Telenowele

Monita · Wysłany: 14:45:57 28-01-09 Temat postu:

No chyba miałaś

No to ja czekam tylko wiesz ja stara jestem to nie możesz mnie długo w niepewności trzymać

Żaba · Wysłany: 14:48:46 28-01-09 Temat postu:

ale, to takie chwilowe było...
ale ja lubie trzymać w niepwności

Monita · Wysłany: 14:49:55 28-01-09 Temat postu:

No mam nadzieję że chwilowe

Dawaj mi tu odcinek bo zaraz w kalendarz kopne i będziesz mnie na sumieniu miała

Żaba · Wysłany: 14:52:34 28-01-09 Temat postu:

chyba trochę dłuższe...

xD
nie kopaj xD dodam...zaraz

Monita · Wysłany: 14:53:24 28-01-09 Temat postu:

Chyba jednak taj

No to dawaj czekam :*

Żaba · Wysłany: 14:58:16 28-01-09 Temat postu:

Para Olvidarte De Mi - odcinek 1

Gdy spotykamy kogoś i zakochujemy się, myślimy, że cały wszechświat nam sprzyja. Tak jak dziś o zachodzie słońca. Ale jeżeli coś nie pójdzie po naszej myśli, wszystko rozpryskuje się niczym bańka mydlana i znika! Czaple, muzyka w oddali, smak jego ust, jak piękno, które istniało chwilę wcześniej, może rozproszyć się tak szybko?
Życie płynie bardzo prędko: przenosi nas z raju w otchłanie piekieł, w ciągu paru sekund

Była raz sobie studentka psychologii Ruth.

Chwileczkę „Była raz sobie…” to najlepszy sposób by rozpocząć bajkę dla dzieci, a to raczej nie jest bajka dla dzieci. Jak mogę rozpocząć historie tej dziewczyny od tak oczywistej sprzeczności?? No, ale skoro w każdym momencie naszego życia jedną nogą tkwimy w świecie baśni, a drugą w otchłani piekieł, zachowajmy ten początek.

