Telenowele

Stokrotka* · Wysłany: 0:57:31 16-07-10 Temat postu:

Odcinek jak zawsze boski. Mam jednak jedną no dobra dwie prośby. Proszę już zero tej laski koło Sergia ,a więcej Blanki.

Eillen · Wysłany: 22:37:40 16-07-10 Temat postu:

Co do pierwszej prośby, to jest kwestia do negocjacji;) a co do drugiej - myślę, że następny odcinek (a może nawet dwa) Cię zadowoli, bo będzie w nim B & S

Ayleen · Wysłany: 22:54:04 16-07-10 Temat postu:

To świetnie! Jednakże czy będzie to miłe spotkanie dla nich samych? ; P

Eillen · Wysłany: 22:55:15 16-07-10 Temat postu:

Czy powinnam zdradzać takie szczegóły? To Wam zepsuje frajdę czytania i wyczekiwania na finał

Ayleen · Wysłany: 23:07:50 16-07-10 Temat postu:

Finał? Jaki finał, przecież do niego zapewne jeszcze sporo. bo to piaty odcinek dopiero, a w tym czasie może się też bardzo dużo zmienić. ;D

Eillen · Wysłany: 23:11:13 16-07-10 Temat postu:

Finał spotkania

bo do samego finału finałów to droga jeszcze długa i kręta:P

Ayleen · Wysłany: 23:17:55 16-07-10 Temat postu:

No to chyba, że. ;D

Stokrotka* · Wysłany: 23:22:25 16-07-10 Temat postu:

Eillen · Wysłany: 23:24:08 16-07-10 Temat postu:

A wiesz co Ci powiem Aniu? Tak w sekrecie:P Ostatnio, tak zupełnie znienacka zaświtał mi w głowie pomysł na drugą część DSB - w sensie, że Oscar zostaje w Brazylii a Blanca wyjeżdża na studia do Włoch razem z (?), który zostaje zawodnikiem jednego z najlepszych europejskich kubów. Blanca mieszka we Włoszech u wuja (brata Oscara) i jego rodziny. Wuj jest ojcem bliźniaków - Mariny i Diega.. i to na tej dwójce skupiłaby się akcja - na razie tyle, bo reszta jeszcze bardzo mglista:P

Ayleen · Wysłany: 23:35:06 16-07-10 Temat postu:

Czekaj, czekaj.. ale, że to wszystko teraz, w tej serii? Tak by się potoczył ich dalsze losy, życie. A co z nowymi bohaterami, których dodałaś?

Eillen · Wysłany: 23:41:02 16-07-10 Temat postu:

Nie, nie, absolutnie nie w tej serii

Nawet nie wiem czy pod tym samym tytułem - to miałoby być zupełnie odrębne opowiadanie. Postacie, które tu są głównymi bohaterami tam albo nie pojawiłyby się wcale, albo miałby jakieś epizodyczne rólki

Ale póki co to tylko luźny pomysł - jeszcze nie wiem, czy wprowadzę go w życie:P

Ayleen · Wysłany: 23:43:35 16-07-10 Temat postu:

Aha. Zrozumiałam trochę inaczej, bo wczesniej napisałaś o tym 'finale Sergia i Blance', a potem ten nowy pomysł pisząc w drugiej czesci, że tak to wszystko spięłam w kupę. ;D Ale już rozumiem. I mógłby być to dobry pomysł, oczywiście. ;D

Eillen · Wysłany: 23:45:25 16-07-10 Temat postu:

I oczywiście nikt prócz Ciebie, Łukaszkowej i Stokrotki pewnie by tego nie czytał

Ayleen · Wysłany: 23:49:47 16-07-10 Temat postu:

Oj tam. Jak dodałbyś to, przy tym na pewno coś świetnego wymysliłabyś dla Diega i Mariny, że kogoś na pewno by zainteresowały ich losy, i może ktoś będzie chciał się dowiedzieć co było wcześniej. ;D Ja tam będę czytać.

Eillen · Wysłany: 23:52:01 16-07-10 Temat postu:

Jeśli to w ogóle kiedykolwiek powstanie

a na razie muszę się z tym uporać ...

EDIT: obiecany odcinek

Odcinek 36.

