Telenowele

BlackFalcon

Oryginalny "Prison Break":

Lincoln Burrows został wrobiony przez rządowe władze w morderstwo, którego nie popełnił. Poszedł do więzienia, Fox River, a jego brat, Michael Scofield (zmienił nazwisko, aby nikt nie poznał, czyim naprawdę jest bratem, boby mu to bardzo utrudniło ucieczkę), zorientował się, że był jednym z pracowników, ktorzy przebudowywali to więzienie i doskonale zna jego plany. Z miłości do brata napadł na bank i dał się złapać, w sądzie prosząc o umieszczenie w tym samym więzieniu, co Lincoln. Wcześniej zakamuflował plany Fox River w tatuażu pokrywającym prawie całe jego ciało. Kiedy już trafił za mury, realizował swój plan wydobycia brata, przeciwstawiając się wielu przeciwnościom i często działając wbrew sumieniu. Do odniesienia sukcesu potrzebował pomocy kilku współwięźniów, którzy owszem, zgodzili się, ale chcąc upiec własne pieczenie przy tym ogniu. Pod sam koniec pomogła mu również doktor z więzienia, Sara Tancredi, zmagając się ze swoimi wyrzutami sumienia (pomagała w końcu więźniowi!). Ucieczka się udało, na liście zbiegów byli:

- Michael Scofield
- Lincoln Burrows
- Fernando Sucre (kolega Michaela z celi), skazany za kradzieże drobych sum...na prezenty dla ukochanej, Maricruz
- T-Bag (Theodore Bagwell, morderca, pedofil i gwałciciel "wszystkiego, co się rusza", podstępem zdobył miejsce wśród uciekinierów, zdolny do wszystkiego, w trakcie ucieczki traci rękę), nienawidzi Abruzzi'ego, w więzieniu podciął mu gardło, co tamten ledwo przeżył
- David "Tweener" Apolskis, młody chłopak skazany za kradzież bardzo cennej karty baseballowej
- C-Note (Benjamin Franklin, skazany za to, że...nie chciał pomagać w armii w nieczystych interesach, oczywiście wyrok był za przestępstwo, jakiego nie popełnił)
- Charles "Haywire" Patoshik, były genialny matematyk, obecnie świr, skazany za m.in. zabójstwo swoich rodziców
- John Abruzzi, bardzo ważna postać w mafii w USA (mafia to inaczej "Rodzina"), skazany za dwa zabójstwa i dwa namawiania do morderstwa

Zbiegów ścigał agent FBI, Alexander Mahone, człowiek skrywający swoje mroczne tajemnice (dawno temu udało mu się dorwać zaprzysięgłego przestępcę, ponieważ gonił go wiele lat i go nienawidził, nie oddał go w ręce sprawiedliwości, ale zabił i zakopał we własnym ogródku). Dostał on rozkazy od Firmy (tajnej organizacji w rządzie), tej samej, która wrobiła Lincolna Burrowsa, aby zbiegów nie tyle złapać, a zabić, aby nie wydali ich postępków. Udało mu się uśmiercić trzech z nich: Apolskisa, Patoshika i Johna Abruzzi. C-Note został uniewinniony, Michael, Lincoln, Sucre i T-Bag uciekli do Panamy. Tam udało się Michaelowi doprowadzić do uniewinnienia brata i ujawnienia całego spisku. T-Bag trafił do panamskiego więzienia, gdzie morderstwa są na porządku dziennym, a strażnicy boją się więźniów - Sona. Sucre nadal szukał zaginionej Maricruz, ale wplątał się w pomoc Michaelowi, który podczas ucieczki spotkał się z Sarą, swoją ukochaną, ale gdy już w trójkę (plus Linc) mieli odpłynąć przygotowaną do tego celu specjalnie łodzią, pojawił się wysłannik Firmy, którego Sara zabiła w obronie własnej. Scofield powiedział ścigającej ich policji, że to on zabił i tak trafił do również Sony. Znalazł się tam też agent Mahone, którego Michael w zemście za pościg oddał policji za posiadanie narkotyków. W międzyczasie ktoś stwierdził, że Scofield jest potrzebny, aby wydostać niejakiego Whistlera z Sony i dano mu tydzień na ucieczkę i wykonanie tego planu, jako zakładników biorąc Sarę i syna Lincolna, LJ. Plan się nie powiódł i Sara została zabita, LJ nadal jest zakładnikiem.