Była raz sobie studentka psychologii Ruth.
Nikt nie rodzi się od razu studentem. Jako dziecko była wybuchowa i nieznośna. Jako jedynaczka dostawała wszystko od rodziców. Ale to wyszło jej na dobre. Zawsze dostała to, co chciała, wszystko, co najlepsze. Pierwsze rozczarowanie przeżyła w wieku ośmiu lat, ale to inna historia. Rozczarowała się rodzicami w wieku trzynastu lat.
Bal zakończenia szkoły podstawowej. Ruth upatrzyła sobie piękną różową sukienkę [jak przystało na księżniczkę, która czeka na księcia nosiła wszystko, co różowe]. Zazwyczaj cena nie grała roli. Ruth miała takich sukienek z 200. Gdy tylko owa sukienka pojawiła się na wystawie w sklepie, Ruth wzięła matkę na zakupy. Anabel stwierdziła, ze dziewczynce nie jest potrzebna owa sukienka, ponieważ ma takich mnóstwo. Gdy matka się sprzeciwiła, dziewczynka poszła do ojca. Ku jej zaskoczeniu, ojciec, który był bardziej przychylny niż matka również nie chciał jej kupić nowej sukienki. Ruth zrobiło przedstawienie, jednak nawet ono nie dało skutków. Postanowiła, ze sama sobie kupi ową sukienkę. Przez miesiąc zbierała pieniądze. Pomagała rodzica, robiła wyprzedaże, nawet pilnowała młodszych od siebie dzieci. Rozczarowała się podwójnie, gdy okazało się, ze jej wymarzoną sukienkę kupiła jej przyjaciółka, a jej wysiłek poszedł na marne. Tak o to Ruth nauczyła się, że nie ma nic za darmo.
Była i jest romantyczką. Chociaż już tego nie ukazuje. Dorastając marzyła, ze spotka mężczyznę swojego życia, wyjdzie za niego za mąż ( w kremowej sukni, z welonem), będzie mieć z nim czwórkę dzieci ( dwóch chłopców, i dwie dziewczynki), zamieszka w pięknym domu ( w górach, a z okna jej sypialni będzie rozprzestrzeniał się piękny widok na jezioro i góry). Jej ojciec był dyrektorem banku, a matka piosenkarką. Po matce Ruth jest piękna, oraz ślicznie śpiewa. Jednak uważa, ze śpiewanie to nie jest to, co ją interesuje. Zawsze starała się pomagać innym. Mimo, iż jest rozpieszczona wie, że są na świecie inni ludzie, niż ona. Dzięki swoim chęciom, pomocy innym trafiła na studia. Studiuje psychologię, jak już wspominałam. Chociaż w Nordeste były jeden bank, jedno kino, jedna restauracja. Jednak Ruth z utęsknieniem czekała, aż książę z bajki pojawi się tu nagle, by ją oczarować i zabrać w podróż.
Jednak książę z bajki się nie pojawiał, więc Ruth pozostawało tylko marzyć. Po raz pierwszy zakochała się w wieku ośmiu lat. Zobaczyła chłopaka w drodze na rozpoczęcie roku szkolnego. Okazałą się, ze to jej nowy sąsiad i chodzi do tej samej szkoły. Nie zamienili ze sobą ani słowa. Ciekawe, dlaczego. Może oboje byli nieśmiali? Nie, na pewno nie Ruth. To ona zawsze organizowała imprezy, wycieczki, przekładała sprawdziany. Zawsze, gdy szli do szkoły Ruth szła za nim, by móc się napatrzeć, albo przed nim, co nie było zbyt komfortowe dla niej. Zawsze ciekawiło ją, o czym ten chłopak myśli. Czekała, aż on zrobi pierwszy krok, w końcu ona była księżniczką. Jej zauroczenie chłopakiem trwało wiele miesięcy. Ruth, która w owym czasie bardzo nie lubiła się uczyć, i całe dnie spędzała przed telewizorem, z wielką chęcią zaczęła chodzić do szkoły. Już w wieku ośmiu lat stała się najlepszą uczennicą w szkole. Każdy ją znał i rozpoznawał. Pewnego jesiennego dnia, gdy dziewczyna miała dziewięć lat, jej książę podszedł do niej
~Cześć, masz może popołudniu wolną chwilę? – Zapytał się, ona tylko wzruszyła ramionami i poszła z koleżankami na stołówkę. Następnego dnia, gdy sytuacja się powtórzyła Ruth mu powiedziała, ze zależy, dla kogo. Chłopak więcej nie próbował szczęścia u tej dziewczyny. Pewnego dnia Ruth szła sama do szkoły, jej towarzysz nie wyszedł z domu. W szkole dowiedziała się, ze wyjechał wraz z rodzicami do innego miasta. Ruth rozpaczała przez wiele miesięcy, płakała nocami, opuściła się w nauce.
W ostatni dzień wakacji, obudziła się z nogami we krwi. Myślała, ze umiera. Postanowiła oddać swoje rzeczy biednym dziecinom. A następnie udać się w najniebezpieczniejsze ulice Nordeste, by tam umrzeć w biedzie i bez litości. Jednak nie zrobiła z żadnych czynności, o których napisałam. Ponieważ do jej pokoju weszła matka, zobaczywszy pościel we krwi uśmiechnęła się i powiedziała:
~Już jesteś panną moja mała. Nie wiedziałam, o co jej chodziło. „Czyli nie umrę?” Ruth w sumie nie rozumiała, co ma wspólnego krew wyciekająca spomiędzy jej nóg, z byciem panną. Ale Anabel nie potrafiła jej tego wyjaśnić. Oznajmiła jej, ze będzie musiała nosić przez piec lub sześć dni w miesiącu podpaskę nie większą niż poduszka dla lalek…
Pogodziła się z miesiączkami, jednak najpierw przez kilka pierwszych miesięcy żaliła się bogu, ze to ja spotkało. Nie pogodziła się jednak nigdy z nieobecnością chłopaka w jej życiu.
W wieku szesnastu lat, wyjechała z rodzinnej miejscowości do liceum z internatem. Tam poznała swoją przyjaciółkę Glorię, z którą po dzień dzisiejszy się przyjaźni. Glorię w swoim pamiętniku opisała tak;
” Gloria Pardo. Dziewczyna, z którą będę dzieliła swój pokój w tym roku. Ludzie od zawsze osądzają innych po wyglądzie. Na pierwszy rzut oka wygląda na mądrą dziewczynę. W końcu ktoś mądry. W tej szkole są same nieuki. W głowie im tylko imprezy i imprezy. Gloria nie zalicza się do takich osób, zamieniłam z nią dwa słowa „Hey, jak się masz jestem Ruth Fernandez powiedziałam i uśmiechnęłam się lekko. Uśmiech jest podobno moim atutem Cześć jestem Gloria Pardo, wybacz, ale nie mam czasu na rozmowę, idę do brata, pa[/]” Tak, a więc już coś o niej wiemy, ma brata w tym liceum. Ciekawe czy jest ładny. Wróciła późnym wieczorem, uśmiechnięta, zaczęłyśmy plotkować, ponieważ jutro nie ma jeszcze szkoły. Tak, teraz z czystym sumieniem mogę powiedzieć, ze Gloria jest wspaniałą dziewczyną!! Tak jak ja interesuje się modą i zakupami. Mam już, z kim chodzić po sklepach, jej brat podobno będzie nam pomagał w noszenia toreb, biedaczek. To na tyle. Dobranoc.
Ruth Pardo”
Tak o to, przedstawiało się życie Ruth. Z bratem Glorii Krystianem nie zna się do tej pory, ponieważ zmienił on szkołę. Widziała go może raz, albo dwa razy. Stwierdziła, ze jest przystojny i po raz kolejny się zakochała. Z Glorii, swojej przyjaciółki wyciągała wszystkie informacje o Krystianie. Śniła o nim nocami, marzyła dniami. Na zajęciach była rozkojarzona. Ale zawsze zwlekała z poznaniem go. W tym roku kończy wraz z Glorią studia. Zbieg okoliczności sprawił, ze dziewczyny są na jednych studiach i są najlepszymi studentkami. Planują wspólnie pomagać innym. Gloria bardzo nalega na spotkanie Ruth z Krystianem, ale o tym w następnym odcinku. Aaaa zapomniałabym dodać. Ruth nie ma już rodziców. Zginęli w wypadku samochodowym, gdy dziewczyna była na pierwszym roku studiów. To ona odziedziczyła cały majątek, który spokojnie czeka na nia w banku. Ruth nie korzysta z tych pieniędzy, nie robi z siebie bogatej damulki. Jest zwyczajną dziewczyną, która nie potrzebuje pieniędzy do szczęścia.

