Telenowele

cris · Wysłany: 17:20:35 13-12-07 Temat postu:

A ja już powoli Isabel na straty spisywałam, a tu....całkiem fajna niespodzianka:) Świetny odcinek:)

Karolllina · Wysłany: 17:29:11 13-12-07 Temat postu:

Śliczne pioseneczki

właśnie sobie ściągam, jak narazie ściągnęło mi 4, ale są cudne

dzięki Monika! D

monioula · Wysłany: 17:31:52 13-12-07 Temat postu:

Tematy muzyczne:

>klik, żeby zobaczyć video<

video na etapie roboczym

Mary Rose · Wysłany: 17:39:02 13-12-07 Temat postu:

Śliczne piosenki, choć jeszcze nie wszystkie ściągnęłam, to te Javi'ego i D'Nash są najlepsze! Zaraz się wezmę za twoje filmiki, plakaciki reklamowe śliczne <3
Domyślam się, że to jest ten prezent świąteczny, dziękuję bardzo :*

monioula · Wysłany: 17:44:29 13-12-07 Temat postu:

Dziewczyny, nie ma za co. Nie musicie ściągać piosenek, które (odpowiadam) są w prezencie świątecznym, a tym, którzy spodziewali się czegoś lepszego mówię: "przepraszam".

Mary Rose · Wysłany: 11:24:48 14-12-07 Temat postu:

Filmiki śliczne! Poczułam nastrój twojej telki normalnie, mogłam sobie wszystko wyobrazić i nawet jest choroba Emi ujęta

Pięknie to zrobiłaś, dopiero dziś mogłam zobaczyć ale świetnie

I pioseneczki mam już wszystkie i dokładnie przeczytałam najbardziej podoba mi się "Tu forma de sentir" i "Yo por ti tu por mi" no i "Volverte a ver". A "Amandote" śpiewa twoja serialowa Carina, tak?
PS. Śliczna syga kocham D'Nash

a "Amanda" to ich nowy singiel? A Amanda! A Amanda! Todo mi mundo gira y gira entorno a ti!

Extra jest

monioula · Wysłany: 12:00:58 14-12-07 Temat postu:

Tak się składa, że jestem w domu, więc odcinek nieco wcześniej

Mary Rose -> tak, Alessandra jest grającą w telenowelach piosenkarką i "Amandote" to jedna z jej piosenek. Dziękuję ci za miłe słowa i wam wszyskim również :*

Odcinek 132 - 'Wspolna troska'

Octavio poczuł jak przyjemny dreszcz przechodzi mu po całym ciele. Czy to wyobraźnia płatała mu figla, czy może Isabel rzeczywiście wypowiedziała te słowa? Jeszcze zanim wdowa po Escandonie wyszła za mąż, zadłużył się w niej bez pamięci. Milczał jednak, bo Enrique był jego bliskim przyjacielem. Czy teraz powracała okazja, by zacząć nowe życie u boku tej kobiety? Uśmiechnął się życzliwie, podniósł jej dłoń ku swojej twarzy i pocałował. Nie mógł pozwolić sobie na nic więcej.
- Zadzwoń do Manuela i powiedz, że nie zastaliśmy Emilii w Veracruz.
- Tak zrobię. – odpowiedziała. – Ciekawe, czy oni coś znaleźli. Moja córka jest zdenerwowana, a w takim stanie nie powinna być sama. – kobieta wyszukała w telefonie numer młodego Landety.