Wróćmy jeszcze na chwilę do Johna Abruzzi'ego - udało mu się spotkać ze swoją rodziną - żoną Sylvią i dwójką dzieci - Johnem Jr. i Nicole (wtedy był już innym człowiekiem, pogodzonym z Bogiem i obiecującym nie grzeszyć...czasami

ale potrafił też mieć naprawdę dobre serce i bardzo kochał swoją rodzinę), ale zdradził go wspólnik, który podał mu fałszywe położenie Otto Fibbonacciego, człowieka, który kilka lat temu wydał Abruzzi'ego i przez to ten poszedł do więzienia. Abruzzi wpadł w pułapkę i zginął bardzo honorową śmiercią z rąk policji kierowanej przez agenta Mahone'go. Tyle 2 sezony "Prison Break" i 8 odcinków 3 serii...

Był jednak ktoś, kto nadal bolał nad śmiercią Johna i brakowało mu tej postaci w serialu - była to autorka średniej jakości opowieści, Black Falcon. To ona ożywiła Abruzzi'ego w swojej historii i uczyniła go...sklepikarzem w podrzędnej miejscowości, ale dając szansę na spotkanie ze śmiertelnym wrogiem i na zemstę...lecz czy mu się powiedzie?

Obsada:

John Abruzzi -

Był szefem mafii w Chicago, potem skazano go na dożywocie. W więzieniu wiele przeżył, był szefem brygady remontowej i miał układy ze strażnikami, ale musiał o to walczyć, zagrażał mu też jego śmiertelny wróg, inny więzień, T-Bag. Opętany chęcią zemsty na Otto Fibbonaccim, człowieku, przez którego trafił do Fox River, ginie po brawurowej ucieczce z więzienia, z którego zbiegło również 7 innych osadzonych. W tej historii jednak jego życie toczy się nadal, a on sam próbuje znaleźć miejsce w nieprzyjaznym świecie, osaczony przez wrogów i zdradzony przez wszystkich, których ufał. Czy uda mu się odzyskać pozycję, rodzinę i wszystko, co stracił...Czy - jeśli przeżyje - zostanie w nim choć kropla dobroci i ciepłego serca, jaką w sobie miał, a do której zaczęło coraz bardziej zbliżać go pogodzenie z Bogiem przed "śmiercią"?

Sylvia Abruzzi -

Żona Johna, matka dwójki dzieci (Johna Jr. i córki Nicole), wiedziała, kim jest jej mąż, ale nie jest świadoma tego, że on żyje nadal...I cierpi bardziej, niż kiedykolwiek dotąd...

Giacomo Messini -

Główny boss Rodziny (mafii), ma konflikt z Abruzzi'm, uratował go po zasadzce policji dla własnych, niecnych celów.

Theodore Bagwell -

Zaciekły wróg Johna, w Fox River podciął mu gardło, mimo, iż tamten później podał mu rękę i wybaczył, T-Bag nadal marzy o zgonie Abruzzi'ego, pozycja w mafii da mu doskonałe warunki do wykonania niecnego planu pozbycia się Johna.

Salvatore -

Podwładny Messini'ego, kryje się w nim wiele tajemnic...I wiele zła.

Gary Manoldo -

Właściciel sklepiku, gdzie ulokowano Abruzzi'ego po jego "śmierci", okrutny i lubiący się znęcać nad tymi, których nie lubi.

Paulo Sempede -

Ma zatarg z Johnem, ma odruchy sumienia...ale nie dla tych, którzy zaleźli mu za skórę...jak Abruzzi.

