Telenowele

Matthias_96 · Wysłany: 0:05:31 06-11-18 Temat postu:

Odcinek 2.

Drugi odcinek był dawno za mną, ale musiałem do Niego dzisiaj wrócić, by móc sobie przypomnieć, co mnie zainspirowało w tym jakże CUDOWNYM serialu, czy też odcinku

.

Początek drugiego odcinka, końcówka drugiego - kiedy Figen spogląda na mężczyznę, który jest chory na to samo, co jej córka, z pewnością czuje jak traci grunt pod nogami. Która osoba zniosłaby widok tak przerażający? Choroba nie wybiera podobno. A jednak wybrała przypadkowych ludzi.
Czy Figen wyobraziła sobie w tej chwili córkę, na tym właśnie wózku? Czy wyobraziła sobie, że jest na miejscu siostry tego mężczyzny i jak będzie musiała wspierać swoją córkę, by kolejne dni mijały jej bez problemu? Takim małym wyobrażeniem postanowiłem rozpocząć swoje przemyślenia.

"Mamo... Na co jestem chora?"
"Na nic."

Już pisałem o tym w poście z pierwszym odcinku, ale wspomnę o tym drugi raz. Na ile człowiek może sobie pozwolić, by ukochaną druga osobę odsunąć od wszelkich zmartwień i cierpień? Czy okłamując własne dziecko, wyrządzimy jej jakąś krzywdę? Gdyby to była choroba, która nagle powoduje śmierć, uznalibyśmy, że umarła w szczęściu. Ale tutaj nie da się tego ukryć. Objawy będą się nasilały, kolejne nowe pojawiały. Czy wciąż będziemy siebie przekonywać i wmawiać dziecku, że nic nie jest? Ja jestem pod tym względem słabo emocjonalny. Z pewnością, gdyby dziecko zadało mi to pytanie, łzy by mi pociekły i powiedziałbym prawdę. Chyba, że byloby to małe dziecko... Moje przekonanie - okłamując dziecko, okłamujemy samego siebie.

Sen... Sen to zjawisko, w którym możemy czuć się bezpieczni. Nasz mózg wyczuwa nasze potrzeby. Figen najwyraźniej bardzo chce by jej dziecko było zdrowe i szczęśliwe. Nie dziwię się. Nie ma nic piękniejszego od wieści, obwieszczającej iż to co złe, już minęło i nie wróci. Że to tylko pomyłka. Niestety... To tylko sen. Miejsce naszych marzeń.

Scena z Muzo i Figen. Ile rzeczy postanowiliśmy odłożyć na później? Zapewne wiele jakiś drobnych. Ale te drobnostki mogą czasami przerodzić się w coś większego. Muzo tego nie przewidział. Odkładał, sądząc, że KIEDYŚ to zrobi i będzie spokój. Nie spodziewał sie, że los spłata takiego figla.

Cihan... Ja wiem, co jest później, ale w pierwszym momencie, podczas oglądania drugiego odcinka mówię: Co Ty widziałaś w tym Ali?

. Mahir jest lepszy - chociaż może nie mnie to oceniać... Zmienia tamten dziewczyny jak rękawiczki. Tą zaliczy, albo się nią znudzi - idzie do nowej. Pech chciał, że trafiło na Cihan.

Nie rozumiem tej matki Figen... Zamiast się cieszyć, że ma tyle wnucząt, to ta jeszcze insynuuje córce, że rozmnaża się jak królica. No po prostu ręce mi opadły.

Mahir i Cihan

Wychodzący z uczelni

Razem

Nawet chyba babci się spodobał kolega wnuczki

.

Jak ja uwielbiam te rozważania rodziców: Czy córkę/syna coś łączy z.... Nie wyobrażam sobie. Musze się nieco więcej dowiedzieć

Nie... Ten głupek się widuje z nią? A skąd! Niemożliwe!

Ten pocałunek Aliego i Cihan - ble :p. Wolałbym na jego miejscu Mahira

.

I końcówka. Znów dramatyczna. Cihan w szpitalu. Co takiego się tam wydarzyło? Czy Cihan wreszcie poznała prawdę? Czy może jednak chodziło o coś innego? Pierw sądziłem, że Cihan ominie matkę i pójdzie w stronę wyjścia, pozostawiając bezradną matkę samą. Ale jednak jest inaczej. Co to znaczy? Tego zapewne dowiem/y się w następnym odcinku.

Odcinek nie mniej interesujący od pierwszego, ale jak dla mnie - 1 odcinek - petarda.

Za melodie powinni dostać jakąś nagrodę