Telenowele

Blackie · Wysłany: 19:51:58 18-07-18 Temat postu:

Kasjopejuś nie mogłam sobie odmówić strzeszczonka 1 boluma wraz ze zdjęciami, bo wprowadzenie do historii Agah i Nevry jest prze-świe-tne, tak więc Blackusiowe spostrzeżonka są ukryte między linijkami hihi Ale tych linijek nie ma znowu tak wiele do czytania Kasjo, bo przeważają fotki kadrów, a żaden kadr w tym serialu nie jest przypadkowy…. Jeśli przebrniesz przez post (i nie zaśniesz tak jak na niektórych bolumikach serialu hihi

), to na kuńcu czeka Cię nagroda w postaci Bonusika

Pierwszy bolum Sahsiyet po ponownym oglądnięciu - ile tam można wyłapać rzeczy teraz na spokojnie! No to jedziemy!

* poszatkowana akcja, czyli o co tu WOGLE chodzi

Tendencja do szatkowania akcji w turkiszach jest powszechnie znana wśród ich wielbicieli hehe Ale tutaj w trakcie 1szego boluma można było mieć niezłą zagwozdkę o co tak WOGLE chodzi - owszem, końcówka odcinka sporo wyjaśniała, ale jakby tak prześledzić od początku układ kadrów, to można się nieźle zakręcić. Oto pierwszy kadr pierwszego boluma:

Czyli właściwie nie wiadomo co to jest - pamiętam, że mi się skojarzyło w bilą do grania w kręgle - łaj?? Aronoł!!

W drugim kadrze jakaś postać krąży po zagraconym mieszkaniu świecąc latarką, po czym sięga ręką po segregator na regale - obstawiałam, że to złodziej...

Potem akcja skaka (a raczej cofa się) do roku 2007r, kiedy to Agah próbuje zabić sędziego po raz pierwszy, a następnie do roku 2011, do drugiej próby zabicia sędziego, zakończonej widokiem pistoletu lądującego na dnie zatoki..

A potem nagle jest rok 2018 i jakaś rybka pływa w szklance

a Pani Pieniek odtańcowywuje flamenco aż miło popatrzeć

Taaaa.... miło, aż do momentu, gdy ktoś strzela do drzwi - wydaje się, że to może być ten niby- złodziej z kadru z latarką i segregatorem, ale nie! Do domu Pani Pieniek wpada szwadron oddziału specjalnego z lufami karabinów maszynowych, w pełnym umundurowaniu jak na wojnie w Iraku!

A widzowi ukazują się zwłoki mężczyzny w tym samym salonie, gdzie Pani Pieniek tańcuje dalej nic sobie nie robiąc z obecności ani policji, ani trupa...

I dopiero teraz mamy obłędną wizualnie i dźwiękowo czołówkę, w której 37 sekundzie widać kluczowe dla całej opowieści słowo "Hatirla", czyli "Przypomnij sobie", cha! No naprawdę konia z rzędem temu, kto po tych pierwszych kadrach 1 boluma nie dostał kręćka w głowie

* Agah Beyoglu

Po czołówce następują kadry poświęcone Agah Beyowi - poranna rutyna zaczyna się u niego równo z godziną 5.33. lecz mimo wczesnej pory Agah ma zmęczone spojrzenie. Wygląda na zrezygnowanego, snuje się jakby bez celu po mieszkaniu przystając w przedpokoju jakby nie wiedział dokąd iść, smętnie spogląda na siebie w lustrze coś mamrocząc - być może ma depresję...? Czynności wykonuje mechanicznie, bezrefleksyjnie... Na śniadanie wyciąga z lodówki jakąś przystarawą kanapkę i włącza tv, z którego sączy się zapewne setna powtórka jakiegoś wiekowego programu rozrywkowego...

Nagle Agah woła Munira - nie wiadomo, kto to. Jednak gdy spod łóżka wygląda biała futrzasta nieruchoma łapka, już wiadomo - Agah miał kompana tej swojej przykrej samotności, ale niestety kompan z nieznanych na tamtą chwilę powodów poszedł do aniołków...