Manuel nadał nie odzywał się słowem do Alberta, który był w nie mniejszym szoku niż sam syn przestępcy. Dlaczego akurat teraz Jorge odzyskał pamięć? Mieli za mało problemów? Brat Emilii zachował przytomność umysłu i poinformował przyjaciela o tym, że jego komórka dzwoni. Odebrał z nadzieją, że to jego ukochana. Zdziwił się, kiedy rozpoznał byłą szefową.
- Przepraszam, nie mogę teraz rozmawiać. Mamy sporo problemów i naprawdę nie mam czasu.
- Chodzi o Emilię. Znaleźliście ją? – spytała z nadzieją Isabel, ale uśmiech szybko zniknął z jej twarzy, kiedy Manuel zaprzeczył.
- Nadal szukamy a do tego mamy kolejny problem. Mój ojciec odzyskał pamięć i uciekł. Policja się tym zajmie, ale wszyscy powinniśmy teraz bardzo uważać.
Octavio widząc przerażoną minę Isabel, nachylił się ku niej.
- Co powiedział Manuel?
- Jorge Landecie znowu odbiło. – wyjaśniła.
- Odbiło? Skąd u ciebie takie słownictwo, nie poznaję cię. – wyraził zdziwienie i szybko został uciszony.
Ta kobieta coraz bardziej go zadziwiała i z każdą chwilą czuł, że zależy mu na niej coraz bardziej. Niewątpliwie była niezwykła, a odwaga jaką wykazała się kilka minut temu utwierdziła go tylko w przekonaniu, że Isabel Escandon była mu przeznaczona. Jakim był szczęściarzem, że wreszcie zwróciła na niego uwagę! Przestał rozmyślać i zaczął nasłuchiwać dalej.
- Właśnie wracam z Veracruz. Emilii tu nie było. – kontynuowała kobieta.
- W Veracruz? Skąd pomysł, że pojechała tam? – zdziwił się Manuel i wtedy Isabel przypomniała sobie, że zabrała jedyny ślad, który mógł naprowadzić na miejsce pobytu Emilii.
- Pomyślałam sobie, że chciałaby odwiedzić rodzinne strony. – pospiesznie skłamała.
- Rzeczywiście też mogłem na to wpaść. No ale skoro tam jej nie ma, to szukamy dalej. Teraz, kiedy mój ojciec odzyskał świadomość, może coś jej zrobić. Zaczynam się coraz bardziej martwić. – westchnął chłopak, spoglądając na Alberto, w którego oczach również dało się widzieć strach.
- Znajdzie się Manuelu. Moja córka na pewno się znajdzie cała i zdrowa. – zakończyła rozmowę Isabel i odwróciła się do Octavia. – Jeśli coś jej się stanie, to będzie moja wina. – powiedziała ze łzami w oczach, nie mogąc się oprzeć ogromnemu poczuciu winy. Czy to była kara za dawne grzechy?

Samanta. · Wysłany: 13:28:39 14-12-07 Temat postu:

Świetny odcinek.Isabel mnie zadziwia

mam nadzieje ze jak najszybciej znajdą Emilie i ze ten Jorge jej nic nie zrobi!
Pozdrawiam

PS-Filmiki sliczne =)

Roberta Pardo · Wysłany: 14:03:28 14-12-07 Temat postu:

Super odcinek;) Isabel mogła powiedzieć, że znalazła karteczkę...a tak uznają, że Emi mogła tam jechać, ale jednak wybrała inną opcję

mam nadzieję, że ten głupek Jorge jej nie znajdzie.

cris · Wysłany: 14:05:09 14-12-07 Temat postu:

Odcinek bardzo fajny. Niech już znajdą tę Emilię....

Ślimak · Wysłany: 17:26:03 14-12-07 Temat postu:

Ja raczej przewiduje ale na czarno niestety? Nie wrużę nic dobrego, chociaż nic z fusów nie wyczytałem <lol>

Bardzo superaśne dobrane piosenki

Przesłuchałem na razie 4. No a teraz ten fajniutki odcinek. "TFDS" to klasa po prostu

BlackFalcon · Wysłany: 18:15:34 14-12-07 Temat postu:

Przez moment mialam dziwne wrazenie, ze Jorge w przyszlosci cos zrobi Isabel...Zaraz sie dorwe do muzyki

.

Karolllina · Wysłany: 21:26:37 14-12-07 Temat postu:

Monika filmiki i piosenki śliczne, dziękuję :* wspaniały prezent na święta

heh
a co do odcinka to: niech już odnajdą Emi, heh rozmowa jest tu najlepszym wyjściem

monioula · Wysłany: 12:06:17 15-12-07 Temat postu:

Kochani, dziękuję za miłe słowa :* A teraz ciąg dalszy opowieści

Odcinek 133 – 'Laura musi wiedzieć'

