Telenowele

moniadip91 · Wysłany: 22:46:44 07-12-16 Temat postu:

Czy tylko mnie się tak wydaje, czy to już czas na nowy odcinek

?

Kenaya · Wysłany: 19:48:26 08-12-16 Temat postu:

Nie tylko Tobie, Monia, ale wychodzi na to, że i u mnie i Agi zaczęła się przedświąteczna gorączka

Tak na dobrą sprawę właściwie dopiero dzisiaj udało mi się usiąść na dłuższy moment przy laptopie, ale czy to, coś z tego będzie to nie pojęcia nie mam bladego. Tutaj rozdział może wstawię jeszcze dzisiaj

Kenaya · Wysłany: 21:02:43 20-12-16 Temat postu:

______________________________________________

______

capo

1

prodotti freschi

2

______

1

szefie

2

świeże produkty

moniadip91 · Wysłany: 22:45:06 27-12-16 Temat postu:

Jupi, jest i nowy odcinek

Byłam zaskoczona nie mniej niż Dylan z postawy Liama. Kto by się spodziewał, że potrafi w cywilizowany sposób rozmawiać z synem. Może jednak nie jest taki zły? Ciekawe jak dalej się to wszystko potoczy. Czekam na ciąg dalszy

Kenaya · Wysłany: 18:19:46 28-12-16 Temat postu:

No jest, a i tak później niż obiecałam. To wszystko przez to, że ostatnie dni to był jakiś kosmos i człowiek nie wiedział na jakim świecie żyje, a przynajmniej ja

Mam nadzieję, że teraz obejdzie się bez takich turbulencji i rozdziały będą bardziej systematycznie, nie tylko tutaj zresztą

Odnosząc się do Twojego komentarza, to pozwolisz, że jednak nie skomentuję, ciszę się natomiast, że udaje mi się jeszcze czasem zaskoczyć

Dzięki, Monia, że wciąż jesteś i wykazujesz się taką cierpliwością :*

moniadip91 · Wysłany: 12:20:07 29-12-16 Temat postu:

Doskonale Cię rozumiem, przedświąteczny okres to była jakaś masakra

i mam nadzieję, że teraz już będzie trochę spokojniej

a treningu cierpliwości nigdy za wiele

Kenaya · Wysłany: 18:21:53 15-01-17 Temat postu:

______________________________________________

______

mission impossible

______

moniadip91 · Wysłany: 21:42:08 25-01-17 Temat postu:

Nie wiem, jak to się stało,że jeszcze tego nie skomentowałam, hm..
No cóż, odcinek trochę smutny. Ciężko pogodzić się z taką sytuacją, gdy ktoś bliski choruje i nie ma już doń żadnego ratunku. Żal Nellie, która jest naprawdę dobrą kobieta. Może jest jeszcze jakaś szansa na cud?
Jedyny pozytyw, to poprawiajace się relacje Michaela i Tess. Mam nadzieję, że w końcu będą szczęśliwi pomimo tej rozłąki i tego, jak się oddalili.

Kenaya · Wysłany: 22:14:31 25-01-17 Temat postu:

Ważne, że jesteś teraz, Moniś, i dziękuję śliczne za komentarz

Faktycznie rozdział taki trochę w nostalgicznym klimacie wyszedł, ale nie wszystko musi być u chłopaków beztroskie, nie? No

Michael i Tess... cóż, z nimi to nigdy nic nie wiadomo

A resztę twojego komentarza pozostawię bez komentarza

moniadip91 · Wysłany: 22:31:59 27-02-17 Temat postu:

Nie za długa ta przerwa w odcinkach, hm

?

Kenaya · Wysłany: 23:25:24 27-02-17 Temat postu:

Ha! Dobre pytanie

Jeśli mi się uda, to może jutro bym coś wstawiła. Wytrzymasz?