Patric Cervera. Chłopak, który skończył studia 3 lata temu. Skończył je dzięki łapówce tatusia. Zawsze zdawał do następnej klasy dzięki owym łapówkom. Tak, więc nie myślcie sobie, ze jest jakiś bardzo mądry, bo wcale taki nie jest. Skończył studia aktorskie. Gra w teatrach, czasami. Jak mu się zachce. Jest leniwym chłopakiem. Aktorstwo wybrał, bo wydawał mu się fajne. Myślał, że będzie to niezła zabawa. Jednak się przeliczył. Tak naprawdę zajmuje się malarstwem. Jego trzy wystawy odniosły wielki sukces, trzeba mu przyznać, ze faktycznie potrafi malować. W każdej stacji telewizyjnej było można zobaczyć jego ostatnią wystawę. O jego przeszłości nic nikt nie wie. Jest jedna wielką tajemnicą każda dziewczyna się w nim kocha. Ale on nigdy nie był zakochany. O nie przepraszam. Był raz, w dziewczynie o imieniu Ruth. Myśl, że to miłość jego życia. Jednak zawiódł się na tej dziewczynie. Od tamtego zdarzenia nie wierzy w bajki. Ze swojego pamiętnika wyrwał kartkę opisującą Ruth, i ich pierwszą wymianę słów. Całą resztę pamiętnika spali w wieku szesnastu alt, gdy też poszedł do liceum. Tak opisywał ową dziewczynę:
[i]” Ta dziewczyna jest piękna, jest moją sąsiadka ja ją zauważyłam dopiero teraz. Dlaczego jestem inny, taki nieśmiały? Nieśmiałość, tak to właśnie to nie pozwala mi do niej zagadać. Wiedziałem dobrze, ze ona czeka na to żebym to ja zaczął naszą znajomość. Boże jaka ona piękna, ten jej uśmiech. Zawsze towarzyszyła mi w drodze do domu, i do szkoły. Ona mi czy ja jej? Nie wiem. Poznałem jej imię, dzięki mojemu koledze, oznajmił mi, ze nazywa się Ruth Fernandez i jest najlepsza uczennicą w szkole. Zapaliła mi się żółta lampka nad głową. To mógł być początek naszej znajomości. Podszedłem do niej i zagadałem, ona tylko wzruszyła ramionami. Drugiego dnia było gorzej. Odpowiedziała, ze jej nie interesuje, i ze jestem śmieciem. No może nie do końca. Ale dała mi to do zrozumienia. To wpłynęło na to, ze zgodziłem się wyjechać z Nordeste. Nigdy o niej nie zapomnę. Przysięgam
Patric Cervera.”
Jednak ten chłopak nie może składać obietnic. Zapomniał o niej na studiach, gdzie każda panienka leciała na niego. Sex traktował jak sport. Zaliczył już 200 panien. Liczy je? Tak, liczy. Musi się jakoś dowartościować. Teraz całe dnie spędza w swojej pracowni, chyba, ze ma występ w teatrze, albo próbę. Wieczorami chodzi na imprezy. Czy alkohol jest jego nałogiem? Nie, tka naprawdę to nigdy nie był pijany. Nie ma też żadnych nałogów. Jago życie, to panienki i malarstwo. Tak jest teraz, ale kiedyś tak nie było. Ale o jego przeszłości wiemy tylko dzięki tej małej kartce z pamiętnika. Jest jeszcze coś, rysunek Ruth, tak to był jego pierwszy rysunek naszkicował ją w tym dniu, w którym wyjechał. Od tamtej pory maluje. Jest artysta. Nie wiadomo, na co liczy. Ma jednego przyjaciela i siostrę w wieku Ruth, która chodziła z nią do klasy, ale nigdy nie miała tyle odwagi by z nią porozmawiać.
Anastazja ma 25 alt, i jest czarną owca rodziny. Wie, że ze swoimi problemami musi udać się do psychologa, ale nadal się boi. Zarabia na siebie w nocnym barze jako barmanka. Studiuje medycynę. Jednak postanowiła sobie, ze zanim zacznie leczyć ludzi uda się do psychologa, i skończy z tym.
Przyjacielem Patric`a jest Raul Nolasco. Studiował on z nim aktorstwo. Jest świetnym tancerzem. Marzy o wystąpieniu na dużym ekranie. Po cichu podkochuje się w Anastazji. Przeszłość rodzeństwa Cervera okrywa się dla niego tajemnica. Na studiach zobaczył szkic Ruth, ale gdy przyjaciel zbył go zawistnym spojrzeniem, postanowił nie wnikać. Jest takim samym typem, co Patric. Preferuje zasadę Żyj, baw się póki możesz. Nie myśl o życiu z bajki. Dziewczyny tylko ranią, więc trzeba nimi pomiatać. Tak wygląda jego motto życiowe. Jednak w serialu, w którym grał, jego postać była romantykiem. Myśli, że kiedyś w końcu zagra jakąś role w filmie, u boku pięknej dziewczyny.

