Telenowele

MariLuLiz · Wysłany: 16:22:16 29-11-09 Temat postu: Która z nas zabiła rodziców?

Która z nas zabiła rodziców?

Carlisle Ott · Wysłany: 16:57:29 29-11-09 Temat postu: Re: Która z nas zabiła rodziców?

cris · Wysłany: 17:12:54 29-11-09 Temat postu:

Brzmi ciekawie:) Czekam na pierwszy odcinek:)

MariLuLiz · Wysłany: 13:34:01 04-12-09 Temat postu:

fvvbgfhgj

MariLuLiz · Wysłany: 22:16:03 04-12-09 Temat postu:

rfgdgdhfgh

Carlisle Ott · Wysłany: 19:40:58 07-12-09 Temat postu:

Wreszcie miałem czas, żeby przeczytać ;D Ciekawość mnie zżerała - nie zawiodłem się

Jest parę błędów (wymienię Ci przykładowe, żebyś mogła jeszcze bardziej poprawić styl), ale przy takiej świetnej fabule błędy są niemalże niewidoczne ;D

MariLuLiz · Wysłany: 15:33:51 11-12-09 Temat postu:

Dzięki wielkie Carlisle, za skomentowanie pierwszego odcinka. Moja błędy to zmora, ale pracuję nad nimi. Mam nadzieję, że drugi odcinek tak samo ci się spodoba

Carlisle Ott · Wysłany: 18:29:49 11-12-09 Temat postu:

Nie ma za co

Robić błędy to rzecz ludzka - teraz z powtórzeniami jest już lepiej - nadal są, ale jest ich mniej

Wszystkie, które widziałem dotyczą imion - Czasami używasz ich bez potrzeby - nawet gdybyś nie napisała, że "Antonio zrobił to" i tak byłoby wiadomo, że chodzi o niego, bo cały czas o nim mowa

Ale oprócz tego styl masz naprawdę fajny - b. przyjemnie się czyta

MariLuLiz · Wysłany: 23:09:26 12-12-09 Temat postu:

JenCarlos Canela - Elias Cepeda, chłopak Palomy

Odcinek mi wyszedł taki "niemrawy". nijaki, uważam że słaby jest w porównaniu z odcinkiem 1 i 2. Ale za to odcinek 4, który pojawi się w czwartek, będzie bardzo ciekawy, dużo się w nim wydarzy. Prawdopodobnie, odcinków wszystkich będzie nie 10, tylko 11 (11 odcinek finałowy)....

ODCINEK 3/10

- Antonio proszę, ocknij się! – Błagała Marina
To były sekundy, gdy rozpędzony czarny Jeep uderzył w auto, kierowane przez Antonio. A następnie zepchnął ich do skalistego, stromego zbocza. Marina nie pamiętała jak wyszła z rozbitego auta, a następnie swoimi siłami wydostała nieprzytomnego Antonia z samochodu.
- Proszę Cię, nie zostawiaj mnie – mówiła do niego
Marina tuliła do siebie nie przytomnego mężczyznę. Była zdenerwowana, przerażona, po jej policzkach płynęły łzy. Kobieta nagle poczuła, że mężczyzna poruszał się. Spojrzała na niego. Powoli otworzył oczy
-Jak dobrze…Antonio! – Krzyknęła z radości
Mężczyzna spojrzał na Marinę, później na wrak rozbitego auta. Uzmysłowił sobie, co się stało. Zaniepokojony zapytał
-Nic ci się nie stało? – Zapytał kobietę
-Nie! – Odpowiedziała
-Twoja głowa, zraniłaś się w czoło
Antonio dotknął czoła kobiety. Sam też był ranny, bolała go głowa i ręka. Marina zauważyła, gdy mężczyzna syknął z bólu
-To nic, ważne, że ty żyjesz – powiedział kobiecie, bowiem zauważył, że jest zaniepokojona jego doznanymi obrażeniami
Serce Mariny poczuło ulgę, długo nie myśląc przytuliła się do mężczyzny. Antonio po raz kolejny syknął z bólu
-Moje żebra – powiedział
-Przepraszam – powiedziała kobieta odrywając się od niego.
To, co Marina zrobiła później, było impulsywne. Pocałowała Antonia w usta. Jednak szybko przerwała mówiąc
- Przepraszam….
Antonio nie pozwolił jej dokończyć, teraz on ją pocałował. Marina odwzajemniła pocałunek. Wtedy usłyszeli krzyk:
- Widziałem jak wasze auto się rozbiło. Nic się państwu nie stało? – Zapytał mężczyzna
Nieznajomy mężczyzna zbliżył się do nich.
-Chciałem zadzwonić po karetkę, ale tu nie ma zasięgu – powiedział
-Nie trzeba, poradzimy sobie – odpowiedział mu Antonio
-Zawiozę państwa do szpitala – zaproponował mężczyzna
Marina wstała o własnych siłach. Antonio też, jednak się zachwiał
-Pomogę panu…….