W następnej scence jednak wiadomo z jakich powodów - Agah po prostu zapomniał go napoić i nakarmić!

Diagnoza pani weterynarz jest dla Agah Beya druzgocząca! Przecież darzył go taką atencją - na grobie kotka napisał: "Pan Munir - mój drogi/kochany kotek"

Równie druzgocząca co śmierć domowego zwierzaka okazuje się lekarska diagnoza dotycząca zdrowia Agah Beya - ma początki choroby Alzheimera!

Podczas tej scenki pada dużo faktów o Agah Beyu - że żona zmarła 10 lat temu, że pracował w sądzie wiele lat jako stenotypista, że ma w związku z tym świetną pamięć... Po wizycie Agah wraca zdołowany do domu, do mieszkania z numerem 10 na drzwiach, a wieczorem wedle polecenia lekarza dzwoni do córki, by ją zawiadomić o swojej chorobie. Jednak rozmowa zbacza na inne tory - córka skarży się na swojego syna nastolatka, a nieopatrzna uwaga Agah Beya kończy się zarzutami córki wobec ojca, że wysłał ją na wiele lat z domu do szkoły z internatem - Agah rozłącza się i załamuje ręce, bezgłośnie szlocha - po finale serialu wiadomo dlaczego Agah tak postąpił, gdy córka mieszkała z nim w Kamburze: Agah chciał ją chronić przed Cemilem i jego bandą!

Ale skąd Zuhal może to wiedzieć, skoro Agah nikomu nie wyjawił sprawy Reyhan??

Następnego dnia Agah daje się wyciągnąć staremu przyjacielowi do lokalu na miasto, idąc w tłumie wygląda na zagubionego, przytłoczonego harmidrem wielkiego miasta... Może boi się, że nie trafi na spotkanie, albo że nie zdoła wrócić z niego do domu - w końcu wie jaka choroba go zaatakowała...

W restauracji Agah jest rozdrażniony - "obsztorcowuje kelnera", jak to ujmuje przyjaciel, mimo iż jest "człowiekiem, który nawet muchy nie skrzywdzi" - czy zatem właśnie następuje powolna zmiana osobowości pod wpływem samej choroby, czy pod wpływem samej świadomości, że jest się chorym i już mu wszytko jedno...?? Przyjaciel nie daje za wygraną chcąc rozchmurzyć trochę Agah Beya - wyciąga go na wieczorek taneczny. Tam Agah poznaje panią Buket - elegancką damę, a Agah zostaje jej przedstawiony jako "król tanga"

I faktycznie - po chwili są scenki z ich tańca - czy on miał miejsce naprawdę, czy tylko w głowie Agah Beya...?

Ta poświata odgórna, ten brak ludzi na środku sali... Ta magia...

Przecież Agah się wymawia od tańczenia - twierdzi, że wszyscy wokół są pijani, i jutro będą żałowali tego, co dziś wyprawiali... A jego przyjaciel na to: "No właśnie, są pijani, więc jutro nie będą nic pamiętali!" I wtedy w głowie Agah Beya zapala się żaróweczka!!

On też nie będzie niczego pamiętał - i nie jest to powód do zmartwienia jak dotychczas, lecz do radości! Scenka z kieliszkami, gdy pije jedno wino za drugim i te jego uśmieszki - prześwietne!

Po wyjściu z wieczorku tanecznego, pani Buket zaczepia Agah Beya, bo ich znajomość wydaje się być obiecująca (więc może to porywające tango nie miało miejsca tylko w wyobraźni Agah Beya...?)...

....ale Agah jest myślami już gdzieś indziej! Następują wstawki scenek, co Agah robi dalej - idzie o tu (i wreszcie wiadomo, że to drzwi mieszkania):

..i odgrzebuje w nim teczkę sędziego ( iwreszcie wiadomo, że to jego ręka na początku boluma brała do segregator) oraz stos kluczyków, no i jedzie prosto do archiwum sądowego, by wykraść akta drani zamieszanych w sprawę Reyhan, a następnie podpala budynek!

