Telenowele

monioula · Wysłany: 14:25:44 26-11-07 Temat postu:

Odcinek 118 - 'Laura znów palnęła'

- Ja chyba oszalałam. – powiedziała pod nosem Carina, opadając na kanapę i sięgając po telefon w celu zamówienia taksówki na dworzec.
- Jestem ci bardzo wdzięczna za to, co robisz. – powiedziała Emilia, podnosząc przyjaciółkę za ręce i obejmując ją.
- Nie wiem, czy powinnaś to robić, ale obiecałam, że będę cię wspierać i to zrobię.
- Dziękuję. Ale byłabym jeszcze bardziej wdzięczna, gdybyś się szybko spakowała. Boję się, że mogą tu przyjechać.
- Masz na myśli Manuela i Alberta?
Emilia skinęła głową twierdząco i wytarła łzę, która jeszcze szkliła się na policzku.
- Kiedy odpocznę, z pewnością poczuję się lepiej.
- Mam nadzieję. Przestraszyłaś mnie swoimi słowami, a wszystko tylko dlatego, że zdenerwowała cię matka. Nie możesz z tego powodu złościć się na cały świat, a broń Boże na niego. – Carina złapała podręczną walizkę i zaczęła układać w niej najpotrzebniejsze rzeczy. – Nie złoszczę się na Manuela, po prostu nie…
- Wiesz o tym dobrze. – przerwała jej, kończąc pakowanie.
- A ty dobrze wiesz, co czujesz do mojego brata, mimo to zgrywałaś niedostępną i zobacz, do czego to doprowadziło.
- Gdyby wykazał trochę inicjatywy, teraz moglibyśmy być szczęśliwą parą, ale niestety twój brat nie pomyślał.
- Sugerujesz, że jest głupi?!
- Ja nic nie sugeruję, ja stwierdzam fakty.
- Ale z ciebie jędza!
- Humorek wrócił?
- Przestań mi dokuczać, miałaś mi pomóc! Przyznaję, obie jesteśmy niezdecydowane. Pasuje?
- Można tak powiedzieć. – Carina uśmiechnęła się blado na wspomnienie brata przyjaciółki i postawiła torbę na ziemi. - Wezmę pieniądze, a ty możesz iść na dół i czekać na taksówkę.
Emilia już otwierała usta, żeby powiedzieć, że nikt nie będzie jej rozkazywał, ale opanowała się. W końcu teraz przyjaciółka była jedyną ostoją. Wykonała polecenie, zostawiając właścicielkę mieszkania samą.
- Co ta dziewczyna robi ze swoim życiem? – westchnęła panna Torres, kładąc torbę przy drzwiach i idąc do miejsca, gdzie trzymała swoje oszczędności.
Jej oko zatrzymało się na notesiku z małych żółtych karteczek. Pochwyciła długopis i pospiesznie i niewyraźnie nabazgrała na jednej z nich nazwę rodzinnego miasta Emilii.
- Ona mnie zabije, ale przecież nie mogę pozwolić, by wyjechała bez wiedzy brata. – powiedziała sama do siebie, biorąc zwitek banknotów, torbę i zamykając drzwi, na których przykleiła karteczkę z informacją o miejscu pobytu. Zeszła na dół z nadzieją, że postępuje dobrze.

Tymczasem Pablo opowiedział, co widział, omijając oczywiście część z Laurą. Wszyscy zgodnie doszli do wniosku, że Emilia może być tylko u Cariny.
- Zostać z ojcem, ja pojadę. – zaoferował się Pablo, a Manuel pokręcił głową przecząco.
- Lekarze się nim zajmą, mogę jechać.
- Lepiej, żebyś był teraz przy nim.
- Dlaczego tak zależy ci na tym, żebym został?
- Bo kocha twoją dziewczynę. – powiedziała Laura, dojadając zrobioną przed chwilą kanapkę i wcale nie martwiąc się o losy Emilii, bo dobrze ją znała i wiedziała, że po prostu potrzebuje czasu na przemyślenia. Jak gdyby jej słowa były nieistotne, kontynuowała: - Po co ta cała eskapada ratownicza, Emilia chce trochę odpocząć od problemów i wcale się jej nie dziwię. Jesteście wścibscy i tyle.
- Coś ty powiedziała? – zapytał Manuel, podchodząc do niej i łapiąc ją za ramiona.
- Że jesteście wścibscy.
- Przed tym.
- Że niepotrzebnie organizujecie eskapadę ratowniczą?
- Nie, jeszcze wcześniej.
- Chodzi ci o to, że ten pajac zakochał się w Emilii? – zapytała, wskazując głową na osłupiałego Pabla, który złapał się za głowę.
- Tak, dzięki. Właśnie o to mi chodziło. Możesz mi to wyjaśnić, kuzynku?

Roberta Pardo · Wysłany: 14:56:45 26-11-07 Temat postu:

aaaaaaa Laura jest niesamowita! Tak bez słowa uprzedzenia wyjechać z takim tekstem! Czekam na tłumaczenie Pablita:D

Mary Rose · Wysłany: 15:24:51 26-11-07 Temat postu:

Uwielbiam ją, ale żal mi Pabla

Ciekawe, jak biedak się wytłumaczy przed wkurzonym kuzynem

Super odcinek, a Carinka jaka pomysłowa

angie7 · Wysłany: 16:04:17 26-11-07 Temat postu:

super odcinek

Samanta. · Wysłany: 16:35:34 26-11-07 Temat postu:

Extra odcinek.O jejku ciekawe jak sie wytłumaczy Pablo

...mam nadzieje ze Manuel niebedzie na niego wściekly

Pozdrawiam

Karolllina · Wysłany: 19:41:44 26-11-07 Temat postu:

hehe nie no Laura jest super

hehe widzę że to ona wszystko wszystkim zrdradza

hehe a swoją drogą że zauważyła, że Pablo kocha Emi

Brawo Carinka

dobrze że zostawiła adres

Ślimak · Wysłany: 21:56:20 26-11-07 Temat postu:

Spostrzegwacza z niej kobiecinka

Pablito pod odstarzałem... pytań

Pozdrawiam!

Jen · Wysłany: 23:31:59 26-11-07 Temat postu:

nie no Laura przechodzi samą siebie

biedny Pablito będzie musiał sie tłumaczyć przed kuzynkiem

ciekawe czy powie prawdę czy będzie kręcił? :>

BlackFalcon · Wysłany: 15:09:29 28-11-07 Temat postu:

monioula , nie znecaj sie nad nami! Jak mozna urwac w takim momencie? Kolejny odcinek poprosze, juz widze ta mine Pabla, jak sie bedzie tlumaczyl

.

Renzo · Wysłany: 2:29:50 29-11-07 Temat postu:

W wolnej chwili nadrobię zaległości

Zapraszam na nowość w Roxanie

Jen · Wysłany: 16:52:51 29-11-07 Temat postu:

Jak możesz mi to robić? kiedy newik?

Karolllina · Wysłany: 19:24:59 29-11-07 Temat postu:

właśnie?

monioula · Wysłany: 15:47:59 30-11-07 Temat postu:

No już daję, daję

Zbliżamy się do końca…

Odcinek 119 - 'Jedyna wskazówka'

Przez chwilę stali na wprost siebie, Manuel, oczekujący wyjaśnienia i Pablo zagryzający wargę. W końcu nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. Zdenerwowało to jego kuzyna.
- Uważasz, że to śmieszne?
- Nieeee… odpowiedział, z trudem tłumiąc chichot.
- Więc dlaczego się głupio cieszysz, zamiast odpowiedzieć! Podoba ci się Emilia?
- Coś ty, to ta dziwaczka zmyśliła tą historię, bo odrzuciłem jej zaloty. – wyjaśnił, opanowując się.
- Co takiego? – oburzyła się Laura – To ty mnie pocałowałeś w windzie!
- Pocałowałeś ją w windzie?!
- Nie pocałowałem jej… to znaczy… pocałowałem, ale…
- A więc to ona ci się podoba? – zapytał Manuel, dając kuzynowi kuksańca w bok. Ten widząc, że nic nie zdziała, machnął ręką.
- Myślcie, co chcecie. Teraz najważniejsze jest znalezienie Emilii. Pod wpływem impulsu może popełnić jakieś głupstwo.
- Pablo ma rację. Emilia jest prawdopodobnie u Cariny. Pojadę tam z Albertem, a ty weź Laurę i przejdźcie się po okolicy. Może gdzieś się błąka?
- Możliwe, ale dlaczego ja mam iść z Laurą? – oburzył się Pablo, z pogardą spoglądając na dziewczynę.
- Nie mów, że nie chcesz…
- Zdziwię cię, właśnie to mówiąc.
- No to możesz tu z nią zostać i poczekać na Emilię.
- Ale dlaczego z Laurą?!
- Bo musisz słuchać swojego starszego kuzyna. – powiedział Manuel, uśmiechając się i kiwając głową na Alberta, z którym zamierzał po drodze wyjaśnić kilka spraw.
- Jesteś starszy tylko o rok.
- Ale jeśli bierzemy pod uwagę inteligencję, to jestem lata świetlne przed tobą.
- Skąd ci się wziął taki pomysł?!
- Kiedy mi dziewczyna się podoba, nie nazywam jej „dziwaczką”. – zakończył Manuel, po czym zamknął drzwi przed nosem Pabla, nie zważając na jego tłumaczenia.

- Veracruz. – przeczytała na głos Isabel Escandon, która wiedziona matczynym instynktem pojechała do mieszkania Cariny Torres. Chwyciła żółtą karteczkę przylepioną do drzwi. – Czyżby moja córeczka pojechała do domu? – spytała sama siebie ze łzami w oczach.
- Na to wygląda. – usłyszała za sobą. Odwróciła się i ujrzała Octavia.
- Zawsze pojawiasz się znikąd. – powiedziała, uśmiechając się blado. Widać było jednak, że martwi się o córkę i nie potrafi myśleć o niczym innym.
- I zawsze niosę pomoc. – odpowiedział, obejmując ją ramieniem. – Nie martw się, Emilia się znajdzie.
- Ale to przeze mnie uciekła, jeśli coś jej się stanie, nie wybaczę sobie.
- Nic jej się nie stanie, to silna dziewczyna.
- Jeśli choć trochę z charakteru jest podobna do mnie, to wątpię, żeby była silna.
- W takim razie przekonajmy się, co znaczy ta karteczka. Jedźmy do Veracruz. – zaproponował ochoczo Octavio.
- Do Veracruz… tyle wspomnień… Nie wiem, czy moja psychika to wytrzyma. – powiedziała Isabel, ocierając łzę.
- Nie dowiesz się, póki się nie przekonasz.
- Masz rację. Może znajdziemy tam moją córkę i będę mogła wszystko na spokojnie jej wyjaśnić. Tylko co ja mam wyjaśniać… wszystko już powiedziała, a ona mnie nienawidzi.
- Emilia cię kocha. Tylko jeszcze o tym nie wie. – pocieszył kobietę Octavio, całując ją w czoło i pod rękę prowadząc w stronę schodów.
W mokrej od łez dłoni Isabel Escandon znajdowała się zmięta żółta karteczka z jedyną wskazówką…

Magi · Wysłany: 16:33:12 30-11-07 Temat postu:

no nie i teraz Manuel nie bedzie wiedział gdzie jej szukac a moze sie domysli...odcinek jak zawsze boski co tu duzo mówic a to wyjasnienie Pabla mnie powaliło juz sam sie teraz pląta co do Laury.tylko ze jak dla mnie jeden odcinek to zdecydowanie za mało.Chce wiecej

Samanta. · Wysłany: 16:40:04 30-11-07 Temat postu:

Świetny odcinek.''Ale jeśli bierzemy pod uwagę inteligencję, to jestem lata świetlne przed tobą'' i ten teskt extra

Mam nadzieje ze Manuel znajdzie Emi

Pozdrawiam