Kenaya · Wysłany: 23:02:50 28-02-17 Temat postu:

______________________________________________

______

Wyprostował się na krześle i chcąc nieco złagodzić ból w plecach, powoli ściągnął łopatki, a potem chwycił się dłonią za kark i rozmasował zdrętwiałe mięśnie. Był już potwornie zmęczony, całe jego ciało od dobrej chwili zaczynało się już buntować przeciwko przebywaniu wciąż w jednej, niezmienne pozycji, pomijając nawet to, że jego umysł już dawno powiedział STOP, nie chcąc nawet spróbować wpoić kolejnej, choć najmniejszej dawki wiedzy. Siedział nad tymi wszystkim książkami ponad pół dnia, a w tej chwili miał nieodparte wrażenie, że to, czego zdołał się przez ten czas nauczyć, momentalnie wyparowało mu z mózgu, pozostawiając w głowie cholerną czarną dziurę i pustkę, jakiej nie czuł jeszcze nigdy dotąd.
______- Daj już spokój na dziś, Ray – usłyszał za plecami cichy, melodyjny głos i chwilę później poczuł drobne dłonie na szerokich ramionach. – Nie próbuj przeskoczyć sam siebie, skarbie – dodała, starając się delikatnie rozmasować mu mięśnie, a kiedy bez słowa odchylił się na oparcie i z zamkniętymi oczami rozkoszował się dotykiem jej czułych palców, jakby za ich pomocą usiłowała zabrać z niego cały ten ciężar, spontanicznie pocałowała go w czubek głowy.
______- Jutro mam ostatni egzamin, który chyba po raz pierwszy w życiu obleję – zaśmiał się i opierając głowę o jej brzuch, opuszkami palców czule pogładził delikatną skórę jej przedramienia.
______- Denerwujesz się, to normalne, ale jestem pewna, że jesteś świetnie obkuty i wszystko masz w małym palcu. Nie myśl nad tym tyle – poprosiła cicho i obejmując go ramionami za szyję, musnęła pokryty zarostem policzek miękkimi wargami, a kiedy się uśmiechnął, ukazując jej oczom swój atut w postaci dołeczka w policzku, przesunęła po tym uroczym wgłębieniu czubkiem nosa.
______- Nie chciałbym cię zawieść, Lisa – wyznał w końcu przez ściśnięte gardło i wbijając wzrok w rozłożone przed nim na blacie stołu książki, sięgnął po jej dłoń, splatając z nią kolejno wszystkie place. – Ani ciebie, ani naszej córki – dodał, kciukiem powoli przesuwając po zdobiącym palec serdeczny jej lewej dłoni pierścionku zaręczynowym.
______- Nigdy mnie nie zawiedziesz, głuptasie – upomniała go łagodnie, a potem przesunęła się i usiadła mu na kolanach, niestrudzenie wpatrując się w jego oczy, błyszczącymi miłością niebieskimi tęczówkami. – Jestem z ciebie dumna, Ray – wyszeptała, ujmując jego policzek w swoją dłoń. – Nie każdy facet potrafi robić dwa kierunki studiów jednocześnie, pracować na etacie, zająć się swoją ciężarną dziewczyną, a potem, gdy w końcu dziecko przyszło na świat poświęcić mu każdą wolną chwilę, których nie miałeś zbyt wiele. Nigdy niczego nie zaniedbałeś, troszczysz się o nas, a ja zawsze mogłam na ciebie liczyć, więc w jaki sposób kiedykolwiek miałbyś mnie zawieść?
______- A jeśli nie zaliczę tego egzaminu? – odpowiedział pytaniem, skupiając wzrok na swojej dłoni, którą głaskał jej nagie udo, jakby w ten sposób chciał uspokoić samego siebie i zagłuszyć własne obawy nieustannie piętrzące mu się w głowie.
______- Świat się nie zawali – zapewniła i wsunąwszy mu palec wskazujący pod brodę, zmusiła by popatrzył jej prosto w oczy, którymi przez nieskończenie długą chwilę w milczeniu sondowała jego twarz. – Oczywiście, że wolałabym, żebyś bez żadnych turbulencji zdał ten ostatni test, ale głównie ze względu na ciebie, bo wiem ile cię kosztuje rozdzieranie się pomiędzy wszystkie obowiązki – powiedziała i uśmiechając się ciepło, pogładziła kciukiem jego kość policzkową. – Jeśli teraz się nie uda, masz jeszcze drugą szansę.
______Rayan przymknął ciężkie od zmęczenia powieki i instynktownie nachylił twarz ku jej dłoni, przelotnie całując przegub, a gdy ponownie spojrzał jej w oczy, nie widział w nich nic prócz własnego odbicia i całej tej gamy uczuć, jakimi bezustannie zasypywała go każdego dnia. Przez wszystkie te lata zastanawiał się, czym sobie zasłużył na takie szczęście i nie był pewien, czy kiedykolwiek zdoła odwzajemnić jej się tym samym, choć przecież kochał ją najmocniej na świecie.
______- Kocham cię, Ray i to się nigdy nie zmieni – wyznała i wplatając szczupłe palce w jego włosy, pocałowała go delikatnie i niespiesznie, jakby w ten właśnie sposób usiłowała przekonać go, że jej słowa to najszczersza prawda i nie ma powodu by jej nie wierzył.
______Palmer powoli przesunął szerokie dłonie z jej bioder na plecy i ciaśniej przyciągając jej drobne ciało do swojego, zuchwale pogłębił pocałunek, wdzierając się w słodkie wnętrze jej ust językiem. Połaskotał koniuszkiem jej górną wargę, a kiedy jęknęła cicho w jego usta, niespokojnie poruszając się na jego kolanach, uśmiechnął się do siebie w duchu i ponownie odszukał jej język, skutecznie pozbawiając ich oboje tchu.
______Dopiero, gdy ciszę w mieszkaniu wypełnił donośny niemowlęcy płacz, zdołali się od siebie oderwać, łapczywie chwytając przy tym powietrze do płuc.
______- Zoe ma rewelacyjne wyczucie czasu – zaśmiał się Ray i zaglądając Lisie głęboko w oczy, założył jej pasmo włosów za ucho.
______- Całkiem jak jej tatuś – odparła z rozbawieniem i mrugnęła do niego, gdy uniósł pytająco ciemną brew. – Pójdę do niej, a ty kończ już tą naukę, bo narzeczona czeka na ciebie w łóżku – wyszeptała w jego usta i nim zdążył zareagować musnęła jego wargi własnymi i podniosła się z jego kolan.
______- Lisa… - zawołał jeszcze nim opuściła salon, a kiedy odwróciła się do niego przez ramię, dodał: – Kocham cię …