Po powrocie do mieszkania nr 8 rzuca się na stertę worków z aktami sądowymi i oddycha z ulgą, uff..

Następnego ranka wybija godzina 5.33. iiiii....

To chyba nie ten sam Agah Bey!!! To jakiś dziarski pan, który budzi się z uśmiechem i energicznie ćwiczy zanim jeszcze wstanie z łóżka!

Następnie dziarsko przemierza przedpokój, dokonuje porannych ablucji robiąc przy tym szelmowskie miny do samego siebie w lustrze, piecze świeże tosty na śniadanie i starannie dobiera ubiór, prezentuje się zatem tak:

Jeszcze tylko odruchowo włącza tv o stałej porze... ale nie - szybka decyzja i telewizorek ląduje o 6.05 na bruku przed kamienicą!

Cóż za paradoks - śmiertelna choroba pobudziła Agah Beya do życia!

Następnie Agah zapisuje w notatniku: "Nazywam się Agah Beyoglu. Dziś wyrzuciłem telewizor."

Agah ponownie odwiedza mieszkanie nr 8 i daje tam naprawdę czadu - puszcza sobie piosenkę ekstra pasującą do całej sytuacji: "I'm not responsible" Toma Jones'a udając, że śpiewa do mikrofonu i tańcząc przy tym szaleńczo:

Następnie w swoim mieszkaniu wspomina żonę wyjmując pamiątki po niej z kuferka - robótki ręczne, i to dziwne urządzenie do wybijania liter na taśmie klejącej (ciekawe, czy ma swoją nazwę to ustrojstwo...)

Potem jest kilka pojedyńczych scenek z Agah, które nie bardzo się ze sobą łączą od razu, bo najpierw Agah śledzi jakiegoś gościa aż do jego zielonego domku, potem się do tego domu wpakowuje pod byle pretekstem trzymając broń za plecami, następnie zaś Agah udaje się do domu sędziego.

Tam gadka toczy się dość niespiesznie – sędzia wyjaśnia Agah Beyowi, że jego żona choruje na Alzheimera, a jego wypowiedzi na jej temat w stylu „skompromitowała rodzinę”, „wszystkie służące przez nią stąduciekają” i jego zachowanie wobec niej (poirytowanie podczas karmienia jej, ponaglanie, pokrzykiwanie) nie świadczą o nim najlepiej… Zresztą Pani Pieniek, mimo nieobecnego wyrazu twarzy, zdaje się mimowolnie ujawniać równie negatywne emocje wobec męża – podnosi rękę do ucha jakby chciała je zasłonić i nie słyszeć gderania męża, nie współpracuje też podczas karmienia zupą… Jedynym momentem, kiedy jej twarz się rozjaśnia, to ten, gdy z ust męża padają słowa „Madryt” i „flamenco” – od razu bierze wtedy do ręki hiszpański wachlarz… I gdy Agah wreszcie strzela do sędziego przebijając akwarium za jego plecami (i już wiadomo skąd rybka w szklance na początku boluma, bo po zabójstwie sędziego Agah wrzuca rybkę do szklanki ratując jej życie)....

... to wtedy Pani Pieniek ożywia się na nowo, a na jej twarzy maluje się ten sam błogi wyraz i znowu chwyta za wachlarz

Czy świadomość śmierci męża dotarła do jej neuronów i sprawiła jej najzwyczajniej w świecie przyjemność..?

Agah postanawia nakarmić Panią Pieniek i o dziwo ona nie protestuje tak jak przy karmieniu przez męża… ...

...…lecz ufnie patrzy na Agah Beya i nie zasłania uszu, gdy ten wspomina o marzeniu lotu w kosmos na statku Wostok w dzieciństwie, jej twarz nie wygląda już na udręczoną, gdy Agah deklamuje wiersz, który ona wiele odcinków później odtworzy bez problemu z pamięci… Czy to wybiórcza funkcja pamięci, czy instynktowne przeczucie, że Agah jest jednak tym, kim sobie wymarzył na swoje 65 urodziny, czyli „dobrym człowiekiem”…?

