Telenowele

Jen · Wysłany: 18:55:38 28-10-07 Temat postu:

Wrócą do siebie wróca

A nie pomyślałaś, że Esteban będzie chciał zająć miejsce Sebastiana? :> W końcu może jednak żałuje, że zostawił Monicę

Karolllina · Wysłany: 18:57:27 28-10-07 Temat postu:

aaa, ja tam wolę parkę Sonia-Nicuś, a Monica to niech se będzie z kimś innym:P hehe jakoś jej nie polubiłam:P hehe wolę Sonię i Nicusia, no ale jak Esteban będzie chciał zając miejsce Sebcia to też dostanie kopa

Jen · Wysłany: 19:02:23 28-10-07 Temat postu:

Jak to nie polubiłaś Moniki? Zresztą nie po to Sonia będzie pracowac z Estebanem, żebym o nim zapomniała. W końcu przyjedzie do Meksyku razem z Sonią (no i się wygadałam xD)

Karolllina · Wysłany: 19:04:49 28-10-07 Temat postu:

hehe:D no jakoś Monica nie zapisała się bardzo w moeje pamięci... nie to że jej nie lubię, tylko, że nie śledzę jej losów tak uważnie jak Soni, nicusia, tess, Lusia i spółki, heh cóż jakoś tam wyszło

hehe tno tosuper że Sonia wróci

:

Jen · Wysłany: 19:06:15 28-10-07 Temat postu:

Wróci ale z niespodzianką

i nie chodzi mi tu o Estebana

a tak apropo to kogo widzisz w jego roli?

Karolllina · Wysłany: 19:08:38 28-10-07 Temat postu:

hmm... ciekawe co ja do tego skloni... hmmm :mysli:

A Esteban... hmm... do Monici pasowałby... nie amm pojęcia:P a kogo rozważasz?

Jen · Wysłany: 19:12:11 28-10-07 Temat postu:

zobaczymy wkrótce co ją do tego skłoni

... Ja myślałam o: Eric Elias albo Rafael Amaya

Karolllina · Wysłany: 19:13:27 28-10-07 Temat postu:

Eric Elias! jednogłośnie

hehe

wiem, że nas zaskoczysz i jestem pewna że nas nie rozczarujesz:)

Jen · Wysłany: 19:15:48 28-10-07 Temat postu:

mi też Eric pasował do tej roli

na modela pasuje idealnie

Karolllina · Wysłany: 19:16:44 28-10-07 Temat postu:

OKi

już się robi

Jen · Wysłany: 19:18:13 28-10-07 Temat postu:

ok dziękuję :*

tylko nikomu ani słowa. Teraz wiesz to tylko Ty i Monika

Karolllina · Wysłany: 19:19:07 28-10-07 Temat postu:

hehe jestem zaszczycona:) hehe oki bede trzymac jezyk za zebami

hehe a ja juz kiedys cos takiego pisalam, hehe:D

moje przewidywania sie sprawdzily

Jen · Wysłany: 19:19:55 28-10-07 Temat postu:

no masz nosa do tych spraw

monioula · Wysłany: 19:49:49 28-10-07 Temat postu:

Aj, Arturo kombinuje

Odcinek stanowczo za krótki, ale za to treściwy (czyli jak zawsze super). Flor to świetna dziewczyna, uwielbiam ją.
Czekam na new

Jen · Wysłany: 17:33:09 29-10-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze

:* jesteście Kochani

:*
Odcinek krótki, ale jest o Waszej ulubionej parce

Miłego czytania

Pozdrawiam!

