Telenowele

monioula · Wysłany: 10:11:53 13-08-07 Temat postu:

Dziękuję za wszystkie oddane komentarze, dziękuję, że czytacie. Dzięki wam moja telenowela znalazła się w "TOP 20". Pozdrawiam wszystkich i odcinek dla was

Odcinek XLIX - 'Nareszcie'

Jak można się było domyśleć, Jorge jednoznacznie zinterpretował to, co widział.
- Nie traciłeś czasu. Wykorzystałeś to, że Emilia cierpiała po rozstaniu ze mną.
- A nawet jeśli? Ona ma prawo ułożyć sobie życie, tak, jak ty to zrobiłeś z Danielą Torres.
- Więc nie zaprzeczasz, że jesteście razem? - mężczyzna był zły i zazdrosny, minął syna i podeszedł do Emilii. - On cię zmusił, tak? - spytał, dotykając jej twarzy. Odsunęła się.
- Do niczego mnie nie zmuszał! Nie jesteśmy już razem, więc to nie twoja sprawa, z kim się spotykam.
- Ale to mój syn!
- A Daniela to była dziewczyna mojego brata. I co z tego? Ja nakryłam cię z nią, kiedy jeszcze ciągnęliśmy ten nasz chory związek.
- "Chory związek"? Emilio, jak możesz, ja cię kocham.
- Nie było tego widać, kiedy obściskiwałeś się z inną kobietą.
Jorge próbował przytulić dziewczynę i błagać o wybaczenie, ale Manuel kazał mu trzymać ręce przy sobie.
- Ty sie nie odzywaj, smarkaczu. Myślisz, że Emilia coś w tobie widzi? Jest z tobą tylko dlatego, żeby sprawić mi przykrość. Nigdy nie uszczęśliwisz jej tak, jak ja to robiłem! - krzyczał wściekły ze łzami w oczach.
- Chyba nigdy nie unieszczęśliwi mnie jak ty! Przy twoim synu wreszcie czuję się kochana.
- Daniela dla mnie nic nie znaczy, to było nieporozumienie. Ona mnie pocałowała i...
- Nieporozumieniem jesteś ty tutaj. - powiedziała zdecydowanie Emilia i spojrzała z pogardą na Jorge, który ruszył do drzwi. Mijając Manuela, uderzył go pięścią w twarz. Emilia zaraz podbiegła do poszkodowanego.
- Nic ci nie jest?
- Nie, w porządku.
- Dlaczego się nie broniłeś?
- To mój ojciec. Nie mógłbym go uderzyć.
Ten chłopak miał złote serce. Jorge nie miał zahamować przed uderzeniem syna.
- Dziękuję, że stanąłeś w mojej obronie.
- Nie ma sprawy.
Dziewczyna przyniosła worek z lodem na krwawiącą wargę Manuela.
- Po co ja zakładałam tę twoją koszulkę? Gdyby nie to, nic by się nie stało.
- Ojciec to zazdrośnik, więc i tak by się przyczepił. A w mojej koszulce ci bardzo ładnie, więc dobrze, że ją włożyłaś.
- To pierwszy komplement, który słyszę z twoich ust.
- Przyjaciele powinni sobie mówić komplementy. - zaśmiał się, ale jej radośnie nie było. Przyjaciele. No właśnie. Emilia nie mogła czekać, bo nie chciała być tylko jego przyjaciółką. Odłożyła lód na bok i zaczęła zbliżać się do chłopaka, chcąc go pocałować.
- Jesteście? - rozległo się z korytarza. To Alberto wrócił i zepsuł plany siostry.
- Tak, tutaj. - zawołała zrezygnowana i zawstydzona. Manuel wpatrywał się w nią z niedowierzaniem. Już stracił nadzieję, już myślał, że ona chce być tylko jego przyjaciółką, a tutaj...A może mu się wydawało, że chciała go pocałować? Może znowu się zgrywała, albo chciałą go...podrapać na przykład?
- O mók Boże, co się stało?! - zapytał alberto na widok przyjaciela.
- Mój ojciec tu był i pomyślał, że ja i Emilia...
- Też bym tak pomyślał, w końcu paraduje w twoich ciuszkach.
Manuel zignorował złośliwą uwagę przyjaciela.
- Nieważne. Wyniknęło nieporozumienie i oberwałem.
- No to ja zostawię was samych i pojadę do Cariny. - powiedziała Emilia, unosząc się lekko.
- Nie, zostań. Widzę, że dobrze się dogadujecie, więc ja pojadę do Cariny, bo muszę jej o czymś powiedzieć. Zostałem poinformowany przez Isabel Escandon, że skoro taka specjalistka nie ma pracy, to z chęcią przyjmiemy ją w szeregi ESC Music.
Zamyślony Manuel podniósł głowę.
- Jedziesz, by jej o tym powiedzieć?
- Tak. Zostawiam was. A i mam nadzieję, że nie przeszkadza ci, że ona będzie z nami pracowała?
Piosenkarz kiwnął głową przecząco i Alberto wyszedł. Atmosfera stała się napięta.
- To ja już pójdę. Chyba przesadziłam wczoraj i dziś...jestem namolna. Poza tym mówię, że chcę być twoją przyjaciółką a potem...Oh! Pewnie się cieszysz, że będziesz pracował z Cariną...
- Cieszę się, że twój brat zostawił nas samych.
Emilia, która zbierała swoje rzeczy, nagle zamarła. Dobrze usłyszała? Odwróciła się, by to sprawdzić i wtedy Manuel przyciągnął ją do siebie i pocałował. Nareszcie