Kolejnych poczynań Agah Beya nie widać na ekranie, więc można się domyślić, że po prostu wyszedł z domu sędziego zostawiając tam Panią Pieniek – ale czy to on jej puścił flamenco z przestarzałego magnetofonu, czy zrobiła to sama…?

W każdym bądź razie jej radosny, zapamiętały taniec też można odebrać jako radość z uwolnienia się od „złego człowieka”….

Agah wraca do mieszkania nr 8 i dokańcza tam robótkę na drutach swojej żony.

Nagle rozlega się jakiś stłumiony ryk

To gość z zielonego domku, przykuty na łańcuchu do ściany, a Agah podaje mu kocią karmę do miski

Potem Agah pracuje przy biurku nad papierami, a wśród nich leży teczka Nevry:

Gdy wyciąga z niej wycinek z gazety z wywiadem z Nevrą, uśmiecha się pod nosem czytając tytuł: „Mój cel to być dobrym policjantem i dobrym człowiekiem”

Potem Agah obraca się i przekreśla podobiznę sędziego na zdjęciu, które jak się okaże, gdy kamera odjedzie w tył, znajduje się na tablicy usianej fotkami innych zbirów z Kambury…. Brrr…

* Nevra Elmas

Czy można było lepiej wprowadzić postać głównej bohaterki do serialu traktujacym o przemocy wobec kobiet niż w scence, w której ona słyszy przez szyb wentylacyjny w WC szowinistyczne wywody na swój temat od swoich kolegów po fachu??

Sefa i Firuz, dwaj zazdrośnicy, szydzą z niej na całego, żeby sobie ulżyć swoim kompleksom... Insynuują, że dostała się do policji dzięki łapówce - czyli już w 1szym bolumie zasygnalizowano, z jaką wizją systemu ścigania będziemy mieć do tu czynienia... Sugerują, że Nevra została przyjęta tylko dlatego, że jest właśnie kobietą, bo domagała się tego tzw. "opinia publiczna", czyli społeczeństwo domagajało się równouprawnienia płci w tym zawodzie, reprezentacji płci żeńskiej wśród policjantów, a tymczasem Firuz ma tą opinię gdzieś... Dla niego Nevra to kolejny "obiekt" podrywu, traktuje więc ją przedmiotowo, seksistowsko, a ponieważ nie udało mu się jej poderwać, jego tzw. męska duma czuje się urażona... Wedle słów Firuza Nevra jest niegodna zaufania jako policjantka, np. podczas akcji, z samego tylko faktu, że jest kobietą - Firuz jest gotowy prędzej zawierzyć zbirowi ze spluwą, bo wie co się może po nim spodziewać... Łolaboga... te ich teksty są naprawdę żenujące i świadczą tylko o nich samych…

Jakby tego było mało, Firuz śle pod adresem Nevry niecenzuralne „życzenia” , których nawet tu nie przytoczę, bo tak są wulgarne, żeby nie rzec: rynsztokowe… Nevra jest potrącana na korytarzu, traktowana jak niewidoczna… Nevra jest samotna w zakładowej stołówce – chylić czoła, że WOGLE panowie, do których się dosiadła, odpowiedzieli na jej „smacznego”…

I co za paralela – w późniejszych bolumach matka Nevry skarży się, że została sama wśród mężczyzn i chcąc przetrwać także stała się jak oni, a tutaj Nevra, jej córka, powiela ten los, bo też otoczona jest przez samych mężczyzn, i też poniekąd nabrała wśród nich cech męskich – ubiór, sposób poruszania się, palenia papierosów…