ODCINEK 59

Nicolas jechał właśnie do pracy. Uśmiechnął się na samo wspomnienie wczorajszego dnia. Od wyjazdu Sonii nic nie potrafiło poprawić mu humoru. Przynajmniej tak mu się wydawało. Gdy tylko usłyszał głos Flor i zobaczył małą jego radości nie było końca. Tak bardzo za nią tęsknił. Za każdym razem, kiedy przypominał sobie jak dorastała dziękował Bogu, że mógł być częścią życia dziewczynki. Kochał dzieci. Po raz pierwszy od bardzo dawna zastanawiał się nad założeniem własnej rodziny. Z Sonią. Smutno się uśmiechnął. Nawet te marzenia mogą się nie spełnić. Nie należy tracić nadziei - zacisnął mocniej ręce na kierownicy.
Pamiętał dzień jej wyjazdu. Chciał zobaczyć ją po raz ostatni. Chciał zatrzymać, ale coś nie pozwalało mu na to. Obiecał sobie, że jeśli Sonia wróci będzie o nią walczył. Teraz powinna być w Mediolanie i pracować na swój sukces. Ale kiedy wróci... Kiedy wróci zrobi wszystko by ją odzyskać. To nie będzie nawet takie trudne zważywszy na to, że dalej będą małżeństwem. Ciągle nim są. Dzisiaj znowu dzwonił jej prawnik w sprawie rozwodu. Zbył go byle czym. Nie miał zamiaru podpisywac papierów rozwodowych. Nawet jeśliby chciał to nie miał już co podpisywać. Tego samego dnia, gdy je dostał spalił je przecież w kominku.
***
-Co ty tu robisz? - odezwała się zaspanym głosem. Zdziwiła się widząc mężczyznę, którego dopiero co niedawno poznała.
-A może się najpierw przywitasz? - zapytał z udawanym oburzeniem - Przyniosłem śniadanie. A poza tym Pedro polecił mi przywieźć cię do pracy - wyjaśnił.
-A tak racja. Wspominał coś. Proszę wejdź - zamknęła drzwi za mężczyzną - Nie przestrasz się bałaganu, ale wczoraj starałam się rozpakować. Z marnym skutkiem.
-Właśnie widzę - odpowiedział patrząc na porozrzucane ubrania i kosmetyki po całym pokoju.
-Byłam w złym humorze i musiałam to jakoś wyładować - wyjaśniła.
-Zawsze gdy jesteś zła robisz taki bałagan? - zapytał niedowierzając.
-Nie zawsze - roześmiała się - Wczoraj po prostu jedyną rzecza jaką miałam pod ręką była walizka. Tak jakoś wyszło, że mój bagaż zamiast w szafach wylądował na podłodze - popatrzyła na Estebana - Pewnie myślisz, że jestem niezrównoważona... - zaczęła.
-Nie, po prostu wydaje mi się, że jesteś trochę zwariowana.
-To to samo, tylko zwariowana ładniej brzmi. Co tam przyniosłeś? - zmieniła szybko temat.
-Świeże pieczywo, dżem, słodkie rogaliki i kawa.
-Mmm... brzmi cudownie. Czas na śniadanie - rozglądnęła się dookoła.
-Czegoś szukasz?
-Tego - podniosła z podłogi parę spodni i bluzkę - Poczekaj, tylko się przebiorę i możemy zjeść śniadanie.
Esteban odprowadził ją wzrokiem. Chciał usiąść na kanapie, ale jego wzrok przykuło zdjęcie w ramce. Przyglądał się młodemu mężczyźnie na fotografii. W tym czasie do pokoju weszła Sonia.
-Szybko wróciłaś - machnęła tylko ręką - Mogę zapytać kto to? - wskazał na ramkę.
-Mój mąż - ucieła - Jemy to śniadanie?
Więcej o nic nie pytał. Zabrali się do jedzenia, ale gdy tylko Sonia podniosła do ust rogalik jej twarz gwałtownie pobladła. Trzymając się za usta pobiedła szybko do łazienki. Wyszła dopiero po dłuższym czasie. Lekko chwiała się na nogach, na czole miała krople potu.
-Dobrze się czujesz? - zapytał zaniepokojony - Jesteś blada.
-Nic mi nie jest. Widocznie coś mi zaszkodziło. Wczoraj zjadłam ostrygi a nie jestem przyzwyczajona do takich dań - wyjaśniła.
-Może powinnaś zostać w mieszkaniu. Wytłumaczę Pedro twoją nieobecność. Zrozumie, że...
-Nic mi nie jest. Naprawdę - słabo się uśmiechnęła - Coś mi tylko zaszkodziło. Już mi lepiej ... To co? Idziemy.
-Ale...
-Żadnego, ale. Zaraz wezmę jakieś lekarstwa i mi przejdzie. Nie chcę zarywać pierwszego dnia w pracy.