Telenowele

mili~*~ · Wysłany: 22:20:40 19-11-09 Temat postu:

Wiesz... oan nei chciała by skrzywdzic nikogo i wydaje jej sie ze Chase'a nie krzywdzi. Szkoda,z e sie myli

mila851 · Wysłany: 13:20:47 20-11-09 Temat postu:

Aleksia · Wysłany: 15:55:08 20-11-09 Temat postu:

ładny odcinek

ale strasznie denerwują mnie Ci ludzie, Lenny sama nie wie czego chcę, niby jest przekonana że powinna wziąć ślub, ale wcale się nie cieszy.. tak wiem kocha Chase, ale ja też go kocham, no i co?
niechże się w końcu na coś zdecydują

czekam na odwołany ślub ;*

paulinek · Wysłany: 16:16:58 20-11-09 Temat postu:

Queen Bee · Wysłany: 16:54:29 20-11-09 Temat postu:

Przepraszam, że dopiero komentuję, ale dzisiaj miałam czas, żeby przeczytać i skomentować oba odcinki

Odcinki cudne oba!!
Urzekła mnie wspólna noc Chase'a i Lenny...
Widać, że nie potrafią bez siebie żyć, że pasują do siebie idealnie, że pragną się najbardziej...Po prostu są dla siebie stworzeni, tylko nie potrafią tego sobie nawzajem powiedzieć

I Lenny to niby cieszy się z tego ślubu i mówi, że kocha Martina, ale jakoś trudno mi w to uwierzyć
I ta zazdrość Chas'e na ślubie i jego rozmowa z Martinem...Ja chcę, żeby i ona i on wreszcie porozmawiali ze sobą i wyjaśnili sobie wszystko, bo jedno myśli że drugie go nie kocha i błędne koło się zamyka

I już chcę new!!!

Ayleen · Wysłany: 16:59:29 20-11-09 Temat postu:

Przeczytałam oba odcinki, które miałam do nadrobienia.

Nie mogę powiedzieć, ze obaj był cudowne.

Jak w tym drugim mogłaś to tak zinterpretować? Oni musza być razem.

Miejmy nadzieje, że Chase zrobi coś i nie dojdzie do tego ślubu.

Czekam na new.;*

BlackFalcon · Wysłany: 18:45:46 20-11-09 Temat postu:

Otóż to, widać, że kocha Chase'a, to niech kopnie Martina w tyłek i postapi uczciwie według wszystkich, łącznie z sobą, a nie unieszczęśliwia wszystkich:

- Martina, bo na pewno się skapnie, że ona kocha innego
- Chase'a, bo zwariuje bez niej
- siebie, wiadomo, dlaczego.

chochlik · Wysłany: 19:21:04 20-11-09 Temat postu:

Cholerka no to niezłe napięcie panuje i to przed samym ślubem

Wydaje mi się, że chyba wszyscy maja co do niego wątpliwości. Nawet sam Martin ma jakieś dziwne chyba przeczucie i czuje się zagrożony. Nie dziwię się, że "zaatakował" Chasea, który w porównaniu do Lenny chyba najchętniej chciał by do ślubu nie doszło...
Czekam na newsa

mili~*~ · Wysłany: 21:52:03 20-11-09 Temat postu:

No cóż nie odpowiadam za psychikę moich bohaterów

Są troche głupi o maja cos ze mnie

A jutro dam nowy

dzieki za komentarze

Aleksia · Wysłany: 10:42:39 21-11-09 Temat postu:

czekam dziś na odcinek :*

mili~*~ · Wysłany: 10:46:59 21-11-09 Temat postu:

to zaraz go dam

Aleksia · Wysłany: 10:50:34 21-11-09 Temat postu:

oo to super

to posiedzę jeszcze trochę na forum i poczekam

mili~*~ · Wysłany: 10:57:56 21-11-09 Temat postu:

