Telenowele

Ślimak · Wysłany: 10:49:56 02-11-07 Temat postu:

da-waj news! da-waj news! da-waj news!

Samanta. · Wysłany: 12:22:31 02-11-07 Temat postu:

Czekam z niecierpliwoscią na new

.Mam nadzieje ze dasz go jak najszybciej

VANESSA* · Wysłany: 12:24:31 02-11-07 Temat postu:

ja też mam taką nadzieje że niedługo przeczytam koleju odcinek

Karolllina · Wysłany: 12:28:15 02-11-07 Temat postu:

no i ja się dołączam

:}

monioula · Wysłany: 16:40:07 02-11-07 Temat postu:

Dziękuję za to, że cierpliwie czekaliście

Odcinek może was trochę zaskoczyć

Odcinek 100 - 'Areszt... ale jaki?'

Wydawało się, że nic nie załagodzi napiętej sytuacji między Pablem i Emilią. Cały czas się na niego dąsała, a wszystko dlatego, że nie powiedział jej prawdy o wykonywanym zawodzie. Teraz, kiedy przekazał zebranym w szpitalu pewną wiadomość, zdenerwowała się tym bardziej.
- Co?! – krzyknęła na całe gardło. – To nie może być prawda! Załatwiłeś to specjalnie na złość mi!
- Uwierz, że to są rozkazy odgórne, nie miałem z tym nic wspólnego. Przez chorobę mojego wuja…
- Twojego kochanego wujaszka. – dziewczyna zaczęła przedrzeźniać kuzyna Manuela. – Specjalnie to załatwiłeś, bo nie chciałeś, by siedział w więzieniu. Rodzinka siebie warta.
- Spokojnie, Pablo na pewno mówi prawdę. Takie rzeczy nie są zależne od niego. Ale nie rozumiem jednej rzeczy…- Manuel przeszedł kawałek korytarza, zastanawiając się nad jakąś kwestią. Alberto był ciekawy, o co chodzi, bo dopiero podszedł do towarzystwa, kiedy wykonał ważny telefon.
- Czego nie rozumiesz? – zapytał, marszcząc brwi. – Nie było mnie kilka minut i znowu macie problem?
- Nie śmiej się, braciszku, bo w to poważna kwestia.
- No to może mnie oświecisz i powiesz, o co chodzi?
Dziewczyna westchnęła głęboko. Było jej ciężko o tym mówić, bała się, że jeśli słowa wyjdą z jej ust staną się rzeczywistością jeszcze szybciej. W końcu jednak przemogła się i jednym tchem wyjaśniła.
- Jorge nie idzie do więzienia.
- Jak to? – zdziwił się Alberto. – Przecież są dowody, świadkowie…Amnezja nic nie zmienia powinien…
- On odbędzie areszt domowy. U Manuela. – wyjaśniła ze łzami w oczach.
- Emi, co ty mówisz… - brat dziewczyny był w nieukrywanym szoku, był prawie pewny, że siostra się z niego nabija. Podszedł do niej i złapał ją za ręce, prosząc o głębsze wyjaśnienie. Oddychała ciężko, powstrzymywała atak histerycznego płaczu. Nadal bała się tego typa, a teraz on miał przez trzy miesiące przebywać w mieszkaniu jej ukochanego. Opowiedziała o tym Alberto.
- Nie rozumiem, dlaczego to jest konieczne. – powiedział, przecierając oczy ze zdziwienia.
- Lekarz stwierdził, że przebywając wśród rodziny, w swoim mieście, będzie mógł odzyskać pamięć i w pełni świadomości odpowiedzieć za zbrodnie. Sąd karny uznał, że areszt domowy to idealne wyjście z sytuacji. – wyjaśnił Pablo, a Emilia dokończyła.
- I przez tego oto idiotę jesteśmy skazani na psychopatę, który może nas pozabijać, jak tylko któregoś dnia obudzi się „w pełni świadomości”.
- I po to jestem ja. –Pablo uśmiechnął się. – Jadę z wami do stolicy, bo mam przypilnować tatuśka Manuela.
- Jeszcze tego brakowało. Ten baran będzie robił za ochroniarza, będziesz musiał mieszkać z dwoma psycholami. – powiedziała Emilia, przytulając się do Manuela i chowając głowę. – Czy to jest sen? Jeśli tak, to uszczypnij mnie, proszę, bo chcę się obudzić. Au!
Dziewczyna nagle poderwała się.
- To była metafora debilu, poza tym mówiłam do twojego kuzyna, jeśli nie zauważyłeś! – wrzasnęła na Pabla, który właśnie chował rękę, którą przed chwilą ją uszczypnął.
- Jak widać to nie sen i będziesz musiała mnie znosić przez trzy miesiące, jeśli nie więcej.
- O ty…
- Uspokójcie się. – powiedział Manuel, rozdzielając kłócących się poprzez stanięcie między nimi. – Oboje jesteście dla mnie ważni i zależy mi na zgodzie. Skoro to zarządzenie sądu, mój ojciec zamieszka w moim mieszkaniu, a Pablo będzie dbał, żeby nas nie pozabijał, jak to powiedziałaś. Jeśli nie będziesz miała ochoty, nie będziesz przychodzić do mnie i go widywać, wszystko da się jakoś załatwić.
- Ja się boję… nie chcę, żeby sytuacja się powtórzyła.
- Wiem, ale żaden z nas na to nie pozwoli. – powiedział Manuel, obejmując Emilię i spoglądając na kompanów w wyczekiwaniu potwierdzenia.
- Tak, jasne.
- Mi za to płacą. – zaśmiał się Pablo i oberwał butem wściekłej dziewczyny, która mimo zapewnień Manuela nadal bała się, że po odzyskaniu pamięci Jorge znów ją skrzywdzi.