- Kochanie jesteś taka niespokojna. Czy coś się stało? – Zapytał Gabriel
Telefon otrzymany od Bruna, dla Montserrat był szokiem. Od kilku lat nie widziała się z Brunem, obiecała to córce. A teraz przez niego się pokłóciły. Kobieta martwiła się o córkę, która po tym, gdy wybiegła z domu jeszcze nie wróciła. Zdawałoby się, że Montserrat nie usłyszała pytania męża. Gabriel, więc podszedł do stojącej kobiety, przy oknie. Objął ją w pasie Montserrat i ponowił pytanie
- Czy coś się stało?
Montserrat odwróciła się do męża. Spojrzała na niego
-Muszę ci coś powiedzieć – powiedziała kobieta
-Tak
-On wrócił. Wiem obiecałam ci, że dla dobra naszej rodziny, obiecałam to Polamie. Przez to dzisiaj się pokłóciliśmy, ona wybiegła z domu i dotąd nie wróciła….
Gabriel nie wiedział, o czym, a raczej, o kim mówi Montserrat, głowił się przez chwilę. Po dłuższej chwili powiedział
-Spokojnie kochanie. Kto wrócił? – Zapytał, chodź zdawał sobie sprawę, że takie pytanie jest dosyć ryzykowane
-Bruno, to przez niego się pokłóciłam z Palomą. Przysięgam ci nie kontaktowałam się z nim przez te 6 lat. Wierzysz mi?
Gabriel przytulił żonę. Kobieta zdała sobie sprawę, że on jej wierzy
-Wierzę ci kochanie, a Paloma może jest u Eliasa……

-Powiesz mi, co się stało? – zapytał Palomę, młody mężczyzna
Paloma spojrzała na Elias, który prowadził auto. Chwilę milczała….
- Mogę zostać u ciebie na kilka dni. Moja matka mi obiecała, a dzisiaj słyszałam rozmowę jej z byłym kochankiem
- No jasne, przecież wiesz, że jesteś dla mnie wszystkim – odpowiedział jej Elias

Pobyt w szpitalu Mariny i Antonia trwał kilka godzin. W trakcie badań okazało się, że oprócz potłuczeń nic poważnego nim się nie stało. Chociaż lekarze chcieli ich zatrzymać na kilka godzin, to oboje wypisali się na własne żądanie. Mężczyzna, który ich przywiózł do szpitala, cały czas był z nimi. Gdy mieli wrócić do domu, mężczyzna zaproponował
- odwiozę państwa do domu
- Nie trzeba – odpowiedział Antonio
-Proszę mi nie odmawiać. Pozwolą państwo, że się przedstawię. Nazywam się Bruno Cordoba

- Po co wspominasz o niej! – Krzyknęła Francesca
- Bo w każdej chwili mogę cię wsadzić do więzienia – odpowiedziała jej Sandra
-Nie zrobisz tego
Francesca popchnęła i uderzyła Macarenę. Macarena odpłaciła jej tym samym, chwyciła ją za szyję i popchnęła na ścianę. Francesca oparła się ścianę
-Zostaw mnie – krzyknęła Francesca
Macarena uderzyła ją w twarz i chwyciła za włosy
-Posłuchaj mnie idiotko. Chcę 45% majątku, to mało. Wy podzielicie się resztą…
Francesca roześmiała się, opluła Macarenę, a następnie ją pocałowała
-Dobra. Niech będzie – powiedziała Francesca
Macarena odwzajemniła pocałunek. Szybkim ruchem zdarła z Macareny bluzkę, pieszcząc jej nagie piersi. Jednocześnie mówiąc
-Pamiętaj nie oszukasz mnie. Inaczej ja cię…..