Alexander Mahone -

Agent FBI, który "zastrzelił" Johna, siedział w więzieniu za posiadanie narkotyków, w wydostaniu się stamtąd pomogła mu mafia, dowiaduje się, że Abruzzi żyje i wtedy odkrywa w sobie pokłady zła.

Michael Scofield -

Człowiek, który dostał się do więzienia, by uratować swojego brata niesłusznie skazanego za morderstwo, którego tamten nie popełnił.

Lincoln Burrows -

Niesłusznie skazany na śmierć brat Michaela.

Fernando Sucre -

Kolega Michaela z celi z Fox River.

Oto promo tej historii:

http://www.youtube.com/watch?v=daqNK0dawpo

Oto 2 promo tej historii:

http://www.youtube.com/watch?v=UDK6xgfiYs0

Zapraszam na 1 odcinek!

-----------------------------------------------------------------------

Uwaga! Zawiera spoilery, rzecz dzieje sie po 2 sezonie! Piszac to odkrylam, ze najlepsza pora na tworzenie, to 1-3 w nocy...

-----------------------------------------------------------------------
Episode 1 - "Sklepikarz"

Byl zimny, ponury wrzesniowy zmierzch, gdy skonczyl prace. Ostatni klient dawno juz opuscil malutki sklepik, totez na kilka godzin przed zamknieciem sklepu mogl zajac sie sprzataniem swego miejsca pracy. Wlasnie starl scierka kurz z lady i odlozyl kawalek materialu na miejsce. Rozejrzal sie jeszcze i uznal, ze wszystko jest w porzadku. Na koniec otworzyl kase, przeliczyl powoli pieniadze i zadowolony z utargu zamknal szuflade. Schylil sie do szafki, jaka znajdowala sie tuz przy podlodze i stamtad wyjal klucze do sklepu. Lekko zadzwonily, gdy chwycil je w reke. Druga zdjal zniszczona kurtke z wieszaka, jaki znajdowal sie przy polkach z towarem za jego plecami i narzucil ja sobie na plecy. Spokojnie wyszedl ze sklepu i zamknal za soba drzwi na klucz, po czym ubral kurtke na siebie i wsiadl na rower, ktory stal przed sklepem, wczesniej odwiazawszy go od slupka, przy ktorym parkowal.

Jechal kilka minut, nim dotarl do domku nad strumykiem. Woda szemrala cichutko, gdy wchodzil do domu. Rzucil kurtke na hak przy wejsciu i udal sie do lazienki, by zazyc kapieli przed snem. Umyl sie, ale zatrzymal sie jeszcze przed popekanym ze starosci lustrem nad rownie zniszczona umywalka. Spojrzal na swoja twarz na szkle i reka przejechal po swoim obliczu. Bylo zarosniete, zmeczone i smutne. Broda klebila sie, wasy mieszaly sie z reszta sporego zarostu, a zaczynajace siwiec wlosy wily sie do ramion. W tej chwili marzyl tylko o snie, o glebokim snie, ktory przyniesie mu odpoczynek...zarowno fizyczny, jak i psychiczny.

Ubranie rzucil gdzies na bok, nie mial teraz sily o nim myslec. Lozko kusilo, stara posciel zapraszala do siebie, obiecujac chociaz troche ciepla, skorzystal wiec z zaproszenia i ulozyl sie w miare wygodnie. Skrzypiacy materac mu nie przeszkadzal, juz dawno przyzwyczail sie do niewygod. Przykryl sie koldra i zamierzal sprobowac zasnac.

Wiedzial jednak, ze nie bedzie mu to dane. Ledwo tylko przylozyl glowe do poduszki, oni wrocili. Pod powiekami wciaz widzial te obrazy - oni nigdy nie odchodzili. W dzien staral sie o nich nie myslec, noc jednak sprzyjala powrotom koszmarow. Widzial ich wszystkich, tak wyraznie, jak nigdy dotad. Jakby byli tuz obok, jakby nadal...zyli. Szeptali cos, czego nie rozumial, a gdy probowal zapytac, czego chca, czemu go drecza, smiali sie tylko i odchodzili...by za chwile znow sie pojawic w jego snach.

