Telenowele

BlueSky · Wysłany: 20:04:19 05-08-14 Temat postu:

Colin wrócił

Boże jak ja za nim tęskniłam. Nawet ostatnio myślałam o tym, że jego uczucie do Marie to raczej obsesja a nie miłość.
I tak myślę, że jego serce powinna zdobyć jakaś normalna dziewczyna - a nie żaden wamp. I chyba nadal nie chcę aby był z Marie.

Dudziak · Wysłany: 21:01:17 28-08-14 Temat postu:

dubel

Dudziak · Wysłany: 21:02:17 28-08-14 Temat postu:

Niedawno wpadł mi do głowy pewien pomysł i przez długi czas o nim myślałam, aż w końcu postanowiłam, że jeszcze raz spróbuję coś stworzyć

Prologue
Rok 2010

Kilka głębokich wdechów. Tak, już dobrze. Spokojnie. Siedzisz w cudownej, białej limuzynie, masz na sobie idealną suknię ślubną, fryzura doskonale podkreśla rysy twarzy, a makijaż eksponuje duże, ciemne oczy, w których to Marc się zakochał.

Myśli kłębiły się w jej głowie. Im była bliżej kościoła i ukochanego, tym ręce mocniej jej drżały.

Limuzyna się zatrzymała przed wejściem do świątyni. Drzwi otworzył jej ojciec, który z trudem usiłował stłumić wzruszenie. Wziął ją pod rękę i poprowadził do ołtarza w rytm muzyki granej na organach. Stał tam. W białym garniturze. Patrzył na nią, jednak czuła, że coś jest nie tak. Gdy stanęła przed nim, nie dostrzegła radości w jego oczach.

-Marc! Co ty wyprawiasz?! Zaczekaj, Marc!

To jeszcze nie koniec, Marc.

Obiecuję ci to.

Anna. · Wysłany: 21:08:10 28-08-14 Temat postu:

Natalia (dobrze pamiętam imię?) genialny pomysł i czekam na jego realizację. Mam nadzieje, że wpadniesz też do mnie. Link mam w podpisie

Dudziak · Wysłany: 21:11:07 28-08-14 Temat postu:

Stokrotka* · Wysłany: 21:22:52 28-08-14 Temat postu:

Też uważam, że genialny pomysł. Prolog jest naprawdę fantastyczny. Tylko czekać aż zdecydujesz się wstawić na forum

Trochę głupi tak po twoim fantastycznym pomyśle i jeszcze lepszym prologu, ale mi też do głowy wpadł taki pomysł

a że krążył w niej dłużej to postanowiłam spisać

The Crazy Life of Melanie Starr

Wstęp

Melanie Starr to roztrzepana młoda kobieta, wiecznie bujająca w obłokach, przez co wielokrotnie wpakowała się w nie lada tarapaty. Ale również dzięki swojemu czarującemu urokowi i pomysłowości wychodziła z nich bez szwanku. Dzięki jednej ze swoich katastrof znalazła pracę. Stała się projektantką, chociaż ja sama uważa nigdy nie umiała rysować. Ma za to miliony pomysł, które gdy tylko wpadną jej do głowy zapisuję na kartkach, paragonach czy innych świstkach papieru, a nawet i na swoich ubraniach. Nie pamięta jednak o tym, żeby jeszcze raz je przeczytać, zwykle giną w czeluściach jej torebek (ewentualnie przy praniu).
Meli nie jest człowiekiem asertywnym, a więc gdy jej przyjaciółka składa jej propozycję wyjazdu na zjazd rodzinny, zgadza się z małymi oporami. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie musiała tam jechać jako oficjalna dziewczyna brata Grace - Dylana. Dylan stanowi przeciwieństwo Mel - zawsze poważny, stonowany, ma swoją firmę i asystentkę, ma doskonałą pamięć i o niczym nigdy nie zapomina. I chociaż Meli uparcie twierdzi, że nie jest wstanie wytrzymać z nim w jednym pomieszczeniu, jedzie z rodzeństwem do domu ich rodziców jako jego dziewczyna. Problem w tym, że charakter Meli jest nie do pogodzenia z charakterem Dylana, a może jednak jest?!