Jorge przytulił przygnębioną Flavię. Przy Jorge, Flavia mogła, choć na chwilę zapomnieć o kłopotach z córką
-Flavio, zobaczysz Miriam w końcu zrozumie – zapewniał kobietę
-Martwię się. Ja cię kocham, a moja córka. Zwłaszcza teraz
-Rozumiem cię. To trudny okres, twoi rodzice zostali zamordowani. Ale ja cię kocham Flavio i zawsze możesz na mnie liczyć
-Naprawdę? – Zapytała kobieta
-Tak
Flavia spojrzała w oczy Jorge. Mężczyzna wyczuł, że kobieta chce mu coś powiedzieć
-Flavio, o co chodzi? – Zapytał
- Ja….Upewniłam się dzisiaj….Jestem w ciąży
Jorge spojrzał zdumiony i zaskoczony na kobietę. Oboje przez chwilę milczeli. Po chwili na twarzy mężczyzny pojawił się szeroki uśmiech. Dla Flavii był to znak, że mężczyzna ją kocha, że ucieszył się z faktu, że jest w ciąży. Przytulił ją do siebie.
-Kocham cię Flavio, nigdy cię nie zawiodę….

-Mamo…..
-Kochanie, córeczko….Jak dobrze, że dzwonisz Gdzie jesteś? Mogę przyjechać po ciebie – ucieszyła się Montserrat
-Nie!! Zostanę na noc u Eliasa. Jutro może wrócę, muszę pomyśleć…………

Marina i Antonio weszli do mieszkania mężczyzny. Mężczyzna czuł się już znacznie lepiej
-To ja już idę. Wrócę jutro rano – powiedziała Marina
-Zostań, mam drugi pokój wolny. Jest już noc, przecież nie będziesz tak sama chodziła – zaproponował mężczyzna
-Nie wiem, mam swoje mieszkanie
-Marina! Zostań – prosił
-Nie Antonio, mam gdzie spać
-Nie musisz być taka uparta
Antonio podszedł do Mariny, kobieta lekko uśmiechnęła się.
-Chcę ci podziękować za to wszystko, co dzisiaj zrobiłaś.
Mężczyzna podszedł do Mariny i pocałował ją w policzek. Ich oczy skrzyżowały się, oboje, chociaż byli ubrani czuli ciepła swoich ciał. Patrzyli na siebie w milczeniu. Mężczyzna wyszeptał
-Teraz to zauważyłem. Masz piękne oczy.
Antonio pocałował ją. Kobieta odwzajemniła pocałunek, jednak nagle odepchnęła od siebie mężczyznę mówiąc
-Nie….Przestań Antonio.
Po chwili Marina wybiegła z mieszkania, mężczyzna został sam………

KOLEJNY ODCINEK W CZWARTEK!!!!!!!!!

EveLynn · Wysłany: 20:23:13 14-12-09 Temat postu:

Carlisle Ott · Wysłany: 20:40:57 14-12-09 Temat postu:

W końcu dotarłem ;D

MariLuLiz · Wysłany: 23:13:04 15-12-09 Temat postu:

Carlisle Ott · Wysłany: 17:57:42 17-12-09 Temat postu:

Nie, z tym o wspólniku Francesci to mi nie chodziło, że to błąd

To już był komentarz do akcji, a dlaczego się w tej złej części pojawił, nie wiem

Niespodzianka? Może to Flavia albo Montserrat?

Nie ma za co

Dziękuję za pozdrowienia i również pozdrawiam

MariLuLiz · Wysłany: 22:53:07 17-12-09 Temat postu:

Natalia Streignard jako Isamar Salinas, prawniczka i przyjaciółka rodziny Fernandez.

odcinek 4/ 10

Jorge wszedł po cichu do sypialni Flavii. Postawił tacę ze śniadaniem i usiadł przy śpiącej kobiecie. Pocałował ją w usta. Flavia obudziła się, otworzyła oczy i spojrzała na ukochanego.
-Zrobiłem dla ciebie śniadanie – powiedział
Flavia uśmiechnęła się do ukochanego, usiadła na łóżku, mówiąc
-Nie musiałeś
-Musiałem, kocham Cię i mam coś dla ciebie – powiedział tajemniczo
-Co?
-Zamknij oczy, tylko nie podglądaj
Flavia zamknęła oczy. Mężczyzna wyjął małe pudełeczko z kieszeni. Otworzył je, w środku był pierścionek
-Otwórz oczy
Kobieta otworzyła oczy, spojrzała na pudełeczko
-Co to jest? – Zapytała Flavia
-Pierścionek. Chcę……..
Jorge uklęknął przy Flavii, wziął ją z rękę i zapytał się
-Czy zostaniesz moją żoną?
Flavia zaskoczona spojrzała, w milczeniu na ukochanego. Po chwili na jej tworzy pojawił się szeroki uśmiech, a po policzkach popłynęły łzy
-Tak. Zostanę twoją żoną. I wiesz, co Jorge, naszym szczęściem podzielimy się z rodziną…..

