Telenowele

justyna14.93-93 · Wysłany: 16:26:55 09-02-09 Temat postu:

odcinek cudny

czekam na następny

Dulcemogosia · Wysłany: 18:28:30 09-02-09 Temat postu:

Dziękuję :*

Megan · Wysłany: 20:21:00 09-02-09 Temat postu:

Zwykły, nic nie znaczący pocałunek to, to nie był

Powiedziałabym nawet, że był to pocałunek pełen namiętności i z pewnością nie był On przyjacielski, raczej tak całuje się para kochanków, no chyba, że ja w jakiejś innej epoce żyję

Nie ulega wątpliwości, że i Dulce i Diego chcieli się pocałować, a nie chcieli przestać

Niestety przestali

Dziewczyna uciekła bo czuła się jakoś nie tak, chłopak też czuł się nieswojo. Musieli trochę ochłonąć. Choć to i tak nic nie dało, bo gdy się spotkali ponownie znów w ich wnętrzach zaczęło się gotować. Chłopak nie kryje się już z uczuciami, dziewczyna jednak ma pewne wątpliwości, nie podobały mi się zdania kończące odcinek

Oby to nie przesłoniło Dul prawdziwej miłości

Dulcem promyczku odcinek świetny ;*

Dulcemogosia · Wysłany: 20:24:58 09-02-09 Temat postu:

Mamo kocham Ciebie i te Twoje komentarze :*:*:*:*:*

Megan · Wysłany: 20:38:59 09-02-09 Temat postu:

A ja kocham Ciebie i Twoje odcinki ;*;*

Dulcemogosia · Wysłany: 20:40:50 09-02-09 Temat postu:

Cóż za toksyczna miłość....

P@Tk@ · Wysłany: 17:59:21 17-02-09 Temat postu:

świetna telenoweleka

czekam na newik

Dulcemogosia · Wysłany: 14:14:06 29-03-09 Temat postu:

hm.. tak sobie myślę:
"Dziś odcinek"
No właśnie

Dziś odcinek

P@Tk@ · Wysłany: 14:32:20 29-03-09 Temat postu:

to ja czekam

Megan · Wysłany: 16:05:14 29-03-09 Temat postu:

Czekamy ;*

Dulcemogosia · Wysłany: 17:47:39 29-03-09 Temat postu:

Jestem, jaka jestem, nikt nie będzie dyktował mi warunków, nikt nie będzie mówił jak mam żyć, tylko, co robią te kajdany na moich dłoniach?

Odcinek 9

Od ostatnich wydarzeń minął miesiąc. Czy coś się zmieniło? Wiele. Dziewczyna wbrew pozorom nie dała jednak szansy Diego, swojemu przyjacielowi, właśnie dlatego, że był jej przyjacielem, a nie kimś w kim mogłaby się zakochać. Miłość jest jedynie ślepym zaułkiem, za którym czeka jej kuzyn- ból.
Diego nie pozwolił sobie oddalić się od Dulce, korzystał z tego że może na nią patrzeć, podwozić do szkoły. Zwykłe czynności, ale jemu sprawiały większą przyjemność. Uczniowie patrzyli na nich gdy się śmieją, gdy na siebie patrzą. Wnioski były zawsze takie same. Dla tych co znali sytuację- jeśli nie są jeszcze, to na pewno będą razem- dla przypadkowych- to para!
Był początek wiosny, kiedy nagle coś się zmieniło. Diego, jak co dzień podjechał pod dom Dulce. Dziewczyna punktualnie wyszła na zewnątrz. Było zimno więc szybko wskoczyła do samochodu. Szatyn przytulił ją na powitanie.
- Jak tam?- Zapytał z lekkim uśmiechem. W między czasie zapalił samochód i wyjechał nim już na drogę.
- W sumie to nic nowego, ale dostałam wiadomość od Adriany na maila.- Chłopak wyraźnie się tym zaciekawił.
- No, to ciekawe, co chciała?
- Hm... Żebym w końcu dała jej wolną drogę do Ciebie...i ... najlepiej żebym się usunęła z tej drogi.- Dziewczyna splotła palce i wpatrywała się w nie.
- Tak Ci napisała?- Zapytał ostrożniej patrząc na ulicę, nerwy brały nad nim górę, ale nie chciał ich po sobie okazywać, zwłaszcza nie przy Dulce.
Dziewczyna spojrzała na niego z innym wyrazem twarzy, który pokazywał wiele emocji naraz.
- Nie dosłownie, ale do tego zmierzała. Słuchaj, myślę, że jej naprawdę zależy żebyście byli razem. Stara się o Ciebie od... paru ładnych miesięcy. Przemyśl to.
Dulce cały czas przyglądała się Diego. Spodziewała się gwałtownej reakcji z jego strony, co więcej miała na nią nadzieję, ale nie. Chłopak głośno wciągną powietrze i dopiero po jego wypuszczeniu odpowiedział:
- Obiecuję, że o przemyślę.
Na tym się skończyła rozmowa, do szkoły dojechali w ciszy.
Przechodząc z klasy do klasy Dulce przyjrzała się dokładnie Adrianie. Jej wzrok krążył cały czas wokół Diego. Pomimo iż ten patrzył się ciągle przed siebie, jakby chciał ominąć miejsce naprawdę go interesujące. Adriana podeszła do niego krokiem godnym modelki.
- Hej- Zagadnęła go. Ten niechętnie odwrócił głowę w jej stronę.
- Cześć, potrzebujesz czegoś?- Zapytał z wymuszonym zainteresowaniem. Brunetka czuła, że chłopak nie chce z nią gadać, ale nie straciła werwy, wciąż uśmiechała się szeroko. Chłopak lekko się skrzywił.
- Chciałam się Ciebie o coś zapytać. Dasz mi chwilkę?
- No pytaj, bo jestem zajęty.- Powiedział teatralnie patrząc na zegarek.
- Ach... jasne już się streszczam. Bo widzisz ostatnio bardzo często widuję Cię z tą...Dulce- poprawiła się szybko- ale ona zaprzecza każdemu, kto się próbuje dowiedzieć czy coś między wami jest.
To zabolało. Chociaż doskonale zdawał sobie z tego sprawę zabolało jakby ktoś wbił mu sztylet prosto w sam środek serca, przebijając go na wylot.
- Tak... przyjaźnimy się. To przecież jasne.- Mruknął bardziej do siebie, wyraźnie zgaszony.
- Hm... niech będzie, ja tam widzę jak ona na Ciebie parzy, ale okej. No, ale podobno się gdzieś spieszysz więc nie przedłużam, chciałam się tylko z Tobą umówić.- Uśmiechnęła się jeszcze szerzej.- To jak, dziś wieczorem?
- Wiesz co... to nawet dobry pomysł. Przyjadę po Ciebie o ósmej, bądź gotowa.- Uśmiechnął się jakby... z nadzieją. Tak przynajmniej to odczytała Adriana. Jej myśli powędrowały ku temu, że dziś wieczorem nie będzie już sama i będzie mogła pochwalić się przed całą żeńską częścią szkoły kogo poderwała. Tak... słodkie zwycięstwo.

***
Widząc Diego rozmawiającego z Adrianą, przez każdy centymetr mojego ciała przebiegał piekący dreszcz, nagle zrobiło mi się zimno, a ręce miałam całe pokryte gęsią skórką. Czy człowiek jest naprawdę tak głupią istotą, czy to dotyczy tylko mnie? Najpierw namawiam Diega, żeby zaczął startować do Adriany, a teraz mam ochotę ją rozszarpać! Odruchowo złapałam się za głowę, jakby miała się zaraz rozpaść na kawałki, a tak naprawę było w niej za dużo myśli. Daj mu spokój, daj mu spokój- powtarzałam sobie, ale cały czas w mojej głowie była jego osoba, jego imię i obraz tego uśmiechu, tuż pod koniec ich rozmowy. Jakby z nadzieją. Cholera. Przeszłam przez korytarz i usiadłam na ławce pod ścianą, wyjęłam z plecaka książkę i nie zwracając uwagi na czytany tekst po prostu co około półtorej minuty przełożyłam kartkę. Po chwili jednak usłyszałam jak ktoś koło mnie siada, dwie osoby, dwie dziewczyny. Szybko zorientowałam się, że to Ana i Adriana. Ta druga była tak podekscytowana dzisiejszym zdarzeniem,- o którym nie miałam pojęcia- że nie przejęła się nawet ściszeniem głosu do szeptu, słyszałam ją bez żadnych przeszkód.
- Ha! Udało mi się, umówiłam się z Diegiem. Co więcej, kiedy uświadomiłam mu co rozpowiada Dulce, wiesz, o tym że nic ich nie łączy... patrzył na mnie jakby... z bólem, ale zaraz kiedy mu zaproponowałam randkę ucieszył się! Słyszysz?! Idziemy razem na randkę, DZIŚ!!!
Teraz przegięła. Musiałam zacząć głębiej oddychać żeby się na nią nie rzucić. Czy ona mówiła tak głośno specjalnie żeby mnie upokorzyć? Musiałam szybko coś wymyślić żeby nie powyrywać jej tych kudłów! Spokojnie, wdech i wyyydech, wdech i wyyydech.
Mimowolnie wstałam i weszłam, chociaż mieliśmy jeszcze pięć minut przerwy. Siadłam w swojej ławce. Oczywiście Diego jako dobry przyjaciel zaraz do mnie dołączył.
- Coś nie tak?- Zapytał, wydawało mi się, że mówi to z niechęcią. Nie chciałam żeby czuł się zobowiązany do bycia ze mną.
- Nie, wszystko w porządku dlaczego pytasz?- Odpowiedziałam równie niechętnym tonem co on.

