Telenowele

minka:) · Wysłany: 20:12:14 10-10-07 Temat postu:

Widzałam że na pierwszej stronie dodałaś intro z tej teli jest super

Bloody · Wysłany: 14:29:14 11-10-07 Temat postu:

Dziękuję bardzo:) Choć właściwie to komplement dla Hectora Ferrera:P

minka:) · Wysłany: 15:45:54 14-10-07 Temat postu:

Kiedy newik ?

Bloody · Wysłany: 20:38:18 14-10-07 Temat postu:

Chyba dzisiaj

Bloody · Wysłany: 21:41:00 14-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Nowi bohaterowie:

Juliana Mutti (Paola Rey) - Ma 35 lat. Jest dobra, uległa i bardzo sympatyczna. Pracuje jako chemiczka. Bardzo kocha Marcosa.

Marcos Mutti (El gato) - MA 38 lat. Kiedyś lubił zaliczać panienki, lecz zmienił się pod wpływem Juliany, któą bardzo kocha.

Gabriel Mutti ( javier Gomez) - Ma 64 lata. Jest ojcem Juliany, lecz kiedyś o tym nie wiedział i zaadoptował Marcosa.

Luzmilla (Natasha Klauss) - Ma 35 lat. Jest wesoła i sympatyczna. Przyjaźni się z Julianą.

Odc. 20.

Christian i Andrea weszli do pięknego pokoju. Ściany były wyklejone kremową tapetą w małe, złote wzorki. Na podłodze był miękki, turecki dywan a z sufitu zwisał porcelanowy żyrandol. Do tego na środku pokoju stało duże, wodne łóżko z baldachimem.
- Ślicznie tu! Ten pokój musiał cię drogo kosztować! – zawołała Andrea.
- Pieniądze są nieważne. Dla tak pięknej kobiety zrobię wszystko – powiedział Christian, który wciąż nie przestawał podrywać towarzyszki.
- Ok. To ja pójdę wziąć prysznic – rzekła Andrea z uśmiechem na twarzy i poszła do łazienki. Wyszła z niej po piętnastu minutach. Miała na sobie miękki, różowy szlafrok. Christian był tym bardzo podniecony i wyobrażał sobie, co dziewczyna ma pod spodem. Andrea postanowiła zwiększyć poziom jego podniety i zdjęła szlafrok, pod którym znajdowało się jej nagie ciało.
- No, co przystojniaczku? Przecież wiem, że tylko na to czekałeś! – zawołała dziewczyna i zaczęła go całować.
- I miałaś rację – odrzekł Christian i dotknął ustami jej piersi. Po chwili oboje zatopili się w morzu rozkoszy, radując się z istnienia takiej czynności jak seks, którą obydwoje uważali za sens życia.
Po upojnej chwilach spędzonej razem obydwoje usnęli. Obudziła ich melodyjka dochodząca z dzwoniącej komórki Andrei. Dziewczyna wstała z łóżka, wyjęła z torebki telefon, nacisnęła przycisk z zieloną słuchawką i przyłożyła ja do ucha.
- Halo – powiedziała – Kupiłeś nowe lustro? Bardzo dobrze… Mam nadzieję, że już go nie stłuczesz… Dobra… przyjadę do Ciebie. Pa – powiedziała Andrea i odłożyła słuchawkę.
- Kto to był? – spytał Christian.
- Nie znasz. Muszę już iść, dziękuję za miłą noc spędzoną razem – rzekła Andrea. Wzięła do ręki czerwoną sukienkę, która leżała na krześle i poszła do łazienki.
Christian spojrzał na zegarek. Była dokładnie piąta trzydzieści, co oznaczało, że za pół godziny stanie się kobietą. „Całe szczęście, ze Andrea już idzie, nie zauważy dziwnej przemiany” – pomyślał. Coś jednak nie dawało mu spokoju. W tej rozmowie było coś dziwnego… no tak… stłuczone lustro! Czyżby Andrea byłaby Barbarą? To bardzo prawdopodobne! Christian postanowił ją śledzić. Miał nadzieję, że sprawa się wyjaśni i znów będzie mężczyzną przez dwadzieścia cztery godziny na dobę.