Antonio wstał wcześnie rano i od razu zaczął przeglądać zgromadzone przez Fernanda dokumenty. Przejrzał jeszcze raz dokumenty, które dotyczyły Barbary Rivero i Emilce Duran. Gdy zaczął przeglądać kolejne, natknął się na informację dotyczącą Marii i Armanda, ale też miała związek z Mariną. Antonio przeczytał: 14. 05. 2009: Wczoraj odwiedził mnie Armando Fernandez, rozmawialiśmy o jego przeszłości i córce, którą nie uznał, czyli Marinie. Marina była owocem jego romansu z Glorią Ayala. Raz jedyny zdradził żonę, nigdy nie wybaczył sobie tego romansu. Maria mu wybaczyła, to dzięki niej zrozumiał, że źle postąpił nie uznając córki. Marina, gdy poznała swojego ojca, nie oceniała go, od razu znalazła z nim wspólny język. Kilka razy nawet Marina spotkała się z Marią, która była dla niej jak córka. Powiedział mi podczas tego spotkania, że wraz z Marią postanowili zmienić testament. Marina też miała dostać swoją, należną część majątku. Chciał by, jego córki, też ją poznały. 15. 05.2009 roku Fernando i Maria byli umówieni z adwokatem, jednak zostali zabici.

Antonia zaskoczyła przeczytana informacja. Powiedział do siebie
-Marina była córką Armanda Fernandez. Dlaczego ona mi o tym nie powiedziała? – zapytał sam siebie
Wtedy Antonio usłyszał dzwonienie do drzwi. Wstał i poszedł otworzyć, przed drzwiami stała Marina. Kobieta bez słowa weszła do mieszkania mężczyzny
-Cześć. Pomyślałam, że potrzebujesz zakupów, dla tego zrobiłam zakupy. Zresztą jesteś pobijany musisz odpoczywać
Marina rozpakowywała zakupy, Adrian patrzył się na nią w milczeniu. Chwilę później podszedł do niej mówiąc
-Wczoraj to, co się wydarzyło....
Marina spojrzała na niego i przerwała mu
-Nic nie wydarzyło się. Taki niewinny pocałunek i tyle. Masz z tym jakiś problem Adrian?
-Ja nie, to nie było nic znaczącego. - odpowiedział. Dodając po chwili
-Dlaczego mi nie powiedziałaś, że jesteś córką Armanda Fernandeza? - zapytał
Marina zaskoczona popatrzyła na mężczyznę, milczała przez chwilę
-Nie uważałam by to było istotne. O tym, że Armando jest moim ojcem dowiedziałam się trzy lata temu, wybaczyłam mu że mnie nie chciał uznać i widzieć.
-Aha....a wiedziałaś o tym, że w dniu w którym zostali zamordowani, Armando chciał cię włączyć do testamentu? - zapytał Antonio
-Tak....ale, ja tego nie chciałam, nigdy mnie nie interesował majątek Armanda, ale czy to jest ważne.
Marina posmutniała, usiadła na krześle, po jej policzkach popłynęły łzy
-Najpierw Armando, później Fernando, myślisz Antonio że, nie dotknęła mnie śmierć Armanda? Dotknęła. Dużo straciłam. Najpierw moja matka, Nicolasa, którego uważałam przez całe życie za ojca, potem śmierć Armanda i Marii, a później Fernanda. Dla tego postanowiłam pomagać w śledztwie, chce wiedzieć, kto zabił. Może później będę spokojniejsza. Nigdy też ci nie powiedziałam jak doszło do śmierci mojej matki i ojca. Pamiętam to jak dziś miałam wtedy 11 lat. Obudziłam się w nocy, usłyszałam krzyki i wystrzał z broni. Otworzyłam drzwi do swojego pokoju. Wtedy zobaczyłam leżącą na podłodze moją matkę w kałuży krwi. Do mojego ojca ktoś celował z broni, usłyszałam zdanie, które pamiętam do dziś: Nic nikomu nie powiesz, nie pozwolę byś ją zniszczył. Potem usłyszałam wystrzał i mój ojciec upadł na podłogę. Tyle pamiętam, a ten głos zabójcy wciąż mam w głowie. Ten głos, głos - powtarzała
Antonio, gdy wysłuchał wyznania Mariny, zrozumiał jak ona wiele przeszła. Przytulił ją do siebie
-Spokojnie, rozumiem Cię – powiedział
-Ten głos, ten sam głos – powtarzała Marina
-Co chcesz powiedzieć?
Marina poderwała się z krzesła. Wytarła twarz. Zrobiła głęboki oddech i spojrzała na Antonia
-Ten głos, ja go gdzieś słyszałam – podzieliła się rewelacjami
-Gdzie?
Wtedy Marina przypomniała sobie scenę w szpitalu. Gdy nieznajomy mężczyzna, który ich odwiózł do domu ze szpitala.
-To. Ten głos należy do......tego mężczyzny....Bruna....Bruna Cordoby. Antonio! To on jest mordercą! - krzyknęła
Antonio zaskoczony nie wiedział, co ma powiedzieć. Po smutku ma twarzy Mariny pojawił się uśmiech, jakby odżyła
-Musisz go wsadzić do więzienia - powiedziała
Szczęśliwa Marina, impulsywnie rzuciła się na szyję mężczyzny.
-Najpierw musimy znaleźć jakieś dowody. Spokojnie Marino, wyjaśnię to wszystko
-Tak
Marina i Antonio popatrzyli sobie oczy. Marina pocałowała go, mężczyzna odwzajemnił pocałunek. Po chwili kobieta zaproponowała:
-Może pojedziemy dziś, znowu na hacjendę do tej Barbary Rivero....

