Telenowele

Justyśka · Wysłany: 13:04:56 27-02-10 Temat postu:

oo już pierwszy cinek;DD
boskoo;d
podoba mi się;PP
czekam na następnego cinka;PP

Ayleen · Wysłany: 13:20:59 27-02-10 Temat postu:

Fajny odcinek pierwszy! ; ) Poznajemy kilku bohaterów, chociaż ja jestem niezmiernie ciekawa roli Michael'a;D
Pierwsze spotkanie Oscara i Paoli nie było udane. Kobieta szybko uciekła nie wiedząc dlaczego. ;P A Blanca .. wydaje się miłą dziewczyną. Czekam na new! ; )

Jowitka001 · Wysłany: 13:35:07 27-02-10 Temat postu:

Cześć! To ja jestem kwik!
Ja nie będę komentować doc bo moje zdanie znasz

Na pewno masz 2 wierne czytelniczki
Czekam na kolejne rozdziały!

Ps. Za Michaela i Gato masz u mnie wielkiego +

Eillen · Wysłany: 0:10:41 28-02-10 Temat postu:

Ayleen · Wysłany: 0:32:01 28-02-10 Temat postu:

Dwa odcinki świetne! ; ) Bardzo mi sie podobały.
W końcu poznaliśmy jeszcze tych dwóch bohaterów. Już polubiłam Sergia. ;P Fajny facet z niego.

A Gin.. hm, chłopak ma też charakterek, tak jest arogancki i pewny siebie.

Ale ma do tego humorek. ;P Czekam na new! ; )

Justyśka · Wysłany: 12:30:37 28-02-10 Temat postu:

ooo 2 cinki;DD
łoooo ostry trener sie Gilberto zdenerwował;DD haha
a Sergio racja fajniuśku jest;D
czekam na newsa

Eillen · Wysłany: 13:51:57 28-02-10 Temat postu:

cieszę się, że Wam się podoba ^^
wieczorem kolejny odcineczek (a może 2?

), a potem to nie wiem kiedy, bo w tygodniu po pracy nie zawsze chce mi się siadać do kompa

Edit: Tak jak obiecałam, kolejna część

Stwierdziłam, że nie będę na siłę przedłużać i wstawiać po jednym odcinku - wstawiam dwa, w których jeszcze nic nadzwyczajnego się nie dzieje i obiecuję, że w kolejnych odcinkach akcja jest już bardziej wartka

Eillen · Wysłany: 21:32:17 28-02-10 Temat postu:

Odcinek 4 - Nie ma jak piątkowe wieczory…

Daniela i jego żony Blanca nie znała w ogóle. Widziała tylko, że to przyjaciel ojca jeszcze z czasów szkolnych. Nie miała najmniejszej ochoty na tą kolację, ale nie chciała robić ojcu przykrości. Przyzwyczaiła się już, że od czasu rozwodu, często pełniła rolę jego osoby towarzyszącej. Poza tym uznała, że przed rozmową o jej przystąpieniu do drużyny cheerleaderek, musi nazbierać jak najwięcej plusów i być wzorowa córką. Zresztą i tak nie miała lepszego pomysłu na spędzenie tego piątkowego wieczoru. Ostatecznie wolała iść z ojcem na kolację do jego znajomych, niż spędzić ten czas w zaciszu własnego pokoju nad jakąś książką.
- Gotowa? – spytał ojciec, gdy stanęli przed drzwiami. Skinęła głową. Nacisnął dzwonek. Zamarł, gdy drzwi otworzyła nieznajoma z hali. Ona też wydała się zaskoczona. Wpatrywała się w jego twarz. Była bardzo wyrazista, a zaciśnięte szczęki zdradzały silny charakter. Stwierdziła, że nos, który na początku wydawał się jej ogromny, doskonale psuje do reszty twarzy. Nie mogła oderwać od niego oczu. Przełknęła ślinę i wykrztusiła „Witam”, otwierając szerzej drzwi.
- Dobry wieczór – odpowiedział Oscar nieco zaskoczony tym spotkaniem. Paoli bardzo spodobał się jej głęboki tembr jego głosu – To moja córka, Blanca.
Nim zdążyła odpowiedzieć, zjawił się Daniel. Mężczyźni uścisnęli się serdecznie.
- Domyślam się, że to twoja latorośl – mówił Daniel, spoglądając na Blancę – Jak ten czas leci – westchnął – Pamiętam, jakim była słodkim niemowlakiem.
- No niestety, teraz już taka słodka nie jest – zażartował Oscar.
- Tato – wycedziła Blanca przez zęby – Zachowuj się.
- Ines! – krzyknął Daniel – Goście już przyszli!
- Już idę kochanie… – usłyszeli w odpowiedzi, a po chwili w salonie pojawiła się młoda, ciemnowłosa piękność.
- To moja żona – powiedział Daniel z dumą – Ines Chavarilla – Oscar wręczył jej bukiet kwiatów, który do tej pory kurczowo ściskał w dłoni. Jednocześnie poczuł ulgę. Kiedy drzwi otworzyła mu Paola był zły, że jego najlepszy kumpel zwinął mu sprzed nosa taką kobietę. W czasach szkolnych zawsze podobały im się te same dziewczyny, ale zawsze też własną przyjaźń cenili bardziej niż jakąkolwiek kobietę – A to nasza przyjaciółka, Paola Mendez – uścisnął jej dłoń.
- Przepraszam, Daniel nie wspominał, że mieszka z dwiema tak uroczymi kobietami. Gdybym wiedział i dla pani przyniósłbym kwiaty.
- Nie szkodzi – uśmiechnęła się – Powiedzmy, że po dzisiejszym jesteśmy kwita.
Oscar przez resztę wieczoru wpatrywał się w Paolę i na każdym kroku prawił jej komplementy. Była piękna. W dodatku nigdy nie słyszał równie serdecznego i zdrowego śmiechu. Nie wiedział już, czy to on uwodzi ją, czy ona jego. Myśl o jej ponętnych, zmysłowych ustach przyprawiała go szybsze bicie serca. Wiele już przeszedł i w życiu nie spodziewał się, że jeszcze kiedykolwiek spojrzy na jakąś kobietę i poczuje się tak, jakby ktoś kopnął go w brzuch.

Sergio i Gilberto, niemal jak w każdy piątek, wylądowali w pobliskiej dyskotece. Sergio był wolny, a Gilberto nie ograniczał się jedynie do Victorii. Lubił towarzystwo kobiet – miał w sobie mnóstwo czaru i z łatwością uwodził dziewczęta, i te młodsze, i te starsze. Sergio był w tym samym wieku, ale pod wieloma względami wydawał się dojrzalszy od swojego przyjaciela. Wiele razy usiłował przemówić mu do rozumu, wytłumaczyć, że nie należy kobiet traktować przedmiotowo, ale Giba nie słuchał. Powtarzał, że one same tego chcą, a skoro tak, to dlaczego on miałby tego nie wykorzystać.
- Witam panowie – do ich stolika podeszła blondynka, w czarnej błyszczącej mini, krótkim topie odsłaniającym plecy i wysokich kozakach. Obaj dobrze ją znali. W szkolnym klubie grała w piłkę nożną i całkiem nieźle jej to wychodziło. Nie rozumiała dlaczego oni nie kochali piłki nożnej, jak każdy normalny Brazylijczyk.
- Cześć Lola. Co nowego w lidze? – zagadnął Giba.
- Chcesz gadać o sporcie? – spytała zrezygnowana, nachylając się nad nim tak, że piersiami otarła się o jego ramię. Chwyciła go za brodę i zmusiła, by spojrzał na nią, po czym wpiła się jego wargi – Wyjdziemy? – spytała odrywając się od jego ust. Giba spojrzał na kumpla.
- Idź – odburknął mu Sergio, dopijając drinka – Ja i tak miałem już stąd wychodzić.
Sergio opuścił lokal i udał się na plażę. Nie pochwalał wyskoków swojego przyjaciela, ale tym razem jego myśli zaprzątała „mała Torres”. Musiał przyznać, że jak na swój wiek, była niczego sobie. Wiedział jednak, że to nie jest dziewczyna dla niego i powinna trzymać się od nich jak najdalej. Bał się, że Giba, w akcie zemsty na trenerze, postanowi ją uwieść. Był w tym dobry, a po dzisiejszym treningu, wściekły na trenera, gotów był zrobić wszystko, by się na nim zemścić. Jego młoda, bogu ducha winna córka, mogłaby się okazać wspaniałym narzędziem zemsty. Sergio był pewien, że Gilberto nie omieszka rozważyć tej opcji.