- To nie moja wina! - szepnal przez zamroczenie, jakie spowodowal probujacy go ukolysac sen i nagle rozbudzil sie gwaltownie. Zlany potem usiadl na lozku. Na starym zegarku byla godzina 03:00. Musial jednak zasnac, bo przyjechal do domu przed polnoca. Codziennie pracowal do 23:00, im wiecej mial utargu, tym wiecej zostawalo dla niego, reszte zabieral wlasciciel sklepu. Te trzy godziny snu kosztowaly go jednak wiecej, niz nieprzespany tydzien - wydawalo sie, ze tym razem koszmary byly wyrazniejsze i bardziej natarczywe...

Przeczesal reka wlosy, wiedzac, ze dzis znow nie zasnie. Bedzie siedzial do rana na krzesle i myslal o tym, co mu sie snilo. O nich.

Narzucil koszule i cicho zrobil sobie herbaty, potem pil powolutku, rozmyslajac o twarzach ze snu. Zastanawial sie, jaki to wszystko ma sens. Praca...zycie...Co trzymalo go przy tym wszystkim? Co powodowalo, ze nadal zyl, ze egzystowal? Czasem myslal, ze lepiej byloby, gdyby...Gdyby rzucil to wszystko i zrezygnowal z tego bezsensu, jaki stal sie jego udzialem. Popatrzyl na narzedzie lezace na stole - noz do krojenia chleba. Noz. Wiedzial, do czego to moze sluzyc. Dobrze wiedzial, co dzieje sie, kiedy ostrze przecina miekka skore. Dotknal ostroznie rekojesci. Potem chwycil zielona raczke i przyjrzal sie stali. Twarz odbila sie w ostrzu, dobrze widzial swoje zmeczone oczy i zmarszczki. Noz. Obrocil go powoli wokol wlasnej osi, potem odlozyl na stol. Resztke herbaty porzucil w szklance, kiedy zdecydowal sie znow polozyc. Przyzwyczail sie juz do swoich nocnych mar, nie bal sie ich...az do dzisiaj. Ale meczyly, meczyly tak strasznie, ze bal sie nie ich, a nocy.

Jakos przespal do rana, chociaz w glowie wciaz pojawialy mu sie obrazy, ludzie, miejsca...a tym razem dodatkowo pojawial sie tez noz. I krew. Ta byla wszedzie, w kazdym ze snow, od samego poczatku. Nie tylko dzis, ale odkad pamietal. Odkad pojawily sie sny. To bylo juz tak dawno, tyle miesiecy...a moze lat? Przestal to liczyc juz wieki temu.

Wstal, umyl sie, ubral i poszedl znow do sklepu. Wiedzial, ze dzis przyjdzie wlasciciel, ze dzis pora na rozliczenie sie z utargu. Na otrzymanie kolejnej wyplaty, comiesiecznej porcji resztek, jakie tamten raczy mu dac. Mimo, ze sie spieszyl, zauwazyl, ze wlasciciel juz na niego czeka i kiedy przywiazywal rower do slupka, uslyszal:

- Znow masz podkrazone oczy, lazisz gdzies po nocach i potem mylisz sie przy reszcie! Wlaz do srodka, potrzebuje kasy!

Weszli razem, a wlasciciel, czterdziestoletni, dosc wysoki mezczyzna o jasnych, krotkich wlosach, podszedl od razu do kasy, oparl sie o lade i czekal, az sklepikarz powiesi kurtke na kiwajacym sie haku, otworzy kase i wyjmie wszystkie pieniadze. Kiedy je otrzymal, przeliczyl je szybko i rzucil mala paczuszke w kierunku sklepikarza.

