Telenowele

monioula · Wysłany: 18:35:54 24-10-07 Temat postu:

Nie mam ci za zle, że uśmierciłaś Savage, rozumiem, że zemsta go zgubiła (ładnie to ujęłaś). Cieszę się, że Sarah urodzi małego "białowłosego"

ale dlaczego okłamuje wszystkich, że to dziecko Johna?

BlackFalcon · Wysłany: 17:32:03 25-10-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 18:19:01 25-10-07 Temat postu:

BlackFalcon · Wysłany: 22:26:10 25-10-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 17:53:47 26-10-07 Temat postu:

Przeskok mi się bardzo podobał, czasami bywa tak, że takie akcje po latach są nudne, ale tobie udało się mnie zaciekawić. Aktor pasuje, przystojny nie jest, za to bardzo sympatyczny i ma takie spojrzenie... coś z tatusia

Jejku jak ty ślicznie piszesz opisy

W innych opowiadaniach one mnie nudzą, za to ty piszesz świetnie!
Pokurcza i Dzikość Serca bardzo lubię, takie dobre duchy w opowiadaniu.
Pozdrawiam!

BlackFalcon · Wysłany: 14:14:42 29-10-07 Temat postu:

Ale sie opuscilam we wklejaniu

. Przepraszam! Na przeprosiny odcineczek troszke dlugi ;D.

-------------------------------------------------------------------

---10---
Duncan zrobił zakupy i poszedł do domu.Niósł wszystko i nucił starą melodię,którą matka śpiewała mu nad kołyską.Nie wiedział,skąd ją znała.Była ona przerażliwie smutna,ale zarazem piękna. Jak jakaś skarga...Pieśń jego rodzica,którą ten tyle razy wygrywał na organkach odziedziczonych po Johnie,dziadku Duncana...
Przestąpił próg i ujrzał matkę wyglądającą przez okno.Położył jedzenie na stole i podszedł do niej.Obróciła się na dżwięk jego kroków.Była wciąż taka ładna,jak wtedy,gdy poznała Malcolma...
-Długo cię nie było,synku-to nie był wyrzut,lecz życzliwe stwierdzenie tęskniącej matki.
-Wybacz,mamo,-ucałował ją-ale pan Cramp opowiadał mi o swojej obawie przed Lutherem Lonely.Nie rozumiem tego strachu,przecież Lonely to miły człowiek,tylko trochę mrukliwy.
Krew Sarah na ułamek sekundy przestała płynąć.Czyżby Duncan miał do czynienia z tym mężczyzną?Wobec tego musi uważać,gdyż prawda może ujrzeć światło dzienne.Nie powinna do tego dopuścić!
-Czemu tak sądzisz?-siliła się na spokój.-Wszakże chyba z nim nie rozmawiałeś?
-Nie,mamo,ale wątpię,żeby naprawdę był taki,jak mówi pan Elmer.Nigdy nikogo nie skrzywdził,w przeciwieństwie do tego drania,o jakim opowiadał mi kiedyś Hiram.
-O jakim draniu?-niczego jeszcze nie podejrzewała.
-To był podobno bardzo sławny bandyta.Odznaczał się niesamowitą siłą i celnością.Podobno uważano go nawet za nieśmiertelnego.Ale i na niego przyszła pora-zginął w pojedynku z równym mu nędznikiem.Nie było drugiego takiego strzelca na Dzikim Zachodzie.Zaraz,jak brzmiało jego przezwisko?Chwileczkę...Wiem!To był Savage-wypowiedział to imię z morderczą nienawiścią.
-Czy aż tak go nienawidzisz?-zapytała jego matka ze smutkiem,którego w gniewie nie zauważył.
-Przecież to był szatan,mamo!Uśmiercił tyle osób,że nikt ich nie zliczy,a ty mnie o to pytasz?-zdziwił się.-Dziękuję Bogu,że nie żyje,bo mógłby tu przyjechać i zrobić ci krzywdę!Chyba,że wcześniej to ja pozbawiłbym go podłego życia w twojej obronie!
-Potrafiłbyś zabić,synu?
-W twojej obronie-tak!-potwierdził z mocą,jakiej się nigdy w nim nie spodziewała.

---11---
Benjamin powoli zdążał w kierunku domu.Nie spieszyło mu się,dzień był znów bezchmurny i łagodny wietrzyk pieścił mu twarz podczas podróży.Odnalazł to,czego szukał i teraz mógł zawsze tam powracać.Wędrówka Malcolma zakończyła się,ale nadal żył w sercach tych,którzy go kochali.Ale tylko Ben odwiedził jego nagrobek.Myślał obecnie o swoim opiekunie,którego zostawił na tak długo!Przyśpieszył konia,nagle ogarnęła go przemożna chęć ujrzenia Pokurcza natychmiast,w tej właśnie chwili.Niedługo pędził jak błyskawica.

---12---
Tylko łóżko było niemym świadkiem zdarzenia.Gospodarz nie poruszał się.Upadając uderzył głową w tenże mebel,dlatego podłogę rosiła krew,wciąż kapiąca ze świeżej rany.Plama coraz bardziej się powiększała,jakby chciała objąć całe ciało Luciusa i nigdy nie wypuścić ze swoich czerwonych objęć.Okolicę spowiła dziwna cisza.W pobliżu nie było nikogo.Czas płynął jak rzeka,powolnym,ale nieustannym rytmem.