Diana wstała rano, ubrała się, zjadła śniadanie i poszła na przystanek autobusowy. Postanowiła odwiedzić wujka Marcosa i poprosić o pomoc jego żonę Julianę, która podobno jest chemiczką. Diana chciała, żeby jej ciocia ustaliła skład chemiczny błyszczącego szkiełka, które wczoraj znalazła w studiu Charliego.
Autobus przyjechał po kilku minutach. Diana wsiadła do niego i po czterech godzinach znalazła się w miasteczku, gdzie mieszkała rodzina Mutti. Weszła na teren pięknej rezydencji i zadzwoniła jej do drzwi. Otworzyła jej służąca:
- Dzień dobry! Przyszłam do wujka Marcosa i cioci Juliany – powiedziała dziewczyna.
- Witaj Diano! Jak ja dawno Cię nie widziałam! Zaraz zawołam Marcosa. Wejdź do domu – wykrzyknęła uradowana służąca.
Diana weszła do jasnego salonu, którego wystrój świadczył o bogactwie właścicieli. Po chwili dołączyli do niej wujek Gabriel oraz jego adoptowany syn Marcos. Wszyscy gorąco się witali. Diana na widok Marcosa, przyznała, że jej brat jest do niego bardzo podobny. Nic dziwnego, w końcu ich ojciec był jego bratem bliźniakiem. Niestety Gabriel adoptował tylko Marcosa, gdyż przez długi czas nikt nie wiedział o istnieniu jego brata. Niestety powód tego nie był Dianie znany.
- A gdzie jest ciocia Juliana? Chciałabym ją poznać – spytała Diana. Ani ona, ani jej bracia nigdy jej nie widzieli. Stało się tak, gdyż o ich pokrewieństwie z rodziną Mutti dowiedzieli się dopiero po ślubie Marcosa z Julianą. Przyjechali wtedy do nich, lecz Juliany nie było, gdyż wyjechała na studia podyplomowe. Potem kontakt im się urwał, gdyż mieszkali daleko od siebie.
- Jest w domu! Zaraz przyjdzie, tylko była w łazience – powiedział Gabriel.
- Już jestem! – zawołała Juliana, która weszła do pokoju. Diana spojrzała na nią i doznała szoku. Juliana wyglądała tak samo jak Christina! Co to miało znaczyć? Czyżby były tą sama osobą?

PS. Wiem, że teraz może być dla was wiele niejasności, ale wszystko wyjaśni się w dalszych odcinkach;]

Natka*** · Wysłany: 16:25:07 15-10-07 Temat postu:

Boski odcinek! Robi się coraz ciekawiej

Czkam na nowy odcinek

dosia21 · Wysłany: 19:02:24 16-10-07 Temat postu:

super odcinek

fajnie włączyłas Juliane i Marcosa,czekam na nowe odcinki bo pare rzeczy nie wiem

minka:) · Wysłany: 20:47:28 16-10-07 Temat postu:

Super odcinek robi się ciekawie

Bloody · Wysłany: 22:34:30 18-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze i zapraszam tych, którzy nie zauważyli odcinka

Jeanette · Wysłany: 22:53:18 18-10-07 Temat postu:

super

ciekawe co Juliana powie kiedy dowie się o Cristinie

czekam na newik

minka:) · Wysłany: 16:36:36 20-10-07 Temat postu:

Też jestem ciekawa

Charlotte_:P · Wysłany: 17:58:29 20-10-07 Temat postu:

świetny odcinek

czekam na kolejny

Bloody · Wysłany: 18:43:21 24-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze:*

Odc. 21.