A przecież nie była taka „męska” całe życie – w scenkach z dzieciństwa nie była „chłopczycą”, bo miała pięknie upięty francuski warkocz, sukienkę i sweterek, a w 43 minucie 1szego boluma można zobaczyć zdjęcie odpicowanej na laskę Nevry w czasach, gdy pracowała w korporacji … Nawet w trakcie rozwoju akcji w pierwszym bolumie można zauważyć zmianę w makijażu i fryzurze z takich bardziej kobiecych na byle jakie…

Następuje ważna scena wywiadu telewizyjnego Nevry o jej pracy w policji. Podczas którego padają ważne słowa protki: Mój cel to być dobrą policjantką i dobrym człowiekiem – słowa, które tak ujęły Agah Beya… Nevra postanowiła wykorzystać ten wywiad, by zagrać chłopakom z wydziału na nosie i ironicznie stwierdza, że w jej miejscu pracy jest wspaniała atmosfera, a ona jest traktowana z szacunkiem i nikt nie zwraca uwagi na jej płeć. Ba! Wręcz wszyscy jej pomagają! Nevra zdaje się przez chwilę triumfować, bo do tego stopnia rozsierdziła kumpli, że rozchodzą się po kątach z minami, jakby im kot narobił pod nosem za przeproszeniem, ale zaraz po tym przychodzi kolejny policzek dla Nevry – Komisarz odtwarza jej nagranie z przesłuchania , podczas którego kumple Nevry podjudzają przesłuchiwanego, by rozwijał swoją szowinistyczną wypowiedź o tym, jak to niby Nevra „poleciała” na niego podczas zatrzymania… O boziuniu… zęby normalnie bolą jak się słucha tego pajaca – jaki to on macho, kobiety same go podrywają, więc jak policja może go oskarżać o gwałt?! Zabójstwo okey, jest gotowy się nawet przyznać, ale do gwałtu?? Toż to jest dla niego poniżające, odbiera mu męskość po prostu! I teraz konia z rzędem temu, kto był w stanie przewidzieć, że akurat tego będzie dotyczyć ten serial??

Tak niesamowicie mocno zaakcentowany problem mentalności mężczyzn z tamtego obszaru kulturowego, problem wypierania się, tuszowania zbrodni na kobietach za wszelką siłę, problem powszechnego cichego przyzwolenia na takie czyny – czy ktoś WOGLE przywiązywał do tego uwagę po 1 bolumie??

Niesamowity to serial, i tylko dla wyjątkowo uważnych widzów – wiem, że się powtarzam, ale nie mogę inaczej, bo tkwię w ciągłym zdumieniu nad jego kunsztem… A wracając do scenki w gabinecie Komisarza – ten jest wściekły na postawę Sefy i Firuza, i słusznie! Każe im obiecać, że nie będą więcej dokuczać Nevrze, a ją samą przenosi do kancelarii, by zajęła się papierkową robotą. Nevra nie może się z tym pogodzić i składa u szefa wypowiedzenie. Komisarz w fantastyczny sposób przeprowadza z nią rozmowę– masz rację Kasjo, że równy z niego gość, a jakoś nie doceniłam jego postawy aż do momentu rozmowy z przekupnym prokuratorem

Ten tekst, że wybrał Nevrę spośród 50 kandydatów, bo jako jedyna chciała rzucić dobrą pracę na rzecz pracy w policji i pewnie zrobiła to, bo jest szalona – zupełnie tego nie pamiętałam, a jest to bardzo motywujące i wartościujące podejście, i takie powinno obowiązywać w relacjach zawodowych! Komisarz nie plótł andronów, że zatrudnił ją, by urozmaicić męskie środowisko pracy jakimś kobiecym akcentem albo zadowolić „opinię publiczną” jak to sugerował Firuz – komisarz ją zatrudnił, bo docenił ją jako człowieka, zauważył w niej potencjał na odważnego i oddanego funkcjonariusza, a sprawy płci nie miały tu żadnego znaczenia! Oby było więcej takich mężczyzn-szefów w życiu zawodowym! Komisarz daje Nevrze 5 dni wolnego na zastanowienie się nad swoim pochopnym postępowaniem, i wydaje się, że Nevra popadła w niejaki letarg – tak przynajmniej wygląda, gdy wyrywa ją dzwonek telefonu od szefa nakazujący natychmiastowe stawienie się na miejscu zbrodni, gdzie na czole ofiary Nevra odczytała nieprawdopodobną informację: „Pewnego dnia poznałe/am dziewczynę. Nazywała się Nevra Elmas” – ręka do góry, kto nie miał ciarek na plecach na ten widok??