angie7 · Wysłany: 10:23:11 13-08-07 Temat postu:

super odcinek

Magi · Wysłany: 10:44:45 13-08-07 Temat postu:

nie no nareszcie sie pocałowali

odcinek genialny

cris · Wysłany: 10:56:39 13-08-07 Temat postu:

No właśnie....nareszcie!! super odcinek:)) ja chcę więcej....

))

Ligia · Wysłany: 11:39:00 13-08-07 Temat postu:

Super odcinek. Zapraszam na Dla mojej miłości i Magia miłości czyli Lmeee2

Karolllina · Wysłany: 11:43:21 13-08-07 Temat postu:

odcinek przedostatni był zabójczy

hehe, teraz jak emi zrobiła się taka miła dla manuelita to jest sympatycznie hehe, no i dobrze ze jorge ja zobaczyl ;P

odcinek dzisiejszy---no narteszcie first kiss

heheh, ja chce nowy odcinek !!!

Mary Rose · Wysłany: 14:04:11 13-08-07 Temat postu:

No to teraz się koniec. Dla mnie, bo już nie mam szans na Manuelita

Ale odcinek super, jak on ją całował, to myślałam, że padnę, chociaż wcale tego nie widziałam

Renzo · Wysłany: 14:32:28 13-08-07 Temat postu:

świetny odcinek, i znów trzeba czekać do jutra

monioula · Wysłany: 15:49:42 13-08-07 Temat postu:

A właśnie niewiadomo czy jutro, bo moje kochane okno na świat [czytaj:komputer] być może wyląduje w naprawie

Nie wiem też, co będzie jak wyjadę...ale postaram się w marę regularnie pisać, żeby was nie zawieźć. Dzięki za wszystkie komentarze :*

Renzo · Wysłany: 15:54:25 13-08-07 Temat postu:

monioula, a co powiesz na forum z Twoją telką?

Roberta Pardo · Wysłany: 16:33:21 13-08-07 Temat postu:

"Manuel przyciągnął ją do siebie i pocałował. Nareszcie" <= dokładnie...NARESZCIE!!! aaaa Jorge jest wspaniały

jaki on jest sprytny:D, dobrze, ze Manuelito i Emilia nie wyprowadzili go z błędu:D

monioula · Wysłany: 12:14:33 14-08-07 Temat postu:

Hector --> co masz na myśli?

Dziękuję za wszystkie komentarze, cieszę się, że byliście ze mną przez tyle odcinków i dłuuugo czekaliście na taki obrót akcji. Pozdrawiam wszystkich

Odcinek L - 'Podsłuchana rozmowa'