---13---
Sarah została sama,ale nadal myślała o słowach mężczyzny.Stało się tak,jak przewidział Lonely-Duncan gardził i nienawidził własnego ojca.W jego mowie wyczuła to tak bardzo,że aż się tego przestraszyła.Jeżeli kiedykolwiek dowiedziałby się teraz prawdy,to i ona odczułaby jego niechęć.Nie uwierzyłby jej poza tym w tą nieprawdopodobną historię o przemianie mordercy we wrażliwego człowieka.Slumville również nie znało całej prawdy,usłyszeli wersję,która wykluczała udział Savage'a w tej sprawie.Nikt nie wiedział,że przeżyła dzięki niemu,zataiła całkiem fakt,że miała z nim cokolwiek do czynienia.Miała nadzieję,że Malcolm wybaczył jej to okrucieństwo.Pozbawiła go przecież syna!Po rozmowie z Duncanem wiedziała,że już nigdy nie powie mu prawdy...

---14---
Luther Lonely faktycznie zorientował się w pochodzeniu potomka Sarah.Spotkał kiedyś na swojej drodze Savage'a i nigdy nie zapomni jego przerażająco niebieskich oczu.Dlatego nie mógł pomylić odcienia tęczówki Duncana z niczym innym.Spoglądał przecież całe wieki temu prosto w twarz McIntyre'a.Nikt nawet się nie domyślał,że Luther miał coś wspólnego z tym odwiecznym samotnikiem.Ich drogi zetknęły się i to wydarzenie związało ich ze sobą bardzo mocno.Obecnie Malcolm nie żył i tamto mogło odejść we mgłę zapomnienia-gdyby nie młodzieniec o jasnych włosach i wzroku tak podobnym do ojca.Lonely mógł sporo powiedzieć o zmarłym,gdyby tylko zechciał.Wolał jednak milczeć.Oprócz niego jedynie siostra dzieliła tą tajemnicę,aż do jej śmierci ze strzałą furgoczącą w plecach.Otrząsnął się z rozmyślań,nie zamierzał znów dać się ponieść cierpieniu.Za każdym razem jednak widok Duncana przypominał mu będzie zarówno Eileen,jak i Savage'a.Dotknął dłonią blizny na obliczu.To też część tamtych dni...

---15---
Hiram po raz kolejny miał powód do strachu.Spowiadał się z niego do Elmera:
-To czyste szaleństwo!Czy nie można tego załatwić w inny sposób?Jeśli Indianie stracą cierpliwość,wybuchnie wojna!Slumville nie obroni się przed nimi!Wybiją nas do nogi!Podobno niektóre plemiona już szykują oddziały wojowników!-opowiadał okropnie zdenerwowany.-Nie mamy nawet kogoś,kto by nas poprowadził!-rozpaczał.-Teraz nawet Savage byłby się przydał!-wypowiedział to impulsywnie i aż zamilkł,przerażony własnymi słowami.
Savage?-mruknął Elmer.Nadal lubił tu zaglądać.-Tęsknisz za nim?-zdziwił się nieco.
-Nie,ale on potrafiłby nas zorganizować i może ocalić mój bar!
-Sami go ocalimy,jeżeli dojdzie do bitwy!Zapewniam cię,że będzie to pierwsze miejsce,jakie będziemy strzec!-odezwał się jakiś klient.
Barman spojrzał krzywo na mówiącego.Niesmaczny żart!On naprawdę boi się Indian!Co poczną na wypadek ataku?Nie chciał nawet o tym myśleć!

monioula · Wysłany: 14:24:21 29-10-07 Temat postu:

Ah, Duncan nienawidzi Savage'a nie podejrzewając, że to jego ojciec... A co się stało Luciusowi?

BlackFalcon · Wysłany: 12:41:51 30-10-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 17:16:46 30-10-07 Temat postu:

Ah, ty zawsze przerywasz w najmniej odpowiednim momencie

Potem ja się stresuję, bo wciąż myślę, co będzie dalej.

BlackFalcon · Wysłany: 17:33:15 30-10-07 Temat postu:

Karoleczka · Wysłany: 21:33:26 30-10-07 Temat postu:

Nie przeczytałam jeszcze całego ale wciągnełaś mnie

monioula · Wysłany: 18:58:40 31-10-07 Temat postu:

No pewnie, że wciąga, bo to wspaniała pisarka!
Jakie miałam brutalne pomysły?

Ja już się zbrodni dopatrywałam

Rozumiem wiek Luciusa, ale bardzo go polubiłam.
Scena między nim a Benjaminem była taka wzruszająca, normalnie oczy mokre. Mam nadzieję, że częściej będziesz miała wenę i mnie dopieścisz

Czekam niecierpliwie.
I mam jeszcze jedno pytanko: starszego Bena kto gra?

BlackFalcon · Wysłany: 0:34:56 02-11-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 17:23:45 02-11-07 Temat postu:

Kochana to bardzo dobrze, że twoja historia jest wzruszająca! i cieszę się, że masz zapas odcinków, możesz mnie zaspokajać

Lubię Ewana, fajnie, że "zagra u ciebie", bardzo pasuje

(Będzie jakiś romansik? taki poważniejszy...)
A co do odcinka: znowu super, już nie mam słów na pochwałę. Mam nadzieję, że za długo nie będziesz mnie trzymać w niepewności co do losów Pokurcza!
Całuję i pozdrawiam. Twórz dalej