Telenowele

minka:) · Wysłany: 22:58:01 14-09-07 Temat postu:

Super odcinek

dosia21 · Wysłany: 20:00:33 24-09-07 Temat postu:

kiedy będzie newik??

Bloody · Wysłany: 7:57:19 25-09-07 Temat postu:

Dziś popołudniu

Charlotte_:P · Wysłany: 12:54:15 25-09-07 Temat postu:

o to fajnie

czekam

Bloody · Wysłany: 17:47:48 25-09-07 Temat postu:

Bardzo przepraszam, ale chyba nie zdąże napisac odcinka, gdyż mam bardzo dużo nauki na jutro... Ale obiecuję , że napiszę go , gdy tylko znajdę wolne:D

Natka*** · Wysłany: 15:13:56 26-09-07 Temat postu:

W takim razie cierpliwie czekam

Bloody · Wysłany: 18:23:43 26-09-07 Temat postu:

Dziękuje za komentarze:*

Odc. 17.

Nastał wieczór. Chrystian, jak co wieczór , cieszył się , że znowu jest mężczyzną. Nadal nie zdążył się przyzwyczaić do bycia kobietą i marzył o dniu, gdy Christina przestanie istnieć, a na świecie zapanuje tylko Christian we własnej osobie. Wbiegł do domu i szybko przebrał się , nie zamieniając słowa z Dianą i Sebastianem.
- Sebastian, czy Christian nie miał przypadkiem obcisłej bluzki? – spytała Diana, po tym jak zobaczyła sylwetkę brata, a przynajmniej tak jej się tylko wydawało, gdyż chłopak w przeciągu kilku sekund wbiegł do swojego pokoju.
- Eee… To Christian wrócił do domu? – zdziwił się Sebastian, który nic nie zauważył. Sam poprawiał krawat, gdyż szykował się na wyjście z Andreą. Marzył o tym, by dotknąć jej czerwone usta i choć na chwilę zapomnieć o Christinie.
Christian przebrał się i wyszedł z domu. Skręcił w stronę galerii. Już nie mógł się doczekać chwili, gdy ujrzy piękne dziewczyny, które poznał w pizzerii.
Znalazł się w zatłoczonym, lecz ładnie urządzonym miejscu. Pełno tu było ludzi, którzy siedzieli na ławkach lub oglądali ubrania w markowych sklepach, które znajdowały się dookoła. Poza tym zielone palmy, które rosły w wielkich doniczkach dodawały uroku całości. Głośniki puszczały głośną, nowoczesną muzykę. Christian uśmiechnął się i pomyślał o tym, że kocha takie życie.
Rozejrzał się dookoła i ujrzał setki różnych dziewczyn. Nie wszystkie były pięknościami, niektóre były trochę za grube lub miały nieregularne rysy twarzy. Mimo wszystko znalazł wiele atrakcyjnych dziewczyn, na widok, których serce mocniej mu biło. Nie znalazł dziewczyn z pizzerii, jednak nie przeszkadzało mu to. Podszedł do pewnej brunetki, która wydała mu się wyjątkowo urocza i słodka i rzekł:
- Siema laska! Ładną masz spódniczkę! – zawołał.
- Dziękuje – odpowiedziała zakłopotana dziewczyna. Była z natury naiwna i nie wiedziała, co robić. Całe życie marzyła o wielkiej miłości, jednak koleżanki przestrzegały ją przed podrywaczami.
- Czemu tak piękna osoba jak Ty spaceruje sama? – spytał.
Dziewczyna zarumieniła się. Nie wiedziała , co robić. Wtedy dostrzegła ją jej koleżanka. Dziewczyna nosiła bojówki i była całkowitą przeciwniczką mężczyzn w stylu Christiana.
- Hej, Ana! Czemu gadasz z tym lalusiem? – spytała.
- Rubi… eee- speszyła się Ana.
- Nie jestem lalusiem- oburzył się Christian, mimo, iż jej koleżanka też była całkiem ładna.
- Słuchaj, idioto, jeśli jeszcze raz dobierzesz się do mojej dziewczyny , to Cię będziesz miał do czynienia ze mną , rozumiesz? – rzekła Rubi swym niskim głosem.
- Eee… to twoja dziewczyna? – zdziwił się Christian.
- tak, żegnaj – powiedziała Rubi. Następnie złapała Anę za rękę i uciekła z nią.
- Rubi, ale Ty masz pomysły! – zawołała Ana.
- Ano, nigdy wiecej nie zadawaj się z takimi chłopcami! Oni myślą tylko jednym – rzekła Rubi.
Christian był zaintrygowany wydarzeniem, jednak nie przejął się tym. Zaczął rozglądać się za innymi dziewczynami.

Nie wiedział, że Sebastian i Andrea znajdują się w tym samym miejscu.
- Witaj kochanie – rzekł Sebastian i pocałował narzeczoną w policzek. – To co? Idziemy na lody?
- Nie – odpowiedziała Andrea ponurym tonem.
- Co się stało? – zdziwił się Sebastian.
- Słyszałam , że przyprawiasz mi rogi! – zawołała zdenerwowana Andrea.
- Że co? Skarbie! Przecież kocham Cię nad życie! – skłamał Sebastian.
- To tylko puste słowa, które nic nie znaczą. Przecież wszyscy wiedzą o tym, że kochasz Christinę! – zawołała Andrea. W jej oczach pojawiły się łzy.
- Andreo , kochanie, to bzdury! Christina jest dziewczyną Christiana – rzekł Sebastian.
- Nie kłam! Zrywam z Tobą ! - zawołała Andrea i uciekła do niego. Biegła przed siebie i zupełnie nie zauważyła, kiedy wpadła w objęcia Christiana…

-

Poczekajcie, dotki bedą za parę minut

Natka*** · Wysłany: 18:45:27 26-09-07 Temat postu:

Super odcinek! Czekam na newik

dosia21 · Wysłany: 23:32:20 26-09-07 Temat postu:

super odinek

kto gra tą Ane i Rubi?? i czy to będą stałe postacie?

