Telenowele

Natka*** · Wysłany: 23:17:24 02-02-08 Temat postu:

Bardzo dziękuję za komcie

Tym bardziej, że zbliżamy się do końca telci

Pozdrawiam Gorąco

Greg20 · Wysłany: 23:23:22 02-02-08 Temat postu:

To akurat nie jest dobra informacja

Genesis · Wysłany: 23:25:38 02-02-08 Temat postu:

No właśnie..;(
Natko ile jeszce odcinków przewidujesz.?

Natka*** · Wysłany: 23:26:16 02-02-08 Temat postu:

Genesis · Wysłany: 23:27:39 02-02-08 Temat postu:

To jeszcze 11..?

Jak to szybko zleci..

Greg20 · Wysłany: 23:43:24 02-02-08 Temat postu:

Jestem załamany

Szkoda, że tak mało odcinków zostało

ardillita · Wysłany: 16:58:42 03-02-08 Temat postu:

Kiedy new ???

NiuNia · Wysłany: 18:20:24 03-02-08 Temat postu:

super odcinek czemu Daniela i Isabel poleciały

ardillita · Wysłany: 16:01:03 05-02-08 Temat postu:

Natka*** · Wysłany: 16:33:15 05-02-08 Temat postu:

ardillita · Wysłany: 17:04:56 05-02-08 Temat postu:

Trudno poczekam :]

Natka*** · Wysłany: 20:30:48 08-02-08 Temat postu:

Dziękuję za wszystkie komentarze

***
Gorące Pozdrowienia dla osób takich jak: anula:), Marysia, Gaby, Genesis, Greg20, Magi, a_moniak, Kasiunia219 oraz blondi95
***

* * Życzę Przyjemnego Czytania * *

Entrada

Odcinek 100!

Daniela wyjrzała przez szybę. Samolot leciał właśnie nad Oceanem. Wszystko było tak dalekie. Spojrzała na Isabell, która chwilę temu zasnęła. Okryła ją sweterkiem i spojrzała na śliczną buzię dziewczynki. Jeszcze tak niedawno Isa była maleństwem, które tuliła do piersi. Teraz to była już duża dziewczynka...
Daniela po raz kolejny wyjrzała przez szybę. Uciekała... Tak, uciekała od Diega, od problemów, od tego tajemniczego mężczyzny... Uciekała, chcąc oszczędzić sobie bólu. Musiała wszystko na spokojnie przemyśleć. Kochała Diega, ale on ją zdradził. Wbił nóż tam, gdzie zabolało ją najbardziej. Zniszczył to co razem tak długo budowali. Nie wiedziała jeszcze czy da mu kolejną szansę. Wybaczyła mu incydent z Deborah, ale to była całkiem inna sytuacja. Teraz czuła, że stoi na rozwidleniu dróg. Musiała wybrać tą właściwą...
****************************************************************
Andrea wyszła z samochodu i zatrzasnęła za sobą drzwi. Weszła do domu i odłożyła torebkę na stolik. Odwieszając płaszcz poczuła na sobie czyjeś spojrzenie. Powoli odwróciła się i wzdygnęła na widok byłego męża. On także wydawał się zaskoczony jej wyglądem. Jego uwagę od razu przykuł zaokrąglony brzuszek Andrei. Wiedział co to oznacza.
-Chyba powinniśmy porozmawiać-powiedział spoglądając na nią. Andrea skinęła głową i weszła do salonu, gdzie usiadła na białej sofie. Przez cały czas czuła na sobie jego wnikliwe spojrzenie.
-Andreo...-zaczął Ricardo czując się nieco niezręcznie.
-Tak jestem w ciąży-odparła.
-Czyje to dziecko?-Ricardo chciał poznać całą prawdę. Andrea spojrzała na niego niepewnie. Założyła za ucho kosmyk włosów, który zawirował jej przed oczyma.
-Twoje Ricardo. To ty jesteś ojcem-powiedziała spokojnym, równym tonem. Spojrzała na Ricardo, była ciekawa jego reakcji. Mężczyzna wpatrywał się w nią nie kryjąc zaskoczenia. "Będę ojcem"-krążyło mu w myślach. Po chwili ogarnęło go szczęście. "Będę ojcem"-miał ochotę krzyczeć i dzielić się swoją radością. Jednak po chwili wrócił do rzeczywistości.
-Dlaczego mi nie powiedziałaś?-zapytał rozluźnionym tonem.
-Porzuciłeś mnie dla innej kobiety... NIe chciałam ci mówić o dziecku. Sądziłam, że cię to nie zainteresuje. Wkońcu od rozwodu już nic nas nie łączy-odparła. Ricardo podszedł do niej i pomógł jej wstać. Ujął w dłonie jej dłonie i spojrzał w oczy.
-Łączy nas wiele-wyszeptał. -Łączy nas to dzieciątko-delikatnie położył dłoń na brzuchu Andrei. Ona przymknęła oczy, marzyła o tej chwili. Tyle razy wyobrażała sobie ją przed snem.
-Dziękuję ci-wyszeptał Ricardo. -Uczyniłaś mnie najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem.
-To chłopiec-Andrea uśmiechnęła się. -Dzisiaj byłam na badaniach.
-Będę miał drugiego syna. Nawet nie wyobrażasz sobie jak się cieszę.
-Ricardo nie chcę żeby to dziecko zrujnowało twoje nowe życie-odparła i podeszła do okna.
-Powinnaś o czymś wiedzieć-podszedł do niej. Poczuł delikatny zapach jej perfum, unoszący się w powietrzu. -Jestem sam. Co prawda byłem z inną kobietą, ale to nie było to. Nie zdołałem jej pokochać bo od przeszło trzydziestu lat kocham jedną kobietę.
-Naprawdę?-Andrea odwróciła się w jego stronę i spojrzała mu w oczy.
-Naprawdę-Ricardo zbliżył się do niej i złączył swoje usta z jej ustami w czułym pocałunku...
****************************************************************
Kilka tygodni później...