Nie widzę, a więc kurtyna w dół – 1szy bolum Sahsiyeyt to majsterszyk!

* Komizm / czarny humor / groteska / comic relief

Czym byłby ten serial bez wymienionych elementów?? Nie wiem, może drugim "Opowiedz Morze Czarne", czyli tworem torturującym zwoje mózgowe nie do zniesienia dla niektórych widzów, a i tak mnie na przykład pod koniec potargał ostro trzewia...

Jednak dzięki pewnej przewrotności w tym serialu na twarzy widza pojawia się uśmieszek w momentach, w których nie powinien - np. scena pierwszej próby morderstwa sędziego - deszcz siepie ukosem wpadając do auta Agah Beya i zalewając mu spluwę pistoletu oraz okulary, co totalnie go dekoncentruje, a samo przybranie odpowiedniej leżącej pozycji ciała w aucie zajmuje mu sporo czasu i Agah gramoli się nieporadnie na przednich siedzeniach

W efekcie sędzia odjeżdża w siną dal, a okazja ucieka Agah Beyowi sprzed nosa... Komiczna jest też wspomniana "przemiana" Agah Beya pokazana w jego codziennych rytuałach przed i po informacji o chorobie. Ale w kwestii komizmu mistrzowską pod tym względem sceną z 1szego boluma jest druga wizyta Agah Beya u lekarza

Lekarz przepytuje go na temat samopoczucia, m.in. czy jest aktywny fizycznie, a Agah mając na myśli przeniesienie telewizora przez cały pokój aż do okna przekornie mówi: Taaaa…

Lekarz pyta, czy Agah nie miał napadu gniewu, a Agah mając na myśli wbicie widelca pod spód blatu stołu w restauracji mówi przekornie: Nieee…

Agah jest taki przewrotny w tej rozmowie, że boki zrywać chacha A nie daje nic po sobie poznać na twarzy hiehiehie Lekarz pyta jak się czuje, a on tym razem zgodnie z prawdą wyznaje: Nigdy nie czułem się tak dobrze!

Lekarz jeszcze parę innych gaf strzela w tej rozmowie – sugeruje Agah Beyowi, że wszystko czym się będzie zajmował powinien wcześniej szczegółowo planować, a potem robić wedle ściśle według planu – chacha Agah czekał właśnie na takie wskazówki jak się zabrać do wykaszania drani z Kambury! Lekarz mu podpowiedział, żeby robił notatki – no i Agah już robi hihi Agah zresztą wyprzedził jedną z sugestii lekarza, że w tej chorobie trzeba pobudzić uśpione dotąd neurony wykonując czynności, których wcześniej nie robił – i zdecydowanie mordowanie ludzi do takich czynności należy

No a pytanie lekarza, czy jest coś co pan chciał robić wcześniej, ale pan nie mógł? Chacha niech się schowają francuskie komedie

I kolejna przewrotność, która wyszła dopiero parę odcinków później - Agah chwali się lekarzowi, że ma przecież świetną pamięć, pamięta numery telefonów, przebieg spraw sądowych itd, a za jakiś czas uda się na spektakl teatralny pod tytułem "Sifon Kafa", gdzie "sifon" - jak widać nawet na plakacie - znaczy spłuczka, a "kafa" to potocznie głowa, czyli że co się stanie z zawartością jego głowy w wyniku choroby..? Taaaa...zostanie spłukana w odmęty niepamięci...