-Nie mogłam przyjechać na pogrzeb – tłumaczyła się siostrom Isamar Salinas
Isamar Salinas jest prawniczką rodziny Fernanadez, od 8 lat. Była też przyjaciółką Montserrat i Flavii. Teraz przyjechała, by odczytać ostatnią wolę Marii i Armanda
-Rozumiemy cię. Nie martw się tym – zapewniała Flavia
-Nic mnie to nie obchodzi. Dla mnie mogłabyś być nawet na księżycu – powiedziała kąśliwie Francesca
Siostry zasiadły w dużym przestronnym salonie. Była też obecna córka Flavii, dzieci i mąż Montserrat.
-Przystępuję, zatem do odczytu testamentu – powiedziała patrząc na zgromadzoną rodzinę Fernandez
-Poczekaj chwilę Isamar, chcę coś ogłosić, póki jesteśmy tu wszyscy – przerwała jej Flavia
-Mamo zamknij się. Chcę wiedzieć, co dostałam- krzyknęła na matkę Marina
Wtedy do salonu wszedł Jorge. Podszedł do Flavii i objął ją
-Ja i Flavia kochamy się. Flavia spodziewa się mojego dziecka. Pobieramy się – powiedział dumnie Jorge
Wszyscy spojrzeli zaskoczeni na Jorgę i Flavię. Pierwsza przemówiła Deborah, która niewinnie się uśmiechnęła, wyciągając rękę przed siebie
-Siostrzyczko, gratuluję wam szczęścia. Kochacie się, jeszcze raz gratuluję – powiedziała szczerze Deborah
-Dziękuje – odpowiedziała Flavia
Montserrat i Gabriel również, wraz z córką i synem pogratulowali Flavii. Francesca z kolei na wieść o ciąży i ślubie siostry roześmiała się szyderczo, żartując
-I, co zamieszkacie w stajni. A dziecko na sianie będziecie chować – żartowała Francesca
Flavia i Jorge spojrzeli na córkę kobiety. Marina popatrzyła na matkę z wyrzutem, mówiąc
-Najlepiej by było gdybyś umarła, wtedy nie będziesz mi przynosiła wstydu......