Odcinek 5. Powrót do przeszłości cz. 1.

Blanca znudzona była przysłuchiwaniem się pogaduszkom dorosłych. Wyczekała moment, kiedy ojciec wyszedł na taras zapalić i dołączyła do niego.
- Znowu palisz? – spytała przytulając głowę do jego ramienia.
- Każdy ma jakieś nałogi – uśmiechnął się niewyraźnie. Wiedziała, że coś go trapi. Odkąd do towarzystwa dołączył „wujek” Andre, ojciec przestał być sobą. Przykleił na twarz wyćwiczony, sztuczny uśmiech, odpowiadał półsłówkami. Zdziwiło ją to nieco, bo z czasów pobytu we Włoszech pamiętała, że jej ojciec i Andre bardzo się lubili. Pracowali razem, a po pracy często robili „męskie wypady”.
- Powiesz mi o co chodzi?
- O nic, jestem zmęczony – skłamał, choć doskonale wiedział, że przed jego córką nic się nie ukryje. Dobrze go znała. Czasem miał wrażenie, że czyta mu w myślach, zupełnie jak jej matka. Spojrzał jej w oczy, w oczy, w których zawsze widział swoją Isabell, westchnął. – To bardzo stara historia – szepnął, widząc wyczekujące spojrzenie córki – Myślałem, że już dawno się z nią uporałem, ale życie potrafi płatać figle… – urwał. Zaciągnął się i po chwili wypuścił z ust smużkę dymu. Zmrużył oczy i utkwił wzrok w jakimś niewiadomym punkcie. Z córką łączyły go relacje bardziej przyjacielskie niż rodzicielskie. Wiedział, że może powiedzieć jej wszystko, a ona na wszystko znajdzie radę, jak kiedyś jej matka. Nie chciał jednak obarczać jej swoją przeszłością. Objął ją ramieniem i mocno przytulił do siebie.
- Tato… – szepnęła Blanca – Pójdę się przejść na plażę, dobrze?
- Co się stało? Źle się poczułaś? – zaniepokoił się Oscar.
- Nie po prostu chcę się przejść, jesteśmy tu już prawie dwa tygodnie, a jeszcze nie byłam na plaży.
- Ok, ale załóż coś na siebie, bo zrobiło się już chłodno i weź mój telefon.
Blanca radośnie cmoknęła ojca w policzek.
- Jesteś najwspanialszym ojcem na świecie, wiesz? – i nie czekając na odpowiedź, pobiegła w stronę plaży. Oscar patrzył jak jej sylwetka znika mu z oczu. Tak bardzo przypominała swoją matkę…

Szła wzdłuż brzegu upajając się zapachem wieczornej bryzy. Nie wiedziała, co ojciec miał na myśli, mówiąc o jakiejś starej historii, ale nie zamierzała drążyć tematu. Wiedziała, że gdy zechce, powie jej o wszystkim. Uwielbiała w nim to, że traktował ją jak kumpla. Nie chodzili wprawdzie razem do pubów, ale ojciec radził się jej w wielu kwestiach, zwłaszcza tych, dotyczących kobiet. Jednak gdy trzeba było, przywdziewał maskę surowego tatuśka. Był wtedy twardy, zasadniczy i nieustępliwy. Kiedy starał się być ojcem stawał się po prostu nie do wytrzymania. Wiedziała, że gdy oznajmi, że chce być cheerleaderką, będzie miała do czynienia z ojcem, a nie z przyjacielem. A może z jednym i z drugim? Ktoś na pewno dopnie swego – albo on, albo ona. Miała nadzieję, że tym razem, to ona będzie górą. Teraz jednak postanowiła nie zaprzątać sobie tym głowy. Delektowała się szumem fal, zapachem słonej wody… Przypomniało jej się, kiedy ostatni raz była na plaży.

Słońce powoli znikało za horyzontem, zostawiając za sobą purpurowe smugi na niebie. Szli wtuleni w siebie. Słowa były zbędne, już dawno powiedzieli sobie wszystko, teraz chcieli nacieszyć się sobą. Usiedli na ciepłym jeszcze piasku. Wiele razy obserwowali razem zachód słońca, ale ten wydał im się szczególny. Chłopak wtulił twarz w długie, miękkie włosy swojej towarzyszki.
- Ti Amo… - wyszeptał jej do ucha po włosku, tak, jak to lubiła. Spojrzała mu w oczy, była gotowa na wszystko. On z kolei bił się z myślami. Wyciągnął dłoń i pogładził ją delikatnie po policzku. Przysunęła się odrobinę bliżej. Przyciągnął ją jeszcze bardziej do siebie, objął dłonią za szyję i zatopił twarz w jej włosach. Wiedział, że poddała się już całkowicie jego woli. Niepewnie jednak musnął wargami jej usta, jakby zadał pytanie i czekał na odpowiedź. Kiedy odwzajemniła pocałunek, zauważył, że rozpina bluzkę i zrozumiał, że nie ma już odwrotu, że jeśli teraz się wycofa, zrani ją boleśnie. Do tej pory traktował dziewczyny jak zabawki i gdyby na miejscu Angie była jakakolwiek inna kobieta, nie wahałby się ani chwili. Angie była inna, otworzyła mu oczy na wiele spraw, akceptowała go takim, jakim był.
Poddał się. Pomógł jej, najpierw nieco niezdarnie, potem z rosnącym pożądaniem pozbyć się bluzki. Przez chwilę wpatrywał się z zachwytem w krągłe, okryte koronkowym biustonoszem, piersi. Objęła go dłońmi za szyję, i przylgnęła do niego całym ciałem. Zdumiał się, gdy jego biodra znalazły się między jej udami, a jej język wdarł się do jego ust. Do tej pory to on zawsze wychodził z inicjatywą. Spodobała mu się jednak ta zamiana ról. Wsunęła chłodne dłonie pod jego t-shirt, by po chwili rzucić go gdzieś za siebie. Spojrzała mu w oczy, oparła dłonie na jego wspaniałym torsie, zmuszając go, by położył się na wznak. Nachyliła się nad nim, całowała zapamiętale każdy skrawek jego ciała, a on z każdym pocałunkiem coraz mocniej zaciskał dłonie na jej udach i pośladkach. Po chwili ich usta znów stopiły się w namiętnym pocałunku.
- Nie chcę cię skrzywdzić – powiedział cicho z trudem łapiąc oddech po kolejnym pocałunku.
- Nie mógłbyś mnie skrzywdzić, kochanie – uśmiechnęła się, ale w jej głosie dostrzegł cień lęku, obawy, że nie sprosta jego oczekiwaniom. Pogładził jej policzek. Znów roześmiała się drżąco. Zaśmiał się razem z nią, a potem pocałował ją…

- Myślę, że powinniśmy porozmawiać – zaczął Andre, gdy zostali sami przy stole.
- Chyba nie mamy o czym, nie sądzisz? – odburknął Oscar. Spojrzał na swojego rozmówcę. Dostrzegł jak zaciska szczęki.
- Posłuchaj…
- To ty posłuchaj – Oscar podniósł się gwałtownie i przechylił nad stołem, chwytając towarzysza za koszulę tuż przy gardle – To, że toleruję twoją obecność, nie znaczy, że zapomniałem o tym, co się stało. Nie zapomniałem i nie wybaczyłem, więc dla własnego bezpieczeństwa zamknij gębę – puścił go i wyszedł na taras. Paola, zapatrzona w dal, nawet nie zauważyła, że do niej dołączył. Przyglądał się jej uważnie. Smukła, wysportowana sylwetka, śniada cera, długie włosy luźno, opadające na ramiona i plecy. Była bardzo podobna do jego żony.
- Długo tu stoisz? – spytała, krzyżując ręce na piersiach.
- Nie tak bardzo – powiedział z niewyraźnym uśmiechem. Ściągnął marynarkę, podszedł do niej i okrył jej ramiona. Poczuł jak zadrżała, gdy spojrzał jej w oczy. Oboje zamarli w bezruchu. Jego usta znalazły się tak blisko jej ust, że niemal czuła jego oddech. Zapragnęła poczuć je na swoich wargach. On tymczasem wydawał się równie oszołomiony jak ona i przez kilka niekończących się sekund nie był w stanie się poruszyć ani przemówić. Widziała jednak, że myślami jest gdzieś daleko.
- Wszystko w porządku? – wykrztusiła z siebie.
- Nic mi nie jest – odparł i zapadło niezręczne milczenie. Paola czuła, że jej towarzysz jest zdenerwowany, nie wiedziała jednak co lub kto jest tego powodem. – Powiedz mi – zaczął Oscar po chwili – na wszystkich mężczyzn reagujesz tak, jak to miało miejsce dziś w hali, czy może ja jestem jakimś szczególnym przypadkiem?

C.D.N. - prawdopodobnie w piątkowy wieczór

mila851 · Wysłany: 22:53:27 28-02-10 Temat postu:

no szalejesz kobieto

aż po dwa odcinki wstawiasz

dostałam już twoją przesyłkę specjalną, ale jakoś dziś nie miałam czasu do niej zajrzeć, ale jutro się za to wezmę

kwik się za to do niej już dobrał i jest zachwycony!! ♥ mówi, że chce więcej

Eillen · Wysłany: 23:12:43 28-02-10 Temat postu:

to już ostatni raz - chciałam w końcu przebrnąć przez tę część wstępną, w której więcej opisów niż dialogów

no to jak już zerkniesz do tej przesyłki, to daj znać, czy aby na pewno nic zmieniać nie należy ^^

teraz to jeszcze muszę nad jakąś promocją pomyśleć - jakaś entrada, albo coś... tyle, że czasu nie mam ani pomysłu

A może Ty, jako honorowy patron tegoż dzieła, coś wymyślisz?

mila851 · Wysłany: 23:26:04 28-02-10 Temat postu:

o ja!

ja mogę?? chce!! xD
jak coś będę mieć wyśle ci na maila, żebyś zawyrokowało, czy coś poprawić

zajrzyj też do tematów na tej stronce:
http://www.telenowele.fora.pl/nasze-telenowele,51/

Justyśka · Wysłany: 0:08:19 01-03-10 Temat postu:

ale fajnie znowu dwa cinki;dD
ale podoba mi sie to opko i dzieje sie;dD
czekam na newsa

Ayleen · Wysłany: 15:57:27 01-03-10 Temat postu:

Bardzo fajne dwa odcinki! Łaadnie piszesz, i czyta mi sie łatwo i przyjemnie. ; )
Oscar był lekko zawiedziony widokiem Paoli z Danielem, na szczęście przyjaciel mu wytlumaczyl, że jest tylko ich znajomą. ;D Może w końcu jakoś lepiej potoczy sie ich znajomośc, już nawet rozmawiali dobrze. ; )
Gib jak widać lubi dobrą zabawę i dziewczyny. Mimo, ze jest z Victorią nie przeszkadza mu zarywac do innej. ;P Dobrze, że jego przyjaciel jest inny. ; ) Czyżby Sergio i Blanca, która wyszła przejśc sie po plaży spotkaja się przypadkiem? Czekam na new! ; )

Eillen · Wysłany: 17:57:53 01-03-10 Temat postu:

mili~*~ · Wysłany: 22:41:15 03-03-10 Temat postu:

Swietny pomysł D;
Piłkarze i chirliderki!
Swietne zestawienie
Podobaja mi sie relacje Blancy i ojca Swietne są
No a spotkania z Paolą... boskie!
Z tyego ziarna będzie chlebek
A najlepiej bułeczki takie kajzerki

Boskie!! Czekam na new