- Masz! To ci powinno wystarczyc. Aha, zamierzam zrobic inwentaryzacje, wiec mam nadzieje, ze niczego nie brakuje! - zasmial sie z wlasnego zartu i wyszedl ze sklepiku.

Sklepikarz schowal nedzna sume do kieszeni kurtki i dopiero teraz, kiedy chowal pieniadze, zorientowal sie, ze nie wzial sniadania. Coz, poczeka do wieczora, do powrotu do domu.

Nadjezdzal pierwszy klient. Sklepikarz obserwowal zdziwiony, jak pod jego sklep podjezdza elegancki samochod. Tutaj nikt takim nie jezdzil. Zaraz sie przekona, kim jest jego gosc...

The end of episode 1

monioula · Wysłany: 13:12:01 15-09-07 Temat postu:

...oby się szybko przekonał, bo taki krótki fragment mnie nie zadowala.
Bardzo oryginalny pomysł i super wykonanie. Na pewno będę czytać

Dużo napisałaś tych odcinków?

Roberta-Dulce · Wysłany: 15:40:39 15-09-07 Temat postu:

SUPER

BlackFalcon · Wysłany: 0:23:41 16-09-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 9:22:41 16-09-07 Temat postu:

Zapowiadał się zwyczajny odcinek a tu taka zaskoczka

Super potrafisz wzbudzić emocje, no i te opisy...Ja niestety nie umiem ich pisać

Jeanette · Wysłany: 12:30:51 16-09-07 Temat postu:

bardzo fajne odcinki

czekam na kolejne

BlackFalcon · Wysłany: 13:24:53 24-09-07 Temat postu:

Przepraszam za przerwe w odcinkach, to raczej nie brak weny, a brak...dostepu do kompa

.

----------------------------------------------------------------------------------------

Episode 3 - "Tożsamość"

Kolejny lyk...I kolejny...Palacy plyn splywal do jego wyschnietego gardla kropla po kropli. Czul, jak wyzera mu cialo od srodka, czul, ze krzywdzi samego siebie, ale nie zwracal na to najmniejszej uwagi - w koncu i tak byl pusty, byl zwykla nicoscia w ludzkiej skorze, byl...niczym. I dobrze o tym wiedzial. Wodka wypelniala powoli jego zyly tak samo, jak mysli o tym, co bylo, wypelnialy jego umysl. Wspomnienia saczyly sie strumieniem, nie przerywal tego potoku, jakby chcial zanurzyc sie na zawsze, zatopic we mgle przeszlosci...Stac sie nia do konca, cofnac czas?

Napelnil szklanke po raz kolejny, zaczynalo mu sie krecic w glowie. Nie tyle z powodu tego, co wypil, ale bardziej przez przytlaczajace obrazy, przez palce tego, co juz nie wroci, przez bezsenne noce, przez to wszystko, co dzis z cala moca go przygniotlo. Czul w samym srodku, jak cos go miazdzy, jak wybory sprzed lat daja znac o sobie tepym bolem, jak pojawia sie zal, rozpacz i...zlosc, niesamowita wscieklosc. Na tych, dzieki ktorym zamiast znajdowac sie na swoim miejscu, tam, gdzie powinien, konczy zycie w jakiejs brudnej norze, jak szczur, jak nedzne zwierze porzucone na wysypisku smieci. Narastal w nim bunt, protest przeciwko nim....przeciwko sobie, bo wyrazil na to zgode. Nienawisc uwidocznila sie w jego prawej dloni, mocno, z calej sily scisnal szklo, z ktorego wlasnie wypil ostatnie lyki, czul, ze szklanka zaraz peknie, ze zaraz rozprysnie mu sie w rece...jak jego zycie. Zamigotaly mu w glowie sceny z nocy, kiedy zerwal sie po kolejnej porcji swoich koszmarow, zobaczyl w umysle noz...nie, to nie byl noz, to nie bylo to zwykle narzedzie z zielona raczka, jakim zwykle kroil chleb. To bylo cos innego...Zyletka.

