Telenowele

Mary Rose · Wysłany: 16:15:05 19-10-07 Temat postu:

Haha, Hector, po raz kolejny zdradzasz, że nie umiesz czytać ze zrozumieniem (bez obrazy) ale Monioula już wybrała aktorkę do roli Laury

I denerwuje mnie to, że jak pojawi się jakaś nowa tela, to zaraz wszyscy w swoich produkcjach obsadzają aktorów z nich

Nie pamiętacie Ivonne z epizodów w "Rosalindzie", "Ścieżkach miłości" i "Tajemnicach pocałunku"? Zagrała też Paolę lub Palomę, nie pamiętam imienia bohaterki w "Nigdy cię nie zapomnę". Poza tym, ona ma 33 lata, no to sorry, ale nie pasuje na młodą dziewczyną

Monioula, odcinek genialny, dobrze, że Emilia jest nieufna już raz się sparzyła, więc niech lepiej nie ryzykuje. Oby jej się nic nie stało! Tak kończyć odcinek, no wiesz co!
Super, że Marianela zagra Laurę, o wiele bardziej pasuje jest świeża i utalentowana, nie to co Natasha Klauss

Ten cały Luis Romano to nawet przystojniaczek

Czekam na nowy odcinek, daj szybko, proszę

angie7 · Wysłany: 16:26:56 19-10-07 Temat postu:

super odcinek

Jen · Wysłany: 17:03:01 19-10-07 Temat postu:

Kochana, odcinki cudo

:*, qrcze muszę wymyslić nowy tekst bo nie będę przeciez tego za każdym razem pisać

... polubiłam Pablita, jest taki milutki

on ma pomóc Emi bo w innym razie będę zła

nie wydaje mi się, że chciałby pomóc Jorge. Odniosłam wrażenie, że on i Manuel lubieli sie przekomarzać, ale byli w sumie sobie bliscy

Miguel podkochiwał się w Carinie i "tylko" dlatego się mści? <szok> ... no proszę, ale zaraz co z Manuelem?

Renzo · Wysłany: 17:15:58 19-10-07 Temat postu:

BlackFalcon · Wysłany: 17:54:04 19-10-07 Temat postu:

Luis Romano...calkiem niezly

. Kurcze, mnie tez brakuje slow po kazdym odcinku, a juz szczegolnie po tych z Emilia, ona jakos...jest mocnym punktem tej telenoweli, oczywiscie najbardziej lubie Manuela (a wtedy glosowalam na Alberta

), ale ona jest u mnie druga. Z niecierpliwoscia beda czekac na nowy odcinek, wyglada na to, ze bedzie powazny wypadek...tylko kto w nim bedzie ranny?

monioula · Wysłany: 18:15:09 19-10-07 Temat postu:

Mary Rose · Wysłany: 18:33:30 19-10-07 Temat postu:

Roberta Pardo · Wysłany: 18:48:50 19-10-07 Temat postu:

super odcinki...Pablo jest boski, czemu jak on coś mówi to aj się śmieję?

Mam nadzieję, że Pablo na prawdę nic nie wie o czynach wujaszka i pomoże zarówno Emili jak i Manuelowi;)

monioula · Wysłany: 18:55:58 19-10-07 Temat postu:

Widzę Pablo wzbudza mieszane uczucia

Sweetno1 -> nie wiem, dlaczego się śmiejesz, może z jego głupoty?

Roberta Pardo · Wysłany: 19:08:43 19-10-07 Temat postu:

nie, to nie jest głupota...on ma już taki styl bycia;) co by się nie działo on zawsze jest luzakiem...

VANESSA* · Wysłany: 19:26:42 19-10-07 Temat postu:

super czekam na newik z niecierpliwoscia

Karolllina · Wysłany: 21:14:21 19-10-07 Temat postu:

Moniula jak można kończyć odcinek w takim momencie!!! Ja tutaj na zawał padnę z niepokoju o Emi!

Ślimak · Wysłany: 1:48:09 20-10-07 Temat postu:

Dla mnie Pablito pozostanie wyluzowaną jednostką, bez względu na to, po czyjej stronie będzie działał. Po prostu lubię tego faceta!

Pozdrawiam!

Samanta. · Wysłany: 10:50:43 20-10-07 Temat postu:

Kiedy new odcinek,bo normalnie niemoge sie doczekać

?

monioula · Wysłany: 11:09:25 20-10-07 Temat postu:

Oto odcinek

Dziękuję za komentarze

LXXXVIII - 'Pani Lozano'

Pablo zahamował gwałtownie i natychmiast wysiadł z samochodu, biegnąc w kierunku dziewczyny, którą o mały włos nie spotkała tragedia. Kierowca nadjeżdżającego samochodu w ostatniej chwili zdążył wykręcić wóz.
- Nic się pani nie stało? – spytał, stojąc nad skuloną na ziemi Emilią, która trzęsła się i płakała.
Kuzyn Manuela ominął mężczyznę i podszedł do dziewczyny podnosząc ją do siadu prostego.
- Cała? – spytał, odgarniając jej z twarzy włosy i sprawdzając czy nie ma żadnych obrażeń. Oprócz małej ciętej tany na czole i krwawiącej bosej stopy, wszystko było w porządku. Skinęła więc głową i otarła łzy. Kierowca zaczął się tłumaczyć.
- Nie widziałem jej… Tak nagle wbiegła na środek ulicy, naprawdę przepraszam.
- Nic się nie stało. – zakończył Pablo, po czym widząc, że Emi nie może sama stąpać na zranionej stopie, wziął ją na ręcę. – Zabiorę cię do mnie. Zaufasz mi? – zapytał.
Nie była pewna, czy może to zrobić, ale w takim stanie i tak nie ucieknie daleko, skinęła lekko głową, po czym złapała go za kark i pozwoliła, by zaniósł ją do swojego samochodu. Szybko jednak tego pożałowała.
- Gdzie ty mnie wieziesz? Przecież właśnie od niego uciekłam!

Alberto i Carina wracali do Mexico City. Nie było sensu przesiadywania w domku letniskowym Jorge, skoro policja nie miała żadnych śladów odnoście Emilii i Manuela. W samochodzie panowała zupełna cisza, dziewczyna obojętnie wpatrywała się w okno, Alberto zagadnął.
- Trzymasz się jakoś?
- Próbuję. Ale fakt, że siostra z którą nie miałam dobrego kontaktu oddała za mnie życie nie jest łatwy.
- Wiesz, że zawsze możesz na mnie liczyć…
- Wiem i dziękuję ci za to. Teraz najważniejsi są Emilia i Manuel.
Alberto uśmiechnął się i złapał Carinę za rękę. Ta krótka chwila czułości sprawiła jej przyjemność, ale nie chciała dać tego po sobie poznać, więc wyrwała dłoń z jego uścisku.
- Już jesteśmy. – powiedziała, wskazując ukazujący się ich oczom budynek. Zrozumiał o co chodziło, zaparkował, pomógł jej wysiąść i ruszyli do windy. Wielkie było ich zaskoczenie, gdy w mieszkaniu zastali Isabel Escandon i Octavia Anzara.
- Co pan tutaj robi? – spytał Alberto mężczyzny, ignorując swoją matkę, która unikała jego wzroku.
- Nie dostarczyłeś wszystkich potrzebnych dokumentów.
- Przepraszam. Nastąpiło to całe zamieszanie z Jorge Landetą i wyleciało mi z głowy.
- Policja go złapała?
- Jeszcze nie. Ale liczę na to.
- Alberto… - powiedziała nagle Isabel. – Możemy porozmawiać na osobności?
- Chodzi o Manuela? – spytał zdziwiony.
- Nie. Chodzi o ciebie i Emilię.
Drgnął nagle, nie wiedział, czy było to uczucie strachu, ale podążył za elegancką kobietą do sypialni.
- O co chodzi? – spytał poważnie.
- Co się stało z waszą matką?
- Słucham?
- Odpowiedz. – nakazała stanowczo. Alberto westchnął głęboko i nabrał odwagi.
- A może pani mi powie? Isabel Lozano…