Telenowele

Anna. · Wysłany: 14:21:29 11-12-11 Temat postu:

Gabriela

Wiem synku... I wciąż mam do siebie o to żal... Byłam głupia i bez serca porzucając Cię... Wybacz mi to....

Pogładziła Go po policzku.

Widzisz... Jestem tu ja i Twoja siostra....

------------

Carlos

twoje życzenie jest dla mnie rozkazem

Skłonił się ze śmiechem i udał do kuchni.

----------

Rose

Dowiedziała się, że jej brat - Ricardo, umiera. Mimo iż Go nie znała doskonale to pojechała do szpitala i weszła do jego sali gdzie była już Daniela i Gabriela.

Ricardo... Nie umieraj... Bracie....

Rainbowpunch · Wysłany: 14:25:42 11-12-11 Temat postu:

Ricardo

I tak umrę... więc to nie ma znaczenia...

Wyznał cicho, gdy pojawiła się kolejna z sióstr.

Jak dobrze jest w obliczu śmierci... mieć przy sobie... rodzinę... bliskich...

Mówił, gdy jego głos cichł.

Daniela... w moim imieniu... przeproś Veronicę i Andreę... wiem, że to puste słowa, ale... przeproś... w szczególności Veronicę... za bardzo ją skrzywdziłem.

*****

Marcela

Jesteś kochany, Carlos!!

Krzyknęła za nim uradowana.

Nawet nie wiesz jak bardzo kiszki mi marsza grają!

Denisse · Wysłany: 14:32:39 11-12-11 Temat postu:

Daniela

Dobrze...przeproszę...ale Ty na prawdę nie umrzesz...nie możesz...

Łkała cicho ściskając jego rękę

---------------------------------

Andrea

Podeszła do Veroniki która stała przy drzwiach do wejścia do sali i spojrzała do środka przez małe okienko czując w sercu ukłucie z powodu tego co spotkało Ridardo

Anna. · Wysłany: 14:33:42 11-12-11 Temat postu:

Gabriela

Synku....

Ucałowała jego dłoń. Nie miała siły nic powiedzieć.

Kocham Cię.... Jesteś taki jak ojciec.... Jesteś do niego podobny...

-----------

Rose

Podeszła do łóżka brata i delikatnie się do Niego uśmiechnęła.

Nie mów tak.... Ty nie umrzesz... Będziesz nadal żył i będziesz z nami...

-----------

Carlos

Wiem wiem... Bo aż tu je słyszę !

Odkrzyknął ze śmiechem i zaczął przygotowywać spaghetti.

------------

Daniel

Podał Sumaji kopertę z wynikami badań

Rainbowpunch · Wysłany: 14:40:12 11-12-11 Temat postu:

Veronica

Objęła lekko siostrę.

Mimo wszystko jest mi przykro...

Wyznała szeptem.

*****

Ricardo

Dziękuję za wszystko... dziękuję za smak prawdziwej rodziny... przynajmniej na ostatnie 5 minut...

Powiedział, a jego głos coraz bardziej gasł.

Kocham was...

Wyznał matce i siostrom, a po chwili akcja serca została zatrzymana i lekarze wbiegli robiąc masaż serca, ale niestety było już za późno gdyż Ricardo zmarł.

*****

Marcela

Aż tak?! Jej, jaki wstyd!

Roześmiała się głośno.

W takim razie musisz coś z tym szybko zrobić nim umrę z głodu!

Anna. · Wysłany: 14:42:53 11-12-11 Temat postu:

Gabriela

Nie ! Synku !

Krzyknęła, po czym zaczęła płakać z okropnego żalu. Objęła obie córki.

-------------

Rose

Nie !... Boże... Dlaczego ?

Mimo wszystko rozpłakała się. Wtuliła się w płaczącą matkę.

--------------

Carlos

Mówisz i masz

Zasmiał się, po czym po kilkunastu minutach przyniósł spaghetti z dużą ilością sera, do tego caly dzbanek soku.

Denisse · Wysłany: 14:44:11 11-12-11 Temat postu:

Daniela

Nie to nie prawda...on nie mógł umrzeć...musicie coś zrobić...

Mówiła do lekarzy nie mogąc uwierzyć w to, że jej brat nie żyje

-----------------------------

Andrea

Przytuliła się do Veroniki i uroniła kilka łez

On wiele dla mnie znaczył mimo wszystko i nigdy nie chciałam by tak skończył

Rainbowpunch · Wysłany: 14:50:34 11-12-11 Temat postu:

Lekarz

Bardzo mi przykro. Już nic nie możemy zrobić. Naprawdę proszę o opuszczenie sali...

Powiedział.

*****

Veronica

Również miała łzy w oczach i zrobiło jej się przykro.

Miejmy nadzieję, że jego grzechy zostaną mu wybaczone.

Powiedziała cicho.

Szkoda, że dopiero pod koniec swojego życia zrozumiał swoje błędy.

******

Marcela

Mmm, mniam....

Powiedziała i oblizała usta, po czym zabrała się za jedzenie.

Nie wierzę, sam to przygotowałeś?! Przecież to jest pyszne!

Anna. · Wysłany: 14:52:18 11-12-11 Temat postu:

Gabriela

Mój syn.... Mój Ricardito....

Cały czas płakała.

Daniela... Chodź... Córeczko...

Pogładziła Danielę po głowie i razem z nią i Rose po woli wyszły z sali

-----------------

Carlos

Sam ! Bez niczyjej pomocy !

Uśmiechnął się

Wiesz... Zwiedzało się świat to i wie sie to i owo...

Denisse · Wysłany: 14:55:32 11-12-11 Temat postu:

Daniela

Była jeszcze mimo wszystko osłabiona dlatego z nadmiaru emocji zemdlała a lekarze położyli ją do nowej sali podłączając jej kroplówkę

----------------------------

Andrea

Poszła do kaplicy pomodlić się za Ricardo

ps

bd wieczorem

Anna. · Wysłany: 14:57:53 11-12-11 Temat postu:

Gabriela

Usiadła na korytarzu na krzesle i cały czas płakała. Tak samo Rose.

P.S Ewelinko a mnie raczej wieczorem już nie będzie

Rainbowpunch · Wysłany: 15:03:29 11-12-11 Temat postu:

Veronica

Po wszystkim wróciła do sali, gdzie leżał Pablo i pogładziła go po dłoni.

Kochanie... teraz wszystko nam się ułoży, zobaczysz. Musisz tylko dojść do zdrowia...

Szepnęła do niego.

*****

Marcela

No tak, wkońcu u mnie w domu troli ani żadnych krasnoludków nie ma.

Zażartowała, zajadając ze smakiem.

A ty nie jesteś głodny??

*****

Diego

Spał po tabletkach nasennych, a gdy się przebudził poszedł do Danieli do sali, przy okazji załatwiając przez telefon sprawy pogrzebu matki.

PS Ok pa

:*
Dziewczyny - za tydzień będziemy już koniec robić. Więc zrobimy tak w niedzielę popołudniu, żebyśmy wszystkie były

Anna. · Wysłany: 15:05:00 11-12-11 Temat postu:

Carlos

No nie ma nie ma

Zasmiał się

Nie nie jestem głodny... Ty jedz... Musisz nabrać sił...

P.S Już w następnym tygodniu koniec robimy ? Ok ok... No

Denisse · Wysłany: 15:36:24 11-12-11 Temat postu:

Daniela

Spała po środkach nasennych

-----------------------------------

Pablo

Przebudził się słysząc głos Vero

Veronika...gdzie Ricardo ?

Anna. · Wysłany: 17:06:00 11-12-11 Temat postu:

Rose

W końcu się uspokoiła i poprosiła przechodząca pielęgniarkę o jakieś proszki na uspokojenie dla matki, po czym zadzwoniła do Juana by przyjechał do szpitala.

-----------

Gabriela

Zażyła proszki, ale mimo to nie przestawała płakać. Poszła do szpitalnej kapliczki pomodlić się za swojego syna.

Boże... Dlaczego mi Go teraz odebrałeś ? Teraz kiedy mogło być wszystko dobrze... Oczyść jego duszę i daj mu spoczywać w pokoju... Mimo wszystko to moje dziecko...

-------------

Daniel

No i co jest z tymi wynikami ?

Spytał, obejmując w pasie żonę.