drzwi ale Baltazar mocno ją chwycił za rękę i powlókł w stronę łóżka, potrzymaj jej ręce poprosił Alvara bo gołąbeczce się bronić zachciało wysapał Baltazar do Alvara...
Baltazar rzucił dziewczynę w poprzek łóżka mówiąc do niej,
- uspokój się mała to nie będzie bolało i musisz się do tego zacząć przyzwyczajać bo teraz tak będziesz zarabiać na swoje życie a jak dobrze nauczysz się zadowalać mężczyzn to będzie ci całkiem nieźle....
Alvaro mocno uchwycił jej ręce by leżący na kobiecie Baltazar mógł wreszcie dobrać się do niej...
-Baltazar podciągnął spódnicę dziewczyny i siłą rozchylił jej uda i po chwili poczuła w podbrzuszu rozdzierający ból,
-nieeeee krzyczała, boliiiii ale Baltazar nie przestawał jej gwałcić a gdy skończył na obolałą kobietę położył się Alvaro i pomimo jej płaczu i krzyków brutalnie ją posiadł....
-musisz nad nią popracować by dobrze nauczyła się sprawiać przyjemność mężczyznom powiedział Alvaro do Baltazara bo tam gdzie pojedzie chcą mieć doświadczone kobiety a nie takie nieposłuszne dziewczynki co nie chcą nóżek dobrowolnie rozkładać zaśmiał się klepiąc Norę po udzie .....
-ach i jeszcze jedno mam tu na wyspie przekupioną akuszerkę przyślę ją tu żeby dała naszej blondyneczce napary z ziół by nie zaciążyła jak ją będziesz uczył miłości bo z bachorem w brzuchu będzie mniej warta a moi wspólnicy przypłyną na La Marianę dopiero za 2 miesiące i trzeba jeszcze parę kobitek przygotować dla nich powiedział Alvaro do Baltazara.....
-teraz odpocznij powiedział Baltazar do spłakanej kobiety a jutro tu przyjadę na dłużej i zacznę cię uczyć przyjemności w obcowaniu dwóch ciał zarechotał patrząc na kulącą się z przerażenia Norę,
jeszcze mi za to podziękujesz i będziesz chciała jeszcze i jeszcze bo jestem doświadczonym kochankiem szepnął wychodząc Baltazar....
w domku mieszkał jednooki stary ex pirat i on też za dobrą zapłatą pilnował kobiet,które czekały tam na transport za ocean....

Ricardo gdy dowiedział się od żony o zniknięciu ich młodej guwernantki zaczął podejrzewać ,że podobnie jak inne ubogie dziewczyny została porwana bo z Mariem i Jose Marią doszli już o wniosku, że skoro znikają tylko młode, biedne kobiety to ktoś musi je porywać by je wykorzystać w wiadomym celu i postanowił wysłać szpiegów do okolicznych burdeli by sprawdzili czy nie są tam siłą przetrzymywane porwane kobiety, nie przypuszczał jeszcze,że porywane nieszczęśnice lądują w burdelach ale aż na drugim końcu świata u Arabów...

zszokowana Nora gdy wreszcie oprawcy zostawili ją samą obmyła się i zaczęła sie modlić o ratunek...
błagam cię na wszystko Boże pomóż mi jakoś wyswobodzić się z rąk tych bandziorów ,nie przeżyję gdy znajdę się w burdelu i wole juz umrzeć niż tak żyć płakała ....
gdy ochłonęła trochę zaczęła przypominać sobie co mówiono wśród pałacowej służby o porwaniach kobiet , od prawie roku nie było miesiąca by jakiejś nie uprowadzono i ślad po niej ginął i wszyscy liczyli,że nowy pan na wyspie Ricardo de Salamanca rozwikła zagadkę tych tajemniczych porwań bo żadnych śladów dotąd porywacze nie zostawili, nawet port był patrolowany i wypływające statki sprawdzane a nikomu do głowy nie przyszło, że na drugim krańcu wyspy przy urwistych skałach ukradkiem cumuje co 2 miesiące mały statek na który porwane kobiety są zabierane w daleką podróz do brzegów Afryki by dokonać żywota w arabskich burdelach czy haremach....
Norę podobnie jak inne wcześniej juz wywiezione kobiety przetrzymywano w małym kilkuizbowym domku nieopodal urwiska gdzie podpływał statek ale teraz Alvaro gdy kupił dużą rezydencję na wyspie w jej lochach zamierzał urządzić pokoiki dla porywanych kobiet bo zamierzali rozkręcic ten interes na większą skalę i wspólnicy mieli mu tu dostarczać również inne dziewczęta porywane na wybrzeżach Meksyku i gdy uzbierałoby sie kilkanaście nieszczęśnic to dopiero wtedy by je wywożono ....

