Telenowele

Aishwarya · Wysłany: 18:11:58 11-03-08 Temat postu:

Słońce prosimy Cię o new odc. BŁAGAMY Natka chyba także ze mną

@si@ · Wysłany: 18:14:12 11-03-08 Temat postu:

może zaraz coś wstawię, ale nie obiecuję

VANESSA* · Wysłany: 18:20:08 11-03-08 Temat postu:

wstaw newik

czekam

Aishwarya · Wysłany: 18:36:06 11-03-08 Temat postu:

Jesteś KOCHANA :* Czekam z niecierpliwością

@si@ · Wysłany: 18:38:03 11-03-08 Temat postu:

ODCINEK 128

- Ludzkie życie. Jest piękne, ale czasami zbyt krótkie. Dlatego trzeba wykorzystywać każdą chwilę, żeby niczego nie żałować. Robić wszystko najlepiej, jak się potrafi, żeby nie pomyśleć potem, że coś można byłoby zrobić inaczej. I kochać ludzi, których spotykamy na swojej drodze. Pokazywać im tę miłość najpełniej. Nie zmarnować szansy jaką daje nam życie. Szansy na miłość.
Rebeka słuchała słów księdza wygłaszającego kazanie w przyszpitalnej kaplicy i czuła, jak łzy spływają po jej policzkach. Czuła, jakby te słowa były skierowane właśnie do niej. Szczególnie w tych okolicznościach. Alex od kilku godzin był operowany. Przewieźli go w stanie krytycznym z miejsca wypadku do szpitala. Kiedy dotarła do niej ta wiadomość, poczuła się jak w koszmarnym śnie. Pędziła, jak oszalała do szpitala i teraz nie mogąc już nic więcej zrobić, jak tylko czekać, siedziała w tej małej kapliczce i wsłuchiwała się w słowa księdza. Prawie bezszelestnie wypowiadała słowa modlitwy.
- Proszę modlić się o cud. - ponownie zabrzmiały jej w uszach słowa lekarza. Poczuła drżenie na całym ciele. Cud ... pozostało jej tylko modlić się o niego. Upadła na kolana w ławce i ukrywając twarz w złożonych do modlitwy dłoniach, szeptała:
- Postawiłeś go na mojej drodze, żeby mnie uszczęśliwił. Byłam głupia nie widząc tego ... Ale jeśli dasz mi jeszcze jedną szansę... zrobię wszystko by to naprawić... - rozpłakała się na dobre. Czuła się taka bezużyteczna. Nie mogła mu pomóc, a być może zaraz dowie się najgorszego.
Poczuła czyjąś dłoń na ramieniu. Wiedziała, że to David, ale nie potrafiła na niego spojrzeć. Bała się, że zobaczy w jego oczach potępienie. Tymczasem usłyszała:
- Jestem z tobą mamo. Przejdziemy przez to razem. On będzie żył.
Wtuliła się w niego, czując się przy własnym synu, jak małe zagubione dziecko.

Aishwarya · Wysłany: 18:45:14 11-03-08 Temat postu:

Kochana napisałaś pięknie, przepięknie- moge wymianiać i wymieniać.
Łzy mam w oczach czytając to( przeczytałam już kilka razy) niech on przeżyje

teraz dopiero Rebi zrozumiała swój błą <beczy>
Może jeszcze jedne? Ja to przeżywam, jak w życiu a nie w teli której czytam ;(

justysiek21 · Wysłany: 20:09:35 11-03-08 Temat postu:

Szkoda mi REbecki

@si@ · Wysłany: 20:54:13 11-03-08 Temat postu:

Iwettko

cieszę się, że moja telka wzbudza w Tobie takie emocje

dziś już nic nie dam rady wstawić, ale jutro postaram się dać dwa odcinki

pozdrówki!

giovanna · Wysłany: 21:02:57 11-03-08 Temat postu:

Ten wstęp

Już się przeraziłam że może jednak go uśmierciłaś

Dobrze że Rebeka ma oparcie w Dawidzie

Alex wracaj do zdrowia

Natka*** · Wysłany: 23:39:13 11-03-08 Temat postu:

Asiu jak Ty cudownie piszesz. Z telci na telcię jestem pod coraz większym wrażeniem

A jeśli chodzi o odcinek to mimo tego, że krótki i tak jest cudowny

Musiała wydarzyć się taka tragedia (oby ze szczęśliwymn zakończeniem

) żeby Rebeka zrozumiała jak wielki błąd popełniła. Oby dostała szansę na naprawienie tego co zepsuła. Dobrze, że ma takiego wspaniałego syna. David teraz jest matce bardzo potrzebny

Czekam niecierpliwie na kolejne odcinki

Pozdrawiam cieplutko

anula:) · Wysłany: 19:29:29 12-03-08 Temat postu:

Nawet potrzebny był Rebece taki wstrząs, teraz zrozumie, że nie może odtrącać Alexa.
Ciekawe co z nim? Mam nadzieję, że skończy się tylko na strachu.
Pozdrawiam.