Emilia oblała się rumieńcem i powróciła do zbierania rzeczy.
- To ja już pójdę. Może jeszcze dogonię Alberta i wrócę do domu.
- Przecież chciałaś, żebym to zrobił.
- Aleś ty skromny!
- Nie mam racji?
Nic nie odpowiedziała, bo przecież Manuel mówił prawdę. Pozwoliła mu kontynuować, choć czuła się niewyobrażalnie głupio.
- Chciałaś mnie pocałować już w Varacruz i nie musisz zaprzeczać, bo wiem, że nie miało być w polik. Dziwię się, że wytrzymałaś tak długo.
- Przecież ty mnie pocałowałeś! - zdenerwowała się.
- Czyli nie podobało ci się?
- ...
- Chcesz, żebym zrobił to jeszcze raz?
- Cóż...ja...o ty! Chcesz, żebym wyszła na kolejna napaloną na ciebie fankę, ale nic z tego. - powiedziała ze złością Emilia, uderzając go torebką trzymaną w ręce. Szybko wyrwał jej przedmiot i wyrzucił go do tyłu.
- Albo po prostu lubię cię całować.
Manuel pocałował dziewczynę jeszcze raz, tym razem dłużej i z większym zaangażowaniem. To nie było to samo, co z jego ojcem...Chociaż piosenkarz się z niej nabijał, był złośliwy i chwilami nieco narcystyczny, to nie mogła mu się oprzeć. Miał w sobie to "coś" tę magiczną rzecz, o której mówiła Laura. Emilia czuła, że właśnie znalazła kogoś z kim ma ochotę kłócić się do końca świata, bo wolała kłótnie z nim, niż pocałunki z kimkolwiek innym. Nie mogła jednak pokazać, że jest aż tak uległa, bo nie chciała dać mu przewagi.
- Dobrze było, ale ja już pójdę. - powiedziała delikatnie odpychając go od siebie i idąc do łazienki. Sukienka już wyschła, więc włożyła ją na siebie i wróciła do pokoju. - Mogę wziąć tę koszulkę? Wygodna jest...
- Jeśli będziesz w niej myśleć o mnie...
- Jasne. - odpowiedziała oschło, jakby miała na myśle "jasne, ale tylko w twoich snach". - Jeszcze dziś przytrzymaj lód, to nie będzie bolało. - poradziła.
- Znam na to lepsze lekarstwo. - powiedział Manuel i znowu ją pocałował. Zawirowało jej w głowie, ale musiała się otrząsnąć. Nie może spędzić tu całego dnia. Carina ma złamaną nogę...właśnie. Carna. Emilia zdecydowanie odepchnęła Manuela, wzięła torebkę i ruszyłą do wyjścia.
- Dzięki za śniadanie. - rzucił za nią i opadł na kanapę. - Co za dziewczyna... - weztchnął.
Na korytarzu Emilia oparła się o ścianę i odetchnęła. Serce waliło jej jak oszalałe. Była szczęśliwa, ale też pełna obaw. A Manuel po raz pierwszy od dawna nie myślał o Carinie.
W tym czasie Alberto zdążył już dojechac do mieszkania Cariny, aby zawiadomić ją o możliwości pracy w ESC Music. Zdziwił się, bo drzwi były uchylone. Wszedł po cihu, ale nikogo nie zauważył. Dopiero, kiedy usłyszał głosy dochodzące z sypialni, wiedział, gdzie się kierować. Carina leżała na łóżku ze złamaną nogą, a nad nią stała Daniela. Alberto zdecydował się na milczenie i nasłuchiwanie.
- Stary ze mną zerwał, kiedy nakryła nas ta dziewucha. - powiedziała ostro była dziewczyna Alberta.
- Nie mów tak o Emilii.
- Dwie wielkie przyjaciółki się znalazły.
- A żebyś wiedziała!
- Nie ufaj tej małej flądrze. Ja ci dobrze radzę, to nie jest twoja przyjaciółka, tylko wróg. Pewnie teraz zabawia się z Manuelem.
Carina zdenerwowała się i podciągnęła na łóżku.
- Wyjdź już. Wracaj do Carlosa Fonsi, bo on też cię zostawi jak Alberto i Jorge.
Mężczyzna nasłuchiwał za drzwiami i nie mógł w to uwierzyć. Nie był pierwszą i ostatnia ofiarą Danieli Torres. Rozmyślania przerwał mu szyderczy kobiecy śmiech.
- To byli głupcy. Alberto biedny, Jorge stary i słaby. Poza tym, wolał tę flondrę niż mnie.
- Ale Alberto cię kochał.
- Nie obchodzi mnie to. Przyszłam ci tylko powiedzieć, że stary wydzwanie do mnie i prosi o pomoc, bo twierdzi, że panna Lozano jest teraz z jego synem. Musisz działać. Jeśli to prawda, to stracisz okazję i jego pieniądze przejdą ci koło nosa.
- Więcej mnie do niczego nie zmusisz. - powiedziała Carina ze łzami w oczach. Daniela wyszła, nie zauważywszy stojącego za drzwiami Alberta.
Więc Carina była niewinna. To Daniela zmusiła ją do oszukania Manuela...Alberto nie mógł uwierzyć, że był kiedyś z tą kobietą i się na niej nie poznał.
- Kto tu jest? - rozległo się wołanie z sypialni. Mężczyzna spanikował i nie miał pojęcia, co robić. Nie mógł się ruszyć.

Karolllina · Wysłany: 12:18:21 14-08-07 Temat postu:

odcinek super

oj moniula ale ja lubię te odcinki z Emi i Manuelitem

hehe jak pies z kotem:P heh Emi go kocha ale nie chce się przyznać do tego, ehhhmmm... I to jest fajne

cris · Wysłany: 12:20:03 14-08-07 Temat postu:

wow!! Alberto wie już zupełnie z jakim ziółkiem miał do czynienia. teraz pewnie opowie Manuelowi, co podslyszal i nasz ulubieniec będzie miał maly dylemacik:/ ale jest mądrym chłopcem i na pewno zdecyduje się być z Emi:)

Magi · Wysłany: 12:24:07 14-08-07 Temat postu:

odcinek swietny