-Więc to jest hacjenda Barbary Rivero – powiedziała Marina
Marina i Antonio wyszli z samochodu. Rozejrzeli się wokoło, po chwili mężczyzna powiedział
-Jakoś tu pusto
-Wygląda na to, że właścielka nie dba o swoją hacjendę – powiedziała twierdząco Marina
Marina i Antoni nacisnęli na dzwonek u drzwi. Rozległ się głośny i donośny dzwonek. Stali przez chwilę, jednak nikt im nie otworzył. Mężczyzna ponownie kilka razy nacisnął na dzwonek, jednak nikt im nie otworzył dalej....
-Nie ma nikogo, właścielkii. Trudno, wrócimy jutro – stwierdził
-Nie! - Zaprotestowała Marina
Marina wyjęła z włosów spinkę do włosów i ją wyprostowała.
-Co robisz? - Zapytał
-Fernando nauczył mnie jak można inaczej otworzyć drzwi
-Nie, nie mam nakazu. To będzie bezprawne – zaprotestował
-Aj...Twoje przepisy. Może odkryjemy coś ciekawego – stwierdziła kobieta
Marina chwile później otworzyła drzwi. Uśmiechnęła się do Antonia
-To, co wchodzisz ze mną. Czy może nie?.....

Po odczytaniu testamentu przez Isamar, cała rodzina siedziała w milczeniu. W końcu rozległ się krzyk niezadowolenia
-Co to ma być? Ja, jako wnuczka, tak samo jak Paloma i Santiago, mamy dostawać jedynie, co miesięczne wysokie „wynagrodzenie”. Ja żądam więcej.. Zaskarżę ten testament! - Krzyczała niezadowolona Marina
-Marina, przestań! - Próbowała uspokoić córkę Flavia
-Zamknij się mamo! Nikt mi nie powie, że tylko ja jestem niezadowolona. Że tylko ja chcę więcej....

Antonio i Marina weszli do hacjendy Barbary Rivero. W środku leżało wiele zdjęć, dokumentów, podrobionych dowodów. Oboje zaczęli je przeglądać...
-Patrz Antonio. Tu są zdjęcia rodziny Fernandez. Numery kont, ale nie tylko tej rodziny – powiedziała zaskoczona Marina
-Wygląda na to, że Barbara Rivero oszukała wiele osób. Fernando miał rację
-Tu są jakieś klucze – wskazała mężczyźnie
Antonio wziął do ręki klucze, obejrzał je, po czym powiedział
-To nie są zwykłe klucze. To są klucze do pancernych drzwi – stwierdził
-Ale tu nie ma takich drzwi
-A może są w piwnicy. Ty tu zostań ja zejdę do piwnicy i zobaczę, co tam jest......

Montserrat stała i patrzyła jak Paloma pakuje swoje rzeczy . Zrobiło się jej przykro, że to z jej powodu, próbowała ją zatrzymać
-Córeczko. Proszę zostań. Porozmawiamy, wyjaśnię ci – błagała córkę
-Nie mamo, już mnie nic nie obchodzi. Nie dotrzymałaś obietnicy. Obiecałaś mi i ojcu, że zakończysz znajomość z Brunem. Okłamałaś nas
-Kochanie, to nie tak. Bruno sam zdzwonił. Gabriel mi wierzy. Dlaczego ty nie możesz – prosiła córkę
-Nie pamiętasz już, co on usiłował mi zrobić? - Zapytała
Paloma wyszła bez słowa. Montserrat usiadła na łóżku, wzięła ulubioną maskotkę Palomy, gdy była dzieckiem. Przytuliła ją do siebie, rozpłakała się i zaczęła powtarzać...
-Uwierz mi proszę.......

-Cholerny testament! – Krzyknęła Deborah
-Spokojnie, wiesz, że nie musisz się denerwować – zapewniał Ismael
Ismael podszedł do kobiety. Chwycił ją za rękę i podeszli razem do dużego stojącego lustra. Stanął za kobietą...
-Jesteś przecież niewidoma, naiwną i ufną sierotką – mówił
-Tak. Aj nic nie widzę – śmiała się Deborah
Ismael odsłonił z karku włosy kobiety i pocałował ją. Deborah śmiała się mówiąc
-I, kto mnie uratuje przed tobą. Jestem tak bezbronna
-Wszyscy są zbyt głupi. Ty ich wszystkich przewyższasz inteligencją – zapewniał
Ismael rozepną zamek sukienki kobiety. Powoli zsunął ją, po chwili powiedział
-Jesteś piękna. Uwielbiam Cię.
Kobieta odwróciła się i popchnęła na łóżko mężczyznę. Usiadła na nim. Wtedy usłyszeli głos
-Deborah? Mój boże ty widzisz. Synu?
Zaskoczeni i przerażeni spojrzeli. Przed nimi stała Carlota, zaskoczona, przerażona. Szybko wybiegła z pokoju. Deborah uderzyła w twarz mężczyznę, krzycząc
-Ty Idioto. Miałeś zamknąć drzwi!......