Zyly nabrzmialy mu na dloni, rece mial zmeczone praca, przenoszeniem towarow, postarzale...jak on sam. Czul, jak krew pulsuje mu w zylach, czul, ze zaraz nie wytrzyma tego wewnetrznego cisnienia, ze eksploduje z tej burzy uczuc, jakie nim miotaja...Koniec, koniec nachodzi, dzis przelala sie czara zla...

- Przeklinam...- nie zdazyl. Nie zdazyl przeklac swego najwiekszego wroga. Nawet to zostalo mu odebrane. Wszystko stalo sie w jednej sekundzie, za chwile lezal juz na podlodze sklepu, z zamknietymi oczami, przy okazji potracajac przy upadku krzeslo, ktore przewrocilo sie razem z nim. Nie slyszal juz huku, jaki sam spowodowal. Cisza, smiertelna cisza spowila miejsce, gdzie jeszcze przed chwila dalo sie wyczuc nagromadzenie tak wielkiej ilosci uczuc. Cisza...i spokoj.

Wlasciciel sklepu nie mial dzis dobrego humoru. Zreszta w sumie nigdy go nie mial, jego stosunek do swiata wyrazal sie w kilku slowach: "Mam was gdzies". Byla jednak jedna rzecz, ktora za kazdym razem poprawiala mu nastroj, cos, co niezawodnie sprawialo mu przyjemnosc - wizyta w sklepie i ponizanie tego starca. Obiecal mu inwentaryzacje, to co prawda bylo pare godzin temu, ale nic nie stoi na przeszkodzie, zeby zrobic ja jeszcze dzisiaj. Przynajmniej go zaskoczy i nie bedzie mial czasu na zadne przekrety! Zadowolony podazyl w kierunku sklepu, nawet przyspieszyl kroku, zeby jak najszybciej znalezc sie blisko budynku i moc rozpoczac nie tyle liczenie towarow, a calkowicie pozbawic godnosci to indywiduum z jego sklepu.

Dotarl do miejsca przeznaczenia i z rozmachem otworzyl drzwi.

- Hej, gdzie jestes, sklepikarzu? Inwentaryzacje robimy dzisiaj, zamykaj sklep! Otwieraj magazyn! - wrzasnal juz od progu.

Odpowiedziala mu cisza. Dopiero teraz zwrocil uwage, ze za lada nikogo nie ma. Zirytowany krzyknal glosniej, nieprzywykly do podobnych niespodzianek, a i rozzloszczony tym, ze w jego sklepie nie ma obslugi.

- Zdechles tam, czy jak? Wychodz, sam nie bede tego robil! - wscieklosc odmalowala mu sie na twarzy.

Kiedy po chwili nikt mu nie odpowiedzial, z furia ruszyl w kierunku lady, odepchnal przegrodke, jaka odzielala centrum sklepu od krolestwa sklepikarza i...zamarl, ujrzawszy przewrocone krzeslo i swojego pracownika na podlodze. Bynajmniej nie z przerazenia. Szybki ruch oczu pozwolil mu spojrzec, ze na stole stoi pusta butelka po alkoholu, a obok dloni lezacego znajdowaly sie resztki szklanki, ktora upadla razem z nim i rozbila sie na tysiac kawalkow.

Wlasciciel nie opanowal wrogosci, jaka w niego wstapila. Zawsze go nienawidzil, a teraz, po tym, co ujrzal, znienawidzil go jeszcze bardziej.

- Ty alkoholiku! Ty gnido! Ty smieciu! Wstawaj natychmiast, albo juz nigdy nie wstaniesz! Zobaczysz, do czego zdolny jest Gary Manoldo! - wymierzyl prawa noga i z calej sily poslal kopniaka w bezwladne cialo na podlodze. Obrocilo sie tylko w lewo i Manoldo mogl zobaczyc twarz sklepikarza, rownie bez sladu zycia, jak sam jej wlasciciel.