Moniś;* Kikuś;*Olcia;*Justyś;*Kasia;*Brook;*
i reszta;*

Monita · Wysłany: 15:14:36 28-01-09 Temat postu:

No to na początek dziękuję :*

Ruth była małą księżniczką, rozpieszczoną przez rodziców. Na szczęście w porę zauważyli, że tak być nie moze a ich córka musi się nauczyć, ze w życiu nie ma nic za darmo i nie zawsze gdy czegoś chcemy, otrzymujemy to.
Jak chłopak potrafi zmienić dziewczynę. Dla niego chodziła do szkoły i uczyła się. No widzę że była bardzo żywym dzieckiem

Zajmowała się wszystkim czym tylko można było się zająć. Teraz studiuje. Niestety jej rodzice nie żyją

Ale cieszy mnie fakt, że mimo posiadania dużego majątku, nie zachowuje się jak bogata panienka.
Patric ! Przecież to był jej sąsiad. I Ona go odrzuciła ! No co za baba

Widać że wtedy oboje byli w sobie zakochani. Niestety On wyjechał. I teraz już nie jest taki jak kiedyś. Teraz panienki są dla niego jak zabawka. Cieszy mnie jednak fakt, że ma pasję, którą jest malarstwo.
Mam nadzieje, że On i Ruth niebawem się spotkają

Pauliś chyba nie muszę mówić że chcę new :*

malutka · Wysłany: 15:16:20 28-01-09 Temat postu:

No więc !
Mówiłam ci sis ze sie spodoba a Ty niee !
Ja Ci mówiłam ze super ! Ciołku mój !
Przyznam się odc nie czytałam ale przeczytam jak wrócę żywa z dyskoteki <lol2>
Ale wiem że jest cudny więc od razu to mówię

Obsada = kochana najlepsza na świecie !
A ii jeszcze uno...
Ja chce odc na pocztę

PaPa :*

Brooklyn · Wysłany: 15:16:50 28-01-09 Temat postu:

Wspaniały odcinek.
Ruth i Patrick bardzo się zmienili od ostatniego spotkania. Szczególnie Patrick. Biedny w tak młodym wieku doznał zawodu miłosnego...

Ruth i okres haha to było dobre . Myślała , że umiera!

