Telenowele

Maximum · Wysłany: 15:48:13 10-10-08 Temat postu:

Właśnie twoje wariatki nigdy cię nie opuszczą

KaSsia23 · Wysłany: 18:42:30 10-10-08 Temat postu:

No właśnie ;*

Maximum · Wysłany: 18:54:36 10-10-08 Temat postu:

Moim zdaniem powinnaś znaleźć sobie jakieś zajęcie żeby o tym nie myśleć

Andzia2 · Wysłany: 19:57:05 10-10-08 Temat postu:

tinkerbell · Wysłany: 23:10:50 10-10-08 Temat postu:

Są, są. Ja będę czekać jutro wieczorem po pracy i w niedzielę po pracy:* oraz całłłłłły dzień jak będę w nudnej robocie :*

Maite Peroni · Wysłany: 14:51:21 11-10-08 Temat postu:

Odcinek ukaże się wieczorkiem

Andzia2 · Wysłany: 15:05:22 11-10-08 Temat postu:

Maximum · Wysłany: 15:49:18 11-10-08 Temat postu:

Fuente · Wysłany: 16:09:48 11-10-08 Temat postu:

i ja! ;*

Maite Peroni · Wysłany: 17:42:56 11-10-08 Temat postu:

Odcinek 39
Maite obudził brzęk rozkładanej na stole porcelany i zapach świeżo parzonej kawy. Mrużąc oczy w blasku porannego słońca, dostrzegała Miriam, nakrywającą na tarasie do śniadania. Siadając na łóżku, z przerażeniem zauważyła, że leżąca obok poduszka była wgnieciona. Oznaczało to, że nie spędziła nocy sama.
- Już pani nie śpi - ucieszyła się gospodyni.
- Poprosiłam kucharkę o przygotowanie ulubionego śniadania królowej. Mam nadzieję, że pani posmakuje.
- Z pewnością - odparła uprzejmie.
Na szczęście spałam w koszuli, którą zabrałam ze szpitala, a nie jak zawsze nago - pomyślała z ulgą.
Nagle otworzyły się drzwi garderoby i stanął w nich Xander. Musiał dopiero co wyjść spod prysznica, gdyż miał jeszcze mokre włosy. Pachniał czystością i mydłem.
Pomyślałam, że chętnie zjecie śniadanie na dworze, pani na pewno spodoba się ogród pana matki! - zawołała wesoło Miriam. Podała księciu szlafrok Maite i odwracając się plecami do łoża, dodała:
- Jak już będzie pani gotowa, chętnie pokażę pani całą willę. Mam nadzieję, że pokocha ją pani jak my wszyscy. Gdyby miała pani ochotę coś zmienić...
- O nie, na pewno nic nie będę zmieniała - zapewniła.
Jak tylko gospodyni wyszła, Maite, ignorując przyśpieszone bicie serca, rzuciła Xandrowi miażdżące spojrzenie.
- Nie uprzedziłeś mnie, że będziemy dzielić sypialnię!
- Sądziłem, że to oczywiste. Jesteśmy młodym małżeństwem. Gdybym powiedział Miriam, że chcemy spać w osobnych pokojach, mogłyby powstać niepotrzebne plotki.
- Być może, ale nie jesteśmy normalnym małżeństwem!
- Co masz na myśli?
- Zazwyczaj ludzie biorą ślub, ponieważ się kochają i chcą ze sobą być.
- Nie zapomniałaś jeszcze o czymś ważnym? Małżonków łączy również związek fizyczny.
- To prawda, ale...
- I chyba zgodzisz się, że wzajemnie siebie pożądamy.
- To wtedy... to była pomyłka - wyznała nieszczerze.
- Pomyłka? - powtórzył, zbliżając się do łóżka.
- To, że oddałaś mi swą niewinność, było pomyłką?
- Tak! - wydusiła.
- A ja twierdzę, że nie, i ci to zaraz udowodnię.
- To, co się wydarzyło tamtego dnia, nie miało dla mnie znaczenia.
- Oszukujesz - powiedział, zbliżając się.
- Nie dotykaj mnie!
- Ależ będę cię dotykał i pieścił. A ty będziesz błagała mnie o spełnienie wyszeptał jej do ucha z kpiącym uśmiechem na twarzy. Chwycił ją za nadgarstki i odciągnął jej ręce za głowę. Unieruchomiona, szarpnęła się, starając się uwolnić, zacisnęła usta. Jego wargi musnęły jej szyję. Przeszył ją spazm podniecenia. Poczuła, jak
skóra łaknie dotyku, pieszczot. Rozchyliła delikatnie usta, w jej oczach zapłonęło pożądanie. Pragnęła przytulić go. poczuć jego smak, chciwy dotyk, zatracić się w nienasyconej rozkoszy.
- Nie chcesz tego? Jesteś pewna?
Zdarł z niej nocną koszulę. Jego dłonie zaczęły błądzić po jej spragnionym ciele. Ogarnęła ją euforia zmysłów. Niespodziewanie pieszczoty ustały.
Maite jęknęła. Czego pragniesz? Powiedz! Tego? - wyszeptał, całując jej szyję, piersi, brzuch.
- Tak! - zawołała, tracąc kontrolę.
Oddała mu się całą sobą, chciwie czerpiąc rozkosz, aż do spełnienia.