@si@ · Wysłany: 20:07:43 12-03-08 Temat postu:

Natko dziękuję Ci za tak miłę słowa i to, że zawsze moge liczyć na Twój komentarz

ODCINEK 129

Osvaldo nerwowo przeszedł się w tej i z powrotem po sądowym korytarzu. Łaskawa Temida miała dziś rozstrzygnąć o jego dalszym życiu. Zapatrzył się przed siebie. Po jaką cholerę wpakował się w to wszystko? Desire miała rację mówiąc mu, że przestał być twardzielem odkąd na jego drodze pojawiła się Lorna czy też Maite. Ale może to wcale nie było złe? Przy niej czuł się tak, jakby obudziły się w nim ponownie pokłady dobra. Ona ożywiła w nim, to co było już martwe. Włożył ręce do kieszeni i zamknął powieki. Nie potrzebnie się oszukiwał, wmawiając sobie, że jej już nie kocha. Kochał ją i to z każdym dniem mocniej, choć byli od siebie tak daleko. Delikatne kroki na korytarzu wyrwały go z zamyślenia. Wiedział, że to ona. Powoli spojrzał w tamtą stronę, skąd nadchodziła. Uderzyła go jej uroda. Oszołomiła kolejny raz i sprawiła, że poczuł się taki bezbronny.
- Witaj. – odparła cicho, a w jego spojrzeniu dostrzegła zamyślenie.
- Przyszłaś. – odparł cicho wciąż na nią patrząc – Czy mam rozumieć, że zgadzasz się na rozwód?
- Nie pozostawiłeś mi wyboru. – patrzyła mu prosto w oczy wymawiając wyraźnie i dobitnie każde słowo.
- Mógłbym powiedzieć o tobie to samo. – uśmiechnął się kwaśno.
Lorna spuściła wzrok i poczuła mdłości. W ostatnich dniach bardzo się nasiliły. Zawroty głowy również pojawiały się w najmniej oczekiwanym momencie. Tak było i teraz.
- Źle się czujesz? – Osvaldo natychmiast zauważył jej bladą twarz i podszedł do niej bez namysłu przyglądając się jej z troską.
- Słabo mi. – odparła z trudem łapiąc powietrze – Muszę usiąść.
Osvaldo bardzo delikatnie ujął ją za rękę i podprowadził do małej ławeczki stojącej nieopodal. Przykucnął przy niej i spojrzał na jej bladziutką twarz.
- Źle wyglądasz … Maite. – sposób w jaki ją nazwał spowodował, że w jej oczach zalśniły łzy. Popatrzyła na niego pełnym nadziei wzrokiem. Miała ochotę zarzucić mu ręce na szyję i powiedzieć, że to wszystko z powodu jej stanu. Miała ochotę powiedzieć mu, że urodzi jego dziecko. Patrzyła w jego oczy i czuła, że są bliżej siebie niż byli w ostatnich tygodniach.
- Sprawa rozwodowa nr 321 Lorna i Osvaldo Tallancon. – bezlitosny głos urzędniczki wyrwał ich boleśnie z tego zbliżenia. Osvaldo raptownie uniósł się do góry, a kiedy Lorna ponownie spojrzała w jego oczy, nie znalazła w nich już tej tęsknoty, którą widziała przed chwilą. Jego wzrok był pusty.
- Czy strony są zgodne co do swojej decyzji? – sędzia spojrzał najpierw na Lornę, a potem na Osvaldo. Przez tę krótką chwilę oboje ponownie spojrzeli na siebie. Siedzieli w niedalekiej odległości od siebie. Wystarczyłoby jedno słowo…
Kocham cię, ale tak trudno mi zapomnieć o twojej zdradzie. – zdawał się mówić jego wzrok.
Wybacz mi. Tylko ciebie kocham. – zdawała się mu odpowiadać Lorna.
- Czy mam powtórzyć pytanie? – sędzia sprowadził ich ponownie na ziemię.
- Tak. – wydusił z siebie Osvaldo i poczuł, jak żal zalewa jego duszę – Podtrzymuję swoją decyzję. – dodał po chwili łamiącym się głosem.
Lorna spuściła głowę, żeby ukradkiem wytrzeć spływającą łzę. Po chwili patrzyła już na sędzinę matowym wzrokiem, ale czuła się tak jakby była gdzieś poza sobą.
- Tak. Ja również zgadzam się na rozwód. – usłyszała gdzieś z daleka swój własny głos.

Karolllina · Wysłany: 20:14:40 12-03-08 Temat postu:

aj aj aj Alex musi żyć

Biedna Rebecca... on musi przeżyć, żeby mogli być razem:) Po czymś takim Rebecca nareszcie powinna zrozumieć, że życie to ciągła niewiadoma i , że trzeba czerpać z niego jak najwięcej i robić wszystko by być szczęśliwym. mam nadzieję, że ten wypadek Alexa da jej do myślenia... po prostu musi tak być.
heh a co do ostatniego odcinka to aż momentami mi się szkoda zrobiło Osvalda i Lorny, ale ja się na ich temat nie wypowiadam bo jeszcze się nad nimi rozczulę i przejdę na stronę tego debila Osvaldo ;p

giovanna · Wysłany: 20:26:27 12-03-08 Temat postu:

Oj i stało się najgorsze

Rozwód

A Osvaldo nie wie jeszcze że Lorna spodziewa się jego dziecka

Oby szybko zdołali się porozumiec i wrócić do siebie

Aishwarya · Wysłany: 20:44:05 12-03-08 Temat postu:

Nie BŁAGAm tylko nie to. Oni musża być razem i koniec!
Znów mi się smutno zrobiło, dlaczego ona mu nie powiedziała? Taką okazję miała i ją zmarnowała ;( BŁAGAm jeszcze jeden odc PLEASE :*