Bloody · Wysłany: 21:51:53 27-09-07 Temat postu:

Nie, to tylko chwilowe postacie, dlatego ich nie dodałam...

W sumie niepotrzebnie o tym pisałam... Ale jakoś tak się rozpisałam i tak wyszło

Poza tym chciałam poinformować was o tym, że ukazała się entrada do mojej telci:D

Bloody · Wysłany: 18:24:38 28-09-07 Temat postu:

Przecież więcej osób to czytało! Co z wami? Czemu od jakiegoś czasu muszę wam przypominać o odcinku?

Saul · Wysłany: 12:30:50 30-09-07 Temat postu:

Bardzo spodobała mi się Twoja tela i wymyśliłem sobie jej ywmarzone zakończenie .
Oto one:

Podczas jednych z rozmów cioci Mercedes i Christiana Mercedes
wyznaje mu, że też kiedyś była Christiną. Potem miał tego dość i
zbiła lustro. Przestała być Christiną , ale przepowiednia mówi że co kilkanaście lat lustro odradza się i jego wewnętrzna magia znów działa.
Christian zbija lustro,ale źle postępuje bo powinien go zbić za dnia a ten zrobił to o północy. Tym sposobem lustro znika na zawsze ,ale przed zniknięciem wychodzi z niego Christina. Christian i Christina
żyją razem w szczęśliwym związku długo i szczęśliwie.

a_moniak · Wysłany: 12:48:56 30-09-07 Temat postu:

Saul niezłe zakończenie ;0

Bloody jak zawsze super odcinek

Bloody · Wysłany: 20:11:10 30-09-07 Temat postu:

Saul fajnie to wymyśliłeś... ale ja chyba nie będę od Ciebie ściągać

Bloody · Wysłany: 18:32:46 03-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Odc. 18.

Andrea wpadł wprost w ramiona Christiana.
- Bardzo przepraszam – rzekła dziewczyna i chciała opuścić mężczyznę, lecz Christian złapał ją za rękę i rzekł:
- Nie ma za co przepraszać. Cześć, Andreo, nie poznałaś mnie?
- Cześć. Przepraszam. – odpowiedziała dziewczyna, która dopiero w tej chwili zdała sobie sprawę z tego, że rozmawia z bratem swojego chłopaka. Ale nic dziwnego…Była tak załamana, że nie była w stanie poznać znajomych.
- Andreo – usłyszała głos Sebastiana. Niewiele myśląć dziewczyna zbliżyła usta do warg Christiana i pocałowała go. Mężczyzna był pozytywnie zaskoczony. Czyżby uwiódł dziewczynę swojego brata?
Sebastian posmutniał. Podszedł do nich i powiedział:
- Widzę, że szybko znalazłaś pocieszenie u innego. A ja naprawdę Cię kochałem – powiedział i odszedł.
- Dziękuje Christian – powiedziała Andrea.
- Nie ma za co. Pomoc tak pieknej kobiecie jak pani, jest moim obowiązkiem – odrzekł Christian, który w głębi duszy poczuł się urażony, gdy zdał sobie sprawę z tego, że dla Andrei był tylko narzędziem służącym do zemsty na Sebastianie. Postanowił uwieść dziewczynę.
- Taki piękny wieczór. Może zaproszę panią do kawiarni? Tam na rogu sprzedają bardzo dobre ciastka – powiedział, myśląc o winie, które serwowali w tym samym miejsce.
- Chętnie pójdę. Ale proszę mi mówić na ty, przecież się znamy! – rzekła Andrea. Musiała przyznać, że miała ochotę na romans z Christianem. Chciała poprawić sobie humor po stracie Sebastiana.
- Ok. – odpowiedział Christian. Złapał Andreę za rękę i oboje ruszyli w stronę kawiarni.

Tymczasem Diana i jej przyjaciele spacerowali po mieście.
- Zastanawia mnie to, czemu Samantha i Francisco nie przyśli – powiedziała Milagros.
- Hmm… Chyba zapowiada się jakiś romans! – zawołała Amanda.
- Możliwe. W sumie to pasują do siebie – rzekł Andres.
- Skoro, chodzą ze sobą to ich sprawa. Chodźcie do studia, przecież mieliśmy założyć zespół! – zawołał Charlie.
- A masz instrumenty? Skąd miałeś kasę? – zdziwiła się Diana.
- Wzięłem kredyt. – powiedział Charlie.
Amanda, Diana, Milagros i Andres zaczęli skakać z radości. Charlie nie chciał psuć im humoru, choć miał nadzieję, że przyjaciele oddadzą mu pieniądze. Postanowił powiedzieć im o tym jutro.
Pół godziny później wszyscy byli już w studiu, lecz ku ich zaskoczeniu nie było tam żadnego sprzętu.
- Co to ma znaczyć? Okradli mnie! – zawołał przerażony Charlie.