Francesca leżała naga na łóżku. Delikatnymi ruchami plecy masowała jej Macarena..
-I jak tam testament. Nic nie mówisz? - Zapytała Macarena
-Było przecież wiadomo, że rodzice podzielą między nami majątek, a wnukom dali jakieś „zapomogi”- śmiała się Francesca
-I, co teraz? Wiesz ile ja chcę
-Pozabijają się. Marina na to nie pozwoli, śnili się na pieniądze. Ona mi się podoba, mam na nią ochotę. Porozmawiam z nią, może razem dojdziemy do jakiegoś wniosku. A ja będę na to wszystko, wraz z moją wspólniczką patrzeć z boku......

Adrian tak jak przypuszczał klucze były do dużych pancernych drzwi. Otworzył je, w pomieszczeniu było ciemno. Zapalił światło, wtedy zaskoczony zobaczył leżącego i przypiętego kajdankami mężczyznę. Adrian zbliżył się do niego, wtedy zauważył, że on jest cały pokaleczony i pobity. Mężczyzna odwrócił głowę, wystraszył się Adriana. Adrian to zauważył
-Spokojnie, uwolnię cię. Ty jesteś.....Gabriel Alvarado? - Zapytał zaskoczony
-Tak, proszę już nie mogę – błagał mężczyzna
Wtedy mężczyźni usłyszeli głos kobiety, spojrzeli na nią
-Nie tak szybko. Nigdzie nie wyjdziecie. A ty jesteś....Nowym komendantem policji? Więc będę musiała cię zabić – krzyknęła Barbara
-Tak. Barbara Rivero. Gdzie twoja wspólniczka Emilce Duran? - Zapytał Antonio
-Zamknij się! Źle postąpiłeś włamując się do mojego domu!
Barbara powoli nacisnęła za spust pistoletu. Nie zdążyła jednak. Za nią stanęła Marina, która wystrzeliła ze swojej broni w głowę kobiety. Barbara upadła, Antonio spojrzał na Marinę.....

Kolejny odcinek w poniedziałek, ponieważ jutro wyjeżdżam i nie będe miała dostępu do internetu

Chociaż telenowela się jeszcze nie kończy, bo nawet nie ma połowy odcinków, to powiadamiam że telenowela doczeka się kontynuacji, pod zupełnie innym tytułem. W telenoweli tej wystąpi dwójka bohaterów (może trójka), a reszta obsady będzie zupełnie inna. Wstępny tytuł telenoweli to: Miłość, w szponach śmiertelnej rozgrywki

Carlisle Ott · Wysłany: 22:15:14 18-12-09 Temat postu:

Zacznę trochę od końca

Cieszę się, że będzie kontynuacja ;D Mam nadzieję, że wśród postaci z tej części, pojawi się Flavia ;D

Co do błędów, to wybacz, ale dzisiaj spędziłem 11h w szkole (i to nie lekcyjnych) i nie będę wszystkich wypisywał... Powiem jedynie, że jest nieco literówek i błędów związanych z pisownią tzw "razem czy oddzielnie" - rzuciło mi się w uwagę "dlatego" pisane rozłącznie

Oprócz tego parę razy pogubiłaś się z imionami - Antonia nazywałaś Adrianem... A Miriam Mariną... Ale się nie pogubiłem i wiedziałem kto jest kim

No to teraz to co lubię najbardziej, czyli akcja ;D Oj działo się i to sporo ;D Coraz bardziej podejrzana mi się wydaje Marina. Nie wiem czemu, ale takie mam przeczucie. No i Barbara już wyeliminowana... Ciekawe jak na to zareaguje Emilce

A Deborah jednak tylko udawała ślepą

Ale przez to, że nie wie jak się zamyka drzwi, została przyłapana przez Carlotę na oszustwie xD

Pozdrawiam i nie mogę się doczekać poniedziałku ;D