Daniela przejrzała się w lustrze. Dokończyła makijaż i odłożyła pomadkę do kuferka.
-Mamuś to do zobaczenia-Isa podbiegła do mamy i ucałowała ją w policzek. -Au revoir!-zawołała Isa i pobiegła do wyjścia, gdzie czekała na nią opiekunka.
-Znakomicie jest słyszeć francuski w jej wykonaniu-uśmiechnął się Esteban opierając się o futrynę w drzwiach.
-Rzeczywiście. Cieszę się, że nauka języka sprawia jej przyjemność-odparła Daniela.
-Ja na chwilę wychodzę-odparł Esteban i po chwili wyszedł z apartamentu. Daniela objęła wzrokiem pomieszczenie. Hotel stał się jej domem. Nie narzekała. Miała pracę - robiła to co uwielbiała, ale i cierpiała. Była z dala od Miguela, Jaquelin i wszystkich innych bliskich jej osób. Spojrzała na kalendarz. Już za kilka dni będzie musiała polecieć do Bogoty. Nadchodzi bowiem dzień jej rozwodu... Wiele razy myślała o Diego, ale nie potrafiła i nie mogła wybaczyć mu zdrady. To za bardzo bolało. Czuła, że nie potrafiłaby mu zaufać. A związek bez zaufania nie ma najmniejszych szans.
Usiadła przed laptopem i otworzyła swoją pocztę. Od razu zauważyła powtarzający się adres. Nie było dnia żeby Diego do niej nie pisał. Nie czytała tego. Sama myśl o nim sprawiała jej ból.
-Mam coś dla ciebie-usłyszała za sobą głos Estebana. Mężczyzna rzucił stertę gazet na dywan.
-Aż tyle tego?-Daniela z trudem objęła wszystkie magazyny.
-Tak, a w tym jest twoja ostatnia sesja-podał jej gazetę. Daniela spojrzała na swoje zdjęcia z Isabell. Jedno z wydawnictw nalegało na sesję z córką promującą nową kolekcję ubrań - dla matki i córki.
-Isabell wygląda jak prawdziwa modelka-Daniela uśmiechnęła się patrząc na zdjęcie córki.
-Wkońcu jest twoją córką-uśmiechnął się Esteban. Układając gazety jedną na drugą.
-Pokaż te-Daniela wskazała na brukowce, które Esteban układał.
-Daniela to strata czasu, oni i tak wypisują stek kłamstw-odparł Esteban.
-Wiem, ale daj-wzięła od niego gazetę. Od czasu gdy pojawiła się w Paryżu i wznowiła pracę, gazety zaczęły interesować się jej osobą. Rozstanie z mężem po kilku dniach ślubu okazało się tematem na okładkę w nie jednym plotkarskim brukowcu. Daniela przyzwyczaiła się do tego. Rzadko udzielała wywiadów. Nie chciała rozmawiać o swoich sprawach prywatnych. Daniela uniosła wzrok z nad gazety i spojrzała na Estebana.
-Nigdy nie pytałeś mnie, dlaczego chciałam wyjechać-zauważyła. Esteban odgarnął kędziory i usiadł obok niej.
-To twoje sprawy. Ja nie mam prawa się wtrącać-powiedział.
-Dziękuję. Jesteś prawdziwym przyjacielem-Daniela objęła go.
-Daniela zaraz mamy sesję-Esteban spojrzał na zegarek. Daniela zarzuciła na siebie żakiecik i złapała za torebkę. Po chwili wybiegli z apartamentu...
****************************************************************
Diego przechodził przez centrum handlowe. Był w pół przytomny, bez chęci do życia. Jego życie bez Danieli nie miało sensu. Wodził wzrokiem po kolejnych butikach. W pewnym momencie jego wzrok przykuła okładka jakiejś gazety, która w powiększonym rozmiarze wisiała na szybie salonu prasowego. Diego wszedł do salonu i wziął do ręki magazyn. Kupił go i wybiegł z centrum handlowego. Gdy usiadł w samochodzie, otworzył magazyn. Miał przed oczyma dwie najdroższe mu osoby: Danielę i Isabell. Dziewczyny pozowały do zdjęć w różnych ubraniach jednej z firm odzieżowych. Z ich twarzy bił uśmiech. Uśmiech którego tak bardzo mu brakowało. Parę minut później wpadł do domu.
-Odzyskam je. Odzyskam choćby nie wiem co-postanowił sobie.
-Diego-zatrzymał go głos matki. -Coś się stało?-Andrea podeszła do syna, który wrócił na dół po schodach. Diego spojrzał w oczy matce i powiedział:
-Mamo jadę do Paryża. Muszę odzyskać Danielę...