______

moniadip91 · Wysłany: 1:02:03 01-03-17 Temat postu:

Dałam radę

A odcinek genialny

uwielbiam Zoe, ta mała jest przecudna

ma to zdecydowanie po tatusiu

Myślę, że posłanie Raya na studia to nie taki zły pomysł. Miałby na pewno lepsze perspektywy na przyszłość.
No i ciekawa sytuacja wyniknęła na koniec

Charlie pracująca u Dylana -zapowiada się interesująco

Kenaya · Wysłany: 22:06:15 02-03-17 Temat postu:

Super

O Zoe sama lubię pisać, więc jeśli jej postać faktycznie mi wyszła to mogę się tylko z tego powodu cieszyć i mieć nadzieję, że to się nigdy nie zmieni

W gruncie rzeczy Ray robił dwa kierunki i tylko jeden ma ukończony, o czym wspominał podczas którejś rozmowy z Jade, co nie zmienia faktu, że gdyby wrócił na studia, jego życie mogłoby się zmienić, ale zobaczymy, co z tego wyjdzie

A końcówka... no, cóż - pozwolisz, że dla dobra sprawy, tę kwestię pozostawię na razie bez komentarza

Dziękuję, że wciąż masz ochotę do mnie zaglądać :*

moniadip91 · Wysłany: 15:42:18 24-05-17 Temat postu:

Tak się zastanawiam, co się stało, że to aż taki przestój z odcinkami

? Dwa miesiące ponad, to trochę długo, nie

?