angie7 · Wysłany: 16:42:27 02-11-07 Temat postu:

super odcinek

Karolllina · Wysłany: 16:45:37 02-11-07 Temat postu:

cris · Wysłany: 16:51:56 02-11-07 Temat postu:

fajny odcinek:)

Jen · Wysłany: 17:24:56 02-11-07 Temat postu:

Dziewczyno boski odcinek

aj jak ja lubię te kłótnie Emi i Pablita hehe tak się uśmiałam aż mi łzy poleciały. Proszę o więcej takich odcinków!! To własnie lubię

aj po prostu marzenie, cudo!! Jejku nachwalić się nie mogę. Emi ciutkę prezesadza ale podoba mi się to jak drą koty z Pablitem

w tym cały urok

:*

monioula · Wysłany: 17:29:11 02-11-07 Temat postu:

Będzie więcej takich odcinków

Teraz kiedy Jorge ma amnzeję mogę wam to obiecać. Na pewno będzie lekko

Jen · Wysłany: 17:41:49 02-11-07 Temat postu:

To ja już się doczekać nie mogę

czyli będzie mega dużo humoru!! <hura> jestem happy

Karolllina · Wysłany: 18:11:26 02-11-07 Temat postu:

Ufff, nareszcie skończyłam składać odcinki

wyszło tego 87 stron w wordzie i to narazie tylko tyle bo przecież to jeszcze nie koniec:) ojej ale ze mnie gapa:P dopiero teraz zauważyłam, że to już 100 odcinek

Gratuluję z okazji okrągłej setki i życze ci drugiej a nawet trzzeciej setki

Ślimak · Wysłany: 18:34:31 02-11-07 Temat postu:

Wszystkiego dobrego z okazji jubileuszu telci

Odcinek po prostu rewelacyjny, i chociaż domyślam się już jak ta historia się zakończy, to tego opowiadnka szybko nie zapomnę. Po prostu poskładałaś tak świetnie naszych bohaterów, że dla ich samej obecności chce się szytać

Pozdrawiam!

Mary Rose · Wysłany: 20:16:00 02-11-07 Temat postu:

Jaki superśny odcinek! Duet Emi&Pablo jest super, ale fajnie się kłócą

Ale ten areszt domowy Jorge...

Nieee! Jeszcze odzyska pamięć i znowu mu palma odbije! Albo mu banany zaszkodzą

Samanta. · Wysłany: 20:27:11 02-11-07 Temat postu:

Cudny odcinek. '' To była metafora debilu, poza tym mówiłam do twojego kuzyna, jeśli nie zauważyłeś! – wrzasnęła na Pabla, który właśnie chował rękę, którą przed chwilą ją uszczypnął. ''

ten tekst mnie rozwalił.
Jaka szkoda ze Jorge nie pójdzie do więzienia...zasłużył sobie i rozumiem Emilie która się go boi
Czekam na newik