ROZDZIAŁ 17
Bliźniaki buszowały po holu przyglądając się poszczególnym gościom. Zarówno Ariel jak i Gracie zbyt pochłonięte były podziwianiem pięknych strojów kobiet przybyłych na ślub by zauważyć zniknięcie chłopców.
-Jestem głodny- stwierdził Hugh masując się po brzuchu i wsłuchując w dźwięki przez niego wydawane.
-Widziałem gdzieś taki duży stolik…- Eric rozejrzał się wokół. –Tam powinno być cos dobrego.-
-Tatuś będzie zły jak się dowie, że go nie spytaliśmy.- Spojrzał an brata, na którego twarzy malowała się zaciekła mina.
-Ale jesteśmy głodni. Zjemy tylko troszeczkę.-
-Zgoda!-
Na stole pięknie prezentowała się soczysta pieczeń z kurczaka. Aż ślinki podeszły im do ust. Nie wiedzieli tylko jak dostać się do potrawy.
-Podsadzę cię- zaproponował Eric
-Jak to?-
-Normalnie! Chwycisz kurczaka i zdejmiesz.-
Hugh skinął głową i czym prędzej wdrapał się na ramiona brata. Chwycił się mocno blatu stołu i odszukał wzrokiem pieczeń. Już, już miał ja złapać gdy stracił równowagę i poleciał do tyłu. Próbując złapać równowagę chwycił się obrusu. Tym wiec sposobem nie tylko bliźniaki znaleźli się na ziemi, a również jedzenie jakie znajdowało się na stole.
Wokół powstało zbiegowisko, wszyscy przekrzykiwali się nawzajem, załamując ręce nad zmarnowanym jedzeniem.
-Co ty się dzieje?!- przez tłum przeciskała się postać w bieli
-Lenny!- chłopcy krzyknęli radośnie i pobiegli w jej stronę.
-Te maluchu rozwaliły całą moją zastawę!- Lamentowała pulchna kobieta w czerwonym kostiumie, który wyraźnie uwydatniał niezdrowe rumieńce na jej okrągłej twarzy.
-Ciociu. Obiecuję, ze odkupię, a jedzenia i tak mamy mnóstwo- Blondynka posłała uśmiech kobiecie, która niechętnie odwróciła się i odeszła.
-A wy co tutaj kombinujecie bez taty?- Zwróciła się wreszcie do chłopców.
-Pozwolił nam się rozejrzeć-
-A robić bałagan też pozwolił?-
-No, nie…-
-Spokojnie- uśmiechnęła się ciepło –Lećcie go poszukać bo zaraz zaczyna się ceremonia.-

Ethan spojrzał na swoja małą córeczkę ujmując jej ramie i prowadząc powoli w stronę ołtarza. Tam, czekał już na nich Martin. Pamiętał jak sam, był na jego miejscu. Miał nadzieję, że mężczyzna czuje to samo co on wtedy. Lenny była jego oczkiem w głowie. Urodziła się gdy już wszyscy w rodzinie zwątpili, ze jemu i Cynthi uda się mieć własne dziecko. Była nagrodą za wytrwałość. Nie, nie chodziło o to że mniej kochał Mattie, ale między nim, a starszą córek była pewna więź.
-Gotowa?- spytał uśmiechając się do niej radośnie. Z lekkim drżeniem uniosła kąciki ust. –Nie, ma się czego bać. Przecież oboje tylko na to czekaliście.-
-Masz racje.- Tym razem wyraz jej twarzy był trochę spokojniejszy, a krok pewniejszy. Wiedział, że zapewne spowalnia trochę Lenny, ale nie mógł iść szybciej i dziewczyna musiała przystosować się do jego tempa.
Przechodzili właśnie koło drugiego rzędu gdzie siedział Chase wraz ze swoimi dziećmi. Spojrzał z utęsknieniem w tamta stronę. Chciał już zostać dziadkiem, marzył mu się szkrab, odwiedzający go wraz z córką. Ile dziecko wniosłoby życia do jego domu. Zazdrościł Longmann’owi, ze ten już od dawna ma swoje własne wnuki.
-Dzieci to świetna sprawa…- powiedział bezwiednie.
-O tak…- równie instynktownie zgodziła się z nim córka.