- Radze ci, wstan, albo cie zabije! - zagrozil Gary, ale wszystko na prozno. W tej chwili zaczal miec watpliwosci - a jesli tamten naprawde umarl? Na te mysl wsciekl sie jeszcze bardziej.

- Ty gnojku, kto mi teraz bedzie sprzedawal w sklepie?! Nawet zdechnac nie umiesz, pewnie wodka cie zabila, ty gnojku, ty..

Wrzask zamarl mu w ustach, bo ze zdumieniem zauwazyl, ze sklepikarz otwiera oczy. Dopiero teraz zobaczyl, ze z czola czlowieka, ktorego wlasnie kopnal, leci strumyk krwi. Ranny podniosl sie powoli, wspierajac sie lewa reka lady i spojrzal prosto w oczy wlasciciela sklepu, mowiac z bolem w glosie:

- Czego...chcesz?...

Gary szybko odzyskal glos i znow wrzasnal:

- Jak to co? Inwentaryzacje robimy!

Ledwo trzymajac sie na nogach sklepikarz powiedzial cicho:

- Dzisiaj...?

- A co ty myslales, ze pozwole ci krasc?! - wydarl sie znow Manoldo.

- Nic nie ukradlem, przeciez wiesz! - sklepikarz stanal mocniej na nogach, jego glos tez stal sie wyrazniejszy, chociaz nadal trzymal sie lady, a krew malym strumyczkiem nadal splywala mu z czola, tonac gdzies w gestej brodzie.

- Zaraz sie przekonamy! Zamykaj sklep! - Manoldo mial wlasne klucze, ale nie zamierzal znizac sie do wykonania takiej czynnosci. Przez przypadek, czego zreszta wcale nie zalowal, kropelki jego sliny wyskoczyly z gardla podczas krzyku i opluly twarz sklepikarza.

Ten wytarl sie spokojnie prawa dlonia i rzekl cicho, ale z grozba w glosie:

- Dobrze wiesz, ze nigdy cie nie okradlem! Nie masz prawa traktowac mnie jak...

- Zamknij sie! - wybuchnal Gary Manoldo. - Nie bedziesz mi mowil, jak mam cie traktowac! Czy myslisz, ze jestes ode mnie lepszy, ze nadal jestes tym, kim byles?! Jestes smieciem, zebrakiem, a ja ze swej dobroci cie utrzymuje, ale w kazdej chwili sie to moze skonczyc, jesli tylko chcesz trafic w miejsce, z ktorego sie nie wraca!

W sklepikarzu cos buzowalo, jakby mialo wybuchnac, eksplodowac w protescie przeciwko takiemu traktowaniu. Tak dawno temu przyrzekl sobie trzymac nerwy na wodzy, milczec, kiedy ten kretyn go bedzie obrazal, nie reagowac na zaczepki, nie...stracic tego, co mu pozostalo na tym swiecie...miejsca do zycia. Ale dzisiaj tamta wizyta, tej kobiety, przypomniala mu pewne zdarzenia i nawet nie do konca swiadomie wyrzekl:

- Pozalujesz tego, ty gnoj...

Wiecej powiedziec nie zdazyl, bo w Gary'ego jakby piorun strzelil. W jednej sekundzie jego rece wyskoczyly przed siebie i chwycily za gardlo sklepikarza. Zacisnal dlonie z calej sily, z nienawiscia odcinajac coraz bardziej doplyw powietrza.

- Zabije cie. - stwierdzil ze spokojem.

Czerwone i biale platy lataly mu przed oczami. Sklepikarz praktycznie nie widzial juz nic, wiedzial, ze zaraz znow straci przytomnosc, ale tym razem juz nigdy jej nie odzyska. Brakowalo mu tchu, czul, ze jeszcze kilka sekund i bedzie po wszystkim. Instynktownie usilowal oderwac dlonie tamtego od siebie, ale nie mial na to sily. To juz koniec, za chwile przestanie...

- Noz! - pomyslal w przeblysku swiadomosci. - Noz!

