Telenowele

Kenaya · Wysłany: 0:06:50 19-01-15 Temat postu:

Aguś ja mogę powiedzieć to samo, więc zero dyskusji w ogóle

Szczerą prawdę piszę i nie widzę powodu bym nie miała Ci powiedzieć otwarcie co myślę

Eillen · Wysłany: 0:17:25 19-01-15 Temat postu:

Przecież wiem, Madziu :*
A jeśli to miałoby się pojawić kiedykolwiek na forum, to uczciwie uprzedzam, że musicie się w cierpliwość uzbroić chyba, że nagle mnie coś pierd..zielnie w łeb, jakaś pomroczność jasna albo inny czort ;P

Kenaya · Wysłany: 0:20:06 19-01-15 Temat postu:

To bardzo mnie cieszy, że wiesz i tak trzymaj :*
Jeśli trzeba poczekamy, ale to z kolei ja Cię uczciwie uprzedzam, że Ci tego nie odpuszczę

Eillen · Wysłany: 0:25:12 19-01-15 Temat postu:

Może to i lepiej? Bo czasem jednak przydaje się kopniak w dupsko na popęd

Kenaya · Wysłany: 0:38:05 19-01-15 Temat postu:

Masz jak w banku

Służę wsparciem w każdej postaci

Eillen · Wysłany: 1:02:07 19-01-15 Temat postu:

Zapamiętam i nie omieszkam wykorzystać

Kenaya · Wysłany: 1:16:23 19-01-15 Temat postu:

No ja myślę

Sunshine · Wysłany: 21:22:26 25-01-15 Temat postu:

Nie wstawiam, ale miałam pomysł na prolog, więc go dorzucam do pomysłu

Stokrotka* · Wysłany: 22:02:43 03-05-15 Temat postu:

A ja muszę wyrzucić te pomysły z głowy

Not in that order

Hana po krótkim związku zachodzi w ciążę. Pomimo jednak usilnych starań nie może skontaktować się z ojcem dziecka, który zaraz po ich rozstaniu wyjechał z kraju. Do jej natury nie leży jednak załamywanie rąk i płacz po kątach. Decyduję się sama wychować dziecko. Ma pracę, wspierają ją rodzice i przyjaciele. Jednak pewnego dnia w kawiarni spotyka Daniela i nie jest w stanie ukryć przed nim faktu, że zostanie ojcem. On z początku nieufny, w krótkim czasie postanawia, że chce być częścią życia dziecka. Wspólnie dochodzą do wniosku, że na czas ciąży zamieszkają razem. I tak Daniel wprowadza się do mieszkania Hany, wprowadzając trochę ładu w jej wiecznie ogarniętym chaosem życiu. Czy jednak tak dwa różne charaktery da się połączyć?

Prolog
Decydując się na samotne macierzyństwo wcale nie zdawała sobie sprawy z tego co robi. Choć może słowo „zdecydowała” jest nieodpowiedni w tym momencie. Stało się i musiała z tym jakoś żyć. Brzuch zaczynał odstawać i nawet niemiłe staruszki w komunikacji miejskiej spoglądały na nią ze współczuciem, gdy nikt nie okazał chęci ustąpienia jej miejsca. Do tego ledwo mogła spać, bo żadna pozycja na łóżku nie była do tego odpowiednia. Doliczając do tego wszystkiego jej liczne zachcianki i fakt, że nie bardzo się ograniczała, powodował, że mogła wyobrażać siebie po ciąży jako wielkiego wieloryba, który nie będzie chodził, a jedynie toczył. Pchnęła oszklone drzwi kawiarni, a do jej nozdrzy dotarł intensywny zapach ziarenek kawy. W tym momencie oddałaby wszystko, by choć tylko umoczyć usta w świeżo zaparzonej kawie. Usiadła miękko przy jednym ze stolików, rzucając przeszkadzającą jej torbę na pobliskie siedzenie. Chwilę później pełna uroku i wdzięku wkroczyła Celia. Pocałowała ją w policzek i z radosnym uśmiechem na ustach, zajęła wolny fotel naprzeciwko niej.
- Boże, ależ jestem dzisiaj w niedoczasie – zaszczebiotała wesoło, jednym skinieniem dłoni wzywając do stolika kelnera – Latte proszę
- A ja herbatę z sokiem malinowym i szarlotkę – dodała Hanna, uśmiechając się do młodego mężczyzny ciepło, znowu nie potrafiąc powstrzymać swoich chęci przed zjedzeniem czegoś słodkiego.
- Opowiadaj. Jak się czujesz, jak tam mały, rodzice już Cię odwiedzili? Masz jakiejś plany na wieczór?
Pytania jak zawsze niemal z prędkością światła wydostawały się z ust Celii, a ona mało zwracała uwagę czy aby ktokolwiek do kogo się kieruję może je spamiętać.
- Mama oczywiście chciała już przyjeżdżać, ale jakimś cudem udało mi się ją odwieźć od tego pomysłu. Raczej nie skończyłoby się to dobrze dla mnie i dziecka – dodała z ironią, uśmiechając się do przyjaciółki konspiracyjnie.
- A masz może jakieś plany na wieczór? Miałam się spotkać z dziewczynami i jestem niemal pewna, że ucieszą się na Twój widok – powiedziała wesoło, chwytając wąską szklankę z kawą, która dosłownie sekundę temu wylądowała na ich stoliku. Hanna chwyciła talerzyk z ciastem i od razu ugryzła kęs, chcąc zapchać sobie usta, by pomyśleć nad odpowiedzią. Uwielbiała Celie. I wzajemnie. Jednak nie wyobrażała sobie siebie tańczącej w klubie do jakiejś kretyńskiej muzyki. Po pierwsze była w ciąży, po drugie nigdy specjalnie nie przepadła za takimi miejscu, nie wspominając o sławnych koleżankach Celii.
- Chyba jednak czeka mnie kolejny nudny wieczór przed telewizorem – odpowiedziała lekko się uśmiechając, co Celia jak zwykle skwitowała swoim kpiącym wzrokiem.

