Telenowele

Roberta Pardo · Wysłany: 16:51:24 05-11-07 Temat postu:

cudowne odcinki;) twój humor działa jak lek;) niczego więcej mi nie potrzeba tylko coraz więcej i więcej odcinków

Samanta. · Wysłany: 16:59:14 05-11-07 Temat postu:

Super odcinek:)Mam nadzieje ze Laurze uda się coś zrobic aby Alberto i Carina byli razem

Czekam na nowy odcinek

monioula · Wysłany: 17:09:42 05-11-07 Temat postu:

Dziękuję za komentarze!

Karolllina · Wysłany: 19:59:59 05-11-07 Temat postu:

Odcinek 102-> jejku Alberto zdobył się na takie wyznanie, a tutaj taki zawód

dlaczego Carina jest taka uparta i nie chce dac im szansy??

kurczę no, jak tak można... Jeszcze Alberto zainteresuje się Laurą i będzie przekitrane

kurczę no...

Odcinek 103-> hehe no to Laura zachowała się fer i dopomoże Albertowi i Carince

hehe na początku jej nie lubiłam, ale teraz muszę stwierdzić, że jest całkiem fajna:) heh bo przecież mogła walczyć o Alberta a tutaj chce przekonać Carinę

kurcżę to ostatnie zdanie odcinka było zabójcze

Monika wszystko jest super, ale jest jedna rzecz, która jest straszna

jak mogłaś zrobić taki błąd?! Kurczę nie mogę w to uwierzyć... chodzi mi o to, że jeden odcinek dziennie to stanowczo za mało!

cris · Wysłany: 20:25:14 05-11-07 Temat postu:

nie no Jorge po prostu rozwala. To byl genialny pomysl z ta jego amnezja (czy oby na pewno prawdziwa?) bede Ci to stale powtarzac:) a Manuelek nie powiedzial kochanemu tatunciowi kim jest, hehe super!

BlackFalcon · Wysłany: 2:42:44 06-11-07 Temat postu:

monioula · Wysłany: 16:05:51 06-11-07 Temat postu:

Dziękuję wam za komentarze.
karolllina -> przestraszyłam się, czytając twój odcinek

cris -> Jorge naprawdę stracił pamięć, nie kłamię

Odcinek 104 - 'Czy starczy sił?'

Emilia wróciła do mieszkania brata bezwładnie rozkładając ręce. Ku swojemu zdziwieniu stwierdziła, że całe towarzystwo, tłoczy się w łazience.
- Dlaczego wszyscy się tutaj gnieździcie? – zapytała zaskoczona. – Zostawiłam was tylko na chwilę i już nie wiem, co wyczyniacie.
- Właśnie powiedziałem, że są dziwni. – powtórzył z zadowoleniem Pablo, narażając się na karcące spojrzenie dziewczyny.
- Panie Mądralo, proszę zauważyć, że pan też znajduje się w tym pomieszczeniu bynajmniej nie w celu załatwiania potrzeb fizjologicznych.
- A ja chętnie bym skorzystał. – usłyszeli głos Jorge i wszyscy spojrzeli w jego kierunku. Zaczerwienił się lekko i szybko dodał: - Jeśli można…
- Zaraz pokażę ci twój pokój w moim mieszkaniu i tam będziesz mógł "skorzystać". – powiedział Manuel, mimiką pokazując zebranym, że Emilia powinna teraz zostać sama z bratem.
- To ja… pomogę wam. – zaoferował się Pablo. Laura niestety nie była zbyt domyślna i spojrzała zdziwiona na Manuela.
- Co to za tiki? Masz jakieś kłopoty z psychiką?
- Nie, nie mam, ale przydałaby mi się też twoja pomoc.
- W czym?
- Nieważne w czym, masz pójść z nami i zobaczyć, czy cię tam nie ma. – powiedział ostro zdenerwowany już Pablo i dziewczyna dała za wygraną.
Kiedy przekroczyli próg mieszkania, zaczęła się śmiać.
- Co ci się stało? – zapytał policjant pewien kolejnego ataku.
- Zobaczyć, czy mnie tam nie ma, a to dobre… Ha, ha! - Laura nadal nie przestawała.
- Dopiero teraz to zrozumiałaś?
Spoważniała nagle i uderzyła go pięścią w bark.
- Nie jestem głupia. Nigdy więcej tak nie mów.
- Ale ja nic nie…
- Milcz, jak do mnie mówisz!
- O co ci chodzi? – Pablo najwyraźniej nie miał ochoty na kłótnie z nowo poznaną dziewczyną. Warknęła tylko i przyspieszyła kroku by dogonić Manuela. Pablo dał za wygraną, ale zaczął mieć poważne wątpliwości, czy z jej głową jest wszystko w porządku.
Tymczasem Emilia stała w łazience w apartamencie Alberta i wpatrywała się w niego. Miał smutne spojrzenie, widać było, że cierpi, ale nie chce się do tego przyznać. Podeszła do niego i przytuliła się.
- Nie mogłam jej zatrzymać. Wsiadła do taksówki.
- Rozumiem. – odpowiedział obojętnie, unikając jej wzroku.
- Ona kiedyś zrozumiem…
- Ja nie chcę, żeby zrozumiała. Chcę, żeby pokochała mnie choć w połowie tak, jak ja ją kocham.
- Nie wiem, co mogę zrobić. Nie chciała mnie słuchać… Powinieneś chwilę zaczekać, być może jej zachowanie spowodowane jest pojawieniem się Jorge, który wcale nie odsiaduje dożywocia w więzieniu, a jedynie przyjechał do luksusowego mieszkania syna, by „odzyskać pamięć”. To zabójca jej siostry i dlatego jest oszołomiona, zła i zrozpaczona. Kiedy sprawa ucichnie, zmieni zdanie na twój temat i da ci szansę.
- Tylko jak długo to potrwa? – zapytał sam siebie, po czym westchnął i obrócił głowę do lustra, opierając się o umywalkę. – Mam nadzieję, że starczy mi sił, by poczekać.

Samanta. · Wysłany: 16:31:18 06-11-07 Temat postu:

Super odcinek. I ta rozmowa Pabla z Laurą ...extra

Karolllina · Wysłany: 16:36:51 06-11-07 Temat postu:

Monika rozwaliłaś mnie tym odcinkiem

hehe ta scenka z Laurą :p Jejku jaka ona mało kapliwa jest

Mary Rose · Wysłany: 16:49:41 06-11-07 Temat postu:

Co za bombowy odcinek! Pierwsza część bardzo śmieszna, druga: wzruszająca.

angie7 · Wysłany: 17:10:07 06-11-07 Temat postu:

super odcinek

Roberta Pardo · Wysłany: 17:10:15 06-11-07 Temat postu:

Jorge jak mnie wkurzał teraz mnie irytuje;) z nim to gorzej niż z dzieckiem:D A Pablo nie ma szczęścia do kobiet;) co jakąś spotka to zaraz się z nią kłóci:D

monioula · Wysłany: 18:38:00 06-11-07 Temat postu:

Niestety ma już taki charakterek. Po wujku

BlackFalcon · Wysłany: 1:15:32 07-11-07 Temat postu:

Ślimak · Wysłany: 11:04:35 07-11-07 Temat postu:

Aż dwa odcinki, caluteńkie dla mnie

hehe... No monioula, bardziej wystartowała z humorkiem. Lubię takie odmiany. Mam bardzo złe odczucie, że powolutku, zbliżamy się do końca, mam nadzieję, że się jeszcze mylę, w końcu, dałoby się TFDS dociągnąc jeszcze chociaż do 150 odcinka

Pozdrawiam!