Paulinko odcinek przeczytałam jednym tchem . Czekam na new

Maximum · Wysłany: 15:19:28 28-01-09 Temat postu:

Ja też na początku dziękuję

Widzisz
Mówiłam, że odcinek będzie świetny
Haha i kto miał rację??
JA!!!!!!!!
Ruth... lubię ją
Już jest dla mnie fajna
Fajnie to wszystko opisałaś
A jednak napisalaś o taej miesiączce
Patric... poza tym co robi (nie mówię o malarstwie) nie wydaje się być zły
Jak dla mnie gdzieś tam w głębi duszy jest inny
Czekam na drugi odcineczek

Żaba · Wysłany: 15:37:10 28-01-09 Temat postu:

Moniś nmzc...xd a na new to sobie poczekasz...oj, poczekasz xD
Sis, odc na poczcie bd jak mi dasz adres xD
Kaśka, Olka no miałyście racje...niby xD
yyy, tex za komy;* odcinek 2 w przyszłym tygodniu

kikiunia · Wysłany: 16:11:09 28-01-09 Temat postu:

Dziękuję za dedykację nie spodziewałam się :*

Ruth była córeczką swoich rodziców, którzy ją rozpieszczali, ale dzięki temu jak rodzice pokazali jej że w życiu nic nie otrzymujemy za darmo zmieniła się, na lepsze. Widać jak chłopak potrafi zmienić dziewczynę, która dzięki niemu zaczęła chodzić do szkoły i się uczyć. Ruth była ruchliwym dzieckiem, lubiła zajmować się dosłownie wszystkim. Szkoda, ze jej rodzice już nie żyją

dobrze, że dziewczyna nie chce obnosić się z majątkiem jak jakaś pusta panienka.
A więc Patric był owym sąsiadem Ruth, a ta go odtrąciła..
Po tej kartce z pamiętnika chłopaka widać ze On też zakochał się w Ruth tak jak Ona w nim. Tylko chłopak wyjechał i teraz po latach nic nie jest takie jak było w dzieciństwie. Teraz Patric dziewczyny traktuje jak przedmiot. Powiem, ze cieszy mnie fakt że nie jest On do końca "zepsuty" i ma jaką pasję..

Zapomniałabym pochwalić autorkę za taki piękny odcinek. Już nie mogę się doczekać następnego. Mam nadzieję, ze nie będę musiała długo czekać na kolejny cudowny odcinek:* Buziaki córeczko:*:*:*

Caroll · Wysłany: 16:44:10 28-01-09 Temat postu:

świetny odcinek, bardzo wciąga. Szczególnie początek, szkoda mi Ruth za tę sukienkę. xDDD
podoba mi się ta postac chyba najbardziej. no, czekam na kolejne odsłony.

Sylwia94 · Wysłany: 18:10:48 28-01-09 Temat postu:

Super odcinek!

Jestem pod wrażeniem, tak ciekawie opisałaś historię Ruth

Na początku pomyślałam, że jest typem rozkapryszonej córeczki, która zawsze dostaje to czego zechce. Ale okazała się fajną dziewczyną

Sama zaczęła zbierać pieniądze na sukienkę, którą i tak kupił ktoś inny. Wtedy zrobiło mi się jej szkoda

Fajnie, że poznała Glorię. Co do Patrica... ciężka sprawa. Oboje bali się zrobić do siebie krok, w końcu po długim czasie chłopak postanowił zagadać do niej. Szkoda, że Ruth wtedy odmówiła. Może teraz byliby razem? W dodatku on potem się przeprowadził. Są daleko od siebie, ale chyba nadal o sobie pamiętają

Skoro siostra Patrica chodziła z Ruth do klasy to może jest jeszcze szansa żeby znowu się spotkali

Patric źle zaczął traktować dziewczyny, może dlatego, że jeszcze nie znalazł swojej miłości, albo znalazł ją i został odrzucony. No dobra co ja tu będę wiecej pisać i tak moje komentarze są beznadziejne xDD Czekam na new!

Żaba · Wysłany: 20:40:04 28-01-09 Temat postu:

o_O widzę, że coraz więcej osob żałuje Ruth, albo sukienki

mamuś;*** oj, długo, bedziesz musiała czekać..może do samej śmierci {??} (któa szybko nie nastąpi xD)
Nataszko;** Ruth nie odmówiła, chciała sprawdzić go o_O ale ona była gupia...i jest nadal..xD Razem, do tej pory?? o_O o nie xd wtedy los by im figla spłatał [tym losem byłabym ja :d] taaa, badziewne to są moje, a nie Toje komentarze kochanie;****
Caroll;** tex za koma;***

najbardziej Ruth? oj, możesz jeszcze zmienić zdanie xDD