- Będę uciekać – powiedziała, gdy zdołała złapać oddech, po swoim wielkim monologu na temat przystojnego blondyna, którego poznała niedawno na siłowni, na którą chodzi niemal codziennie. A przypominając o tym dobija jedynie Hanne
- Jasne. Zadzwoń jutro, miałam się wybrać na zakupy, bo wszystkie ciuchy w szafie są już jakoś przyciasne – dodała ze śmiechem, choć zdecydowanie wolała nie przyznawać się do tego, że niedługo ledwo zmieści się w swoje ulubione dżinsy.
- Masz to jak w banku – odparła roziskrzonym wzrokiem, całując ją w policzek i zakładając okulary przeciwsłoneczne i niemal tanecznym krokiem wychodząc z kawiarni.
Hanna sięgnęła po torebkę, dopijając już zimną herbatę. Wstała, grzebiąc w torebce starając znaleźć swój telefon, obawiając się, że matka zdążyła zadzwonić do niej już z 200 razy, zostawić ze 100 wiadomości na poczcie głosowej i wysłać koło 90 smsów z pytaniami gdzie ona się podziewa, czemu nie odbiera jak do niej dzwonią i czemu do cholery się nie odzywa. Zanim się jednak zorientowała wpadła na właśnie wchodzącego mężczyznę. Chciała przeprosić, jednak słowa ugrzęzły w jej ustach. Spojrzała się prosto w jego niebieskie oczy. Jego wzrok zlustrował jej sylwetkę, a następnie jego chmurne spojrzenie spoczęło na niej.

Cunado te sonreis

Zwątpienie. Brak zaufania. Wiara. Ale nie w nią. Gdy zaprowadził ją do zakrystii, nie spodziewała się tego co usłyszy. Stanęła przed nim, wesoła i uśmiechnięta, sądząc, że chcę ją pocałować jeszcze przed rozpoczęciem ceremonii. Dodać otuchy. Powiedzieć, że to jest ich przeznaczenie. Ale myliła się. Rzucił jej w twarz, że go zdradziła. A następnie udawała, że nic się nie stało. Że go oszukała, zakpiła z niego, a teraz jeszcze chciała zostać jego żoną. Roztrzęsionym głosem, starała się mu powiedzieć, że to wszystko kłamstwo i że nie wie skąd to wytrzasnął. Ale on nie chciał jej słuchać. Nie uwierzył jej. Mężczyzna, którego uważała za tego jedynego. Mężczyznę, którego miała dzisiaj poślubić. I wtedy coś w niej pękło. Jak ktoś kto stanowi dla Ciebie niemal cały świat, może rzucać Ci w twarz takie rzeczy. To bolało. Cholernie bolało. A najbardziej to, że on już i tak ją ocenił. Zanim do niej przyszedł, już wiedział, że go zdradziła. Pamiętała jakby to było wczoraj, jak wierzchem dłoni otarła mokre od łez policzki, jeszcze bardziej rozmazując makijaż. Patrzył na nią z pogardą. Widziała to w jego oczach, że nie ważne co powie, ten ślub się dzisiaj nie odbędzie. Nie odbędzie się nigdy. Poszła, więc prosto do ludzi zgromadzonych w Kościele. I wykrzyczała, że pan młody uznał, że nie ożeni się z taką dziwką jak ona. Taką, która organizuję sobie w wieczór panieński orgie, a potem oszukuję go w żywe oczy. A po tak palącym wystąpieniu, chwyciła warstwy tiulu, które plątały się jej pod nogami, w obie ręce i ruszyła wściekle główną nawą Kościoła, w połowie zrywając irytujący ją welon i rzucając go na ziemie. Nie pamiętała co zrobiła potem. Wiedziała, że się upiła. Nic ponadto. A potem tak po prostu wyjechała.

BlueSky · Wysłany: 21:32:16 05-05-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 17:49:21 13-05-15 Temat postu:

Po trzech latach związku, Hector informuję Ellę, że nie widzi dla nich przyszłości, ponieważ tylko wzajemnie się ograniczają, a on potrzebuje wolności. Dziewczyna jest zdruzgotana, ale nie zamierza się poddać w walce o swój związek. Podczas pijackiej nocy z przyjaciółką wpadają na pomysł, by wzbudzić w mężczyźnie zazdrość... używając o tego brata Belindy - Raimunda. O ile na początku Raimundo uważa pomysł za szaleństwo, o tyle widząc desperację Elli zgadza się jej pomóc. Jednak nie wszystko idzie tak jakby tego chcieli....

Ella - Angelique Boyer
Hector - Brandon Peniche
Belinda - Melissa Barrera
Raimundo - Alberto Guerra

madoka · Wysłany: 18:15:04 13-05-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 18:21:35 13-05-15 Temat postu:

Aktualnie w nowej telenoweli ma romans ze swoją szwagierką

Iskry się sypią! A ze mną

No właśnie to^

Stokrotka* · Wysłany: 19:19:21 13-05-15 Temat postu:

Sunshine · Wysłany: 19:41:25 13-05-15 Temat postu:

Zobaczę... na razie jestem na fali, Alberto jako Romulo wymiata!