- Wiem, to twój syn, ale dłużej nie wytrzymam tego, jak mnie traktuje - wyszeptała Maite, siedząc w chłodnej bibliotece, która była ulubionym pokojem matki księcia.
Chętnie tu przebywała, gdyż czuła się tu swobodnie, zwierzając się na glos nieżyjącej królowej, która stała się jej wyrozumiałą powierniczką. Myśli, że mnie upokarza, ale tak naprawdę upokarza nas oboje. Nienawidzi tego, że jestem inna. Jednocześnie czci pamięć po tobie, a tak jak ja byłaś cudzoziemką. Wydaje mu się. że nie szanuję jego arabskich korzeni, a kiedy zaprzecz mi, nie słucha mnie. Kocham go całym sercem i duszą, takiego, jakim jest, i za to, kim jest .Nie mogę jednak z nim zostać. Za bardzo go kocham i ta miłość mnie niszczy.
Siedząc na kanapie i prowadząc wyimaginowaną rozmowę z matką Xandra. usłyszała nieoczekiwane skrzypnięcie otwieranych drzwi biblioteki. Spodziewała się ujrzeć
Miriam, dlatego chwyciła pierwszą z brzegu książkę z półki i otworzyła ją, chcąc ukryć przed gosposią zalewające ją cierpienie. Czekała ja jednak spora niespodzianka, w progu stał Xander.
- Co czytasz? - spytał.
- Ja... to są wiersze - wyznała, pokazując oprawiony w skórę elegancki wolumin.
- Te poezje ojciec napisał dla mojej matki - powiedział oskarżycielskim tonem, wyjmując książkę z jej ręki.
Maite poczuła bolesne ukłucie w sercu. Potraktował ją. jakby profanowała świętość.
- Są intymnym wyznaniem jego uczuć do kobiety, którą kochał.
- Chcesz powiedzieć, że nie powinnam ich czytać? Skoro tak, to dlaczego są w bibliotece z innymi książkami?
Nagle poczuła, że ma dość.
- Tak dalej być nie może! Chcę wrócić do domu. Nic i nikt mnie nie powstrzyma! - krzyknęła, wybiegając z pokoju.

Andzia2 · Wysłany: 17:57:49 11-10-08 Temat postu:

odcinek świetny ale czemu Maite chce uciec Xander zle ja potraktował

buu

czekam na new

El. · Wysłany: 18:43:40 11-10-08 Temat postu:

hehe no nieźle..ylko masm nadzieje że Maite nie ucieknie..Nie no dlaczego nie wyznają sobie uczuć..

scenka w sypialnio mnie, rozwalia:D Czekam niecierpliwie na newik:) Jutro?

Maite Peroni · Wysłany: 19:52:00 11-10-08 Temat postu:

Tak elle. Newik jutro

El. · Wysłany: 20:26:01 11-10-08 Temat postu:

Aha -.- to chyba doczekam

A poza tym małe pytanko: ile Xander ma lat?

Maite Peroni · Wysłany: 20:42:08 11-10-08 Temat postu:

Około 26