* Emocje - ten serial jest pełen emocji bohaterów i budzi emocje u uważnego widza (wg mnie

)

Pierwsza nieudana próba zabicia sędziego - na twarzy Agah Beya maluje się irytacja, ale już druga nieudana próba zdaje się wyprowadzić go z równowagi - Agah szlocha na łodzi

Po finałowym bolumie wiadomo dlaczego - z niemocy, z bezsilności, że sumienie nie pozwala mu zabić człowieka, jest to też płacz osoby, która wie, że winni okrutnej zbrodni nie zostaną ukarani/pomszczeni, że sprawa gwałtów dziewczynek z Kambury nie będzie miała nigdy swojego finału, że zostanie zapomniana na wieki... Z tej wściekłości na własną bezsilność Agah wystrzeliwuje wszystkie pociski w powietrze by dać ujście emocjom…

Gdy lekarz uświadamia mu, że kot Agah Beya zdechł z winy jego choroby, Agah również płacze z żalu i chyba ze wstydu, że do tego dopuścił, że nie zorientował się wcześniej o swojej chorobie... Jakie przerażenie musiało ogarnąć Agah Beya, gdy zobaczył stan w jakim znajduje się Pani Pieniek? Przecież zobaczył siebie w przyszłości… A co czuje Agah, gdy córka robi mu wyrzuty o wysłanie do internatu…?
A co z Nevrą, co z jej emocjami?? Jak się czuje kobieta, która usłyszała przypadkowo od kolegów z pracy na swój temat tyle „dobrego” tylko dlatego, że jest kobietą ?

Czy ona miała jakiś wpływ na to, że urodziła się płci żeńskiej, która w przeciwieństwie do męskiej nie jest płcią faworyzowaną w obszarze kulturowym, w którym przyszło jej żyć ?? Jak się czuje będąc obiektem niewybrednych, chamskich uwag ze strony kolegów z pracy oraz ze strony tego przesłuchiwanego zbira…? Poniżenie to chyba za delikatne słowo… Odebranie godności, podmiotowości musi ranić z pewnością bardziej… Przecież widać, że Nevra jest po tych sytuacjach w pracy na skraju wytrzymałości - gdy dzwoni roztrzęsiona do ojczyma, gdy szlocha wystukując na klawiaturze wypowiedzenie z pracy, gdy z wściekłości i z bezsilności ciska w swój oprawiony dyplom ciuchami wyjętymi z pudła w jej mieszkaniu… Krótka rozmowa z ojczymem też wiele odsłania i jest swoistym paradoksem – Nevra czuje się osaczona i bezradna w opresyjnym otoczeniu mężczyzn, i do kogo dzwoni, gdy potrzebuje się wyżalić.. ? Do mężczyzny! To dlatego się rozłącza po pytaniu ojczyma: „To skoro nie chcesz ode mnie pomocy, nie chcesz, bym coś dla Ciebie zrobił, to dlaczego do mnie dzwonisz??” A no dlatego, że Nevra nie może zadzwonić do matki…

Skrzywdzona kobieta nie ma co szukać zrozumienia u drugiej kobiety – toż to jest jakaś paranoja! A czy decyzja Komisarza o odsunięciu jej od chodzenia na akcje i usadzenie jej za biurkiem ją uszczęśliwia…? Komisarz, który chciał ją w ten sposób chronić, również niechcąco pokazał, gdzie jest jej miejsce – czyż taka zawodowa degradacja mimo posiadanych dyplomów nie jest upokarzająca…? Do tego dobijają ją uszczypliwe docinki jednej z koleżanek na spotkaniu, mimo zapewnień, że to żarty – no jakoś mi się nie wydaje…

Kolejny przykład braku wsparcia ze strony kobiet… A jej jedyny moment odegrania się na koleżankach istnieje tylko w jej wyobraźni – jednak, gdy tak się wtedy diabolicznie śmieje to przypomina matkę, która równie szaleńczo się śmiała, gdy przytrzasnęła głowę Vurala oknem od auta i wlokła go tak paręset metrów. Ale czy takie dosłownie „momenty triumfu” (niektóre na jawie, niektóre wyimaginowane) mają wystarczyć, by poczuć się godnie we własnej skórze w społeczeństwie, w którym się żyje?? Nevrze to nie wystarczyło, i chyba też z tego powodu postanowiła dokończył „dzieła” Agah Beya i stać się „Aniołem Zemsty” jak ja nazywam takie postaci.