Drżała na całym ciele gdy ojciec wsunął jej dłoń w palce Martina. Musiała przyznać, ze wiele razy marzyła by na jego miejscu znalazł się Chase, ale były to płonne nadzieje. Jedyne co mogła i co powinna z nimi zrobić to stłumić je w zarodku.
Uśmiechnęła się delikatnie wspinając się na niewielki podest, gdzie stał pan młody i ksiądz. Czuła jak serce podchodzi jej do gardła i nie potrafi znaleźć tam wygodnej pozycji boleśnie uciskając. Martin uścisnął jej dłoń próbując podnieść na duchu. Spojrzała na niego z wdzięcznością i po raz ostatni zwrócił wzrok na Chase’a. Siedział wyprostowany i przystojny jak zawsze. Jego spojrzenie nie wyrażało żadnych emocji, a wargi były zaciśnięte. Może nie był przekonany co do wyboru przyjaciółki, ale teraz wolała się nad tym nie zastanawiać. Zrezygnowała z płomiennego uczucia jakim go darzyła i za chwilę stanie się panią Lawrence.
Poczuła, ze wszystko ściska jej się w żołądku gdy razem z narzeczonym ustawili się przed księdzem.
-Zebraliśmy się tu po to by połączyć świętym węzłem małżeńskim…- Czułą, że jest jej słabo, jakby znalazła się w letargu. Pamiętała słowa przyjaciela „Nie możesz mieć nas dwóch tak jak byś tego chciała”. Była wdzięczna Martinowi, ze jest obok. Gdyby nie jego spokojna obecność pewnie ciężej byłoby jej zrezygnować. Mimo wszystko jak wielokrotnie powtarzała wychodziła za mąż z miłości.
-Czy na sali jest ktoś kto jest przeciwny zawarciu związku małżeńskiego przez tu obecnych Martina i Leonor?- Ksiądz zmienił kolejność formułki, a ona miała wrażenie, ze wyczuwa poruszenie gdzieś za plecami. Nie chciała się jednak obracać. Była na to zbyt nieprzytomna.
Boże! Miała nadzieję, że biorąc ślub z kimś tak wspaniałym będzie fruwać ze szczęścia. Była po prostu głupia!
-Martinie Samuel’u Lawrence powtarzaj za mną. „Ja Martin”-
-Ja Martin…-
-„Ślubuję ci Leonor miłość wierność i uczciwość małżeńską.”
- Ślubuję ci Leonor miłość wierność i uczciwość małżeńską.- Lenny z pozornym skupieniem wpatrywała się w mężczyznę.
-„Oraz, że cie nie opuszczę aż do śmierci”-
-Oraz, ze cie nie opuszczę, aż do śmierci!-
W tym momencie dziewczyna usłyszała za sobą jęk zapewne należący do najmłodszej z Longmann’ów Gracie. Uśmiechnęła się lekko i spojrzała na księdza.
-Powtarzaj za mną Leonor Goldmann- skinęła głową, przełykając mniej lub bardziej skutecznie gule w gardle. – „Ja Leonor…”-
-Ja Leonor-
Ksiądz już miał powiedzieć kolejne zdanie gdy nagle zamarła a w ogrodzie gdzie odbywała się uroczystość zapanowało jakieś poruszenie. Lenny nie wiedziała co się dzieję i przyglądała się kapłanowi z wyrazem otępienia na twarzy. Nie wiedziała co zrobić. W jej głowie pojawiały się najgorsze scenariusze.
Strach paraliżową ją, pozwalał dostawać się do umysłu tylko pojedynczym odgłosom. Odgłos zderzenia się czegoś z ziemią, gadanina starszych kobiet, które biegały wokół postukując obcasami.
Co się działo? Gdyby chociaż byłą w stanie się obrócić.
-Będzie dobrze, ale niech Pani idzie po nich zadzwonić- usłyszała przebijający się przez szum mocny głos Chase’a –Mattie, na litość boską, uspokój się! Zajmij się Lenny, proszę, chyba cos jest nie tak- Usłyszała troskę w jego głosie i w tym momencie jakaś drobna dłoń chwyciła ja za obnażone ramia i pociągnęła w swoja stronę obracając przodem do wszystkich.
Lenny zamarła nie mogąc uwierzyć w rozpościerający się przed nią widok. To musiał być sen, to musiał być tylko koszmarny sen!

paulinek · Wysłany: 11:07:21 21-11-09 Temat postu:

dzieciaki chessa sa niesamowite

rozruba na weselu

co sie stało? co przerwało ceremonie jakas targedia ?
martin zdarzyła powiedzieć satramentalne tak a ona nie !
czy to siostra lenny cos sobie zrobiła czy ktos inny ?
dawaj tu newsa bo nie wytrzymam nie wolno w takim momencie przerwac to jest karalne !!!!

mili~*~ · Wysłany: 11:09:44 21-11-09 Temat postu:

Z siostrą wszystko w porządku

To ona ciągnęła Lenny od ołtaża

Cos musi sie dziać a ja nie lubie tradycyjnych rozwiązań