Na widok Juliany Diana zrobiła się blada jak ściana. Zawirowało jej przed oczyma i zemdlałaby, gdyby nie Marcos, który przytrzymał ja w odpowiedniej chwili.
- Diano, co ci jest? Wszystko dobrze? – spytał zdziwiony i zaniepokojony Gabriel.
- Tak, tak – skłamała Diana. Po chwili dodała: - Christino, co ty tu robisz?
Juliana bardzo zaskoczyło to pytanie.
- Jaka Christino? Jestem Juliana! – zawołała.
- Nic z tego nie rozumiem! Nic! – jęknęła zrezygnowana Diana. Była zmęczona tym wszystkim, co się działo dookoła. To wszystko było takie tajemnicze i….magiczne.
- Usiądź i spokojnie opowiedz nam wszystko po kolei – powiedział Marcos i pomógł jej usiąść na kanapie.
Natomiast Gabriel zawołał służącą i kazał jej przynieść środki uspokajające dla dziewczyny. Służąca posłuchała go i przyniosła szklankę z wodą i tabletki. Gdy Diana je popiła opowiedziała pozostałym o Christinie, dziwnym zachowaniu braci, zniknięciu instrumentów Charliego oraz dziwnym szkiełku.
Juliana zamyśliła się. Była jedyną osobą, której historia Diany nie wydawała się dziwna oraz niezrozumiała. Wiedziała, że to wszystko, co się stało, ma coś wspólnego z magią. Posiadała jednak za mało informacji, by zbadać dokładnie sprawę. Najbardziej zastanawiał ją jednak wygląd Christiny. Czyżby ktoś znalazł zaczarowane lustro cioci Mercedes? Nie, przecież to niemożliwe! W końcu Barbara stłukła je kilka lat temu…
- Dziwna sprawa – powiedziała. Diana posmutniała, gdyż pomyślała, że Juliana nic z tego nie rozumie, tak jak cała reszta. Nie miała pojęcia o jej magicznej przeszłości…
- Ale nie martw się Diano. Pomogę ci. Daj mi to szkiełko. Zbadam jego skład chemiczny. – powiedziała Juliana. Słysząc to, Diana bardzo ucieszyła się i dała jej szkiełko. Juliana obejrzała je z zainteresowaniem i spojrzała na Marcosa.
- Co Ty na to, kochanie, byśmy w przyszłym tygodniu odwiedzili Dianę wraz z naszymi dziećmi? – spytała, a na jej twarzy pojawił się uśmiech, który bardzo zachwycił Marcosa.
- Macie dzieci? – spytała zaskoczona Diana.
- Owszem, nawet dwójkę. Maya i Rafael mają 5 lat i są bliźniakami dwujajowymi. Tylko teraz oboje są w przedszkolu. A szkoda, bo dobrze by było, gdyby poznali kuzynkę – odrzekła Juliana.
- Nadrobią to w przyszłym tygodniu. – zawołała Diana. Słodko się uśmiechnęła zwracając uwagę obydwóch mężczyzn. Żaden z nich nie zachwycił się jednak nad nim dłużej, gdyż ich serce było zawładnięte przez inna kobietę.
Diana siedziała jeszcze u Muttich przez godzinę. Wszyscy czworo umilali sobie czas rozmowa. Gdy zegar wybił dwunasta, dziewczyna stwierdziła, ze musi wracać do domu. Pożegnała się z rodzina, która zapewniła ja o odwiedzinach w przyszłym tygodniu…

Andrea spacerowała po miesicie wraz z Milagros. Chociaż często kłóciła się z siostra, to w głębi duszy bardzo ja lubiła. Dziś obie dziewczyny postanowiły wybrać się razem na zakupy. Nie był jednak zadowolone, gdyż ich gusta bardzo się różniły. Andrea stawiała na elegancje i kobiecość, a Milagros na ekstragancje i oryginalność.
- Masz okropny gust. W życiu nie ubrałabym czegoś takiego – zawołała Andrea na widok bluzki, nad która zachwycała się Milagros.
- Nie ty w tym będziesz chodzić, lecz ja! Idę ja przymierzyć! – zawołała Mili.
- Nie!! – krzyknęła zdenerwowana Andrea.
- O co chodzi? Dlaczego się tak denerwujesz? – zdziwila się Milagros.
- Christina cały czas nas śledzi! Nie widzisz tego? – odrzekła Andrea.
Milagros rozejrzała się i ujrzała Chrstine, która stała na drugim końcu sklepu i oglądała spodnie.
- Masz manie prześladowczą. Po prostu chciała zrobić zakupy. Tak samo jak my – rzekła Mili, wzruszając ramionami.
- Nie byłabym tego taka pewna – odrzekła Andrea podejrzliwym tonem.

Sorry za bledy, ale zesul mi się alt

Natka*** · Wysłany: 18:58:59 24-10-07 Temat postu:

Świetny odcinek! Czekam na następny

Jeanette · Wysłany: 15:33:31 25-10-07 Temat postu:

świetny odcinek