Zapraszam do Komentowania

anula:) · Wysłany: 20:40:43 08-02-08 Temat postu:

Tak, tak, tak. Dokładnie o to chodziło. He, he nareszcie Diego wziął się za siebie.
Widać, że Daniela się męczy, oboje się męczą.
Czekam na newik.

a_moniak · Wysłany: 20:58:41 08-02-08 Temat postu:

wow Natka to już 100 odcinków, gratuluję

Daniel w końcu chce się wziąć za siebie i chce odzyskać Danielę y Isę :)czekam na dalszy rozwój ich sytuacji, bo nie chcę zeby cierpieli żyjąc bez siebie..

pozdrawiam goraco :*

Genesis · Wysłany: 21:10:35 08-02-08 Temat postu:

Natko genialny odcinek.!!!!!

Już setny,to jubileusz,wieć gratuluję.!!Ale łącznie z tm zbiża się koniec telci...

No ale cóż wszyskto ma swój koniec.
Diego chce odzyskać Daniele i Is i jedzie do Paryża.?!Wspaniale.!Wręcz cudownie.^^
Myślę,że razme z Danielą przyjedzie do kraju i oczywiście z Is.

Ricardo wrócił do Andrei..wzruszjaca scenka.xD
Widać,że z inna kobieta mu się nie ułozyło,nawet dobrze bo przecież teraz jest ojcem,a dziecko powinno mieć rodziców w komplecie.^_^
I równie wzruszajacą scenkę chyba nam szykujesz.?
Gdy Daniela spotka sie z Diegiem.?

W takim razie czekam na nowy odicnek.
I pozdrawiam