Cristobal zabrał Laurę do kawiarni, ale atmosfera panująca między nimi była co najmniej dziwna. Dziewczyna cały czas martwym wzrokiem wpatrywała się w filiżankę, w której mieszała bez celowo, a on nie mógł się oprzeć wrażeniu, że martwi się o Pabla. Zapytał ją o to.
- Ja?! O niego?! Chyba żartujesz… – oburzyła się.
- To dlaczego jesteś taka nieswoja i zamyślona?
- Chodzi o moją przyjaciółkę! Nie masz pojęcia, co ten okropny szaleniec jej zrobił, a teraz istnieje szansa, że to może się powtórzyć, jeśli przeczucie Pabla się potwierdzi. Tym bardziej, że nie wiemy, gdzie ona uciekła i co Jorge może jej zrobić… - dziewczyna zasmuciła się nie tylko faktem, że Emilii może się coś stać. Zdała sobie sprawę, że naprawdę boi się, że podczas akcji Pablowi może się coś stać.
- Wszystko się skończy dobrze, zobaczysz. – powiedział spokojnym głosem chłopak, kładąc jej rękę na ramieniu. Gwałtownie odsunęła się z krzesłem i rzuciła mu pogardliwe spojrzenie.
- Chyba nie zapomniałeś, kim jesteś.
- Nie zapomniałem. Jako twój chłopak…
- Chcesz coś dla mnie zrobić? – przerwała mu, robiąc maślanie oczka.
- Znowu te twoje dziwne pomysły… Jeśli ten będzie tak pokręcony jak ostatni, to…
- Jedziemy do mieszkania Manuela Landety, muszę się dowiedzieć, czy ten idiota złapał Jorge. – powiedziała, ciągnąc zdumionego Cristobala za kurtkę i nie zwracając uwagi na jego krzyki.
- Ale ja nie zapłaciłem!

Cała policja w stolicy miała pełne ręce roboty. Mimo iż do pomocy przybyli z Acapulco komisarz i jego załoga najlepszych ludzi, znalezienie Jorge w tak dużym mieście wydawało się trudnym zadaniem. Tym bardziej, że mieli do czynienia z ekspertem w dziedzinie kamuflażu i ucieczek. Podobne słowa usłyszał Pablo, kiedy stanął oko w oko ze swoim przełożonym.
- Skąd miałem wiedzieć, że sobie wszystko przypomni? – próbował się tłumaczyć.
- Podobno już wcześniej miał przebłyski pamięci, sam mi to mówiłeś. – komisarz był nieugięty.
- To prawda, ale…
- Nie tłumacz się, młokosie. Wiedziałem, że jesteś za młody na wykonywanie takiego zawodu. Możesz czuć się winny za przestępstwa, które twój wuj teraz popełni.
Chłopak spuścił głowę. Przyznał rację swojemu szefowi, gdyby nie martwił się Emilią, gdyby został w mieszkaniu Manuela i spokojnie czekał na jakąś wiadomość od niej, nic by się nie stało. Zainterweniowałby w porę i uniemożliwiłby Jorge ucieczkę. Teraz wszystko zdawało się być stracone, już dwie osoby przypłaciły życiem jego bezmyślność.
- Rozumiem, że chcesz robić za Matkę Teresę, ale czy ta dziewczyna jest chociaż tego warta? – wypytywał dalej mężczyzna, a widząc, że Pablo milczy, zwrócił mu ostateczną uwagę. – Jeszcze jedno takie bezmyślne zachowanie i pożegnasz się z posadą.
Chłopak był wściekły na samego siebie, kiedy tylko był wolny, wyszedł na świeże powietrze. Szef kazał mu czekać na rozkazy, a on nie mógł znieść poczucia bezsilności wobec tego, co może teraz wyczyniać Jorge Landeta. Zapalił papierosa i zaczął nerwowo krążyć po chodniku. Nie zauważył, że obok niego stanęła taksówka, z której wysiadła Laura. Z rozmyślań wyrwał go jej krzyk.
- Ty palisz?!
- Kiedy jestem zdenerwowany, tak. – wyjaśnił, oglądając się na funkcjonariuszy medycznych, który wywozili na noszach dwa ciała okryte czarnymi płachtami. Spojrzał na Laurę, w oczach której malowało się przerażenie.
- Czy to…- wyszeptała.
- To lekarz i pielęgniarka, którzy zajmowali się moim wujem. Jednego wziął jako zakładnika.
- Czyli miałeś rację…
- Niestety. – powiedział cicho, ponownie spuszczając głowę.
Gdyby nie fakt, że z taksówki wysiadł Cristobal, Laura niechybnie rzuciłaby się w ramiona znienawidzonego Pabla. Niestety musiał się zadowolić widokiem jej w ramionach narzeczonego.

Ślimak · Wysłany: 12:19:25 15-12-07 Temat postu:

Ostudzasz zapał odcinkami z Pablme i Laurą. Chociaż i te są gorące

Pozdrawiam!