Prolog

- Nie - powiedziała stanowczo, przybierając poważny wyraz twarzy, chcąc choć trochę wyglądać groźnie i chociaż o tym nie wiedziała, wyglądała bardziej karykaturalne niż strasznie, a raczej nie o ten efekt jej chodziło - Grace nie dam Ci się na to namówić - dodała, ale pomimo jest słów, ton był już słabszy i z tej właśnie okazji zamierzała skorzystać jej rozmówczyni.
- Mel, proszę Cię - powiedziała proszącym tonem z nutą błagania. Kucała przy fotelu na którym siedziała Melanie, opierając dłonie na podłokietnikach i niemal osaczając przyjaciółkę - Przecież wiesz jak nie lubię tych rodzinnych zjazdów, Dylan zresztą też. Może nie będzie na początku zachwycony, ale w końcu się przekona, bo dzięki temu te panny na wydaniu dadzą mu spokój. Mel ?!
- Nie ma mowy - odparła, wstając żywo z fotela i uciekając spod błagalnego wzroku przyjaciółki i jej gorących przekonań, które już teraz zdąży stopić mroźny chłód jej pierwszej odmowy.
- Ale Meli, przecież ja też jadę, nie będziesz tam sama, dotrzymamy sobie nawzajem towarzystwa. A dzięki Tobie będę mogła utrzeć tym niewyżytym harpiom nosa, a Dylan będzie miał święty spokój i na pewno Ci za to podziękuję.
- Grace, przecież my jesteśmy jak ogień i woda, jak ziemia i niebo jak kot i pies, jak ... jak ser i szynka, tego się nie da pogodzić - odparła, już chyba bardziej przekonując samą siebie niż przyjaciółkę - Pogryziemy się tam jak wściekłe psy albo jeszcze gorzej. My w pokoju nie możemy ze sobą wytrzymać 2 minut,a co dopiero takiego wyjazdu. Nie - odpowiedziała, kręcąc przecząco głową, na tyle mało zdecydowanie, że przyjaciółka nadal drążyła.
- Słuchaj Mel, Dylan nigdy się nie kwapi na te spotkania, ale matka wie jak nim zręcznie pokierować, żeby jak co roku się na nie zjawił. Rzecz w tym, że on chce mieć spokój, za to matka widzi w tym szansę na wyswatanie go z jakąś córką swojej przyjaciółki, znajomej czy jakąś daleką kuzynką. Słowem on chce mieć wszystko gdzieś, a ona przysyła mu kolejne panienki.Ale... - zrobiła znaczącą pauzę, wpatrując się w dziewczynę i widząc jej poważne wahanie, starając się jak najlepiej skorzystać z okazji, która się jej właśnie nadarzyła - jeżeli tym się tam z nim zjawisz, jako jego dziewczyna - kontynuowała w tonie zachęty - piranie dadzą sobie spokój, matka będzie zadowolona, a Dylan będzie mógł robić co mu dusza podpowie. Za to ja i ty, będziemy się świetnie bawić.
- Teresa mnie nie puści - odparła, starając się jeszcze zaprzeczyć faktu, że znowu została pokonana i namówiona na coś czego wcale nie chciała robić, trzymając się kurczowo ostatniej deski ratunku, chociaż te słowa brzmiały jakby co najmniej wywiesiła białą flagę, ogłaszając swoją kapitulację.
- Oczywiście, że tak - odparła pełnym radości i zwycięstwa tonem, chwytając Melanie za ramiona i serwując jej jeden ze swoich królewskich uśmiechów - Masz kilka zaległych urlopów. Nie martw się ja z nią pogadam - dodała na końcu, ochoczo przytulając przyjaciółkę.
Jednak w głowie Melanie zaświeciła się wielka czerwona lampka, że zdecydowanie już powinna zacząć się martwić. Intuicja podpowiadała jej, że to będzie jedna z najgorszych katastrof jaka się jej w życiu przydarzy - a warto wspomnieć, że miała już ich kilka. A jedna była gorsza od drugiej.

- Chyba sobie ze mnie kpisz, Grace - odparł nauczycielskim tonem, którym zwracał się do niej wielokrotnie. Nie zamierzał brać w tej maskaradzie żadnego czynnego udziału i jeżeli to do niego - a nie do Melanie, która powinna była to zrobić - należy wbicie tego do głowy swojej mało rozgarniętej siostrzyce, to tak zrobi.
- Tylko mi nie mów, że zamierzasz tak samo oponować jak Mel, bo naprawdę drugi raz tego samego powtarzać mi się nie chce - odpowiedziała zrezygnowana
- Ależ nie będziesz musiała - sprostował miłym głosem, wywołując uśmiech na jej twarz - Bo nie zamierzam w tym brać udziału - dodał zimno, powodując u niej jęk rozczarowania.
- Tak?! I co cały czas potem będziesz mi marudził, że znowu któraś Cię napastowała?! - odparowała mu po chwili, przyjmując inną strategię i mając nadzieję, że ta zadziała - I mylisz się, że wywołasz u mnie jakiekolwiek poczucie winy, gdy któraś znowu będzie chciała Cię "porwać". Nie licz na mnie wtedy - spojrzał na nią zaskoczony. Wiedziała jak go podjeść, ale tym razem się nie da. [i]Melanie Starr to dziewczyna, która nie zna żadnych granic i miałaby jeszcze udawać moją dziewczyną. Po moim trupie - przemknęło mu przez myśl, gdy Grace wpatrywała się w niego z lekko triumfującym uśmiechem na ustach.
- W takim razie będę musiał poradzić sobie sam - odparł, tym razem ją wprawiając w zdumienie, zasiadł za mahoniowym biurkiem, obserwując emocje grające na jej twarzy: poprzez szok, wściekłość i stanowcze postanowienie przekonania go co do swoich racji.
- Jak chcesz - rzuciła obojętnie, a wychodząc ostentacyjnie trzasnęła drzwiami.