***
Kurcze, chyba sobie pomyślała, że mam jej dość... Chciałbym jej powiedzieć, że jest to spowodowane tym całym spotkaniem z Adrianą. Mam nadzieję, że udzieli mi informacji na temat „co takiego mówi o nas Dul”, bo inaczej moje mordęgi nie będą miały sensu.
- Dulce, co robisz dziś wieczorem?- Zapytałem żeby załagodzić sytuację, natychmiast tego pożałowałem, Dulce nie jest „tą” dziewczyną, która się na to łamie.
- Ja nic, ale ty jesteś już zajęty, chciałam Ci przypomnieć, lepiej zastanów się w co się ubrać i nie nachylaj się tak nade mną! W ogóle nie mów do mnie!- Krzyknęła. Teraz pożałowałem tego podwójnie, skąd ona to wie???
- Wiem od samej Adriany, myślałeś, ze oszczędzi to dla siebie?!- Jakby czytała mi w myślach. No tak mogłem się domyśleć, ale zaraz... czy ona aby nie jest o mnie zazdrosna?
- No tak, ale sama dzisiaj rano zalecałaś mi żebym do niej startował. O co chodzi?- Przez chwilę miała zakłopotaną minę.
- Hm... no tak, to miłej zabawy życzę, a teraz idź do swojej ławki.- Rozkazała. Była niesamowita.... coś w niej mnie irytowało... a z drugiej strony z dala od niej byłem taki nieswój. Było mi jej brak. Chciałem być przy niej cały czas. Już wiem, że jestem w niej po prostu zakochany...

Żaba · Wysłany: 19:18:41 29-03-09 Temat postu:

Jejku...Dzięki Ci za ten odcinek...Nerw mi przeszedł...

I to jest powód do radości

A wracając do odcinka...xD Tak jakoś mi się wydaję, zę Dul nie wie czego chce. najpier każde Diego startowac do Adrainy, a potem jest o niego zazdrosna. Jak na prawdziwą przyjaciółkę przystało. Kurde co ja plote..? Przecież ona się tylk otym maskuje, ale coś jej to źle wychodzi. No, ale zawsze może być zazdrosna tylko dlatego, ze nie chce stracić takiego przyjaciela. też mi przyjaciel.. Pff..! On jest tak samo niezdecydowany jak Ona..! Posłuchał jej sie fakt. I dobrze zrobił, przynajmniej wie, że musi się jej słuchać

Ale bez przesady..! Najpier umówił się z Ad, a potem pyta się Dul co robi wieczorem?! Może chciał ja zaprosić na tą jego randkę? Napewno Dulce byłaby świetną przyzwoitką, poprostu boską..! Ale przynajmniej pożałował, ze się spytał

Tylk onie podoba mi się ostatnie Dul " W ogóle do mnie nie mów!" Czy to ma znaczyć, ze on w ogóle ma się do nie nie odzywać? A jak jakiś chory profesorek będzie chciał podzielić klase na 2 osobowe grupy, i oni będą razem to jak sie będą porozumiewać? Na migi, karteczkami?

Ta cała Adi jest jakaś głupia. Fajnie, ze stara się o chłopaka i to od kilku miesiecy, ale bez przesady! Żeby pisać do jego przyjaciółki, żeby ta dała jej wolą dogę do niego! Toć to przegięcie. Okey, niby większość uważa że oni będą parą, ale skoro wszędzie móią, ze sa przyjaciołmi to mogła czegoś tkaiego nie pisać! Jej coś na mózg chyba padło. Mogłaby troche zawalczyć, albo coś. A nie tak na gotowe!
Świetny odcinek..Czekam na new;*
Ps. To coś, co nazywa się postem, albo komentarzem dziwnie pewnie brzmi. Ale ja za to nie odpowiadam.! Fakt niby ja to pisałam, ale kieruje mną złość! Ale czmeu złość? Właściwie to nerw mi tak nie do końca przeszedł. No i jeszcze taki jeden typek mnie drażni...No i przepraszam za tą treśc bo ona na 5000% jest cholernie dziwna

( Ale, zem sie rozpisała

)

Dulcemogosia · Wysłany: 20:03:43 29-03-09 Temat postu:

haha

)

Dziękuję za Twojego komentarza, przepełnionego złością

Ja tam się uśmiałam

Podsunęłaś tu kilka ciekawych pomysłów

Dzięki wielkie przemyślę je

Bardzo dziękuję za komentarz

Cieszę że Ci się podobał odcinek

Pozdrawiam ::*:*:*:*

P@Tk@ · Wysłany: 21:29:31 29-03-09 Temat postu:

świetny odcineczek

mam nazieje że nastepny będzie za niedługo

Justynaa · Wysłany: 22:39:06 30-03-09 Temat postu:

Śliczny odcinek słoneczko:)

Ta Adriana działa mi na nerwy. Brakuje jej klepek w mózgu!!!!!!!
Dulce zazdrosna jak miło;]
Och niech oni będą w końcu razem xDD