Alvaro de Valencia miał ubaw gdy jego bratowe użalały sie nad nim jako poczciwym mężczyzną ,który wpadł w sidła bezwstydnej Angeli Moris...
ale one głupiutkie myślał patrząc na Jimenę,Carmen i Margaritę ,
ale niech dalej myślą ,że jestem takim dobrym ,szlachetnym człowiekiem, którego omamiła zła kobieta bo zależalo mu by nikt się nie domyślił jaki jest naprawdę ....
Angela pasowała mu bo doskonale wiedział czego się po niej może spodziewać , nie znosił słodkich niewinnych panienek i gustował w wyrafinowanych dojrzałych kochankach takich jak jego przyszła żona Angela....
ta to wie jak dogodzić mężczyźnie oczywiście jak tylko chce bo ostatnio moja ruda lisiczka coś się dąsała i musiałem siłą przypomnieć jej że już do mnie należy pomyślał Alvaro wspominając ich ostatnie zbliżenie...
udobrucham ją klejnotami uśmiechnął się sam do siebie
to zawsze kobietom poprawia humor i wyciągnął z zamkniętego kufra przepiękny diamentowy komplecik zawierający kolię,kolczyki i bransoletę .....
Angeli aż oczy się zaświeciły na widok biżuterii,więc gdy Alvaro przepraszał ją za swoje ostatnie zachowanie i ozdabiał jej smukłą szyję kolią była podekscytowana...
-te świecidełka ubierzesz jutro na nasz ślub bo to mój ślubny prezent dla ciebie ślicznotko szeptał Alvaro do ucha narzeczonej....
-może przesuniemy datę ślubu bo przecież tyle lat nie widzieliśmy się i powinniśmy bardziej się poznać zanim zostaniemy mężem i żoną nieśmiało poprosiła Angela chcąc mieć więcej czasu by zdecydować co ma dalej robić bo zrozumiała, że praktycznie Alvara nie zna i boi się go więc nawet już jej przestało zależeć na majątku i byciu stateczną mężatką żyjącą w dobrobycie u jego boku....
-nie ma mowy groźnie odpowiedział Alvaro, wszystko już przygotowane i jutro rano ksiądz nas pobłogosławi w kościele a potem już tylko śmierć nas może rozłączyć szepnął Angeli ....
Boże jak to strasznie zabrzmiało pomyślała Angela patrząc niepewnie na Alvara....
moi braciszkowie z żonkami jutro będą na naszym ślubnym przyjęciu mówił dalej Alvaro i powinni widzieć moją ukochaną żoneczkę wesołą i szczęśliwą a nie z taką skwaszoną miną jaką masz teraz mówił Angeli narzeczony....
co zrobić myslała gorączkowo Angela bo o ucieczce nie było co marzyć gdyż przezorny Alvaro przydzielił jej swojego zaufanego służącego ,który nie odstępował swojej przyszłej pani na krok....

w dzień swojego ślubu Angela była oszołomiona i jakby nie rozumiała co się wokół niej dzieje....
gdy ksiądz ogłosił ją i Alvara de Valencia mężem i żoną wybuchnęła płaczem co jej już szwagierki Margarita i Carmen uznały za łzy szczęścia gdy tymczasem panna młoda czuła się nieszczęśliwa jak nigdy, jedynie Jimenę zastanowiło dziwne zachowanie żony Alvara i rozmawiała o tym z Mariem....
-co ja zrobiłam biła się z myślami Angela siedząc przy weselnym stole na przyjęciu, teraz już nigdy się od niego nie uwolnię i nikt mi nie pomoże bo sama oddałam się w łapska tego starego Alvara .....
głupia jestem, że nie zwróciłam się o pomoc w uwolnieniu się od Alvara do Camili de Salamanca żałowała poniewczasie rudowłosa artystka i cały czas tak myśląc musiała z wymuszonym uśmiechem uprzejmie odpowiadać na gratulacje składane jej przez członków rodziny de Valencia.....
ku zaskoczeniu wszystkich a zwłaszcza Angeli na przyjęcie przyszedł też Baltazar Devreaux ze swoją kochanką Adelą Gonzales,
Adela uproszona przez Baltazara by towarzyszyć mu na ślubie jego wspólnika nie mogła zrozumieć co za interesy ich łączą bo wydawało się jej ,że Baltazarowi pracować się nie chce i woli żyć lekko i przyjemnie.....
-no i jak się czujesz jako mężatka z nutką złośliwości zapytała Adela żone Alvara de Valencii
Angela zmieszała się i nie wiedziała co odpowiedzieć, przecież jej nie powiem ,że nie tylko nie kocham ale boję się własnego męża mówiła do siebie w myślach ....
chcąc zmienić temat Angela natychmiast zadała Adeli podobne pytanie, kiedy ona ją zaprosi na swój ślub z Baltazarem, celnie tym ugodziła kochankę Baltazara bo Adela zaraz posmutniała gdyż wiedziała ,że Baltazar do ślubu z nią się nie kwapi i sama pewnie długo jeszcze nie założy sukni ślubnej,straciwszy humor Adela powiedziała Baltazarowi, że głowa ją rozbolała więc chce już opuścić to przyjęcie i ku jej zaskoczeniu Baltazar kazał ją odwieźć do zajazdu a sam powiedział ,że chce zabawić się na weselu swojego przyjaciela Alvara de Valencii....

gdy tylko Adela pojechała do zajazdu Baltazar Devreaux wsiadł na konia i popędził na drugi koniec wyspy by całą noc nauczać porwaną dzień wcześniej guwernantkę Salamanków jak ma sprawiać rozkosz mężczyznom, miał dobrą wymówkę nie wracając na noc do Adeli ,która była przekonana że jej kochanek baluje na przyjęciu a on wzmocnił się miłosnym napojem, który kiedyś wykradł Angeli gdy był jej kochankiem więc teraz niezmordowany i pełen wigoru dręczył nieszczęsną porwaną Norę zmuszając ją siłą do uległości i dogadzania mu w różnych pozycjach

Jimena na przyjęciu bacznie obserwowała swoją nową szwagierkę Angelę, no nigdy bym nie przypuszczała ,ze kiedyś będziemy rodziną myślała patrząc ma państwa młodych Alvara i Angelę...
Mario też ze zdziwieniem przyglądał się najstarszemu bratu,
bardzo się zmienił przez te lata gdy się nie widzieliśmy rozmyślał Mario i nie wygląda mi na to by nie poradził sobie z tą artystką i może to ja się pomyliłem chcąc go odwieść od tego małżeństwa bo może oni będą razem szczęśliwi westchnął Mario patrząc jak Alvaro przytula żonę....
na przyjęciu rozmawiano między innymi o ostatnim zniknięciu guwernantki pracującej u Salamanków...
-to straszne co się stało mówiła Jimena do siedzących obok niej kobiet, przypomniało mi się jak sama wiele lat temu zostałam porwana i sprzedana w niewolę i teraz znowu jacyś bandyci polują na niewinne ofiary i być może też robią z nich niewolnice.....
podszedł do nich Alvaro i słysząc co mówi jego bratowa Jimena roześmiał się i powiedział
-nie powinniśmy sobie wyobrażać Bóg wie czego o tych zniknięciach kobiet, one pewnie po prostu miały dość dotychczasowego życia i wyjechały stąd by znaleźć swe szczęście gdzie indziej mówił z przekonaniem do słuchających go żon braci....
Jimena natychmiast zaprotestowała,
-ja nie wierzę by ta młoda 20-letnia Nora guwernantka Salamanków tak bez słowa opuściła ich dom i dzieciaki ,które za nią przepadały a ona sama też je uwielbiała,
poznałam ją gdy odwiedzałam Camilę i wiem co mówię zaperzyła się Jimena patrząc na szwagra....
-no to może panienka się zakochała i uciekła z amantem ciągnął Alvaro by przekonać rozmówczynie, że nie powinny wietrzyć w tym nic podejrzanego....
-nie wydaje mi się bo ta Nora to bardzo nieśmiała panna i zalotników nie miała bo dopiero co opuściła klasztor w którym się wychowała i była bardzo bogobojna, dlatego Camila de Salamanca bez wahania jej powierzyła nauczanie swoich dzieci mówiła Jimena do Alvara....
-no cóż nie mówmy już o rzeczach, na które nie mamy wpływu powiedział w końcu Alvaro do kobiet i odszedł....
Margarita patrząc za odchodzącym szwagrem powiedziała,
-to bardzo szlachetny człowiek skoro dał szanse na uczciwe i dostatnie życie Angeli,o której wiele osób ma jak najgorsze zdanie bo przez lata nie prowadziła się dobrze,
- to prawda wtórowała jej żona Juana Carmen, myślę ,że Alvaro jest dobrym człowiekiem i nikomu nic złego by nie zrobił bo poczciwość ma wypisaną na twarzy i oby tylko jego żona Angela nie wykorzystywała jego dobroci by go skrzywdzić...