BlackFalcon · Wysłany: 21:48:05 28-08-14 Temat postu:

Dudziak - Wracasz do pisania?

.

Stokrotuś

- O. Kolejne ciekawe opowiadanko do czytania

.

Dudziak · Wysłany: 21:51:42 28-08-14 Temat postu:

Stokrotko, dziękuję bardzo za miłe słowa

Twój pomysł jest bardzo interesujący

Już się nie mogę doczekać starć Mel i Dylana

Bo jak wiadomo, kto się czubi ten się lubi

Więc czekam na 1 odcinek

Swoją drogą, nazwisko Starr nieciekawie się kojarzy

BlackFalcon, na razie wracam z tym opowiadaniem, ale zobaczę na jak długo

Maggie · Wysłany: 22:10:58 28-08-14 Temat postu:

Stokrotka - zapowiada się świetnie! Świetna obsada, świetna fabuła, świetny prolog - w ogóle wszystko świetne - nic dodać, nic ująć

Uwielbiam takie roztrzepane kobitki, a w duecie z poważnym i twardo stąpającym po ziemi facetem może być baaardzo ciekawie

Anna. · Wysłany: 9:22:10 29-08-14 Temat postu:

Stokrotka - Jak tylko wstawisz na pewno będę czytała, ponieważ mnie zaciekawiłaś.

madoka · Wysłany: 11:05:21 29-08-14 Temat postu:

Dudziak · Wysłany: 14:36:54 29-08-14 Temat postu:

Kenaya · Wysłany: 1:02:48 30-08-14 Temat postu:

Pamiętacie Serinę i Ray'a z Gry w miłość?

Żadne z nich nigdy nie chciało się wiązać na stałe. Kiedy los dał im szanse na miłość, niewiele brakowało, a oboje by ją zmarnowali. Dzisiaj Serina i Ray tworzą szczęśliwy związek i mają wspólne plany na przyszłość. Wydawać by się mogło, że po tym co przeszli, nic nie jest w stanie ich rozdzielić. Los jednak po raz kolejny płata im figla, a ich życie wywraca się do góry nogami. Pewnego dnia w drzwiach staje kobieta, z którą ponad rok temu Ray spędził jedną jedyną upojną noc. Jak się okazuje miała ona swoje konsekwencje, a spokój Seriny i Ray’a burzy wiadomość, że Collins został ojcem. Choć początkowo Serina stara się wspierać Ray’a w nowej i dość trudnej dla niego sytuacji, ją samą zaczyna wszystko w końcu przerastać. O ile dziecko jest w stanie zaakceptować, o tyle życie w trójkącie z byłą kochanką Ray’a staje się nie do zniesienia. Jakby tego było mało w życiu Seriny pojawia się kolejny mężczyzna, od którego otrzymuje wsparcie w ciężkich chwilach. Czy związek Ray’a i Seriny przetrzyma taką próbę?

Eillen · Wysłany: 8:52:23 30-08-14 Temat postu:

Madziu! Kocham Cię!!! Wstawiaj to choćby zaraz

Wiesz, że uwielbiam ich razem i każde z osobna i z całą pewnością to jedna z najbardziej chemicznych par jakie mamy tu na forum

Kenaya · Wysłany: 11:27:15 30-08-14 Temat postu:

dziękuję Aguś :* Chodzi za mną ten pomysł od bardzo dawna, ale będzie musiał niestety trochę poczekać

Przynajmniej do momentu, aż skończę HD, jak na razie kiepsko idzie mi pisanie, bo całą wenę pochłania NMD

W takiej sytuacji wstawienie kolejnego dzieła wiązałoby się raczej w duuuuużym przestojem