- To niemożliwe – mamrotała do siebie Blanca, wzrokiem szukając przyjaciółki. Sebastian okazał się świetnym kompanem do zabawy, ale ona wciąż przed oczami miała Sergia. Sergia i tą kobietę. W pierwszej chwili nie była przekonana czy to ona, teraz jednak już wiedziała…
- Ale odstawiłaś taniec – usłyszała obok siebie Elenę – też chciałabym…
- Możesz mi powiedzieć, gdzie byłaś, jak cię nie było? Wiesz co mnie spotkało?
- Chyba raczej kto – chichotała Elena, obserwując nowego znajomego Blanki, który właśnie zmierzał w stronę baru po coś do picia.
- Przestań! – Blanca pociągła przyjaciółkę za rękę – Marco tu jest – powiedziała, gdy zamknęły się w toalecie.
- No to akurat było do przewidzenia. Widziałam też Gilberta i Sergia. Tańczył z jakąś…
- Z moją macochą!
- Co??!! Ta ładna brunetka…?
- Dokładnie tak! To była żona mojego ojca.
- I co z tym zrobisz?
Blanca wzruszyła ramionami i spojrzała w lustro.
- A co mam z tym zrobić? – zawiesiła na chwilę głos – Idę się bawić – uśmiechnęła się, ale Elena doskonale zdawała sobie sprawę, jak wiele wysiłku kosztuje Blancę ta maskarada – Potem pomyślę, co zrobię z Caroliną a teraz…– w jej oczach Elena dostrzegła iskierki, które ostrzegły ją, że głowie jej przyjaciółki właśnie rodzi się jakiś szatański plan – Zdawało mi się, że gdzieś tu kręcił się Thiago…
- Nie zmieniaj tematu!
- Nie zmieniam. Po prostu pójdziemy i pomożemy mu przejrzeć na oczy – powiedziała, szeroko uśmiechając się do przyjaciółki.
- Blanca, nie! Nie zgadzam się! Słyszysz? Co on sobie pomyśli?
- Jak to co? Spójrz w lustro – Blanca stanęła za przyjaciółką i chwyciła ją za ramiona – Nie pomyśli nic innego jak tylko to, że spędzi wieczór w towarzystwie miłej, ładnej koleżanki. Chodź – pociągła Elenę za rękę – Będzie fajnie, zobaczysz…
Blanca starała się, żeby brzmiało to jak najbardziej przekonująco, sama jednak nie wierzyła już, że ten wieczór może być jeszcze udany. W każdym razie opcja swatania Eleny z Thiago sprawiła, że na chwilę zapomniała o tym, co ją gryzie. Nie przewidziała jednak jednego…

Kiedy dobiegł go głos Eleny, postanowił udawać, że niczego nie słyszał i czym prędzej wyjść z lokalu. Wiedział, że spotkanie z Eleną oznacza również spotkanie z Blancą, a tego nie chciał. Nim się jednak spostrzegł, obie dziewczyny stały już koło niego.
- Wychodzisz już? – spytała Elena.
- Właściwie to tak – powiedział Sergio, unikając wzroku Blanki. Widział, że jest wściekła i tak samo jak jemu, nie podoba jej się to, co zrobiła Elena.
- Może jednak zostaniesz z nami chwilę? Chodź, będzie fajnie – Elena chwyciła oboje przyjaciół za ręce i pociągła za sobą do jakiegoś stolika w kącie lokalu – No to czego się napijemy? – spytała kiedy wszyscy troje już usiedli.
- Wy to chyba raczej soku pomarańczowego – stwierdził Sergio.
- Nie graj mi tu starszego brata – powiedziała El z uśmiechem – Za chwilę przecież obie będziemy pełnoletnie…
- Więc za chwilę będziecie pić – Sergio był stanowczy – Sama chciałaś mojego towarzystwa – dodał widząc jej obrażoną minę.
- Moja wina – powiedziała uderzając się pięścią w pierś. Sergio uśmiechnął się, kątem oka zerkając na Blancę. Dziewczyna wcale na niego nie patrzyła. Domyślał się, że jest zła za to, jak potraktował ją tamtego dnia na plaży i nie zamierzał jej wcale za to przepraszać. Uznał, że będzie lepiej, jeśli będzie trzymał ją na dystans, ale im bardziej jej się przyglądał, tym bardziej serce mu miękło. Kiedy ich spojrzenia wreszcie się spotkały, poczuł, że przeszywa go dreszcz. Elena coś trajkotała, ale jego umysł nie kodował słów, które wypowiadała. Blanca spuściła wzrok pod jego spojrzeniem, odgarniając włosy za uszy…
- Przepraszam was na moment – dobiegł go głos Eleny – Zaraz wracam… – wstała od stolika i zniknęła gdzieś w tłumie.
- Nie uważasz, że zrobiła to specjalnie? – zagadnął Sergio.
- Jestem tego pewna – odparła Blanca, krzyżując ręce na piersiach.
- Przejdziemy się? – spytał po chwili i wstał od stolika. Widząc wahanie w oczach Blanki, wyciągnął dłoń w jej stronę – Chyba powinniśmy porozmawiać – zaczął – a sama przyznasz, że warunki, które tu panują nie są zbyt sprzyjające.
Chwyciła jego dłoń i pozwoliła poprowadzić się do wyjścia.
- Sergio – zaczęła, gdy byli już na zewnątrz – Dlaczego tamtego wieczora nie zawiozłeś mnie do szpitala? – spytała, zatrzymując się. On również przystanął, odwrócił się przodem do niej i spojrzał na nią zdumiony. Spodziewał się pytań dotyczących jego zachowania na plaży, ale nie pytań o tamten wieczór.
- O co ci chodzi? – spytał zdezorientowany.
- Odpowiedz – poprosiła – Nie sądzisz, że to trochę dziwnie wygląda? Zabierasz mnie odurzoną z dyskoteki, wbrew zdrowemu rozsądkowi zamiast do szpitala zawozisz do swojego domu, ściągasz tam Gilberta, a potem… a potem na plaży zachowujesz się…
- Blanca! – przerwał jej – Jak mogłaś w ogóle tak pomyśleć? – zawiesił na chwilę głos i spojrzał jej w oczy. Dopiero teraz uświadomił sobie, jak to wszystko musiało wyglądać z jej perspektywy.
- Ja już sama nie wiem, co mam o tym myśleć – szepnęła, odsuwając się od niego.