* Filozoficzne wywody

Pierwsza wizyta u lekarza i początek rozmyślań, wywodów, a wręcz traktatów filozoficznych Agah Beya nad pamięcią, niepamięcią, tożsamością i tytułową osobowością. Tego monologu nie da się przytoczyć, to trzeba zobaczyć i wysłuchać - wystarczy, że wspomnę o jego kluczowy zdaniu: „Żyjesz, ale nie istniejesz…”

Co decyduje o tym, że uważamy się za istoty żyjące - oddychanie, sen, odczuwanie głodu - to wszystko definiuje osobę żywą, ale czy świadomą swego istnienia...? Co z naszą tożsamością - czyli świadomością tego, kim jesteśmy, jacy byliśmy kiedyś, co się nam przydarzyło i jak to na nas wpłynęło? Co się dzieje, gdy wspomnienia tych zdarzeń utracimy wraz z utratą pamięci wskutek choroby, wypadku? Czy jesteśmy tymi samymi ludźmi? Tych rozmyślań o istocie „bytu” jest sporo w serialu, i to nie tylko w monologach, czy dialogach, bo jest też i sporo niemych a znaczących kadrów, o chociażby takich jak puszczanie latawca (symbol marzenia o oderwaniu się od ziemi, zapomnieniu o troskach, powrocie do beztroskiego dzieciństwa) lub ten w parku z rzeźbami:

Nie będę się rozpisywać o tej kwestii, bo ewidentnie brakuje mi cytatów do podparcia moich rozważań - tak jak pisałam, ten serial należało jednak oglądać mając pod ręką coś do notowania...

Kolażyk foto podsumowujący 1 bolum:

Nie deklaruję, że ponownie oglądnę cały serial, bo to raczej nie w moim stylu, w związku z czym kolejne wpisy takie jak ten są mało prawdopodobne, ale jak mi się cuś przypomni to wrzucę jeszcze jakieś przemyśliwanko

A najprędzej to pewnie wrzucę jakieś fotki, bo odkryłam stronkę, gdzie jest ich prawie tysiąc i pławię się w nich, i pławię, już prawie tydzień hihi

BONUSIK

Po tym męczącym zapewne poście, chwila relaksu

Eclipse · Wysłany: 20:03:26 18-07-18 Temat postu:

Jestem pełna szacunku i podziwu dla Twoich komentarzy Blackie
Nie wiem czy miałabym tyle do napisania na temat jakiekolwiek serialu i przede wszystkim chęci

Brawo

Blackie · Wysłany: 20:45:40 18-07-18 Temat postu:

Eclipse · Wysłany: 21:10:36 18-07-18 Temat postu:

No to mamy kółko wzajemnej adoracji

Może kiedyś zdarzy nam się oglądać coś razem, wtedy ja Twoje "streszczonka" będę ciachać jednym zdaniem nadrzędnie złożonym

Blackie · Wysłany: 21:26:37 18-07-18 Temat postu:

Kasjopeja · Wysłany: 10:27:20 19-07-18 Temat postu:

Kasjopeja · Wysłany: 12:43:45 19-07-18 Temat postu:

Eclipse · Wysłany: 13:13:45 19-07-18 Temat postu:

Do rozpoczęcia oglądania czegokolwiek muszę mieć ciądoty a tych nie odczuwam do niczego na daną chwilę. Czekam aż mnie coś trafi, może jesienią

Blackie · Wysłany: 16:10:28 19-07-18 Temat postu:

Kasjopeja · Wysłany: 19:13:04 19-07-18 Temat postu:

Kasjopeja · Wysłany: 23:16:51 20-07-18 Temat postu:

Kasjopeja · Wysłany: 23:16:52 20-07-18 Temat postu: