Telenowele

Ślimak · Wysłany: 13:44:45 02-12-07 Temat postu:

Odcinek oczywiście super, mogę nawet czytać trzy naraz

Jak to nie bedzie 2? No dobra, ale wobec tego nam to porządnei wynagroć w jedynce

Karolllina · Wysłany: 13:45:06 02-12-07 Temat postu:

Monika, a moze byś zrobiła tak, że TFdS miałoby ponad 180 odcinków, a potem TfdS2

heh jakoś tak ciężko rozstawać się z twoją telcią będzie

cris · Wysłany: 16:39:48 02-12-07 Temat postu:

Odcinek super i gwarantuje, ze dluzsze by wszyscy równie chetnie czytali, bo Twojego opka po prostu nie mozna nie czytac:)

Jen · Wysłany: 18:02:23 02-12-07 Temat postu:

Jeju jak ja lubię te kłótnie Pablita i Laury

oni są tacy "słodcy"

prawie jak Emi i Manuel na początku

smutno mi się zrobiło gdy przeczytałam, że nie będzie "dwójki", ale perspektywa "jedynki" do 180 odc jest bardzo kusząca

BlackFalcon · Wysłany: 9:53:14 03-12-07 Temat postu:

Tak ma byc "jedynka" ma byc dluga, a potem 2 czesc

. Wiem, ze nie masz czasu, ale ta historia jest po prostu genialna, a Pablo i Laura to najlepsza para na swiecie

.

Mary Rose · Wysłany: 16:17:38 03-12-07 Temat postu:

No to widzę zdania co do ulubionej parki są podzielone

Ja lubię jeszcze Sergia i Marandę, ale to tak z innej telci, ale też twojej wieć mogę powiedzieć...

Kiedy new?

monioula · Wysłany: 17:10:09 03-12-07 Temat postu:

Odcinek 122 - 'Guma na szybie'

Pablo i Laura w milczeniu siedzieli w aucie w drodze w ulubione miejsca Emilii, aby sprawdzić, czy aby tam nie uciekła. Oboje nienawidzili ciszy, ale w tym wypadku była ona lepsza niż wysłuchiwanie wrzasków i obelg. Podczas postoju na światłach Pablo dokonał oględzin swojej twarzy w lusterku. Dziewczyna nie wytrzymała i zachichotała. Spojrzał na nią spode łba.
- O co ci znowu chodzi? – zapytał, bezradnie kładąc ręce na kierownicy, bo nie miał sposobu na jej zachowanie.
- Masz duże mniemanie o sobie.
- Po czym to wywnioskowałaś?
- Cały czas przeglądasz się w lusterku. – powiedziała, ponownie chichocząc.
- Nie cały czas, tylko przed chwilą zrobiłem to po raz pierwszy, bo chciałem sprawdzić, czy przypadkiem mnie nie podrapałeś w tych atakach szału.
Machnęła ręką na jego słowa, ale za chwilę znowu nie mogła opanować śmiechu.
- Co znowu?! – zdenerwował się.
- Tak właśnie zaczynała się znajomość Emilii i Manuela i zobacz, jak skończyli. – wyjaśniła.
- Nie martw się, z nami nie będzie tak samo. – uspokajał ją, ruszając na zielonym. – I nie czepiaj się wszystkiego, co robię, chciałbym chociaż przez ciebie się nie denerwować.
- W porządku. – rzuciła obojętnie, wbijając się głębiej w fotel. – Po prostu chciałam nawiązać rozmowę, bo mi się nudzi.
- Włącz radio. – polecił.
- A może ty włączysz to… no, policyjne światełko? – spytała z nadzieją z żywszym spojrzeniem. – Szybciej oblecimy wszystkie miejsca.
- Sprytne, ale niestety „policyjnego światełka” nie używa się dla własnej wygody.
- Wzorowy z ciebie stróż prawa.
- Uznam to za komplement.
- A uznawaj to, za co chcesz, dla mnie to był czysty sarkazm. – powiedziała, zaczesując włosy na twarz jak małe dziecko. Spojrzał na nią niemal z politowaniem, ale w głębi duszy był wdzięczny, że potrafił się powstrzymać, by jej jakoś nie odpowiedzieć. Skupił się na jeździe, ale nie na długo.
- Masz spluwę? – spytała Lauram wyciągając z ust gumę i zawijając ją na palcu.
- To obrzydliwe!
- To, że pytam o pistolet?
- Nie, ta zabawa gumą. Nie rób tego w moim aucie!
- O, przepraszam. – powiedziała, uśmiechając się słodko i wyciągając różową gumę balonową z ust. Ku zdumieniu chłopaka, została ona przyklejona na przednią szybę jego wozu.
- Czyś ty do reszty zgłupiała?! – wrzasnął, zjeżdżając z drogi i zatrzymując się koło budki z hamburgerami.
- Przecież już się nie bawię gumą!
- Ale przylepiłaś ją do szyby mojego wozu!
- Nie mówiłeś, że tego mi nie wolno!
- Bo myślałem, że to jest logiczne, ale najwyraźniej zachowujesz się jak mała dziewczynka i powinienem ci to wszystko rozrysować, żebyś zrozumiała. – skrzywił się i złapał za głowę. – Odklej to i wyrzuć, póki stoimy.
- Za późno, przywarło na dobre. Radzę wymienić szybę, albo lepiej wóz.
- Dlaczego ty zawsze jesteś taka… - zaczął Pablo, ale nie dokończył, bo przerwał mu krzyk pasażerki.
- Patrz, Emilia!
Nie zdążył nawet zapytać gdzie, bo Laura przywarła do niego ustami.

Jen · Wysłany: 17:16:03 03-12-07 Temat postu:

nie no Laura jest boska!!

kocham te ich pojedynki słowne

Karolllina · Wysłany: 18:15:40 03-12-07 Temat postu:

zgadzam się z Asią

Laura jest boska, a parka Laura i Pablo, to normalnie oni musza być razem

Ja innej możliwości nie uznaję

hehe zresztą jak zauwazyła Laura tak samo zaczynali Emilia i Manuel więc coś w tym też musi być

angie7 · Wysłany: 19:15:19 03-12-07 Temat postu:

super odcinek.

BlackFalcon · Wysłany: 20:10:24 03-12-07 Temat postu:

cris · Wysłany: 1:25:09 04-12-07 Temat postu:

Jak ja uwielbiam takie klótnie "zakochanych"

))

Mary Rose · Wysłany: 15:53:27 04-12-07 Temat postu:

Genialne! I ten całus na końcu

A tytuł mówi sam za siebie, Laura jest udana

monioula · Wysłany: 16:19:08 04-12-07 Temat postu:

Będziecie musieli jeszcze trochę pomęczyć się z tą nieznośną parką. Pojawia się nowa postać [zajrzyjcie na pierwszą stronę], sprawy się skomplikują…. wszystko w tym odcinku.
Dziękuję za komentarze :*

Odcinek 123 - 'Moje kochanie'

W myślach Pabla błądziło jedno pytanie: „co ta dziewczyna wyprawia”. Cały czas działała mu na nerwy, a kiedy jest bliski wybuchu furii całuje go. Próbował ją odepchnąć, ale przysunęła się jeszcze bliżej i mocniej go objęła, skutecznie uniemożliwiając zamiar. Po upływie minuty, uwolniła chłopaka, wytarła usta i wróciła na swoje miejsce.
Pablo przez chwilę patrzył na nią zdumiony, po czym zapytał:
- Co to było? Atak epilepsji?
- Co ty zaraz panikujesz, nie mogę po prostu cię pocałować, kiedy mam ochotę?
Prychnął złośliwie bo wyczuwał podstęp. Zdążył trochę poznać charakter Laury i wiedział, że coś kombinuje.
- Powiedz, o co ci chodziło. Powiedziałaś, że widzisz Emilię, a potem zaszedł ten nieprzyjemny incydent… Może źle się czujesz?
- Nie rozumiem, o co ci chodzi.
- Nie wiem, czy zauważyłaś, ale normalni ludzie nie całują tych, z którymi się nie lubią.
Swoim zwyczajem Laura machnęła ręką.
- Nie mogę ci powiedzieć, dlaczego to zrobiłam. Jeśli pocieszy cię ten fakt, to wcale mnie nie pociągasz.
- Bardzo pocieszające. A dlaczego posłużyłaś się Emilią? Pewnie skłamałaś, co?
- Nie widziałam jej, ale to był jedyny sposób, by odwrócić twoją uwagę.
- Uwagę od czego?
- Od niczego, po prostu dzięki temu mogłam cię wykorzystać.
- Przez ciebie tracimy tylko czas, po raz kolejny udowadniasz, że zachowujesz się jak małe dziecko. I ściągnij tą gumę z przedniej szyby.
- Nie będziesz mi mówił, co mam robić.
- Znowu się zaczyna. – Pablo uderzył kilka razy głową o kierownicę swojego wozu, powtarzając: - Boże, za jakie grzechy.
- Kilka z pewnością by się znalazło. – powiedziała pod nosem, ponownie wprawiając go w zdenerwowanie.
- Niby jakich?
- Na przykład romans z dziewczyną kuzyna. – wyjaśniła mu, zakładając ręce na piersi. – I nie mów, że to nieprawda, bo dosyć się tego nasłuchałam. Swoje wiem.
- Jesteś taka głupia, czy tylko udajesz?
- Wypraszam sobie, za wiele razy tak mnie już nazwałeś, więcej nie wytrzymam!
- To wysiądź.
- Nie będę miała jak wrócić... – złagodniała.
- Trzeba było o tym myśleć wcześniej, zanim odwaliłaś tą szopkę z pocałunkiem.
Przez chwilę dziewczyna zdawała się go nie słuchać, nerwowo spojrzała na zegarek.
- Spieszy ci się gdzieś? – zapytał, machając jej ręką przed oczami.
- Właściwie tak, nie powinniśmy robić takich postojów, kiedy szukamy Emilii.
- Teraz ci się wielce spieszy… - zaczął ją przedrzeźniać i drażnić. Już chciała go uderzyć, ale nagle podskoczyła w fotelu i niemal uderzyła się głową o dach.
Spojrzała w kierunku osoby, która tak ją przestraszyła i na jej twarzy pojawiło się zdenerwowanie. Pablo był zaciekawiony mężczyzną, który zaglądał przez otwarte okno i uśmiechał się szeroko do dziewczyny.
- Kochanie, chyba nie chciałaś przede mną uciec? – zapytał, szczypiąc ją w polik.
- Kochanie? – spytał teraz już zdumiony Pablo. Laura wyrwała się stojącemu przy samochodzie.
- Chyba powinniście się poznać. To jest Cristobal, mój chłopak…

Roberta Pardo · Wysłany: 16:28:50 04-12-07 Temat postu:

Laura ma chłopaka?! Ale jak to możliwe?!