Na polce pod lada lezal noz sluzacy do przecinania folii z nowodostarczonych towarow. Byl niezbyt ostry, lezal tylko na wszelki wypadek, ale najwazniejsze bylo to, ze w ogole lezal. Sklepikarz spostrzegl go w ostatniej chwili, kiedy smierc razem z Gary'm miala ostatecznie zacisnac na jego szyi swoje lapska. Resztka sil uczynil blyskawiczny ruch lewa reke w strone polki, modlac sie, aby Manoldo niczego nie zauwazyl. Zaraz potem mial juz narzedzie w rece i nie zawahal sie. Z calej mocy, jaka mu pozostala w praktycznie pozbawionym tleu ciele, wbil noz w Gary'ego. Krew trysnela mu na rece, lala sie nadal, kiedy wlasciciel upadl z hukiem na podloge, barwila swiezo wyprane ubranie Manolda.

Haustami lapal oddech, jakby chcial nabrac powietrza od razu na cale zycie. Powoli odzyskiwal sprawnosc umyslu, co prawda nadal dokuczala mu rana glowy, ale przynajmniej mial czym oddychac! Rana pozniej sie zajmie. Rzucil jeszcze okiem na zwijajacego sie z bolu Gary'ego i wybiegl ze sklepu.

Wlasciciel zwijal sie zarowno z bolu, jak i z wscieklosci, wiedzac, ze w takim stanie nie ma szans, zeby dogonic sklepikarza. W koncu jednak udalo mu sie wstac, tak samo podparl sie lady, jak uprzednio sklepikarz, podniosl zapomniane krzeslo i usiadl na nim. Ciezko dyszac wyciagnal komorke z kieszeni, wybral jakis numer i po chwili rzekl:

- To ja.

Przeczekal wrzaski po drugiej stronie sluchawki i kontynuowal.

- Tak, wiem, ze mialem nie dzwonic, ale ten bydlak wlasnie uciekl! Zranil mnie nozem w noge i zwial!

Znow musial poczekac, az jego rozmowca sie uspokoi.

- Nie, nie wiem, gdzie poszedl! Ale wiem, co mam zrobic, odeslac go tam, stad go wzielismy! Przypomnij mi tylko nazwisko tego agenta, dobra?

Podano mu je przez telefon.

- Dobra, dzieki. Skontaktuje sie, jak bede cos wiedzial. Tak, tak, juz zapisuje - Mahone. Alexander Mahone.

The end of episode 3

monioula · Wysłany: 15:23:15 25-09-07 Temat postu:

Rozumiem cię doskonale (chodzi mi o dostęp do kompa), ale nie przejmuje się, bo sama mam mało czasu na czytanie opowiadań na forum. Twoich sobie odpuszcam, bo są świetne, nie mogę wyjść z podziwu, bo trudniej jest pisać na podstawie czegoś (takie jest moje zdanie). Tobie to doskonale wychodzi.

A ten Alexander Mahone

Pozdrawiam :*

BlackFalcon · Wysłany: 16:33:42 25-09-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 16:58:25 25-09-07 Temat postu:

Pewne domysły mam, ale znając mnie, to są niepoprawne, więc nie będę zapeszać. Mahone'a nie lubię

Pochwały zasłużone

Roberta-Dulce · Wysłany: 12:03:13 29-09-07 Temat postu:

kiedy bedzie newik

BlackFalcon · Wysłany: 17:40:32 29-09-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 17:58:37 29-09-07 Temat postu:

Nie, jak nigdy nie oglądam seriali aż tak do przodu, chyba że z góry wiem, że jak będzie emisja w Polsce, to nie będę miała okazji. Jedno jest pewne: kolejna seria będzie gorsza niż twoje opowiadania.
Myślisz, że moje podejrzenia są słuszne? Przekonam się jak coś dasz <prosi>

Roberta-Dulce · Wysłany: 19:25:54 29-09-07 Temat postu:

kiedy dasz new daj bo nie ma co czytac

BlackFalcon · Wysłany: 3:04:45 05-10-07 Temat postu: