Telenowele

Maite Peroni · Wysłany: 22:42:15 23-02-09 Temat postu: Dwa serca, Dwa światy

Tytuł: Dwa serca, Dwa światy
Gatunek:Telenowela/Romans
Miejsce akcji: Nowy York
Ilość odcinków: 10
Rok produkcji: 2009

"Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma."

Do hotelu gdzie pracuje wychowywana w sierocińcu Gaby przybywa gość. Nie taki zwykły gość. Nie dość jeszcze, że przystojny playboy to w dodatku książę. Gaby zmuszona jest do spełniania wszystkich życzeń swych gości nawet do tych najgłupszych. Macocha księcia mocno daje jej w kość, a Jego Wysokość Książę składa Gaby niemoralną propozycję. I jak tu się nie zgodzić, nie popaść w obłęd i nie zakochać? Historia Kopciuszka, który nie chciał nim być, a mimo tego został?

Dziesięcioodcinkowa historia o miłości, walce i przetrwaniu.

Występują:
Anahi
Alfonso Herrera

Hope · Wysłany: 22:52:31 23-02-09 Temat postu:

już mi się podoba

uwielbiam historie w stylu "Kopciuszka"

co do aktorów to bardzo lubie Los A, chociaż mam innych ulubieńców, ale jak wiadomo najważniejsza jest fabuła i treść.

to na pewno będzie wspaniała telka

czekam na pierwszy odcinek :]

PS. ja nie wiem jak Ty na to znajdujesz czas i w ogóle, tyle telek

podziwiam Cię

julcia · Wysłany: 22:53:40 23-02-09 Temat postu:

matko jak ja kocham twoje historie o miłości

Andzia2 · Wysłany: 23:17:36 23-02-09 Temat postu:

czytam !!!

A&A w głównych rolach !!
na pewno będę czytać

xD
czekam na 1 odc

Megan · Wysłany: 23:27:26 23-02-09 Temat postu:

Ciebie Maite to należy ozłocić normalnie, czytam ;]

Marz · Wysłany: 23:28:40 23-02-09 Temat postu:

Czytam

Kolejna produkcja, że ty masz na to czas dziewczyno ;]

Maite Peroni · Wysłany: 10:41:46 24-02-09 Temat postu:

Sama nie wiem skąd biorę tyle czasu, ale gdy mnie tylko najdzie jakiś pomysł, wena to zaczynam pisać i przestać nie mogę.

agunia69 · Wysłany: 10:45:24 24-02-09 Temat postu:

Twoja nowa produkcja - super.
Czekam na I odcinek ale dlaczego będzie ich tylko 10?

Maite Peroni · Wysłany: 10:56:21 24-02-09 Temat postu:

Bo to taka mała produkcja, ale za to odcinki będą strasznie długie i będą pojawiały się często

agunia69 · Wysłany: 11:00:18 24-02-09 Temat postu:

Aha. No to dobrze, że odcinki będą długie.
A kiedy pojawi się Capitulo 1??

Maite Peroni · Wysłany: 11:03:03 24-02-09 Temat postu:

Dzisiaj wstawię prolog, a odcinek jutro

agunia69 · Wysłany: 12:16:21 24-02-09 Temat postu:

Andzia2 · Wysłany: 12:53:01 24-02-09 Temat postu:

tez czekam

VANESSA* · Wysłany: 13:56:44 24-02-09 Temat postu:

super się zapowiada na pewno będę czytała

Maite Peroni · Wysłany: 14:55:20 24-02-09 Temat postu:

Prolog

Dwadzieścia pięć lat wcześniej

– Ostrożnie. A teraz powoli schodź na dół. – Siostra Gladys ze struchlałym sercem próbowała nakłonić małą blondyneczkę do zejścia z wysokiej drabinki.
Gaby zawsze musiała coś zmajstrować. Od chwili, kiedy ją i jej siostrzyczki znaleziono podrzucone w kościele sąsiadującym z sierocińcem Barrie, dla wszystkich było jasne, że ten dzieciak jest nieustraszony.
Siostra Gladys pamiętała o tym, wyprowadzając Gaby, jej siostry i kilkoro pozostałych dzieci na plac zabaw. Jednakże... dzień był taki piękny, a dzieci już tyle czasu tkwiły w domu z powodu padającego nieustannie od kilku tygodni deszczu.
Teraz żałowała pochopnej decyzji. Virginia Porter, dyrektorka sierocińca, zawsze przestrzegała zasady, żeby podczas zabaw na powietrzu na pięcioro wychowanków przypadała jedna dorosła osoba.
Ale dzieci tak bardzo chciały wyjść na dwór! Siostra Gladys uznała, że nic się nie stanie, jeżeli zabierze je na kilka minut... Była o tym absolutnie przeświadczona, dopóki mały Dudley nie upadł i nie zranił się w kostkę. Wtedy odwróciła się od dziewczynek zaledwie na jedną minutkę, a w tym czasie psotna Gaby zdążyła się wspiąć na sam szczyt metalowej konstrukcji. Pod drabinkami stały jej siostry.
– Powoli, krok po kroku – upominała siostra Gladys, wchodząc na pierwszy szczebel. Sama miała lęk wysokości, więc chyba trudno byłoby znaleźć kogoś, kto mniej od niej nadawałby się do tego zadania. Niestety, w tej chwili była jedyną dorosłą osobą na placyku. Nie mogła odejść nawet po to, żeby zawołać kogoś do pomocy. Była zdana wyłącznie na siebie.
Gaby chichotała, w ogóle nie okazując niepokoju. Złociste włoski otaczały jej główkę jak aureola, chociaż dziewczynka nie zawsze zachowywała się jak aniołek – No chodź, kochanie. – Gladys wyciągnęła do niej drżącą rękę. Na szczęście mała zaczęła posłusznie schodzić. – Grzeczna dziewczynka. Bardzo grzeczna.
– Gab! – rozległ się cienki głosik należący do Rose, znacznie ostrożniejszej, miedzianowłosej siostrzyczki Gaby. – Chodź na dół, Gab.
– Psecies idę. – Gaby śmiało stawiała stopy na metalowych szczebelkach.
– Uważaj – poradziła Laurel, druga siostra Gaby, ale zaraz jej uwagę przyciągnął przelatujący motyl. – Mytolek!
Dzięki Bogu! – myślała siostra Gladys, kiedy Gaby znalazła się w końcu bezpieczna na ziemi. Im mniej świadków, tym lepiej. Gdyby Virginia się dowiedziała, byłaby...
– Mam nadzieję, że to będzie dla ciebie nauczką – usłyszała surowy głos. Kiedy się odwróciła, zobaczyła gniewną twarz Virginii. – Właśnie dlatego dzieci muszą wychodzić na dwór pod odpowiednim nadzorem.
– Wiem. Ale dzień jest taki piękny.
– Za to mógł się okropnie skończyć. – Virginia podniosła jasnowłosą dziewczynkę i czule ją uścisnęła. – Wiesz przecież, że ta mała zawsze musi coś zbroić – ciągnęła, uśmiechając się do małej. – Rozpiera cię energia, dziecino. I z pewnością jesteś aż nadto niezależna – dodała z westchnieniem.
Gaby odbiegła, gdy tylko znalazła się na ziemi.
– To dobre dziecko – zaprotestowała siostra Gladys. – Jest takim słodkim maleństwem.
Virginia uniosła brwi.
– To prawda, ale jest również bardzo uparta. Kiedy coś chce osiągnąć, nie powstrzymają jej żadne zapory. – Kręcąc głową, patrzyła na dziewczynkę. – Niesamowite, zawsze potrafi postawić na swoim. Muszę przyznać, że właściwie podziwiam ją za to. Oby tylko któregoś dnia nie wpadła przez to w tarapaty.